|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
... ไอ้หนุ่มผมยาวกลางลมหนาวที่ปากช่อง ...
ผมชอบเข้าใจไรผิดไปเอง อยู่เสมอครั้งนี้ก็เช่นกัน
จากที่เคยบอกไปว่าผมจะได้ไปเป็นตัวประกอบภาพยนตร์ เรื่องนึง เมื่อวันเช้าวันเสาร์ที่ผ่านมาก็เป็นกำหนดนัดหมาย สำหรับการเดินทางไปถ่ายทำ ซึ่งพี่ๆเค้าบอกล่วงหน้าแล้วว่าจะไปถ่ายที่ปากช่อง โคราชนู่น โดยนัดหมายการเดินทางเป็นตี 4 วันที่ 5 โดยไม่ได้บอกว่าจะเสร็จเมื่อไหร่ยังไง ไอ้ผมก็คิดไปเองว่าเราไม่ได้มีบทไรมากมาย ถ่ายแป๊บเดียวเสร็จก็คงกลับได้เลยล่ะมั๊ง ทำให้ผมทำตัวเหมือนเดินทางไกลปรกติ คือไม่เตรียมอะไรเลย ไปชุดเดียว หนังสือ 2 เล่ม CD 3 แผ่นก็กำลังจะออกไปเดินทางไปยังจุดนัดหมายคือคณะวิจิตรศิลป์ มช. ผมเดินออกไประเบียงห้องอ้าว ฝนตกได้ไงวะน่ะ หลังจากเข้าหน้าหนาวมา จนกำลังจะหมดหนาวละวันนี้วันแรกเลยที่ฝนตก ... แต่ไม่ได้เอะใจคิดจะเตรียมเสื้อหนาวเลย ไปมันเสื้อยืดตัวเดียวนั่นแหล่ะ ถึงจุดนัดหมาย ก็พบกับเพื่อนร่วมเดินทางอีก 10 กว่า คนเด็กวิจิตรล้วน แต่ไม่มีปัญหาสำหรับผมเพราะสภาพผมกลมกลืนกับเด็กวิจิตรได้เป็นอย่างดีระหว่างทางก็ไม่ได้คุยกันเลยจนถึงจุดพักจังหวัดตากลงไปกินข้าวเช้าปรากฎว่า เฮ้ยย ทำวันนี้มันหนาววะ ลมก็แรง อากาศก็เย็นที่สำคัญมองดูเพื่อนร่วมทางทุกคนมีเสื้อหนาว T_T แล้วก็กระเป๋าใบใหญ่เชียว ถามไปถามมาปรากฎว่าเราจะได้กลับกันวันอาทิตย์ตอนสายๆ คือจะต้องค้าง 1 คืน อ้าวว เวร กูเดาผิดอีกแล้ว แต่ก็นะทำไงได้มาแล้วนี่นา เรื่องสำคัญอีกอย่าง คือผมเตรียมสตางค์ไปน้อยมาก คือ 40 บาทขาดตัว กำลังคิดว่าถ้าเค้ายังไม่จ่ายค่าตัวนี่ กูจะเอาวิญญาณกลับเชียงใหม่ด้วยได้ไงวะเนี่ย ...
ตัดข้ามมา .. โผล่เอาที่ปากช่องโรงแรมภูพญา เวลาบ่าย 3 โมง หลังจากนั่งรถมาตั้งไกลผมยังไม่ได้สนธนากับน้องๆวิจิตรศิลป์ซักคนเลยเนื่องด้วยค่อนข้างจะเป็นคนขี้อายสำหรับคนแปลกหน้าเสมอ แต่พอตอนนี้ถึงโรงแรมก็เริ่มแบ่งห้องพัก ก็กะว่าจะงีบกันซักหน่อยพี่ทีมงานบอกว่า อ้าว เก็บของเสร็จลงไปเจอที่รถ จะได้แต่งหน้า ถ่ายกันเลย อ้าว เริ่มมีลางสังหรณ์แปลกๆ ว่าเราจะได้นอนกันไม๊ ถึงสถานที่ถ่ายทำ โอ๊ โห กว้างขวางเชียว แล้วดูทีมงานก็เยอะแยะหลายคน รวมทั้งชาวบ้านชาวช่องแถวนั้นอีกมากมาย ...
