จากสนามบินนานาชาติพนมเปญ เรารอรถสามล้อที่ดิลไว้กับแพ็คเกจของโรงแรม Patio Hotel & Urban Resort มารับ พอรถพาเราออกจากสนามบิน ภาพพนมเปญที่คิดไว้ในหัว มันแตกต่างกับสิ่งที่เจอกับตาตัวเอง 

ถึงแม้ว่าพนมเปญอาจดูย้อนยุคไปจากประเทศไทยเราหลายปีแต่สิ่งที่เค้ามีให้เห็น ทั้งโรงแรม ร้านอาหาร ร้านกาแฟ ร้านเหล้า มันครบ และพร้อมรองรับทุก Need ของนักท่องเที่ยว ไม่แพ้กรุงเทพฯ นะเอาจริงๆ พอถึงโรงแรมเราก็รีบตะกายขึ้นไปชั้นดาดฟ้าทันที ที่เลือกพักโรงแรมนี้ก็เพราะสระว่ายน้ำบนดาดฟ้า มันมองเห็นวิวเมืองพนมเปญแบบพาโนราม่า แถมยังอยู่ติดถนนเส้นหลัก เดินทางไปจุดท่องเที่ยวอื่นๆได้สะดวกด้วย นักท่องเที่ยวที่มาพักที่นี่ส่วนใหญ่เป็นฝรั่งหัวทอง ไม่มีพวกหัวดำอย่างเราๆ ฉะนั้นทางสะดวก ^^

หลังว่ายน้ำ จิบเบียร์โลคอล ชมวิว ชมฝรั่ง ริมสระ พักใหญ่ๆ เราก็ออกตะลุยไนท์ไลฟ์กันต่อสถานที่ Chill Out คืนแรก คือร้าน River House-The Lounge Club  ทีเด็ดอยู่ที่ผับชั้น2 นักท่องเที่ยวแน่นร้าน บรรยากาศโคตรมันส์ทะเล็ดเด็ดดวง ถ้ามาพนมเปญไม่ควรพลาดกิจกรรม Night Life  นอนเร็วรักสุขภาพคือพลาดมาก

เช้าวันที่สอง เราให้โรงแรมหารถ Taxi แบบเหมาทั้งวัน เพื่อตะลุยเที่ยวสถานที่ไฮไลท์ของพนมเปญ โชคดีมากที่เราได้พี่สกลคนขับที่พูดภาษาอังกฤษได้ ทำหน้าที่เป็นไกด์เล่าสตอรี่ของกัมพูชา โดยเฉพาะเรื่องราวการเมืองแบบโคตรเผ็ด สถานที่แรกที่เราแวะคือ คุกตวล เสลง Tuol Sleng Genocide Museum

แค่ก้าวแรกบรรยากาศ ก็โคตรหดหู่ มันเรียลมาก เวลาเดินผ่านห้องขังจริง กับภาพถ่ายนักโทษความรู้สึกเหมือนมีใครกำลังมองเราอยู่ #เจนสัมผัสได้

ที่นี่สะท้อนถึงความโหดร้ายในยุคที่เขมรแดงครองเมือง จับชาวเขมรด้วยกันมาสอบสวนทรมาน ด้วยเหตุผลของการเป็นศัตรูทางชนชั้น เรามีโอกาสเจอคุณ Chum Mey หนึ่งในผู้รอดชีวิตจากคุกตวลเสลง มานั่งต้อนรับและขายหนังสือ Survivor ถ่ายทอดเรื่องราวที่โหดร้ายให้กับนักท่องเที่ยว 

ต่อจากคุกฯ เราก็ไปหดหู่กันแบบคอนทินิวที่ทุ่งสังหาร Killing Fields สถานที่ที่เป็นเหมือนหลุมฝั่งศพของชาวกัมพูชาผู้บริสุทธิ์กว่าล้านคน เครื่องบรรยาย เฮดเซ็ท ทำหน้าที่เล่าเรื่องราวน่าขนลุก ทุกคนที่ถูกจับมาที่นี่ ไม่รู้ตัวเลยว่า ถูกจับมาฆ่า ไม่เว้นแม้แต่เด็กทารก เอาตรงๆ คือโหดไปหนายยย ห๊ะ! T_T

เบรกเรื่องราวสลดหดหู่ไว้เท่านี้ก่อนดีกว่า เอาเป็นว่าถ้ามาเยือนพนมเปญก็ลองมาสัมผัสเรื่องราวด้านดาร์คไซด์ของทั้งสองสถานที่นี่ด้วยตัวเองและกันนะ เราแวะจัดมื้อกลางวันที่ร้านอาหารข้างทางร้านนึง ก่อนจะมุ่งหน้าไปปราสาท Phnom Chisor ที่เราเลือกร้านนี้เพราะเห็นว่าลูกค้านั่งกันแน่นร้าน เค้าต้องมีทีเด็ดแน่ๆ แต่! โต๊ะทุกโต๊ะ ตู้กระจกที่ใส่อาหาร เต็มไปด้วยแมลงวัน! ชาวคณะเรา สตั้นไป 5 วิ พร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย หันมองหน้ากันแบบเอาไงดีฟร่ะจะเดินออกจากร้านไม่ได้เดี๋ยวเสียฟอร์ม เห้ย! ข้าวผัด! เค้าทำข้าวผัดได้ไหมพี่สกล We need fried rice! can she does for us? พี่สกลพ่นเขมรใส่แม่ครัว และได้คำตอบว่าได้ two fried rice with pork and one with egg และThank  you ไปแบบเน้นๆเรารอดแล้ว ^^ และก็ถึงเวลามุ่งหน้าไปปราสาท Phnom Chisor

