ยังไม่พ้นขีดอันตราย...
เรากำลังจะลืมเขาได้แท้ๆ...Smiley

บางทีโชคชะตาก็เล่นตลกกับเราเกินไปนะ  ว่ามั๊ย ?
อุตส่าห์ทำใจได้แล้ว ไม่เพ้อแล้ว ไม่คิดถึงแล้ว
แต่อยู่ดีก็ได้กลับมาเจอกันอีกซะงั้น
มันก็อาจจะดี ที่อย่างน้อยเราก็ได้เจอกัน ได้คุยกันอีก
ถึงแม้ว่าพฤติกรรมบางอย่างจะแปลกๆไปจากเมื่อก่อน
*จับผมเรา* ทำสีผมมาตั้งแต่เมื่อไรอ่ะ .. แอบตกใจ เมื่อก่อนแทบไม่อยากอยู่ใกล้
*ส่งข้อความมาหา* กลับแล้วนะ ^^ .. ตั้งแต่รู้จักันมา 5 เดือน นี่เป็นข้อความแรกที่เขาส่งมา
แต่หลังจากนั้น ที่เขากลับไป มันก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม 
แค่...พี่น้องกัน เหมือนเดิม....Smiley
เพราะเขาก็ยังเพ้อถึงคนอื่น  เหมือนเดิม....
สุดท้าย ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
ไม่อยู่ตรงนี้ ไม่รับรู้ ไม่เห็น เรื่องราวของเขายังจะดีกว่า 

บางทีก็คิดว่า...เห้ย อย่าเพิ่งยอมแพ้สิ อย่างน้อยเขาก็มีท่าทางทีดีขึ้น (รึป่าว)
แต่การที่ต้องมาเห็นมาเจออะไรแบบนี้ มันก็ทนไม่ไหวเหมือนกันเนอะ
เดินออกมา ดีแล้ว อาจจะมีใครบางคนที่เขารอเราอยู่เหมือนกันก็ได้ Smiley

ขอให้ความรู้สึกนี้ หายไปซะทีนะ :)

ปล.รอไปดู concert SM Town ไม่ไหวละ เมื่อไรจะมาซะที T__________________T







Create Date : 08 พฤศจิกายน 2555
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2555 11:12:12 น.
Counter : 2541 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

StrayDogp
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



พฤศจิกายน 2555

 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30