แต่ละวัน...ในโลกของมนุษย์ล่องหน
Group Blog
ห้องวรรณกรรม
ห้องหนังสือ
ห้องทำงาน
แต่ละวัน และโลกภายนอก
ธันวาคม 2549
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
11 ธันวาคม 2549
จดหมายปรัชญา
All Blogs
ปฐมภพ
วาทกะแด่ผู้ล่วงลับ - จดหมายถึงเหล่าเฟรมลิง
รักแท้
ความฝันของหุ่นยนต์
จดหมายปรัชญา
หิวกระหาย
เปลี่ยนอดีต
คริสต์มาสที่ปราศจาก ร็อดนีย์
จดหมายปรัชญา
ผม
รู้ในทันทีที่ก้าวเข้าไปในที่ทำการไปรษณีย์ว่าต้องเจอกับอะไรบางอย่างที่ทำให้ต้องเสียอารมณ์เป็นแน่ ผมเพิ่งย้ายมาใหม่ ผมมักพยายามที่จะผูกมิตรกับใครสักคนที่ที่ทำการไปรษณีย์ โดยเขียนถึงความเป็นอยู่ของตนเองบ้าง ส่งพัสดุบ้าง แต่วันนี้ผมพยามมองหา แมนนี ชายคนที่ปกติจะนั่งอยู่ตรงช่องที่ผมเพิ่งใช้บริการแบบเร่งด่วนเมื่อสองสัปดาห์ก่อน แต่ไม่ยังเจอ ไม่มีทางเลือก ผมจึงต้องไปต่อแถวเข้าคิวยาวเหยียดรอใช้บริการสาวผมบลอนด์ผู้ซึ่งดูราวกับว่าเพิ่งมาทำงานเป็นวันแรก จนกระทั่งถึงตาผม มือที่ถือห่อพัสดุก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อ ไม่มีทางที่เธอจะให้บริการได้ถูกต้องแน่ๆ
ผมต้องการส่งไอ้นี่ไปอังกฤษ ผมพยายามบอกเธออย่างกระจ่างชัดที่สุดเท่าที่จะทำได้
ข้างในนี้เป็นหนังสือ, และผมต้องการส่งพัสดุทางอากาศแบบธรรมดา ประโยคท้ายนี่สำคัญมาก พัสดุที่ส่งทางเรือกว่าจะถึงต้องใช้เวลากว่าสัปดาห์ อีกทั้งอัตราค่าส่งพัสดุทางอากาศแบบธรรมดานี่ถูกกว่าอัตราค่าส่งทางอากาศแบบด่วนพอดูทีเดียว---ผมไม่ได้ต้องการจ่ายถึง 15 เหรียญเพียงแค่ส่งหนังสือซึ่งมีราคาขายเพียง $18.95 หรอก
เธอฉวยเอาพัสดุไปชั่ง ลงรหัส แล้วก็หันมายิ้มให้ผม ค่าส่ง $3.45 ค่ะ มีอย่างอื่นอีกมั๊ยค่ะ
เยี่ยมเลย---เธอคิดเงินถูก เออ...ครับ ผมตอบ แค่จดหมายอีกสองฉบับ---ส่งไปที่ แมนฮัตตัน ผมยื่นจดหมายให้เธอ และขยับจะควักธนบัตรมูลค่า 5 เหรียญออกจากกระเป๋า
ค่าส่ง 29 เซนต์สำหรับฉบับนี้ค่ะ ส่วนอีกฉบับหนึ่งค่าส่ง 52 เซนต์ ทั้งหมดเป็นเท่าไรน้า---ขอดูสิ---$4.26 ค่ะ
ฮึมม...มันเป็นเท่านั้นได้อย่างไรกันล่ะครับ
ขอโทษนะค่ะ คุณ เครื่องจักรมันคงไม่ผิดหรอกค่ะ เธอชี้ไปที่หน้าจอเล็กๆ ซึ่งแสดงค่าส่งรวมให้เห็น
เปล่าครับ ผมไม่ได้โทษเครื่องคิดเลข ผมเอ่ยขำๆ แต่ก็รู้สึกว่าออกจะขำแบบเคืองๆ สักหน่อย ผมเพียงแต่ประหลาดใจว่าทำไมจดหมายสองฉบับมีน้ำหนักแตกต่างกัน ทั้งๆ ที่ข้างในของแต่ละฉบับมีสิ่งที่เหมือนกันอยู่---แค่กระดาษจดหมายแผ่นเดียว
ไม่น่าจะใช่นะค่ะ เธอแย้ง พลางวางจดหมายฉบับหนึ่งบนตาชั่ง แล้วก็ตามด้วยอีกฉบับ เห็นมั๊ยล่ะค่ะ ฉบับแรกหนักหนึ่งออนซ์ อีกฉบับหนึ่งหนักสองออนซ์ คุณคงเอาอะไรอย่างอื่นใส่ไว้ในจดหมายฉบับที่สองด้วยกระมัง
