รูปสระชุดนี้ใช้กับพยัญชนะได้ทุกรูป   แต่ถ้าไม่ได้... กำหนดให้ใช้  อ  จึงถือเป็นรูปพยัญชนะก็ได้  เป็นส่วนของรูปสระก็ได้

ดังในปรูสระ ออ  เออะ  เออ เอือะ  เอือ รูปสระของไทย อยู่ข้างหลังพยัญชนะบ้าง ข้างหน้าบ้าง ข้างบนบ้าง  ข้างล่างบ้าง เช่น

๑. -ะ วิสรรชนีย์ คือจุดสองจุดที่ประหลังพยัญชนะแทนเสียง อะ  ที่ออกเสียงหนักกว่าธรรมดา เช่น จ้ะ ค่ะ แต่ก็ไม่เสมอไป โดยเฉพาะพยางค์หน้าที่เสียงไม่เน้นเท่าพยางค์ท้าย เช่น กะทะ กะบะ สะระตะ มะระ  การประวิสรรชีย์เพื่อประโยนช์อย่างอื่นด้วยคือ....

๑.๑.กำหนดเสียงนั้นออกเสียง อะ (หากไม่ประ)อาจจะอ่านออกเสียง เอาะ หรือ โอะ เช่น มรณะ เป็น มอระนะ , มลโค เป็น มอละโค  กลเม็ด เป็น กนละ เม็ด

    ๑.๒.แยกเสียงพยัญชนะคู่เพื่อจะได้รู้ว่าไม่ได้นำกันมา เช่น  ขะมักเขม้น(ขะ-หมัก-ขะ-เม่น) ถ้าไม่ประวิสรรชนีย์ เป็น ขมัก เสียงจะเป็น ขะหมัก  อะลุ้มอล่วย  อะร้าอร่าม (ก็เช่นกัน ถ้าไม่ประวิสรรชนีย์ จะเป็น อลุ้ม อร้า (เสียงเป็น) อะลุ่ม อะร่า  การประวิสรรชนีย์จึงเป็นประโยชน์เช่นนี้ หาใช้เพื่อออกเสียง (อะ) หนักไม่ (ทั้งนี้เพราะเสียง อะ)ใน อะลุ้ม กับ อ ใน อล่วย เสียงหนักเบาเสมอกัน คำอื่นๆก็เป็นเช่นเดียวกัน

     รูปวิสรรชนีย์ยังมีประโยชน์ กำหนดเสียงสั้นเสียงยาว ได้แก่  เอะ แอะ โอะ เอาะ เออะ เอือะ อัวะ เอียะ (แต่เมื่อมีตัวสะกด รูปวิสรรชนีย์จะหายไป) เรียกว่า สระลดรูป  ......