ช่วงนี้งานยุ่งสุด ๆ ไม่มีแรงอัฟบล๊อคเลยคิดอยากจะเขียนแต่เรื่องมันเยอะจนเรียบเรียงไม่ถูก



ปลายเดือนที่แล้วออกไปขับรถเล่นกับเพื่อนเก่า..ไปกันแบบไร้จุดหมายเริ่มต้นที่ให้เพื่อนนั่งรถมาลงที่พัทยาแล้วต่อจากนั้นค่อยว่ากันอีกทีว่าจะไปจบชีวิตกันแถวไหน...ขนาดที่นัดพบยังไม่แน่นอนเลยเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจนเพื่อนมันมาลงที่ปั๊มjet ใกล้ ร.พ.กรุงเทพพัทยา ก็รับมาขึ้นรถแล้วเริ่มคิดว่าจะไปกินเที่ยงกันที่ไหน เพื่อนแนะนำไปสัตหีบดีกว่าบรรยากาศดีที่แสมสาร อ่ะว่าไงว่าตามกันยังไงวันนี้ก็ว่างทั้งวันอยู่แล้ว นั่งกินข้าวแล้วค่อยคิดกันต่อว่าจะไปไหนดี จันทบุรี ระยอง รึจะนอนที่สัตหีบนี่แหละ นั่งกินนั่งคิดเรื่อย ๆ อาหารก็หมด ไม่ได้ถ่ายรูปมาเลยอ่ะไม่มีอารมณ์จะถ่ายรูปเท่าไหร่ทริปนี้รูปน้อยมาก แต่ในใจอยากไประยองเพราะอยากไปหาดแม่รำพึงตอนเช้า ๆ มันสวยแต่อีกใจก็ชอบบรรยากาศทะเลตอนเช้าของหาดนางรำเหมือนกัน เลยสองจิตสองใจ บ่ายสองกว่าแล้วเราเลยตัดสินใจว่าไหน ๆ ก็ว่างและเพื่อนเราไม่เคยไประยองก็ไปกันซะหน่อย ฮูเล่ ออกเดินทางตอนบ่ายสองกว่า ๆ ถึงหาดแม่รำพึงก็บ่ายสี่แหละ ขับรถเลาะริมหาดไปเรื่อย ๆ นังเพื่อนก็ยังบอกไม่ชอบบรรยากาศทะเลมันดูวุ่นวายแต่ที่พักมันวังเวงยังไงก็ไม่รู้ เหอ เหอ โรงแรมที่เคยไปพักกับเพื่อนตอนนี้กลายเป็น โรงแรมร้างที่เถาวัลลย์ขึ้นเต็มไปหมดน่าเสียดายจริงๆ ค่ะจำได้ว่าตอนที่มาพักอยู่ห้องที่มองออกมาหน้าห้องเห็นทะเลเลยห้องก็ราคาไม่แพงแต่ห้องด้านหลังจะแย่ซักหน่อยเพราะจะได้เจอกับวิวโรงแรมร้างจากพิษเศรฐกิจฟองสบู่แตกตั้งแต่วิกฤตกาลต้มยำกุ้งอ่ะคะตึกสูงที่ไม่ได้มีการลงทุนต่อ และเหมือนว่าแถวนั้นตอนนี้ร้างไปเกือบจะหมดแล้ว