ไม่มีครับ ผมส่ายศีรษะ ผมแน่ใจว่าผมไม่ได้---
เฮ้ เสียงแหบๆ แทรกขึ้นมาจากทางด้านหลังของผม คุณทั้งสองคนกำลังจีบกันอยู่เหรอ ฮึ
ผมหันไปมองต้นเสียง ก็พบชายร่างท้วมสวมเสื้อยืดกำลังจ้องมายังผม ข้างหลังเขายังมีอีกนับสิบคนในแถว
ขอโทษครับ ผมยกมือขึ้นด้วยท่าทีขอโทษขอโพย มันคงใช้เวลาอีกสักไม่กี่วินาทีหรอกครับ ผมหันไปทางสาวผมบลอนด์อีกครั้ง ถ้ายังงั้นเดี๋ยวผมจะให้ดูนี่ ผมดึงจดหมายกลับ แล้วค่อยๆ เปิดมันออก---แย่ชะมัด ผมต้องส่งมันอีกทีด้วยซองใหม่ล่ะสิ แต่ตอนนี้ การพิสูจน์ว่าผมเป็นปกติและตาชั่งของเธอมันเสียเป็นเรื่องที่สำคัญ นี่ไง ผมยื่นจดหมายที่ถูกเปิดออกให้เธอดู ไหนคุณบอกผมซิ---คุณเห็นอะไรบ้าง? ---จดหมายหนึ่งฉบับในแต่ละซอง ถูกต้องมั๊ย? แล้วทำไมมันถึงมีน้ำหนักไม่เท่ากันได้ล่ะ
แล้วจดหมายนั่นมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไรล่ะ เสียงดังมาจากที่ใดที่หนึ่งในแถวด้านหลัง
อะไรน่ะ ผมหันไปพร้อมกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
ผมถามว่า คุณเขียนอะไรในจดหมายแต่ละฉบับนั่น?
ชายศีรษะล้านที่อยู่ถัดไปสองคนจากชายที่ใส่เสื้อยืดเอ่ย
เสียงของเขาทำให้ผมนึกถึงความเป็นศาสตราจารย์ที่ครั้งหนึ่งผมก็เคยเป็น
ไม่ใช่กงการอะไรของคุณสักหน่อย ผมตอบ แล้วมันจะไปเกี่ยวห่าอะไรกับปัญหาที่ผมเจออยู่นี่ล่ะ---
ฟังนะ คุณ สาวผมบลอนด์เริ่มพูดอีกครั้ง ถ้าคุณไม่ต้องการจะส่งจดหมายนี่ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าคุณจะส่ง ฉันก็คงต้องคิดค่าส่งตามตาชั่ง และมันยังคงบอกว่าจดหมายฉบับแรกหนักหนึ่งออนซ์ และฉบับที่สองหนักสองออนซ์---
นี่คุณ คุณเป็นหุ่นยนต์ที่เป็นแต่อ่านตาชั่งงั้นรึ ตอนนี้ผมเริ่มที่จะเคืองจริงๆ ขึ้นมาแล้ว รึคุณไม่เห็นว่าจดหมายทั้งสองฉบับนั้นเหมือนๆ กัน
นั่นไม่ใช่ประเด็นหรอก ศาสตราจารย์ศีรษะล้านแทรกขึ้นมาอีก นั่นเป็นสาเหตุที่ผมต้องถามคุณยังไงว่าจดหมายแต่ละฉบับเขียนถึงเรื่องอะไร
วานใครสักคนช่วยเปิดช่องบริการเพิ่มทีซิ เสียงแทรกใหม่ดังมาจากแถวทางด้านหลังคงสัก 20 คนแล้วมั๊ง
ไม่จำเป็นหรอก เสียงตอบดังจากคนที่อยู่ระหว่างศาสตราจารย์กับผู้ที่มาใหม่ เพียงแค่ไล่ไอ้คนที่สวมแจ็คเก็ตกับจดหมายสองฉบับของเขาไปให้พ้นก็พอ
ผมหันไปหาสาวผมบลอนด์ด้วยหน้าตาถมึงทึง จากนั้น แมนนี่และผู้จัดการที่ทำการไปรษณีย์ก็เดินออกมาจากทางด้านหลัง คุณครับ ผู้จัดการเอ่ยกับผม คุณช่วยขยับมายังช่องนี้ได้มั๊ยครับ
