|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ละครถาปัด ลุงฟรุต and Premiership : The Finale
|
หลังจากบ้าบอเรื่องงานมาทั้งอาทิตย์
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาก็ถึงคราวได้พักผ่อนชั่วคราว..มีความสุขจัง ไม่รู้ว่าไม่ได้ทำอะไรอย่างนี้นานเท่าไหร่แล้วนะ..?
...นัดเก๋ไว้เที่ยง ไปเดินสยาม ร้องเกะไป 2 ชั่วโมง แล้วก็ไปดูละครถาปัด
ดูละครถาปัดมาหลายเรื่องตั้งแต่อาเธอร์..ซุปเปอร์แมน...ปริศนา....กัปตันฮุค มาจนถึงล่าสุด "เดชไอ้ด้วน" หลังๆเลยไปดูคล้ายๆกับเป็นความเคยชินไปแล้ว ไม่คาดหวังอะไรมาก ก็ขำๆดี แต่ก็รู้สึกว่าละครถาปัดเนี่ยสนุกน้อยลงเรื่อยๆ เหตุผลคงมี 2 ข้อ คือทำแย่ลงจริงๆ หรือไม่ก็เราอายุมากขึ้น ดูอะไรแล้วไม่ขำเหมือนก่อน..หุหุ เรื่องสุดท้ายที่ประทับใจคือ ปริศนา ความขำคงสู้เรื่องเก่าๆไม่ได้ แต่เป็นละครถาปัดเรื่องที่เขียนพล็อตได้ลึกซึ้งและดีที่สุดเท่าที่ดูมา...
เรื่องก็มีอยู่ว่าพระเอกเป็นนักเขียนจอมอุดมการณ์ ดูถูกนิยายประโลมโลก ประมาณว่า เรื่องงี้ชั้นจะไม่เขียนเด็ดขาด อย่างชั้นต้องเขียนอะไรที่แสงสว่าง เป็นปรัชญาชีวิต แต่ว่าเรื่องแบบนั้นมันขายไม่ได้ ทำให้พระเอกเป็นนักเขียนไส้แห้ง มีแฟนอยู่คน ความรักก็มีอุปสรรค เพราะแฟนเป็นคุณหนู เลยต้องหนีมาอยู่ด้วยกัน ในที่สุดเจ้าพระเอกเนี่ยก็ต้องทำเพื่อปากท้องคือยอมเขียนนิยายประโลมโลกเรื่องนึงชื่อ ปริศนา เนื้อเรื่องก็น้ำเน่าครบสูตร มีท่านชาย มีปลอมตัว มีนางอิจฉา ปรากฏว่าดังเปรี้ยงปร้าง ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า คนเขียนเลยเริ่มได้ใจ อยากเขียนในสไตล์ที่ตัวเองชอบ ประกอบกับหมั่นไส้แกมดูถูกงานของตัวเองอยู่แล้ว ก็เลยตั้งใจว่าเรื่องนี้จะไม่ให้จบดีแบบเทพนิยายแน่ และตัดสินใจทำร้ายคนอ่านด้วยการให้ปริศนาตายตอนจบ เพราะเค้าคิดว่านี่แหละ ชีวิตจริง...... ซึ่งมันก็จริง เพราะในนาทีที่ปริศนาถูกยิงล้มลง แฟนของเค้าก็ถูกยิงล้มลงเหมือนกัน ระหว่างที่แฟนตัวเองกำลังโคม่า พระเอกก็เลยคิดได้ว่าชีวิตจริงของเค้าก็น้ำเน่าไม่ต่างจากนิยายเลย นี่ต่างหากชีวิตจริง ไม่ใช่ปรัชญาหรือแสงสว่างอะไรที่เค้าเคยฝันถึง แต่ความแตกต่างก็คือชีวิตจริง ถ้าเค้าจะต้องสูญเสียคนรักไป เค้าก็ไม่สามารถกำหนดหรือแก้ไขอะไรได้ แต่ในนิยาย...เค้าทำได้ จะให้ท่านชายและปริศนา live happily ever after ก็เพียงแค่สะบัดปากกา....