สวัสดีค่ะ เพื่อนๆทุกคน

กลับมาเจอกันอีกแล้วนะคะ คิดถึงจังค่ะ

Group จิตอาสาที่ตั้งขึ้นใหม่นี้ บิวเริ่มรู้สึกว่าเราเริ่มจะเป็นอาสาสมัครเต็มตัวแล้ว

เลยอยากจะเขียนบล็อคเก็บไว้ เพื่อเป็นวันวานที่แสนงดงามค่ะ

... ขอเกริ่นนิดนึง ...

จริงๆแล้ว เรื่องการเป็นอาสาสมัคร บิวอยากเป็นมาตั้งนานแล้ว

คือ อยากไปร่วมกิจกรรมดีๆเพื่อสังคม ไม่ว่าจะเป็นปลูกป่าชายเลย สร้างบ้านดิน ครูอาสา ฯลฯ

แต่ด้วยเวลาและความสะดวกไม่เอื้ออำนวยเลยไม่ได้เริ่มสักที

และได้พยายามชักชวนเพื่อนๆไปด้วย เพื่อนๆก็สนใจนะ แต่ก็อีกแหล่ะ เวลาไม่ค่อยจะว่างตรงกัน

แล้วส่วนใหญ่กิจกรรมก็จะเป็นออกต่างจังหวัด

จนเมื่อวันนึง จำได้มั้ยคะ ที่เราได้มีโอกาสทำความสะอาดบ้านของเรา กรุงเทพฯของเรา

ก็เริ่มรู้สึกเข้าถึงการเป็นอาสามากขึ้น

กิจกรรมนั้นได้ทราบข่าวจากการประชาสัมพันธ์ใน facebook

ซึ่งมีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งรวมตัวขึ้นมา

แล้วเรียกกลุ่มนี้ว่า

"BIG CLEANING DAY OF THAILAND"

(https://bit.ly/thai_clean_day)

ติดตามข่าวสารและกิจกรรมของกลุ่มได้ที่

https://www.facebook.com/group.php?gid=120860637947471

และ page

https://www.facebook.com/pages/BIG-CLEANING-DAY-OF-THAILAND/127947083899947

บิวได้เข้าร่วมกลุ่มและคอยติดตามข่าวสาร

จึงได้มีกิจกรรมแรกเกิดขึ้น

...........

 บิวขอย้อนวันวานไปเมื่อวันที่ 19 มิ.ย. 2553 นะคะ

กิจกรรมนี้มีชื่อว่า

"เรามาขยับแข้งขยับขาพาคนมีความรัก(ผู้พิการทางสายตา)ไปออกกำลังกายกัน!!!!"

โดยจัดที่ สวนลุมพินี

ในช่วงครึ่งวันเช้าเท่านั้น

สถานที่ไม่ไกลมาก และก็ว่างพอดี

แต่ชวนเพื่อนๆแล้ว ไม่มีใครว่างเลย งั้นเราต้องฉายเดี่ยวแล้วล่ะสิทีนี้!!!

กิจกรรมเริ่มเช้ามาก เลยแอบนิสัยไม่ดีไปเลทนิดนึง

ว้าววว คนไปเยอะเหมือนกันนะเนี่ย บังเอิญเจอพี่ที่เคยทำงานที่ออฟฟิศ และก็เพื่อนในหมู่บ้านที่เราชวนไปด้วย

ตอนแรกก็ยังไม่รู้อะไรมาก รู้แค่เราจะไปร่วมกิจกรรมกับผู้พิการทางสายตา

แต่กิจกรรมอะไรบ้างนั้น??? เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า

วันนั้นแดดแอบเกเร อากาศเลยค่อนข้างร้อน

พอจวนได้เวลาที่คิดว่าสมาชิกทั้งอาสา ทั้งผู้พิการได้มากันครบแล้ว

น้องๆที่ริเริ่มจัดตั้งกลุ่มนี้จึงได้ออกมาแถลงการณ์

(เพิ่งทราบตอนหลังว่า เป็นน้องๆจากธรรมศาสตร์และผู้พิการบางส่วนก็เป็นนักศึกษาจากธรรมศาสตร์เหมือนกัน