เลยขับรถต่อไปจนถึงหาดสวนสนซึ่งตะก่อนจะเป็นหาดเงียบ ๆ ไม่ค่อยมีคนไปพักเท่าไรนักแต่ตอนนี้ที่พักขึ้นเพียบ แต่นังเพื่อนตัวดีก็ยังไม่ถูกใจอยากไปหาดแม่พิมพ์ โอเค ไหน ๆ ก็ไปแล้วก็จัดให้ซักหน่อยก็แล้วกัน มาถึง 5 โมงกว่าแล้วคะได้เวลาอาหารเย็นแต่เราไม่หิวเพราะจัดหนักกันมาตั้งแต่เที่ยงแล้ว ขับรถชมวิวไปเรื่อย คุยไปเรื่อย ๆ ตามประสาเพื่อนเก่าที่กลับมาเจอกันและมีเรื่องมาเล่าให้กันฟังมากมาย แต่สุดท้ายก็ถึงก้นอ่าวยังไม่มีที่ไหนที่เพื่อนสาวมันถูกใจซักที ไอ้เราก็เริ่่มจะเหนื่อยแล้วล่ะอยากนอน อยากเอนกายที่เตียงนุ่ม ๆ ที่ไหนก็ได้เพราะตอนนี้ก้นเริ่มเจ็บแล้วก็เล่นขับรถตั้งแต่ 9 โมงเช้าตอนนี้ 5 โมงเย็นแล้วนิดอีกนิดนึงจะถึงเชียงใหม่แล้วนะเนี่ย(แอบคิด อิอิ) ก็เลยต้องมาดูกันอีกทีแล้วละว่าคืนนี้ต้องหาที่นอนกันแล้วแต่ก็ไม่ได้กังวลหรอกนะคะว่าจะนอนไหนเพราะถ้าหาที่นอนไม่ได้ก็ว่าจะพานังเพื่อนสาวนอนมันในรถนี่แหละก็คงได้บรรยากาศอีกแบบนึงเหมือนกัน หุหุ แค่ต้องหาสถานที่ๆ ปลอดภัยซักหน่อยก็แค่นั้น สรุปความเห็นตรงกันกับเพื่อนว่าอยากกลับไปสัตหีบอ่ะ ทะเลระยองตอนนี้มันไม่ใช่อ่ะ feel นี้มันต้องที่หาดนางรำเท่านั้น 555 แล้วเราก็บึ่งรถกลับไปสัตหีบคาดว่าจะถึงประมาณทุ่มนี่แหละระยะทางประมาณ 80 km ก็ขับรถไปเรื่อยคุยกันไปเพื่อนก็โทรหาคนรู้จักให้หาที่พักให้กันไป ตอนแรกเราเข้าไปถามที่พักที่หาดที่เป็นของทหารแต่ปรากฎว่าเต็มเพราะมีแกงค์คนแก่มาจัดงานเลี้ยงกันกรุ๊ปใหญ่ เลยต้องระเห็ดออกมาหาที่พักกันข้างนอกเพื่อนอยากไปนั่งชิวที่ปายละเมอเลยออกมาพักที่ในเมือง แต่ก็เหมือนเดิมค่ะโรงแรมแถวหน้าเต็มหมดมีทัวร์มาลงก็วันนี้เป็นวันเสาร์ซะด้วยที่ไหน ๆ ก็เต็มหมดแล้วแต่สามทุ่มแล้วอ่ะ ง่วงอ่ะค่ะนาทีนี้ที่ไหนก็ได้ละม่านรูดข้างทางก็นอนวะ ฮ่ะ ๆ แต่พอดีว่าเพื่อนมันคุ้นเคยแถวนี้ดีก็ชีมีแฟนเก่าเป็นทหารเรือที่สัตหีบและแฟนใหม่เป็น จป ที่ท่าเรือสัตหีบแต่กำลังจะเลิกกันก็เลยไม่อยากให้เค้ารู้ว่ามาแถวนี้เดี๋ยวยาว  ก็เลยพอรู้แหล่งที่พักก็ขับรถวน ๆ ดูเห็นที่นึงน่าจะพอนอนได้เพราะก็แค่ซุกหัวนอน น่าจะชื่อต้นไผ่รีสอร์ทนะประมาณนี้แหละค่ะ จำไม่ค่อยได้เพราะเหนื่อยและง่วงมากคร่าาาาา


