ท า ง อ อ ก ที่ ไ ม่ ไ ด้ อ อ ก
ฉันมองเห็นแสงสว่าง แม้เพียงริบหรี่ แต่ฉันยังมองเห็น ความหวังของฉันทั้งหมดอยู่หลังประตูบานนั้น
ฉันเดินอย่างล้มลุกคลุกคลาน เหนื่อยแทบขาดใจ ริ้วรอยของความร้าวราน มันมากมายเหลือเกิน
ฉันรู้ดี แค่ฉันผลักประตูออกไป และฉันก้าวเดินออกไปซักที ความสุขของฉันในชีวิตจะกลับมา
แต่ฉัน ก็หันหลังให้กับทางออกนั้นอยู่ร่ำไป เดินจากมาอย่างเจ็บปวด กลับไปในที่เดิมจนแล้วจนเล่า ครั้งแล้วครั้งเล่า ซ้ำซากกับสิ่งเดิมๆ
แล้วฉัน...จะโทษใครได้
Create Date : 17 เมษายน 2551 |
|
7 comments |
Last Update : 17 เมษายน 2551 17:18:35 น. |
Counter : 323 Pageviews. |
|
|
|
แต่ใจเย็นๆเน้อ เมิงยังมีพวกกูที่ ลูเยิฟ เลิฟยูเสมอ
ปล. คุยกะกรูสิจะได้หายเครียดเรื่องนี้ แต่เครียดกูแทน เครียดที่มีเพื่อนเยี่ยงนี้ 55555