พู่กันสีไม้กับลายผ้าสีคราม องค์แรก

...."ไม่มีใครบังคับอัญได้หรอก ถ้าอัญไม่เต็มใจซะอย่าง " คำนั้นของหล่อนยังดังก้องอยู่ในใจของชายหนุ่ม ใช่ว่าเขาจะไม่รู้จักนิสัยใจคอของหล่อน หากแต่เขากำลังหวาดหวั่นเสียมากกว่า คำพูดนั้นของหล่อนยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าถึงอย่างไรเสียหล่อนก็ตัดสินใจที่จะไม่ยอมแต่งงานกับคนที่พ่อแม่หล่อนจัดหามาให้
...." อัญ ถือว่าพี่ขอร้องละนะ อย่าทำแบบนั้น ถึงจะอย่างไรเสียน้าออนกับน้ารัญก็เป็นพ่อแม่อัญนะ จะทำอะไรก็คิดถึงจิตใจท่านบ้างเถิด " บัติ เตือนสติหล่อน แม้ว่าเขาจะรักและหวงแหนในตัวหล่อนมากสักเพียงใด เขาก็ไม่สามารถจะแย่งชิงหล่อนมาได้ ในเมื่ออีกไม่ช้านี้หล่อนก็ต้องเข้าพิธีแต่งงานกับลูกชายเถ้าแก่โรงสีแล้ว
..." พี่บัติไม่คิดจะทำอะไรเพื่อความรักของเราบ้างรึไง " เสียงของหล่อนออกจะเกรี้ยวกราดอยู่สักหน่อย
...เขาได้แต่นิ่งจะให้ตอบคำถามหล่อนว่าเช่นไรเล่า ในเมื่อคนอย่างเขาไม่มีทางเทียบกับคนที่พ่อแม่หล่อนเลือกไว้ ผู้ชายการศึกษาต่ำแถมเป็นเพียงลูกของแม่ค้าขายน้ำเต้าหู้ในตลาด ให้ดิ้นรนต่อสู้ก็คงไร้หนทางได้หล่อนมาครอบครอง
..." ใช่ว่าพี่จะไม่รักอัญ แต่อัญก็น่าจะรู้ดีว่าคนอย่างพี่ถึงจะรักมากแค่ไหนแต่พ่อกับแม่อัญก็คงไม่ยอมให้อัญมาแต่งงานด้วยอย่างแน่นอน " เขาให้เหตุผลซึ่งมันอาจจะฟังไม่ขึ้น แต่ความจริงเป็นสิ่งที่เขาหลีกหนีไม่ได้
....อัญเป็นฝ่ายเงียบไปบ้าง ครั้นจะหนีตามเขาไปบัติก็ไม่ยอมให้ทำเช่นนั้น หล่อนตกที่นี่งลำบากจะเลือกใครฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็ต้องเสียใจอยู่ดี หล่อนไม่น่าเกิดมาเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านเลยจริงๆ
....เย็นวันนั้นคนทั้งคู่ต้องแยกย้ายกันกลับบ้านเพราะไม่อยากให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต้องมาผิดใจกันไปมากกว่าที่เป็นอยู่ เพียงแค่บัติกับอัญเจอหน้ากันในตลาด พ่อของหล่อนก็มาดุด่าเขาถึงที่บ้านหาว่านัดแนะลูกสาวไปทำให้ชาวบ้านนินทาว่าร้าย



...เช้าวันต่อมามีคนพูดกันหนาหูว่าอัญได้หนีออกไปจากบ้านเสียแล้วนั่นคงเป็นสาเหตุที่นายรัญสั่งคนให้มาลากตัวบัติไปที่บ้านเพื่อจะไถ่ถามว่าเขามีส่วนรู้เห็นเรื่องนั้นหรือไม่ แต่เมื่อบัติปฏิเสธเขาจึงถูกทำร้ายโดยที่ไม่มีใครคิดจะห้ามปราม ชาวบ้านต่างมามุงดูด้วยความสนใจ
...." น้าออนผมไม่รู้จริงๆว่าอัญหนีไปไหน " เขาบอกซ้ำเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วไม่รู้
...." ข้าก็เห็นใจเอ็งนักจะเจ้าบัติ แต่คนที่เป็นพ่อแม่ย่อมอยากเห็นลูกสาวออกเรื่อนไปกับคนดีมีหน้ามีตา "
...." ทั้งๆที่น้าก็รู้ซึ้งถึงความเลวของลูกชายเถ้าแก่ซุ่นอย่างนั้นเหรอ น้าบอกว่าอยากให้อัญมีความสุข แต่น้าก็ส่งลุกสาวไปให้เค้าทำร้าย ฉันไม่เข้าใจน้าจริงๆ " บัติกล่าวออกมาอย่างคับแค้น
...." ข้าไม่อยากเสียผู้ใหญ่ตกปากรับคำเขาไปแล้ว เอ็งต้องเข้าใจข้านะเจ้าบัติ ใช่ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเอ็งกับอัญรักกัน "
...." แล้วน้าก็คิดจะบังคับอัญ ทำไมละน้าออน น้าไม่คิดถึงความรู้สึกของอัญบ้างหรือไร ถึงฉันจะไม่ได้แต่งงานกับอัญแต่ฉันก้ไม่อยากเห็นคนที่ตัวเองรักต้องตกนรกทั้งเป็นแบบนี้ " บัติเอ่ยก่อนจะเดินอย่างทุลักทุเลกลับบ้าน
....บาดแผลที่ได้รับใช่จะทำให้เขาเปลี่ยนความคิดที่จะทำให้อัญไม่ต้องแต่งงานกับลูกชายเถ้าแก่ซุ่น

Create Date : 03 พฤษภาคม 2549		0 comments
Last Update : 3 พฤษภาคม 2549 10:04:18 น.
Counter : 651 Pageviews.
Share Tweet