ได้โปรดช่วยพาฉันกลับบ้านที (2)

ตอนที่ 2
เอมก้าวลงจากรถทัวร์ บิดตัวไปมาเพื่อคลายเมื่อย กว่าจะเดินทางมาถึงใช้เวลาเกือบ ๆ 13 ชั่วโมง ก่อนที่จะต้องต่อรถโดยสารเข้าไปโรงเรียนที่สอน คิดว่าจะหาอะไรกินรองทองกับซื้อขนมเล็ก ๆ น้อยๆ ก่อนดีกว่า ในสถานีประจำจังหวัดมีของให้เลือกซื้อเยอะแยะ..
กว่าเอมจะมาถึงจุดหมายต้องว่าจ้างรถสองแถวต่อเข้ามาอีก และเนื่องจากไม่มีคนขึ้นแล้ว รถจึงไม่วิ่งเข้าหมู่บ้าน จึงต้องเหมาโดยสารรถสองแถวเข้าไปแล้วคนเดียวโดยไม่มีเพื่อนร่วมทาง โรงเรียนนี้ไกลกว่าที่เอมคิดไว้มาก กว่าจะมาถึงก็ 6 โมงเย็นแล้ว เอมนัดกับทางโรงเรียนไว้ว่าไปถึง 3 โมงเย็น แต่นี่ก็เลยเวลามามากแล้ว จะมีใครรอรับเอมหรือไม่ ..เอมไม่รู้จักใครเลย.. จะทำอย่างไร..
รถสองแถวมาจอดส่งเอมหน้าโรงเรียน บัดนี้เวลา หนึ่งทุ่มครึ่งแล้วเสียงจิ้งหรีด เรไรร้องกันระงมเซ็งแซ่ เอมก้าวเท้าลงมาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เสียงรถสองแถววิ่งออกไป..... ไกลออกไป.............. ขณะนี้มีเพียงแสงไฟสลัว ๆ ดวงเดียวที่เปิดไว้หน้าโรงเรียน แสงจันทร์ข้างแรมสลัว ๆ ทำให้เอมมองเห็นอาคารเรียนไม่ชัดนัก ..
มีป้อมยามอยู่ตรงนั้น.............. “ยามค่ะ..ยามค่ะ..”..............ไม่มีเสียงตอบออกมา ทุกสิ่งทุกอย่างเงียบ.... ยามไปไหน.. ไม่มีใครอยู่เลย เอมจะทำยังไง... แสงไฟบ้านคนริบรี่ ๆ ไกลออกไป ทำไมที่นี่เงียบจัง เงียบจนเอมกลัว...ว..ว..
คูณ...คุณ..!! เอมสะดุ้งโหยง เห็นคนปั่นรถจักรยานใกล้เข้ามา.. เสียงดังเอียดอาด ๆใกล้เข้ามา เอมดีใจที่ยังพอมีคนผ่านมาแถวนี้ “เจ้าสิ.เป้นครูคนใหม่ฮื้อป่าว” สำเนียงภาษาถิ่น ที่ไม่คุ้นหู แต่เอมก็พอเดาได้.. “ใช่จ๊ะพึ่งจะมาถึง” เค้าจอดรถจักรยานแล้วเดินหน้าเดินหลังเข้า มาใกล้ๆ จนได้กลิ่นแองกอฮอล์ สายตากรุ้มกริ่ม สำรวจมองเอมไม่วางตา จนเอมรู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัย แต่ก็ต้องทำใจสู้เสือ “เฮ้าเป็นยามที่นี่ ” ยามพูดภาษาถิ่นยิ้มกริ่มที่มุมปาก และเดินเข้ามาใกล้ๆ เอม สัมผัสได้ถึงกลิ่นสาบ กลิ่นแองกอฮอล์นั้นแสบจมูก
“ครูคนใหม่มาแล้วเหรอตาแย้ม” เหมือนฟ้าช่วย มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาจากทางด้านหลังเอม เจ้าของเสียงเป็นผู้หญิงวัยกลางคน หน้าตาดุๆ “มากลับฉัน ฉันจะพาไปบ้านพักครูที่จัดไว้ให้” เอมเดินตามหญิงคนนั้นไปอย่างว่าง่าย “ฉันเป็นแม่บ้านที่นี่ ผอ.บอกไว้ว่าให้จัดบ้านพักไว้ให้คุณ ” เอมเดินตามแม่บ้านลัดเลาะมาถึงหลังโรงเรียน ผ่านโรงอาหาร บ่อน้ำ สวนผัก และเล้าไก่
เอม - ป้าเป็นคนภาคกลางหรือค่ะ
แม่บ้าน - อืม
เอม - แล้วอยู่ที่นี่มานานหรือยังค่ะ
แม่บ้าน - อืม
เอม - ที่นี่มีครูกี่คนค่ะ
แม่บ้าน - ห้า
เอม - ............
เอมพยายามชวนแม่บ้านพูดคุยเพื่อสร้างความสนิทสนม แต่แม่บ้านก็ถามคำตอบคำ
แม่บ้าน - ที่นี่แหละบ้านพักของคุณ
เอมสังเกตว่ามีบ้านอยู่ 3 กลัง แต่ไม่มีไฟเปิดอยู่เลย
เอม - แล้วบ้านอีก 2 หลังไม่มีคนอยู่เหรอค่ะ
แม่บ้าน - มีครูสอนศิลปะอยู่หลังนั้นหลังที่ 1 บางทีก็กลับไปนอนบ้านเพื่อน บางทีก็พักที่นี่ เอาแน่เอานอนไม่ได้ คืนนี้สงสัยจะไม่ได้นอนที่นี่มัง ส่วนอีกหลังไม่มีคนอยู่

