ดุเหว่าแว่วที่หลังคุ้งน้ำอัมพวา
จวบเพลาเพลของวันส่งท้ายปีเก่า ฉันเพิ่งจะพอคิดได้ว่าควรหาอะไรทำดีกว่าปล่อยเวลาผ่านข้ามปีไปโดยไม่ได้เก็บอะไรไว้เป็นความทรงจำล่ำลาปีเก่า
อย่างน้อยก็อัมพวาที่ใกล้พอจะไปเที่ยงกลับค่ำพอเป็นกิจกรรมดีกว่าอยู่เฉยๆ
ใช้เวลาแค่ชั่วโมงกว่าเราก็ถึงดอนหอยหลอด แวะทานมื้อเที่ยงในยามที่ตะวันบ่ายคล้อย
นั่งทานอาหารทะเลใต้ร้านหลังคามุงจากที่ยื่นล้ำเข้าไปในทะเลและป่าโกงกาง บรรยากาศเย็นสบาย สายลมพัดระรอก น้ำทะเลสีโคลนเบี้องล่างพัดหยอกปลาตีนอยู่ไม่หยุดนิ่ง
แดดร่มลมตกในอุทยานร.2 เข้าไปชมบ้านทรงไทยสวยสง่า ในแมกไม้ร่มรื่น ช่างเพลิดเพลินเสียกะไร
จากบ้านสวนทรงไทย มองออกไปด้านนอกร่มเย็นสบายตา ด้วยหมู่ไม้และบึงน้ำ
สนามหญ้าภายในไม่ใหญ่นัก แต่ในยามเย็นย่ำ เดินเล่น นั่งเล่น แสนสบายปรอดโปร่ง
เหนือยอดมะพร้าวสูงสง่ากลางสวน วันนี้ท้องฟ้าสดใส
ถัดเข้าไปถนนด้านในมีคูน้ำคั่นถนนกับสวนและบ้านทรงไทย เสริมความเป็นบ้านสวนได้แบบเต็มตัว
ไม่รู้ว่าไกรทองกับชาละวัน จะมาอวดศักดาอยู่ในลุ่มน้ำอัมพวาด้วยเช่นกัน
ถัดเข้ามาอีกมีท้องร่องปลูกมะพร้าวกล้วยและพืชสวน
อีกทั้งพืชผัก ฟักแฟง สารพัด
บ้านเรือน หมู่นกกา ปลาหอย พืชพรรณ ในธรรมชาติที่เรียบง่ายแต่เกื้อกูลกัน
ในวันนั้น ที่หลังคุ้งน้ำอัมพวาแห่งนี้ จึงยังมี ดุเหว่า กู่ขับขาน แว่วเสียงกังวาน ไปทั่วทั้งคุ้งน้ำอัมพวา
ในโลกียวัตรวันแล้ววันเล่าที่คนเราไขว่คว้าหาความสุขทางกายภาพ แต่ในห้วงเวลาหนึ่งของชีวิตมนุษย์ย่อมต้องเหลียวหาธรรมชาติเพื่อซึมซับ และขัดเกลามิให้ผิดเพี้ยนไปไกลกว่ากำพืดที่ล้วนแล้วเกิดแก่ธรรมชาติเหมือนกันทุกผู้ทุกคน...
เคออสวอล์กเกอร์
22 มกราคม 2551
| Create Date : 22 มกราคม 2551 |
| Last Update : 22 มกราคม 2551 17:54:38 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 641 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: wildbirds  วันที่: 22 มกราคม 2551 เวลา:10:15:19 น. |
|
|
|
| โดย: mamminnie วันที่: 22 มกราคม 2551 เวลา:11:22:14 น. |
|
|
|
| โดย: สหมิว (Be a good guy ) วันที่: 22 มกราคม 2551 เวลา:13:39:04 น. |
|
|
|
โดย: ซอร์บอนน์ (ซอร์บอนน์  ) วันที่: 22 มกราคม 2551 เวลา:15:36:26 น. |
|
|
|
| โดย: DakWang วันที่: 22 มกราคม 2551 เวลา:16:22:19 น. |
|
|
|
| โดย: paerid วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:29:22 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
|
"แต่ทั้งนกที่ผกผินไปในฟากฟ้า
กับมนุษย์ผู้ย่างสองขาไปตามเส้นทางฝัน
ย่อมมีสักวันที่อ่อนล้า อยากหยุดพัก
ซึ่งทั้งคนและนก ย่อมใฝ่หารวงรัง อันอบอุ่น
เข้าซุกกาย และพักพิง
รวงรังนั้นย่อมต้องเป็นแหล่งซึ่งอบร่ำด้วยอุ่นไอแห่งรัก
หอมฟุ้งด้วยความฝัน
สอดสานด้วยสรรพสิ่ง ที่ได้เก็บงำ
จากรายทาง ..."
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