ปราสาท Phnom Chisor เป็นโบราณสถาน ที่มีจุดขายตรงวิวมุมสูงที่สวยงาม ที่นี่เราเจอไกด์สาวที่มีดวงตาไม่สมบูรณ์ เธอบรรยายถึงความสำคัญของเทวรูปต่างๆในปราสาท และพาเราไปที่จุดชมวิว From here you can see three temples จากจุดที่เรายืนสามารถมองเห็นวิวพาโนราม่าและวัดอีก 2 แห่งด้านล่าง

ผมถามเธอว่า Can we go down? “If you want to go down I will go with you” เธอตอบกลับผมแบบไม่ลังเล อารมณ์ตอนนั้นผมโคตรชื่นชม ใจมากๆ ถึงดวงตาเธอจะไม่สมบูรณ์แต่ด้วยการทำหน้าที่ไกด์ เธอไม่ลังเลที่จะพาเราปีนลงไป เป็นครั้งแรกของทริปที่เราจ่ายทิปส์แบบลังเล

หลังจากตะลุยมาทั้งวัน คืนนี้เราย้ายมาพักที่โรงแรม FCC Phnom Penh Boutique Hotel (Foreign Correspondents Club) โรงแรมตึกเก่าแก่ยุคอาณานิคม (Colonial-era building) นอกจากห้องพักสะอาด ทำเลที่สุดยอด มองเห็นแม่น้ำโตนเลสาป ที่นี่ยังมีร้านอาหาร FCC Restaurant & Bars ที่อาหารอร่อยมากๆ ด้วย

หลัง Dinner เราก็ไปทิ้งทวนค่ำคืนสุดท้ายในพนมเปญ ที่ร้านเดียวกับคืนแรก River House-The Lounge Club  ถ้างงว่าเราติดใจอะไร ลองตามไปดูด้วยตาตัวเองนะครับ ^^ เช้าวันสุดท้าย หลังมื้อเช้าของโรงแรม เราเดินเที่ยวชมพระบรมมหาราชวัง  พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติกัมพูชา ซึบซับกับประวัติศาสตร์โบราณของพนมเปญ

เราไปกินมื้อกลางวันที่ร้านกาแฟ Brown Coffee ที่มีสาขาเยอะมาก รสชาติกาแฟถูกใจคอกาแฟอย่างผมมาก ก่อนจะแวะช็อปปิ้งกันที่ Central Market หรือตลาดพะซาทะไม ที่มีสถาปัตยกรรมแบบอาร์ตเดคโค 

และก็ถึงเวลากลับบ้าน พี่สกลพาพวกเรามาส่งที่สนามบิน เราร่ำลากันก่อนพี่แกจะทิ้งท้ายว่า Don’t forget to add me in your Facebook สงสัยอยากตามไปเม้าต่อ 555+

ถ้าถามผมถึงความเหมือนของทริปพนมเปญกับทริปอื่นๆที่ผ่านมา คงเป็นเรื่องของความรู้สึก สนุก ตื่นเต้นที่ได้เดินทางท่องเที่ยว แต่ถ้าถามถึงความแตกต่าง ขอตอบตรงนี้ เลยว่า มาก! 

เด็กผู้ชายอายุ 10ขวบ ที่พยายามตื๊อขายอาหารนกพิราบหน้าพระบรมมหาราชวัง ถึงขนาดก้มกราบและกอดขาผมแน่นแบบไม่ปล่อยสอนให้เราเข้าใจถึงคำว่า ลำบาก! 

คนขับรถตุ๊กๆทุกคันที่พยายามทักทายและเชิญเราให้ใช้บริการรถของเค้าเป็นภาษาอังกฤษสอนให้เรารู้ว่าจริงๆแล้วทักษะทางภาษาเรามีมากน้อยแค่ไหน 

 ไกด์สาวที่ปราสาท Phnom Chisor กับคำพูดที่ผมจำได้มาจนตอนนี้ If you want to go down I will go with you สอนให้เราเข้าใจคำว่า การทุ่มเทในหน้าที่ 

ร้านอาหารข้างถนนที่ลูกค้านั่งกันแน่นร้านพอๆกับฝูงแมลงวันสอนให้เข้าใจเรื่อง เบสิกไลฟ์ หรือความธรรมดาของชีวิต 

และเรื่องราวของคุกตวลเสลงกับทุ่งสังหารที่เป็นเหมือนเครื่องเตือนใจถึงความโหดร้ายของสิ่งมีชีวิตที่เรียกตัวเองว่ามนุษย์!

ต้องขอบคุณสตอรี่ที่ Awesome ของพนมเปญที่ทำให้ผม เข้าใจความหมายของชีวิต มากขึ้นกว่าเดิม

และพบกันใหม่ทริปหน้า...เรียเซินเฮย(ลาก่อน)

26 - 28 June 2014

Create Date : 29 ตุลาคม 2558		0 comments
Last Update : 6 พฤศจิกายน 2558 14:07:38 น.
Counter : 1478 Pageviews.
Share Tweet