แม่บ้านไขกุญแจเข้าไปเปิดประตูให้ หน้าบ้านเขียนไว้ว่าหลังที่ 3 แสงไฟจากหลอดนีออนสว่างขึ้น ที่นี่บ้านพักไม้ชั้นเดียวยกพื้นสูง ห้องน้ำอยู่ด้านล่าง ภายในบ้านดูสะอาดสะอาด มีเตียงนอนสีขาว ตู้เสื้อผ้าเล็ก ๆ กับโต๊ะเก้าอี วางคู่กัน ดูก็รู้ว่าพึ่งจะผ่านการทำความสะอาดมา แต่ว่าเอมได้กลิ่นอับ ๆ อยู่คาดว่าคงจะปิดมานานไม่มีคนมาอยู่อาศัย
แม่บ้าน - ฉันไปก่อนล่ะ
เอม - บ้านป้าอยู่ไหนล่ะค่ะ
แม่บ้าน - บ้านฉันอยู่ในหมู่นู้น
เดาว่าคงอยู่ที่เอมเห็นแสงไฟไกล ๆ นั้นแน่
แม่บ้าน - ก่อนนอนก็ปิดประตูดี ๆ ล่ะ.. ใครมาเคาะประตูก็อย่าเปิด เวลาฝนตกลมแรงไฟอาจจะดับก็ไม่ต้องตกใจ
ว่าแล้วแม่บ้านคนนั้นก็ก้าวเท้าออกไปเสียงสวบสาบไกลออกไป....... ที่นี่เงียบมาก นี่ก็ดึกมากแล้ว แถมอยู่คนเดียว ทำให้เอมขนลุกตั้งขึ้นมา อย่างกะทันหัน
เอมกดเปิดสวิตซ์ไฟในห้องน้ำ เป็นห้องแคบ ๆ มีอิฐบล็อกแบบที่มีรูระบายอากาศ เลยพ้นหัวเอมไปหน่อย มีโถชักโครกแบบนั่งยอง ๆ สีขาวขุ่นเก่า ๆ มุมหนึ่ง อีกมุมหนึ่งมีตุ่มน้ำ ข้างๆ กันมีราวแขวนผ้า อ่างล้างหน้า พร้อมกระจก
ทันทีที่น้ำไหลผ่านกระทบร่างกายเอมรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที เหงื่อออกมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำท่ามกลางเสียงจิ้งหรีดเรไรเป็นเพื่อนก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบ ถ้าเป็นที่บ้านเอมคงได้ยินเสียงแม่คุยกับน้องแจ้ว ๆ แล้ว เอมคิดถึงบ้าน...คิดถึงแม่....................

เหงียบ...เหงียบ วังเวงจิต
พานให้คิด
วิตปริต สติแตก
มันคืบคลาน.................น.....น.....................น.......

Create Date : 02 พฤศจิกายน 2553		0 comments
Last Update : 2 พฤศจิกายน 2553 16:11:28 น.
Counter : 801 Pageviews.
Share Tweet