เข้าไปถามว่ามีห้องพักเหลือมั๊ยเค้าก็บอกให้คอยก่อนเช็คก่อน  แล้วน้องเค้าก็วิ่งมาบอกว่า พอดีเหลือห้องนึงครับพี่พอดีเค้าพึ่งจะ cancel ไป โอ้โชคดีมากอยู่ใกล้กับท่าเรือพอดีตอนเช้าจะได้ไปกินข้าวที่หาดนางรำ อิอิ ยังมุ่งมั่นอยู่ คืนละเท่าไหร่คะน้อง  400 ครับ ถูกมากกกก อ่ะพอเข้าห้องเอาพระเข้าห้องไหว้พระไหว้เจ้าที่เสร็จ ก็ไปอาบน้ำกันแล้วเพื่อนก็เปิด เดอะสตาร์ดูแล้วก็มองหน้ากัน จะกินป่าวข้าวเย็นน่ะ เพื่อนบอกไม่อ่ะชั้นจะ ไดเอ็ท โอเค แล้วปายละเมอแกยังจะไปอยู่มั๊ยแต่ต้องรอก่อนนะขอนอนแป๊ปนึงถ้าจะไป เพื่อนบอกได้ ๆ เดี๋ยวดูเดอะสตาร์รอ แต่มันได้เวลาแล้วค่ะต่างคนต่างเหนื่อยมาทั้งวันสุดท้ายแล้วปายก็ละเมอจริงๆ ละเมอ เอาว่าได้ไป 555 หมดแรงสลบเหมือดกันไปทั้งสองคน ตื่นเช้ามาเห็นเพื่อนมันอาบน้ำเสร็จตั้งแต่เช้าแต่เรายังขี้เซาอยู่บนเตียง ก็ยังไม่อยากตื่นอ่ะแต่ก็ต้องตื่นเพราะไฟดันดับแอร์ดับก็เลยต้องตื่นมาอาบน้ำ เมื่อคืนก็สังเกตว่าเพื่อนมันไม่ค่อยได้นอนเลยเมื่อคืนมันลุกมาทำนู่นทำนี่ตลอดแต่ก็ไม่ได้สนใจเพราะเหนื่อยมากก็เลยเอาแต่นอน ก็เลยถามว่าเมื่อคืนเป็นไรป่าวไม่นอน เพื่อนมันบอกว่าเหมือนมีคนมาหาเลย เลยถามว่า ญ/ช มันบอกว่า ญ แต่สงสัยว่าอาจจะหลอนจากที่ดูละครแล้วมีผีละมั๊งแต่มันตื่นแล้วเลยไม่อยากนอนไม่อยากเห็นอีก ก็เลยบอกว่าสงสัยดูละครแล้วเก็บไปคิดมั๊งเลยไม่พูดอะไรกันต่อเก็บของออกจากห้องเช็คเอาท์แล้วก็ไปหากาแฟสดร้อน ๆ กินดีกว่า ขับรถหากาแฟสดไปเรื่อย ๆ จนมาเจอซุ้มกาแฟเล็กๆข้างทางติดกับทางเลี้ยวไปแสมสารเลยไปลองคาปูขิโน่ร้อน อร่อยมากค่ะฟองนมนุ่ม ๆ กาแฟหอม ๆ ตอนเช้ากับบรรยากาศริมทะเลเข้ากันดีมาก