เค้าจึงได้บอกต่อๆกันในกลุ่มและชักชวนกันเป็นวงกว้าง)

เริ่มแรกน้องปินได้อธิบายวิธีการดูแลผู้พิการและวิธีการพาเค้าเดิน

เพราะสิ่งแรก พวกเราชาวอาสาต้องพาผู้พิการทางสายตาเดินเล่นที่สวนลุมและพูดคุยกัน

ด้วยความที่อาสามีจำนวนสมาชิกมากกว่าผู้พิการทางสายตา

ก็เลยจะแบ่งเป็นอาสา 2-3 คน ต่อผู้พิการทางสายตา 1 คน

โดยน้องที่บิวดูแลกับแอม(เพื่อนในหมู่บ้าน) ชื่อว่า "น้องนาถ"

น้องนาถคุยเก่งมาก น่ารักสดใส และคิดบวก

น้องเค้าพิการทางสายตาตั้งแต่เด็ก แต่ยังพอมองเห็นลางๆเหมือนคนสายตาสั้นมากๆๆๆ

(ต้องขอโทษเำพื่อนๆด้วยน้าบิวจำรายละเอียดข้อมูลไม่ค่อยได้แล้วอ่ะค่ะ)

น้องเค้าเรียนนิติศาสตร์ใกล้จะจบแล้ว แล้วมีแพลนเรียนโทต่อ

น้องเค้าเรียนเก่งมากและดูแลตัวเองได้ดีกว่าคนปกติอย่างเราๆด้วยซ้ำ

การได้คุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันแบบนี้ ทำให้เราได้เห็นอะไรๆในมุมมองของเค้ามากขึ้นนะ

จากที่เคยกลัวการช่วยเหลือผู้พิการทางสายตา ตอนนี้ไม่กลัวแล้ว

และจริงๆแล้วไม่ยากเลย เวลาเราจะพาเค้าเดิน เราต้องให้เค้าจับที่ข้อศอกเรา

เวลาเราเดินขึ้น-ลง ข้อศอกเราจะเลื่อนตามไปด้วย ถ้าให้เค้าจับที่มือเราเค้าจะไม่สามารถรู้ได้เลย

เพราะมือเราอาจจะแกว่งไปมา ไม่สัมพันธ์กับร่างกายเราก็ได้

เดินไปจนครบตามจุด เราก็พักทานข้าว

ซึ่งทางกลุ่มเค้าจัดเตรียมไว้ให้เราเรียบร้อยแล้ว

จะมีข้าวมันไก่ และข้าวมันไก่ทอด

และเป็นความบังเอิญที่วันนั้นสวนลุมได้มีกลุ่มวิ่งมาราธอนมาจัดกิจกรรมด้วยเหมือนกัน

ทางกลุ่มเค้าก็มาคุยกับเราว่านี่คืออะไรหรอ ทำอะไรกัน

เค้าก็ชื่นชมและแบ่งปันให้เราได้มีทางเลือกเพิ่มขึ้น โดยเป็นข้าวหมูแดง อิอิ

ขอบคุณมากคร่าาาา

และมีอาสาที่เค้าเตรียมขนมคัพเค้กมาให้ด้วยนะ อิ่มเลยงานนี้

พอทานข้าวเสร็จแล้ว จากนั้นเราก็หาที่ร่มๆเล่นเกมส์กัน

เกมส์แรก "แข่งกันเขียนอักษรเบรลล์"

ไม่ใช่ผู้พิการแข่งนะ แต่เป็นอาสาที่ต้องแข่ง!!!

ว้าวๆๆๆๆ ดีจังเลยไม่ต้องไปเรียนที่ไหน เรียนรู้ที่นี่พอดี

(อ่อ มีสมาชิกมาเพิ่มด้วย ชื่อ "น้องเหมียว" เป็นผู้พิการทางสายตาเหมือนกัน

แต่ก็พอเห็นลางๆ ไม่ถึงกับมืดสนิท พอดีอาสาที่ดูแลน้องเค้าต้องไปธุระต่อ เลยฝากให้บิวกับแอมดูแล)

จริงๆแล้วเขียนไม่ยากเลย เค้าจะมีอุปกรณ์พิเศษที่เรียกว่า Slate and Stylus

คือแผ่นที่เป็นช่องๆ ช่องนึงมี 6 จุด และช่องนึงคือ 1 ตัวอักษร

และจะมีเหล็กที่ไม่แหลมมากจะเป็นเหมือนปากกาของเค้าเอาไว้จิ่้มๆจุดๆ

ตามรหัส o_O!!!