ขอเกริ่นเรื่องบทที่ผมและน้องๆต้องเล่นก่อน คือ ในเรื่องมันจะมีฉากเป็นแบบงานคอนเสิร์ตลูกทุ่ง แล้วผมได้รับหน้าที่เป็นนักร้องผมยาว ส่วนน้องๆชายหญิงวิจิตรฯเนี่ยก็เป็นหางเครื่องจะว่าไปก็ไม่ใช่เด็กเท่าไหร่แล้วเพราะพวกนี้ได้ข่าวว่าเพิ่งจะจบการศึกษากันพอดี และแล้วข่าวดีก็ปรากฎว่าไอ้น้องพวกนี้ยังไม่ได้เตรียมซ้อมท่าเต้นกันมาเลย เอาละเหวยเอาละวา พวกน้องรวมทั้งผมก็มาเริ่มซ้อมกันเอาสดๆเลย และช่วงเวลานี้เองที่ก็ได้มีโอกาสทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ เราก็เกาะกลุ่มกันตลอดตั้งแต่กินข้าว แต่งหน้า แต่งตัว จนรอถ่าย กว่าจะได้ถ่ายก็นู่นครับ 4 ทุ่มกว่า อุณหภูมิลดลงเรื่อยๆ ลมแรงขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็มีคนนึงกำลังจะหนาวตายขึ้นเรื่อยๆ ถ่ายตรงนี้เสร็จเราก็ยิ้มแย้มนึกว่าจะได้กลับไปวุกผ้าห่มที่โรงแรมกันซะที มาถึงตอนนี้ เดาผิดกันหมดเลย เพราะต้องมีฉากได้ถ่ายกันเรื่อยๆศิริรวมก็ต้องยันเช้าครับ ในระหว่างรอนี่ก็นะอุณหภูมิลงไปเรื่อยๆ คิดว่านะจะ 10 กว่าองศานิดๆ ก็คงมีผมคนเดียวที่ไม่มีเสื้อกันหนาวก็ได้แต่ไปคุ้ยๆพวกชุดหางเครื่องเอามาคลุมๆตัวนอน โห ... เป็นบรรยากาศที่สุดบรรยายมากครับ หนาวโคตรๆ ลมแรง น้ำค้างลง สภาพตัวเองตอนนั้น ใครเดินผ่านไปผ่านมานี่คงรู้สึกเวทนาน่าดู แต่สภาพผู้แสดงแต่ล่ะคนตอนนั้นก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ ทุกคนทรมานำอกัน แล้วน้องวิจิตรคนนึงก็เดินไปซื้อยาดองเหล้ามา 1 ขวดนั่งกินกันเรียกความอุ่นเข้ามาได้นิดหน่อย ซักตี 5 ก็เริ่มมาหนาวกันสุดๆอีกรอบ ...
กองถ่ายทำก็ยังดำเนินต่อไป ความหวังที่จะได้กลับที่พักก็ริบหรี่ลงพวกเราต่างหาวัสดุต่างๆมาสร้างที่พักส่วนตัวกัน ผมหาเศษโฟมเศษไม้กับพวกชุดหางเครื่องมาคลุมๆตัวนอนอยู่กับพื้น(เกือบโดนเหยียบไปหลายรอบ)จนลืมตาตื่นมา 7 โมงแล้ว ดูเหมือนว่าจะหยุดถ่ายกัน ผมยิ้มแฉ่งไ ด้กลับละกู ทีมแสง ทีมเสียง ทีมนักดนตรี เก็บอุปกรณ์กัน ซักพักพี่ทีมงานตะโกนเรียกว่าพวกนักร้องอย่างเพิ่งกลับต้องอัดเสียงจริงกับวงดนตรีอีกรอบ O_O ตอน 7 โมงเนี่ยนะผมมองหน้าน้องๆนักดนตรี KU Band สภาพไม่ต่างกันเท่าไหร่ แต่เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆ เพราะยังไงผมก็ต้องรีบกลับเชียงใหม่อยู่ดี ทุกคนขึ้นไปยืนประจำตำแหน่งสงสาร น้องมือเบส มือกีตาร์มาก เพราะมือคงจะแข็งไปแล้วยังต้องมาจับคอร์ดกันตอนนี้ พวกทีมเครื่องเป่าอีกจะเอาลมที่ไหนมาเป่า สงสารตัวเองอีก เพราะปรกติคนเค้าจะเสียงร้องออกมาดีๆก็ตอนสายๆนี่ ต้องมาร้องเพลงกันตอน 7 โมงที่อุณหภูมิ 10 กว่าองศา ลมก็แรง แถมเสื้อยืดตัวเดียวนี่มันจะออกมาเป็นไงหว่า .. แต่หันไปมองหน้าน้องๆนักดนตรีเค้าสู้กันมากเราจะยอมแพ้ก็ไม่ได้ ดังนั้นเทคเดียว จบ ... ได้กลับซะที ถึงโรงแรมเอาหัวแปะหมอนได้ไม่ถึง 2 ชม.ก็โดนปลุกให้กลับเชียงใหม่โอ้วว ... เปิดโรงแรมไว้ทำไมเนี่ย อิอิ แต่ดีแล้ว เพราะใจผมมันมาถึงเชียงใหม่ตั้งนานแล้วล่ะ ก็ปรากฎว่างานนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี
- เพิ่งจะรู้ว่าทีมงานส้รางภาพยนตร์นี่แต่ล่ะคนฟิตกันสุดๆ อยู่กันได้ไงขนาดนั้นผมล่ะยอมแพ้ - วันนี้เป็นวันแรกที่ผมร้องเพลงเป็นเวลาเช้าที่สุดของวัน - ไว้ว่างจะกลับไปเที่ยวใหม่ครับ เอารูปมาฝากครับ
นี่ไม่ใช่รูปผมนะครับเป็นน้องอีกคนนึงที่ถ่ายด้วยกัน
อันนี้รูปพระจันทร์ตอนกำลังจะเช้าครับ
Create Date : 07 มีนาคม 2548 |
|
9 comments |
Last Update : 7 สิงหาคม 2548 15:39:56 น. |
Counter : 1439 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: zaesun 7 มีนาคม 2548 1:47:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: คนสวย (ทำใจได้ ) 7 มีนาคม 2548 9:27:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: มัชฌิมา 8 มีนาคม 2548 13:09:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: Emil -3- IP: 61.91.36.103 9 มีนาคม 2548 4:33:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: the_gig3@hotmail.com IP: 203.156.41.170 8 พฤศจิกายน 2550 17:06:27 น. |
|
|
|
|
|
|
|