เมื่อวันที่เขาจะไป ใกล้เข้ามา
วันนี้เป็นวันที่ได้เจอกับเค้าอีกหนึ่งวันค่ะ หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งแต่วันศุกร์...เพราะว่าเค้าไปทำธุระเรื่องบวช ยิ่งใกล้วัน เราก็รู้สึกทุกข์ รู้สึกสับสนมากขึ้นทุกที ๆ ยิ่งรู้ว่าเค้าจะไม่กลับมาทำงานที่นี่อีก ความรู้สึกสับสนก็มีมากขึ้น กำลังคิดอยู่ค่ะ ว่าควรบอกเค้าไปเลยไหม ว่าเรารู้สึกอย่างไร ก่อนที่มันจะสายเกินไป เค้าจะต้องเข้าวัดวันที่ 15 กค นี้แล้วค่ะ แลวที่ร้ายกว่านั้น คือวันที่เค้าจะโกนผม ตรงกับวันเกิดผู้เขียนค่ะ (เหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง) เอาซิค่ะ คนเราเนี่ย พอมีเรื่องทุกข์ใจ ไม่สบายใจ ก็เหมิอนว่าจะมีอะไรบางอย่างมาซัดให้ล้ม ย้ำไม่ให้ยืนขึ้น และกดเราให้จมลงไปอีก ยิ่งเราพยายามจะผุดขึ้นมาหายใจ ก็เหมือนจะยิ่งดำดิ่งลึกลงไปทุกวินาที เหมือนว่าเราจะต้องตายลงไปตรงนั้นเดี๋ยวนั้น...แต่เราก็พยายามตัดใจไม่คิดเรื่องนี้ค่ะ 1 เลย เพื่อที่เราเองจะได้ไม่ทุกข์ เราร้องไห้มาพอแล้ว อยากเก็บน้ำตาไว้ ในยามที่ต้องเสียพ่อ หรือ แม่ คงจะดูมีคุณค่ากว่า
ส่วนต่อมาเรารู้สึกว่าถภ้าเราผ่านเรื่องนี้ไปได้ เราคงเก่งขึ้นอีก เราคงมีภูมิคุ้มกันที่จะป้องกันไม่ให้ตัวเองต้องเสียใจมากขึ้น รู้ว่าควรทำอย่างไรเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก
ตอนนี้ยังคิดอยู่เลยค่ะ ว่าจะไปงานบวชเค้าดีไหม กะว่าถ้าเค้าไม่เชิญ ก็คงไม่ไป...ดูใจดำไปไหม...จริง ๆ ก็อนุโมทนาสาธุด้วยนะค่ะ แต่ว่า เราอยากดูแลหัวใจตัวเองก่อนคิดว่าจะดีกว่า
คิด ๆ แล้วก็แปลกนะค่ะ มีวันที่จะลบวชตั้ง 31 วัน ทำไม๊ ทำไมต้องมาเจาะจงวันที่ 22 ซึ่งดันเป็นวันเกิดผู้เขียน...หรือว่ามันคงเป็นลิขิตฟ้าจริง ๆ
Create Date : 26 มิถุนายน 2550 |
|
6 comments |
Last Update : 26 มิถุนายน 2550 18:03:24 น. |
Counter : 481 Pageviews. |
|
|
|
เหมือนกันเลย
หมูอ้วนของเราเค้าจาบวช 4 เดือนแน่ะ
ปัญหาก็เยอะแยะ
แต่เราก็ทำไรไม่ได้
ได้แต่รอ ซึ่งการรอ ก็ไม่รุ้ว่าผลจาออกมายังไง
เศร้าจัง
เค้าจาบวชแล้ว
ปกติ เค้าจาอนุโมทนา กัน หมายถึง
มีปัญหาหรือเคยโกรธ หรือมีปัญหากันก็ให้ให้อภัยกันใช่ปล่ะ
แต่เราทำไม่ได้ อ่ะ 55555555
..........................................................
เป็นเราเราจาภูมิใจที่ได้รัก
และ ยังภูมิใจ ที่ยังอยู่ได้
สู้ ๆ นะคะ