Bloggang.com : CHERTANG : HAPPY BIRTH DAY น้องตังค์

HAPPY BIRTH DAY น้องตังค์

และแล้วช่วงเวลาที่แม่รอคอยมาถึง 38 Week ก็มาถึง มันเป็นวันที่แม่รู้สึกตื่นเต้นมาก นอนแทบไม่หลับ แต่ต้องข่มตานอนเพื่อจะได้เช้าไวๆ จะไ้ด้เห็นหน้าลูกน้อย วันที่ 17เดือน มิถุนายน 2552

แม่ตื่นนอน ตั้งแต่ตี 5 กว่า เพราะหมอนัดให้ไปถึงรพ. ก่อน 6.00 น. เพื่อเตรียมตัวก่อนเข้าห้องผ่าตัด คุณหมอให้แม่เข้าไปทางประตููฉุกเฉิน พอถึงรพ. มีพนักงานเข็นรถออกมาให้แม่นั่งเข้าไปทางห้องฉุกเฉิน ขึ้นตึกไปชั้น 5 ส่วนตัวพ่อ นั้นเตรียมตัวเรื่องเอกสารกับทางรพ.อยู่ แม่เปลี่ยนชุดเสื้อผ้าของรพ. อาบน้ำอาบท่าใหม่หมด แล้วพยาบาลก็จัดการ กับร่างกายของแม่จนเรียบร้อย แล้วให้แม่นอนรออยู่ที่เตียงรอคลอด

แม่นอนรออย่างใจว้าวุ่น ตื่นเต้น อยากเจอหน้าลูกมาก ๆ แม่ต้องผ่าตัดคลอดลูกทางหน้าท้องเพราะว่าหมอบอกว่าลูกไม่กลับหัว เป็นภาวะครรภ์เสี่ยง จึงต้องทำารผ่าตัด พอถึงเวลา หมอก็ให้เข็นมาเข้าห้องผ่าตัด ระหว่างพนักงานเข็นรถไป แม่ใจสั่นมาก เท้ามือสั่น ตื่นเต้น พอเข้าห้องคลอดแม่รู้สึกว่าห้องนี้เหมือนห้องเย็นมาก ไม่ว่าจะเครื่องไม้เครื่องมือ และบรรยากาศในห้อง มันวังเวงในใจแม่มาก แต่เสียงภายนอกเสียงดังไปด้วยพยาบาลและหมอ วุ่นวายกันไปหมด คุณหมอเป็นผู้ชาย และมี นักศึกษาฝึกหัดมาดูการทำคลอดของแม่ด้วย คุณหมอพูดอย่างใจเย็นเพื่อให้เราวางใจไม่เครียด พยาบาล ก็เป็นกำลังใจให้กับแม่เป็นอย่างมาก หมอเปิดไฟส่องมาที่ตัวแม่ สว่างมากๆ คุณหมอให้แม่นั่งกอดเข่าก้มให้สุดๆ เพราะหมอต้องทำการบล็อกหลังแม่ โดยการฉีดยา มือพยาบาลเบามากฉีดไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดอะไรเลย แล้วแม่ก็โน้มตัวลงนอน สักพักแม่ก็ตัวชาไปหมด หมอกดที่ท้องถามว่ารู้สึกไหม ตอนนี้แม่ไม่รู้สึกอะไรแล้ว คุณหมอเอาผ้ามากันระหว่างหมอกับแม่ไว้ ใส่เครื่องช่วยหายใจ แม่รู้สึกว่าแม่หายใจได้น้อยลง แทบจะหายใจไม่ออก

ทันใดนั้นคุณหมอก็บอกแม่ว่า คุณหมอจะใช้มีกรีดหน้าท้องแม่แล้วนะ แม่รู้สึกเหมือนมีใครมาเฉือนหน้าท้องอย่างหนักๆ แต่ไม่เจ็บรู้สึกหน่วงๆ มาก คุณหมอ ทำการดึงตัวลูกออกมาระหว่างที่ดึง ก็กดหน้าท้องแม่กัน ช่วยกันอยู่พักนึง ซึ่งตอนนี้แม่หายใจไม่ออกแล้ว เหมือนจะขาดใจ อากาศไม่มี น้ำตาแม่ไหลซึมๆ คุณพยาบาลต้องคอยบีบนวดตัวแม่เพื่อให้ผ่อนคลาย วินาทีนั้นก็มาถึงคุณหมอบอกว่า ได้ลูกชายแข็งแรงมาก เท่านั้นหล่ะ แม่ น้ำตาไหลโฮใหญ่เลย รีบหันมองดูหน้าตาลูกชายของแม่ เพราะแม่กลัวว่าแม่จะไม่มีชีวิตมาดูลูกอีก

หนูเิกิด วันที่ 17 มิถุนายน 2552 เวลา 10.14 น. เป็นเวลาของสวรรค์ที่ส่งลูกมาแล้ว ลูกของแม่หน้าตายับเยินมาก ตัวแดงแจ๋ หน้าย่นมาก ตอนแรกลูกไม่ร้องเลย คุณหมอ จับลูกตีก้น เสียงร้อง แ๊อ๊ๆๆๆๆ แค่นี้ลูกก็เงียบไป หลังจากนั้น เค้าก็พาแม่ไปน้อนห้องพักฟื้น สักพักเค้าอุ้มลูกเพื่อให้ไปดูดน้ำนมแม่เพื่อเรียกน้ำนม แม่ดีใจมากได้เห็นหน้าลูก หลังจากนั้นแม่ก็หลับไป สักประมาณช่วงบ่ายๆ เค้าก็พาแม่ไปห้องคนไข้รวม แม่นอนในห้องรวมซึ่งแต่ละคนมีญาติไปเฝ้ากัน แต่แม่ต้องนอนอยู่คนเดียวไร้เงาคนรู้จักแม้แต่กระทั่งพ่อของลูกแม่ก็ไม่เห็น

พอ 6 โมงเย็น คนแรกที่เข้ามาหาแม่คือ เืพื่อนๆ ของแม่ที่น่ารักทุกคนที่ออฟฟิตแม่ มากันเยอะเอาของมาให้หนูเพียบเลย สักพักพยาบาลก็เข็นหนูออกมาจากห้องเด็ก ทุกคนได้เห็นหน้าหนูหมดเลยทีนี้ มีแต่พ่อหนูคนเีดียวที่เห็นหลังสุด แม่ไม่รู้นะว่าพ่อไปไหน แต่เหตุการณ์มันเยอะมาก แม่จะเล่าให้ฟังต่อเรื่องหน้านะลูก

และนี่คือบรรดาเพื่อนๆ ทั้งหลายที่มาให้กำลังใจแม่ และเอาของมาเยี่ยมน้องตังค์อย่างมากมาย แสนแปด.....

ทุกคนอุ้มลูกแม่อย่างประหลาดใจมาก ลูกแม่หน้ายับมาก จมูกบี้ ดั้งหัก โอ้ย น่ารักอะไรขนาดนี้ลูกฉัน.....

Create Date : 24 มกราคม 2554

Last Update : 24 มกราคม 2554 17:07:06 น.

0 comments

Counter : 555 Pageviews.