ถ้าหากว่าตาชั่งใช้ได้ล่ะก็, ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ผมฉวยคืนจดหมายรวมทั้งพัสดุที่จะส่งไปอังกฤษ และเดินตรงไปยังอีกช่องหนึ่ง---ช่างน่าพึงใจที่พบว่าแมนนี่อยู่ที่ช่องนั้น เขายิ้มแปลกๆ ให้กับผม ผมจึงยื่นพัสดุและจดหมายให้
ตกลงเป็น $3.45 สำหรับพัสดุ และ 29 เซ็นต์ สำหรับจดหมายแต่ละฉบับ รวมทั้งหมดก็เป็น $4.03 เขาบอก
ขอบคุณพระเจ้า สำหรับที่ยังมีใครสักคนปกติดีอยู่แถวนี้บ้าง ผมส่งธนบัตรใบละห้าดอลล์ให้กับเขาไป
นี่ ตาชั่งคุณพังรึเปล่า ผมได้ยินเสียงแหบๆ ถามสาวผมบลอนด์ ผมช่างรู้สึกดีที่ได้ยินเสียงคนอื่นๆ อยู่ในภาวะเดียวกัน แม้ว่าจะเป็นเสียงที่เคยทำให้ผมหงุดหงิดก็ตามที
ฉันยืนยันได้ค่ะ ว่ามันใช้การได้ดี เธอตอบ ตกลงเป็น 29 เซนต์สำหรับฉบับนี้ และอีก 29 เซนต์สำหรับอีกฉบับ ทั้งหมด 58 เซนต์
ไม่น่าเชื่อ ผมเอ่ยกับตัวเอง ในขณะที่แมนนี่กำลังทอนเงินให้
มันไม่ใช่หรอก ศาสตราจารย์ศีรษะล้านเอ่ยขึ้น เมื่อผมเดินผ่านเขาไป มันขึ้นอยู่กับประเด็นที่ว่าจดหมายนั่นเขียนถึงอะไรตะหาก---
ผมถอนหายใจ และก้าวออกไป
* * * *
ร้านขายผลไม้ที่อยู่ท้ายบล็อกคงจะเป็นที่น่าพึงใจหลังออกจากที่ทำการไปรษณีย์ที่อบอ้าว ผมให้สาวชาวเกาหลีซึ่งอยู่หลังที่เก็บเงินคิดราคาแตงโมชิ้นใหญ่ที่ผมหยิบมา
ขอให้คุณโชคดีกับแตงโมนี่นะ เสียงที่คล้ายๆ กับเสียงของศาสตราจารย์เอ่ยขึ้นจากทางด้านหลัง
ผมหันกลับไปมองและต้องหัวร่อ เป็นศาสตราจารย์ที่พบในที่ทำการไปรษณีย์นั่นเอง
คุณรู้มั๊ย เขาเอ่ยต่อ คุณไม่ควรที่จะค้านต่อความคิดที่ไม่ปกติ---เมื่อปีที่แล้ว ที่ไปรษณีย์ ผมก็เจอเข้ากับตัวเองเป็นบางคราว---ตั้งแต่พวกเขาเปลี่ยนตาชั่งใหม่ แต่พวกเขาไม่ได้บอกใครๆ ถึงเรื่องนี้
แล้วทำไมพวกเขาไม่ซ่อมมันซะล่ะ
ก็เพราะว่ามันไม่ได้เสียน่ะสิ--- เขาเกริ่น
ว่าต่อไปซิ
ไหนคุณช่วยบอกผมสิ เขาต่อ ว่าเนื้อหาในจดหมายทั้งสองฉบับของคุณมีความแตกต่างกันอย่างไง
ผมยักไหล่ ก็ได้ ผมเป็นนักเขียน จดหมายทั้งสองนั่นเป็นข้อซักถามย่อๆ สำหรับเขียนบทความหน่ะ
แล้วไงต่อ
แล้วไงต่อรึ...ก็ ฉบับหนึ่งก็สำหรับบทความแนะนำรายการทีวีใหม่ ส่วนอีกฉบับสำหรับบทความเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของปรัชญาพลาโตกับ---
อะ ฮ้า เขาร้อง คุณยืนยันได้ว่าผมคิดถูก
อะไรกัน
เอาละ เขาเอ่ย คุณก็ค่อนข้างจะเป็นคนฉลาด---จากที่เชี่ยวชาญเกี่ยวกับปรัชญาของพลาโต แน่ใจได้เลยว่าคุณคงรู้ว่าทำไมจดหมายที่เอ่ยถึงพลาโตถึงได้มีน้ำหนักมากกว่าจดหมายเกี่ยวกับรายการทีวี
นั่นสิ---ในจักรวาลไหนล่ะ
ทำไมล่ะ, แน่นอน ก็จักรวาลนี้นะสิ เขาตอบ พลาโตเองมิใช่รึ ที่เอ่ยว่า ถ้อยคำเป็นเครื่องหมายแห่งความถาวรของความคิด แสดงให้เห็นด้วยรูปแบบซึ่งมีอยู่ในความเป็นจริง