ในเมื่อโลกความจริงมันโหดร้าย แล้วทำไมต้องสร้างโลกแห่งความฝันให้มันโหดร้ายด้วยเล่า? เพียงเพื่อให้ตัวละครมีความสุข ให้คนอ่านมีความสุขเท่านั้นก็พอแล้ว.. เมื่อคิดได้เค้าเลยแก้ตอนจบใหม่ ปริศนาฟื้นขึ้นมายิ้มให้กับท่านชาย...และในไม่ช้า เค้าก็ได้รับรอยยิ้มแบบเดียวกันจากคนรักของเค้าเช่นกัน
โม้เรื่องปริศนาไปซะเยอะ จริงๆตั้งใจจะพูดถึงละครปีนี้ แต่ก็คงไม่มีอะไรมาก พล็อตไม่มีอะไรแปลกใหม่ ก็เป็นการล้างแค้น คาดเดาได้ตลอด แต่รายละเอียดเล็กๆก็ขำดี มีมุขเสี่ยวๆฮาๆเยอะ อย่างเช่น หนีไปซะ ชีวิตเจ้ามีค่า....ชีวิตข้าก็มีเจ้า หรือฉากที่โดนฆ่าแล้วไม่ตายซะที ข้าไม่ตายเพราะข้าเป็นคนไม่มีหัวใจ....หัวใจข้านั้นอยู่ที่นาง แต่เรื่องที่ต้องชมเลยคือ special effect ครีเอตมากๆ โดยเฉพาะฉากดวลดาบ สรุปว่าละครปีนี้ก็โอเค ดูได้พอหนุกหนาน อ้อ...แล้วก็ดีกว่าปีที่แล้วนิดนึง
มีเกร็ดเล็กๆคือตอนพักครึ่งเจอลุงฟรุต หน้าหอประชุมด้วยแฮะ ใครอยู่จุฬาคงรู้จักดีกับลุงที่ขายผลไม้ตระเวนไปตามใต้ตึกทุกคณะ ผลไม้ของลุงฟรุตจัดว่าแพง แต่คุณภาพเยี่ยม อร่อย ไม่น่าเชื่อว่าเวลาผ่านไปขนาดนี้ก็ยังเห็นลุงฟรุตกับจักรยานของแกอยู่ ด้วยหน้าตาที่เหมือนเดิม รู้สึกเหมือนเรายืนอยู่ในที่ที่เวลาหยุดหมุนไปแล้วรึไงนะ?
ดูละครจบก็ 4 ทุ่ม รีบกลับบ้านแทบแย่ เพื่อมาดูแมนยูเล่นนัดสุดท้ายของซีซั่น ทันได้ดูลูกที่ 2 พอดี ฮะๆๆ แต่ครามามันไม่ได้อยู่ที่ผลการแข่งขันของแมนยู แต่เป็นเรื่องที่ว่าใครจะตกชั้น ก็สงสารเซาธ์เหมือนกัน แต่ขนลุกกับเวสบรอมมากๆ เหลือเชื่อจริง เป็นทีมที่มีโอกาสน้อยที่สุด ตัวเองชนะไม่พอ ยังต้องให้ที่เหลือแพ้หมด แล้วทั้ง นอริช พาเลซ และเซาธ์ ก็ดันแพ้จริงๆซะด้วย!! กล้องจับไปที่คีแรน ริชาร์ดสัน ทั้งเราและน้องชายก็ตะโกนออกมาพร้อมกันว่า เด็กผีๆๆๆๆๆๆๆ จับไปที่กรีนนิ่ง ก็ เด็กผีๆๆๆๆๆๆๆ
หวังว่าเสาร์นี้จะมีความสุขอย่างนั้นอีกนะ...แฮ่.........
| Create Date : 18 พฤษภาคม 2548 |
|
4 comments |
| Last Update : 18 พฤษภาคม 2548 12:00:39 น. |
| Counter : 615 Pageviews. |
|
 |
|
|
| | |
| โดย: fan_man_u IP: 202.176.183.158 19 พฤษภาคม 2548 17:06:13 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
วันเสาร์นี้คงจะมีความสุขอย่างที่พี่แก้วว่าแน่ๆเลย.....เนอะๆ