แดดหนาว ฉันได้กลิ่นฤดูหนาว มันโชยมากับสายลม ดอกปีปที่บ้านบานแล้ว มันไม่ออกดอกมาหลายปี เขาเคยบอกว่าเป็นเพราะ ฉันดูแลต้นไม้ไม่เป็น ฉันเฝ้าชื่นชมดอกไม้สีขาวเล็กๆ มันคงพยายามออกดอก เพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน ในวันที่เขาจากไป.... แสงแดดยามเช้า...ช่างเหน็บหนาว ฉันรู้สึกราวอยู่เดียวดายในโลกกว้าง มีฉัน...ผู้หญิงที่ดูแลความรักไม่เป็น กับต้นไม้ที่ไม่รู้แม้แต่วิธีจะออกดอก ถึงอย่างนั้น...มันก็ได้พยายามแล้ว เหลือเพียงฉันที่ไม่เคยเรียนรู้...วิธีการลืม   Create Date : 16 พฤศจิกายน 2551 2 comments Last Update : 23 พฤศจิกายน 2551 16:37:50 น. Counter : 171 Pageviews. Share Tweet

บางสิ่งสวยงามในยามเห็น อาจไม่เป็นดั่งใจคิดใฝ่หา มุ่งหวังสรรพสิ่งยิ่งไกลตา สุดท้ายคุณค่าหมดสิ้นไป บางสิ่งไม่เป็นเช่นใจคิด ใช่ถูกลิขิตเป็นผิดไว้ แม้ไม่สอดรับเหมือนกับใคร แต่ยังดำรงให้ได้ชื่นชม เพียงแค่เท่านี้ก็มีค่า ควรให้นำพามาสะสม บางกลีบร่วงไปเพราะสายลม พร่างพรูพร่างพรมลงสู่ดิน ใช่ว่าคุณค่าจะลับหาย ทุกสิ่งใช่กลับกลายเป็นสูญสิ้น เก่าจากไปเจ็บช้ำน้ำตาริน ให้เป็นเพียงเสียงพิณที่ผ่านเลย   โดย: กวี 16 พฤศจิกายน 2551 21:10:58 น.

ขอบคุณค่ะ บทกวีไพเราะจับใจ   โดย: ชลัยรัญญ์ 17 พฤศจิกายน 2551 23:36:18 น.