มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย ในการเป็นแม่คน ได้ยินมามากมายว่ามันมีทั้งความสุขและความเจ็บปวด และแล้ว เมื่อวันที่ 1 ที่ผ่านมา ปุ่นก็ได้รับรู้ความรู้สึกนั้นด้วยตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นการสิ้นสุดการรอคอยมานานนับเก้าเดือน ความเจ็บปวดที่หาที่เปรียบไม่ได้เป็นเวลาสิบสองชั่วโมงในห้องคลอด ความรู้สึกที่ว่ามันทรมานเหมือนไม่มีวันจะสิ้นสุด ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่รู้สึกว่า ฉันทนต่อไปไม่ได้แล้ว เจ็บปวดเหลือเกิน เจ็บปวดจนเหมือนว่าเส้นแบ่งระหว่างการเกิดกับการตายมันช่างใกล้กันเหลือเกิน  หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยความรู้สึกปลื้มใจที่เห็นชีวิตน้อย ๆ มาอยู่บนอกเรา

การคลอดลูกของปุ่นนั้น ค่อนข้างลำบากเพราะลูกน้ำหนักถึง 4050 กรัม แม่สูงแค่ร้อยหกสิบ ถึงว่ากินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนเพราะลูกได้ไปเต็ม ๆ  ความลำบากประการต่อมาคือเรื่องการกินนม การคลอดลูกที่ลำบาก ร่างกายใช้เวลาพักฟื้นนาน ผลิตนมได้ไม่เยอะ ช่วงสี่ห้าวันแรกที่อยู่โรงพยาบาล ได้นอนน้อยมาก คืนแรกที่คลอดเสร็จตาค้าง ได้งีบเป็นพัก ๆ คงเป็นเพราะแปลกที่ด้วย แล้วนอนห้องเตียงสองคน เลยรู้สึกแปลก ๆ ที่ต้องมาพักฟื้นกับคนแปลกหน้า แถมลูกก็นอนอยู่บนเตียงเด็กข้าง ๆ ปุ่นคอยนอนมองเขาตลอดว่าเขาจะตื่นไหม หิวไหม สามวันแรกไม่มีนมเลย เลยต้องให้อาหารเสริม ลูกก็ให้ความร่วมมือดูดนมดีในตอนแรก ๆ แต่พอนาน ๆ เข้าไม่มีนม เขาก็ร้องไห้หิวนม น่าสงสารมาก เป็นความทุกข์ของคนเป็นแม่คนที่ปุ่นไม่เคยเข้าใจอย่างลึกซึ้งจนกระทั่งมาเจอกับตัวเอง ใครที่บอกว่าแม่ที่ให้นมลูกด้วยตัวเองไม่ได้ ไม่ได้ฝึก คงจะไม่ได้เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่อย่างแท้จริง

ลูกสาวปุ่นออกมาก็ตัวใหญ่เลย ทั้งตัวใหญ่ และยาว ที่พิเศษคือ แก้มกลมมาก่อนเลย ปากนั้นเหมือนปุ่นตอนเด็ก ๆ ขนตายาวพริ้มเชียวลูกฉัน ตอนนี้ยังมีแผลเป็นที่หางคิ้วกับที่จมูกอยู่ หัวก็โนปูดอยู่หน่อยนึง เป็นเพราะฝืมือคีมคุณหมอ  สามีบอกว่าตอนที่คุณหมอดึง เอาเท้ายันเตียงไว้แล้วดึงสุดแรงเกิด เหมือนช่างดึงตะปูอะไรแบบนั้น  ตอนนี้เราสองคนเลิกดูทีวีแล้ว เปลี่ยนมาดูหน้าลูกแทน ฮ่า ฮ่า เห่อซะไม่มี อ่ะเนอะ ลูกใครใครก็รัก แล้วแถมหน้าเหมือนเราด้วย อีโก้อีแม่มันพลุ่งพล่านเลย อิอิ

นางพยาบาลผดุงครรภ์ที่มาดูแลปุ่นที่บ้านก็ให้คำปรึกษาดีมาก ตอนแรกเขาแนะนำให้ลองให้ลูกดูดนมก่อน แล้วถึงให้ขวด ก็สู้รบกันไม่ได้นอนทั้งคืน แม่ก็ไม่ไหว ลูกก็ไม่ไหว หลังจากนั้นเลยเปลี่ยนแผน ให้ลูกกินนมผงชงจากขวด ในขณะเดียวกันก็ใช้เครื่องปั๊มนมไปเรื่อย ๆ กระตุ้นให้นมให้ จนพอกับความต้องการลูก แล้วถึงจะให้เขาดูดนมเอง

วันนี้ก็วันที่เจ็ดแล้วที่ได้อยู่กับเด็กหญิงแก้มกลม ความรู้สึกนั้น มันมีทั้งเจ็บ (ตัว) นอนน้อย ปวดหัว กังวล หงุดหงิด กลัวเขาจะไม่ได้กินดี นอนหลับ แต่เวลาเห็นเขาหลับก็มีความสุข เห็นเขากินอิ่ม เวลาที่เขาไม่นอนก็มองหน้าเราตาแป๋ว เวลาเขาดูดนมแล้วหงุดหงิด ปุ่นลองร้องเพลงให้เขาฟัง เขาก็หยุดร้อง (ทั้ง ๆ ที่ยังหิวอยู่) แล้วมองแม่ เหมือนจะบอกว่า หนูหิวอ่ะแม่ แต่หนูจะพยายามนะ   แบบนี้จะไม่ให้ใจอ่อนยังไงไหว

เจ็ดวันกับเด็กหญิงแก้มกลมจึงเป็นเจ็ดวันที่มีครบทุกรส นับว่าอร่อยกว่าอาหารรสเลิศใด ๆ ในโลกนี้

สวัสดีค่ะ

Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2554 22:00:22 น.		25 comments
Counter : 779 Pageviews.
Share Tweet