ใช่ เขาพูด ผมยอมรับว่าศาสตราจารย์ผู้นี้มีความรู้ในเรื่องปรัชญา แต่มันจะเกี่ยวยังไงกัน
ก็บริการไปรษณีย์ของเราได้พัฒนาตาชั่งซึ่งสามารถวัดน้ำหนักของคำเชิงปรัชญาบนกระดาษ---เป็นหนทางใหม่ที่พวกเขานำมาใช้คิดราคาค่าส่งเพิ่ม---แต่ก่อนที่เขาจะประกาศใช้มันคงสามารถเว้นการคิดน้ำหนักเชิงปรัชญาได้ แต่แม่สาวที่มาใหม่คงจะเผลอไปปรับอะไรเข้า อย่างที่ผมบอกนะแหล่ะ ผมเคยเจอปัญหานี้เป็นบางคราว---มักจะเจอตอนที่มีพนักงานเข้ามาทำงานใหม่
ผมส่ายศีรษะอย่างไม่ค่อยจะเชื่อนัก แล้วทำไมคนอื่นๆ ถึงไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับตาชั่งนี่ล่ะ
ผมได้ยินว่าพวกเขาได้เครื่องต้นแบบมาจากทางรัสเซียโดยข้อตกลงทางการค้าอย่างลับๆ ศาสตราจารย์ตอบ คุณก็รู้ พวกโซเวียต ก่อนที่จะล่มสลายมักจะทำอะไรๆ อยู่เหนือเหตุผลและ ESP---
แตงโมนี่เป็นเงิน $3.19 ค่ะ สาวน้อยที่อยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์เอ่ย
ชิบ... ผมแทบชะงัก ผมสาบานได้ว่าเมื่อวานผมก็ซื้อชิ้นเท่านี้ มันถูกกว่านี่ตั้งหนึ่งดอลลาร์
ของมันเปลี่ยนกันได้ค่ะ หญิงสาวบอก
ผมหันไปมองศาสตราจารย์ซึ่งกำลังยิ้ม ด้านหลังของเขาเป็นแถวลูกค้าที่กำลังเกือบๆ จะโมโหรออยู่
ขอให้โชคดีมากๆ กับแครอทของคุณก็แล้วกัน ผมเอ่ยกับเขา และยื่นธนบัตรใบละห้าดอลล์ให้กับหญิงสาวเป็นค่าแตงโม
ยังดีนะที่วันนี้ผมไม่ได้ซื้อเต้าหู้ หรืออาหารบำรุงสมอง●
จากเรื่อง Post Plato
แต่งโดย Paul Levinson
Create Date : 11 ธันวาคม 2549
Last Update : 16 ธันวาคม 2549 21:19:14 น.
2 comments
Counter : 422 Pageviews.
Share
Tweet
อ่านจนจบคิดว่าเป็นเรื่องของจขบ อ่ะ
สวัสดียามดึกอ่ะ
ฝ้นดีนะจ๊า
โดย: บ้านโคกโจด (
my_oom
) วันที่: 11 ธันวาคม 2549 เวลา:23:13:47 น.
ขอโทษครับที่ทำให้เข้าใจผิด
ส่วนใหญ่จะแปลครับ ไม่ได้แต่งเอง ถึงจัดอยู่ในหมวดงานเขียน: เรื่องแปล
ถ้าลอกมาก็จะระบุชื่อผู้แปลด้วยครับ ถ้าไม่ระบุก็คือแปลเอง
โดย: demerzel (
demerzel
) วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:1:10:55 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
demerzel
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
หนอนหนังสือตัวเป้ง
DigiTaL-KRASH!!!
sr-engine
jackfruit_k
อินทรีสามก๊ก
Webmaster - BlogGang
[Add demerzel's blog to your web]
Links
วิกิปีเดีย สถานีย่อยนิยายวิทยาศาสตร์
ชมรมนิยายวิทยาศาสตร์ไทย
Subterranean Press
Goodreads Book Library
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
สวัสดียามดึกอ่ะ
ฝ้นดีนะจ๊า