เรามานั้งกินอาหารเช้าที่สโมสรทหารที่หาดนางรำอากาศเย็นดีครึ้ม ๆ เหมือนฝนจะตกแต่ก็ไม่ตก ดีเหมือนกันไม่แดด แต่ไม่ถ้าเล่นน้ำคงหนาวน่าดู นั่งกันพอสมควรแล้วเลยอยากจะนอนก็เลยเอาเสื่อไปนอนริมหาดกันเราเลือกที่นั่งข้างครอบครัวนึงที่พาลูกชายฝาแฝดมาเที่ยวทะเล เด็กอายุประมาณขวบกว่ากำลังซนน่ารักเชียวเห็นแล้วก็อยากมีกะเค้าบ้าง อิอิ แอบคิดเป็นบางครั้งบางคราวแต่ให้มีจริงๆ คงไม่ไหวค่ะ ภาระชิ้นโตเชียว ตอนแรกว่าจะออกไปดำน้ำซักหน่อยสน๊อคเกิล สองชั่วโมง สองร้อยเองอ่ะหาที่ไหนแล้วก็ไปดำแค่ใกล้ ๆ เพื่อนมันก็นั่งอ่านหนังสือที่หาดฟังเพลงไปมองเราดำน้ำไปได้แต่คุณเธอ...ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ถ้าปล่อยให้อยู่คนเดียว ด้ายยยย อดใจไว้ก็ได้วะเพื่อเพื่อน ในใจต้องหาเหตุแก้ตัวให้มันสารพัด หนาวบ้างละ มันครึ้มคงมองไม่เห็นปะการัง หรือมีคนบอกว่าแถวนี้ปะการังมันฟอกขาว ก็เลยตัดใจเอ้อ อยู่มันตรงนี้แหละนั่งดูทะเล ดูวิถีชาวบ้านรอบตัว เสน่ห์อันดับต้น ๆ ของหาดนี้ก็คือได้เห็นความน่ารักของแต่ละครอบครัวที่พาลูกหลานมาเล่นมาเที่ยวเอากับข้าวมาทำมานั่งกินข้าวกันเป็นครอบครัวใหญ่ ต่างกับทะเลอื่น ๆ ที่จะเป็นธุรกิจเยอะ ๆ ต้องเสียค่าเก้าอี้ทั้งๆ ทีมันเป็นที่สาธารณะ ไม่มีฝรั่งนั่งนัวเนียกับสาวไทยให้เห็นให้อนาจใจ



ก็นั่ง ๆ นอน ๆ ดูทะเลกันไปพอดีหิวก็เลยออกไปหาอะไรกินกันที่ร้านเดิมที่แสมสารและพอดีว่าฝนเริ่มลงเม็ดละกินข้าวเสร็จเราก็เลยตกลงว่าจะกลับกันเพื่อนต้องทำงานพรุ่งนี้แต่ก่อนกลับเพื่อนมันถามว่าเล่นหวยมั๊ยถ้าเล่นจะเขียนให้ เลยถามกลับไปว่าได้มายังไงมันบอกว่าได้มาเมื่อคืนแหละแต่ไม่ต้องรู้หรอกว่าได้มายังไง เขียนเลขมาสามตัว แต่ก็มองแค่ผ่านๆ ตาเพราะไม่เล่นหวยอยู่แล้วตั้งใจว่าจะเอาไปให้เด็กๆ ที่ทำงานแต่ก็จำมาคร่าวๆ พอกินข้าวเสร็จก็แวะไปส่งเพื่อนที่ท่ารถกทม.แล้วก็แยกย้ายกันกลับ พอไปทำงานแล้วก็เลยเขียนเลขให้ลูกน้องดูแต่บอกว่าจำไม่ได้นะดูมาผ่าน ๆ ประมาณนี้จำ ๆ ดู ๆ เอาแล้วกัน 712,723 เขียนให้สองตัวเพราะไม่แน่ใจลูกน้องมันก็เลยไม่สนใจเหมือนกัน แต่พออีกวันตรวจดูถ้ามันมีเลขท้ายสามตัว ตัวนึงออก 723 อ่ะ ก็เลยโทรไปถามเพื่อนว่าให้วันนั้นให้หวยอะไรมา มันบอกว่าเขียนเลข 712 เลยโดนหวยกิน สรุปว่าคืนนั้นเพื่อนมันโดนผีหลอกจริง ๆ ค่ะ หลอกให้ซื้อหวยไม่ถูก อิอิ ไม่ได้อัฟนานนึกว่าจะเขียนไม่ได้จริงๆ แล้วมีเรื่องอีกแต่เอาไว้เอนทรี่หน้าดีกว่าค่ะ

วันนี้ลาไปแล้วดีกว่าค่ะ

บาย ^___^

Create Date : 07 เมษายน 2554
Last Update : 15 พฤษภาคม 2554 11:47:18 น.		2 comments
Counter : 1290 Pageviews.
Share Tweet