วิธีเขียนน่ะไม่ยากหรอก แต่ยากตรงจำรหัสหรือโค้ดนี่สิ

เช่น ก ก็ต้องจิ้ม 1245

ซึ่งรูๆ 6 รูใน 1 ช่องนั่นแ่หล่ะ เค้าจะมีบอกไว้ว่า รูไหนคือเลขอะไร

(ขอขอบคุณข้อมูลจาก https://nupomme.exteen.com/20070528/entry)

ทีมบิวชนะแหล่ะ เย่ๆ

บิวเป็นคนจิ้มเอง แค่จิ้มเร็วกว่าคนอื่น แต่จะไม่ชนะเลยถ้าไม่ไ่ด้น้องนาถเป็นคนบอกโค้ด

น้องเค้าบอกเร็วและแม่นมากเลย ปรบมือๆๆๆๆ

หลังจากนั้น

เกมส์ที่สอง "ปิดตาเดิน"

เค้าให้อาสาเอาผ้าปิดตาไว้ แล้วให้น้องผู้พิการทางสายตาพาเราเดิน

หุหุ แอบโชคดีนิดนึง ที่น้องเหมียวเป็นคนพาเดิน เพราะน้องเหมียวยังพอมองเห็นบ้าง

เราเลยเดินฉิวๆ เพราะไว้ใจน้องเค้าด้วย แต่ก็เข้าใจเลยว่าถ้าเรามองไม่เห็นเนี่ย

ทั้งกลัว ทั้งกังวลมากมายขนาดไหน

จากนั้นเราก็รวมตัวกันเพื่อพูดความรู้สึกที่ได้เข้ามาร่วมกิจกรรมและปิดกิจกรรมครั้งนี้

ทั้งหมดทั้งมวลที่เล่ามานี้ ยังมีคนสำคัญอีกคนนึง

ซึ่งเป็นผู้พิการทางสายตา(ที่ใช้ใจในการมองเท่านั้น!!!)และเป็นชาวญี่ปุ่นที่พูดไทยเก่งมาก

เค้าชื่อว่า "โยชิมิ"

เค้าเป็นใคร มาจากไหน แล้วสำคัญยังไง??

ติดตามตอนต่อไปค่ะ อิอิ

 .............

เล่ามาซะยาวเลย ตอนแรกแค่จะเล่าคร่าวๆ แต่ด้วยจิตวิญญาณของคนที่ชอบเล่าอะไรแบบละเอียด -*-

เลยยืดยาวมาจนถึงตอนนี้

และตั้งใจจะเขียนกิจกรรมครั้งที่สองที่บิวเพิ่งไปทำมาด้วยเลย

ก็คงต้องระงับไว้ก่อน เพราะง่วงแล้วอ่าาา

พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปทำงานอีก

ถ้าเขียนคงลากยาวไปถึงตี 3 แน่เลย หุหุ

 ติดไว้ก่อนน้า แล้วจะรีบมาอัพให้เร็วที่สุด

... สุดท้ายนี้ ...

พอได้ทำกิจกรรมมากขึ้น เลยทำให้รู้ว่าการที่เราจะเป็นอาสาสมัคร ไม่ต้องใช้เวลาทุ่มเทไปกับการทำกิจกรรมทั้งหมดก็ได้

แค่ใจเราเป็นอาสา ต่อให้ใช้ชีวิตตามปกติของคนทั่วไป เราก็สามารถช่วยเหลือคนรอบข้างเราเล็กๆน้อยๆก็ได้

แค่นี้ เราก็เป็นอาสาด้วยใจแล้ว ♥

คืนนี้ฝันดีนะคะ