ปกติจะไม่เวิ่นเว้อกับตัวเองขนาดนี้  แต่วันนี้แปลกกว่าทุกวัน  อาจจะเป็นเพราะอีกไม่กี่วันข้างหน้า  กำลังจะเริ่มขีวิตครอบครัวกับแฟนคนปัจจุบัน  เลยอาจจะตื่นเต้นมากกว่าช่วงเวลาที่ผ่านมา

  พาลย้อนกลับไปคิดเรื่องเก่าๆ อีกจนได้  ตั้งแต่วัยเด็ก วัยรุ่น มหาลัย วัยทำงาน วัยตกงาน และวัยทำงานใช้หนี้  

  คนเก่าๆ คืนวันเก่าๆ  ความทรงจำเก่าๆ...

  เพื่อนที่เราเคยสนิทที่สุด  คุณครูคนที่เรารักที่สุด  ผู้หญิงที่เราเคยรักที่สุด  กีฬาที่เราเคยชอบเล่นที่สุด  สถานที่ที่เราชอบไปมากที่สุด  ถึงจะจำทุกอย่างได้ลางเลือนเต็มที  แต่พอทบทวนทุกอย่างดู  ก็รู้สึกเหมือนกับที่หลายๆ คนชอบพูด คือ  เหมือนมันเพิ่งผ่านไปเมื่อวานนี้

  หลายวันมานี้ถึงจะเจอเรื่องปวดหัวหลายเรื่อง  แต่พอ เปรียบเทียบ กับอดีตในความทรงจำของเรา  เรื่องที่เราเสียใจที่สุด  คนที่ทำเราเสียใจที่สุด  เรื่องที่เราไม่ให้อภัยตัวเองที่สุด   หลายเรื่องในวันนี้ก็กลับกลายเป็นเรื่องเล็กๆ  สติของเราก็เริ่มจะกลับมาทำงาน  คอยปลอบตัวเองว่า  ไม่เป็นไรๆ  เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป...  วันเก่า ก็ผ่านกันมาได้

 บางทีก็แอบนึกนะ  ว่าอยากกลับไปเจอเพื่อนเก่าๆ สมัยประถม  เขาจะยังจำเราได้ไหม  คุณครูของเราเกษียณไปหรือยัง  หรือร้านสุดโปรดของเราเมื่อวัยเด็กมันจะกลายเป็นอะไรไปแล้ว  ซึ่งจริงๆ ก็มีผ่านไปดูบ้าง  และพบว่า  มันไม่เหมือนเดิมอีก  ล่าสุด  เพื่อนที่เราเคยสนิทกันมากตอนประถม  ก็กลายเป็นใครอีกคนที่เราไม่รู้จัก

ความสุข  กับคนๆ นึง   สถานที่หนึ่งๆ  มันจะมีได้แค่...  ณ เวลานึง เท่านั้น

ความทุกข์  ก็ไม่ต่างกัน ...

ณ เวลานี้  มองไปข้างหน้าสิ  หลายคนก็ชอบพูดแบบนี้  แต่สำหรับเรา  ผ่านเรื่องมามากมาย  ก็มองแค่ปัจจุบัน  ไม่เคยมองไปหาอนาคต  แค่คิดไว้คร่าวๆ ว่าจะทำสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ  กับคนที่ยังพอมีโอกาสทำให้ได้อยู่  กับเรื่องราวที่คิดว่า  ยังกระตุ้นให้เรามีชีวิตต่อไปได้อยู่

สำหรับเรา  ความรู้สึกที่อยากจะมีชีวิตอยู่   นี่่มันสำคัญมากเลยนะ  ถึงบางทีไม่รู้ว่าถูกหรือผิด  แต่คนที่คิดว่า  ใช้ชีวิตไปวันๆ รอวันตาย  สำหรับเรา มันน่าสงสารมากกว่าคนที่มีความทุกข์และพยายามกระเสือกกระสนแก้ไขขีวิตตัวเองอยู่ซะอีก

อย่างน้อย...  เขาก็ยังมีอะไรให้ยึดว่า   เรายังต้องอยู่ต่อไป

ตอนนี้  กับว่าที่ผู้หญิงที่จะมาเป็นภรรยาของเรา  เราก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงเลย  ถึงคิดว่าพอจะเข้าใจเขาและมั่นใจในตัวเขาระดับนึง  แต่ประสบการณ์ก็สอนให้เราอย่ามั่นใจในสิ่งที่คิดมาก  แต่อีกทางนึง  ก็ไม่กลัวสิ่งที่จะเข้ามา  การเรียนรู้ของเรายังไงก็ต้องเกิดขึ้นใหม่ทุกวัน  ทั้งกับผู้คนและเรื่องราว

แต่เราโชคดี  ที่เรายังเจอคนที่่ ณ ปัจจุบัน  ทำให้เราเชื่อว่า  เรายังรักใครได้ใหม่  จากที่แต่ก่อน  หัวใจเราตายด้านมาก  ถึงจะมีหลายๆ เรื่องที่ยังต้องปรับจูนกันอีกมาก  อาจจะลำบากกว่าเดินคนเดียว  แต่ก็นะ...  เลือกแล้ว  ก็ต้องตามไปดูกัน  เพราะส่วนตัว  ไม่ชอบตัวเองที่เอาแต่กลัว  แล้วหดอยู่ที่เดิม  กับความสุขเก่าๆ

ยังไงก็ต้องขอบคุณอดีตล่ะนะ  ทุกครั้งที่กังวลใจหรือไม่มั่นใจกับอะไร  พอได้คิดทบทวนเรื่องเก่าๆ  ความกลัวกับสิ่งที่รออยู่มันก็หายไป

จะมีอะไรน่ากลัวกว่านี้อีกวะ   จะมีอะไรทำเราเสียใจได้มากกว่านี้อีกวะ   จะมีอะไรที่เราจะสนุกกับมันได้อีกวะ   หรือจะมีอะไรที่เรายังไม่เจอวะ

ก็อยู่ต่อไป  ตอนนี้ในหัว...  อยากมีครอบครัวที่น่ารัก  ว่าแต่...  ที่เขียนมามันเกี่ยวกับหัวข้อข้างบนไหมเนี่ย  -_-"