|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
สงครามอัตตา ณ ขณะจิตนั้น
ปี พ.ศ. 24** ชายหนุ่มคนหนึ่งมุ่งหน้าลงใต้ไปที่เหมืองดีบุกแห่งหนึ่งตามคำสั่งให้ไปทำงานของพ่อเนื่องจากเพิ่งถูกไล่ออกจากมหาลัยในปีที่ 2
เขาของานนายฝรั่งพร้อมให้ข้อมูลว่า ผมรีไทร์
นายฝรั่งเหรอหรา ไม่เข้าใจว่า เด็กหนุ่มอายุ 22 ทำไมถึงรีไทร์จากการทำงานเร็วนัก
ผมถูกไล่ออกจากมหาวิทยาลัย (รีไทร์) เขาแก้
นายฝรั่งถามเขาว่า เด็กมหาลัยเป็นกรรมกรได้ไหม
เขานิ่งคิดอยู่ชั่วอึดใจเล็กๆ ก่อนจะพยักหน้าตอบว่าได้
ชั่วอึดใจนั้นเขาคิดอะไร ความหนักอึ้งที่ต้องชั่งตวงระหว่างวิถีชีวิตของนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์กับกรรมกรแบกหามจะกระแทกอัตตาของเขาเพียงไร
สุดท้ายการไม่มีที่ไปยอมให้เขาทิ้งอัตตารับคำเป็นกรรมกรและอยู่ในเหมือง 4 ปีเพื่อกำซาบประสบการณ์ชีวิต และมีวัตถุดิบสำหรับงานเขียนเพื่อยังชีพตลอดหลายสิบปีของชีวิตนักเขียน
เหมืองแร่เป็นอิฐก้อนหนึ่งที่ก่อร่างความคิดในงานเขียนของเขา เป็นหน่วยย่อยของความทรงจำที่ผลักดันให้เขามีปัจจุบันอันน่าชื่นชมในฐานะศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ปี 2534
ปี พ.ศ. 2545 หญิงสาวคนหนึ่งบอกอาของเธอว่าจะไปรับจ้างนวดแผนไทยให้พ่อแม่เพื่อนของเธอ อาหญิงหลุดปากออกมาว่า โถ อนิจจา แม้ว่าภายในระยะหนึ่งปีนี้จะเริ่มชินกับความดิ้นรนเพื่อเลี้ยงชีพโดยไม่ต้องเป็นทาสเวลาหรือทาสใครของเจ้าหล่อน
ถ้อยคำ โถ อนิจจา ของอาหญิงทำให้ร่างทั้งร่างของหญิงสาวหนักอึ้ง วูบนั้น ความมีความเป็นทั้งหลายทั้งปวงอัดแน่นอยู่ในห้วงจิต
จากบัณฑิตคณะบันเทิงที่มีอัตราการแข่งขันสูงสุดของสายศิลป์ในช่วงปีที่เธอสอบได้ ระคนไปกับอดีตงานโฆษณาซึ่งทำรายได้ปีละหลายแสนที่เธอทิ้งไปเพื่อแลกอิสรภาพและความคาดหวังว่าจะเป็นนายเวลานายเงินของตัวเอง
วันนี้เธอไปนวดให้พ่อแม่เพื่อนสนิท แต่วันข้างหน้าเธออาจต้องไปนวดให้ใครที่ไหนก็ได้ แม้แต่คนที่เคยรับจ้างขับรถให้เธอนั่ง
เธอรู้ดีว่า วูบนั้นเธออยู่ในสงครามอัตตา เธอในอดีต กับ เธอซึ่งเป็นคนใช้แรงงาน สัประยุทธ์กันอึงอล
หญิงสาวคิดว่าเธอชนะ เพราะเธอไม่ได้ยึดถือให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเหนือกว่า เธอในอดีตก็คือ เธอในวันนี้ และการละทิ้งความถือดีกลวงๆ เพื่อไปทำงานบางอย่างโดยไม่คิดว่าเป็นสิ่งต่ำต้อยนั้นไม่ใช่เรื่องเสียหาย
บางสมรภูมิของสงครามอัตตา หากเราสลายความมีความเป็นจากอดีต ไม่แบกมันไปสู่อนาคตอย่างผยอง เราอาจขยายขอบเขตของการเรียนรู้ของเราออกไปได้มากกว่าเดิม ไม่ต้องแบก อัตตา หนักอึ้งไปให้กระอักกระอ่วนและคิดอยู่เสมอว่ากำลัง ปลอมตัวปลอมใจ เพื่ออยู่กับปัจจุบันของตัวเอง
| Create Date : 29 พฤษภาคม 2548 |
| Last Update : 29 พฤษภาคม 2548 23:04:02 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 584 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: zaesun  วันที่: 29 พฤษภาคม 2548 เวลา:23:22:17 น. |
|
|
|
| โดย: zaesun วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:2:24:55 น. |
|
|
|
| โดย: หนึ่ง IP: 58.10.18.189 วันที่: 30 พฤษภาคม 2548 เวลา:3:16:10 น. |
|
|
|
| โดย: โอม IP: 84.66.185.35 วันที่: 2 มิถุนายน 2548 เวลา:16:22:09 น. |
|
|
|
| โดย: nung IP: 58.10.22.146 วันที่: 2 มิถุนายน 2548 เวลา:20:31:17 น. |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ดีจังเลย