เมื่อวานนี้ที่บ้านทำน้ำพริกปลาทูล่ะ เห็นปลาทูแล้วก็คิดถึงเธอ เธอชอบกินปลาทูมาก วันไหนที่บ้านทอดปลา เธอจะต้องมาเกาะครัว ขอมีส่วนเอี่ยว
แล้วเธอก็ได้กินทุกครั้งจากพี่จิตร แม่บ้านของเรา
พี่จิตรบอกว่า พี่จิตรทำใจไม่ได้ พี่จิตรเหงา ไม่มีเธอมาเมี้ยวม้าวเหมือนเคย
เธอชอบกินปลาแต่ก็ไม่ใช่ทุกชนิดที่เธอกิน ต้มปลาทูคลุกข้าวให้เธอ เธอกินตุ้ยหมดชาม แมวฝรั่งกินข้าวคลุกปลาทูเป็นด้วยเหรอ ตลกเนอะ
เมื่อคืนมีบอลยูโรคู่เด่นถึงสองคู่ คุณสามีเลยลงไปดูทีวีดึกดื่น
ฉันต้องนอนคนเดียว ปกติฉันจะมีเธอนอนอยู่ปลายเตียง
พอไม่มีเธอแล้ว ฉันฝันร้ายทุกครั้งที่นอนคนเดียว
คิดถึงเธอมากจนอยากจะร้องไห้
นึกถึงหนังสือ Golden Compass ที่เคยอ่าน
เขาเล่าถึงโลกที่คนมี 'ดีมอน' ในรูปแบบของสัตว์ต่างๆ
ดีมอนคือส่วนหนึ่งของวิญญาณของเรา
เธอคือดีมอนของฉัน ไม่ใช่สัตว์เลี้ยง ฉันไม่เคยมองเธอว่าเป็นสัตว์เลี้ยงเลย
เธอคือกอร์ดอน กอร์ดอนเป็นแมว แต่กอร์ดอนก็คือกอร์ดอน
ในนิยายเรื่องนั้น เมื่อเราตายไป เราจะต้องทิ้งดีมอนไว้เบื้องหลัง
ฉันยังมีชีวิตอยู่แต่เธอไม่อยู่กับฉันแล้ว
ไม่คิดว่าเธออยากจะทิ้งฉันไปหรอกนะ
ไม่งั้นเธอคงไม่วิ่งตามฉันกลางสายฝนเหมือนวันนั้นที่ Cardiff หรอก
แต่เธอคงมีเส้นทางของเธอที่จะต้องเดินต่อไป
เรากอดกันไม่ได้ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ใช่ว่าเราจะไม่รักกัน
รักเธอเหมือนทุกวัน วันแรกที่รักเธอยังไง ก็ยังรักเธออย่างงั้น
เราติดตามอ่านเรื่องของกอร์ดอนตลอดนะคะ อย่าหยุดเขียนนะ คิดถึง