ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง....

บริกรสาวคนหนึ่งไม่ทันระวัง ทำน้ำซุปในจานหกใส่กระเป๋าลูกค้า 

ที่วางอยู่บนเก้าอี้ ลูกค้าหงุดหงิดจนเกือบจะลุกขึ้นมาอาละวาด...

แต่ยังไม่ทันจะได้เริ่มลูกสาวที่มากับคุณแม่เจ้าของกระเป๋าก็ลุกขึ้น 

แล้วเดิน ตรงไปหาพนักงานเสิร์ฟคนนั้นพร้อมตบบ่าของเธอแล้วพูดว่า 

"ไม่เป็นไร"

พนักงานตกใจหน้าตาตื่นบอกว่า จะรีบไปหาผ้ามาเช็ดทำความสะอาดให้เดี๋ยวนี้...

ลูกสาวตอบว่า

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเอากลับบ้าน ซักให้สะอาดก็โอเคแล้ว 

ไปทำงานต่อเถอะ ไม่เป็นไรจริงๆ"

ลูกสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเหมือนคนที่ทำผิดนั้นคือเธอเอง 

แม่จ้องลูกสาวแทบจะอดกลั้นความโกรธเอาไว้ไม่ไหว...

คืนวันนั้นเอง พอกลับถึงโรงแรม...

เธอและลูกสาวนอนลงบนเตียง 

ลูกสาวของเธอถึงได้เล่าให้ฟังว่า...

ตอนเรียนอยู่ลอนดอนเป็นเวลา 3 ปีนั้น

ที่พ่อและแม่ไม่ยอมให้ลูกกลับบ้านตอนซัมเมอร์ เพราะอยากจะให้ลองใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ให้ลองหางานทำและเที่ยวเล่นระหว่างปิดเทอม...

ลูกสาวของเขาเป็นคนร่าเริงชอบเที่ยวเล่น ไม่เคยทำงานบ้านเลย 

แต่พอต้องมาอยู่อังกฤษเธอเลือกที่จะรับจ๊อบเป็นพนักงานเสิร์ฟ 

เพื่อหาเงินค่าขนม...

วันแรกที่ทำงานก็โชคร้ายซะแล้ว..!!

เธอถูกแบ่งหน้าที่ให้ไปล้างแก้วไวน์ 

แก้วไวน์ของที่ร้าน เป็นแก้วไวน์อย่างดีใสและบาง แค่ใช้แรงเยอะนิดหน่อย ก็เหมือนจะแตกคามือยังไงอย่างงั้น ลูกสาวล้างแก้วอย่างระมัดระวังจนเสร็จ แค่เธอเผลอหันตัวไปนิดเดียวชนเข้าที่แก้วใบหนึ่งเท่านั้นแหละ 

..แก้วทั้งหมด ก็แตกเต็มพื้น

"แม่รู้มั้ย ตอนนั้นความรู้สึกของหนู มันเหมือนตกนรกทั้งเป็นเลย..."

ลูกสาวเล่าต่อว่า

....เจ้าของร้าน ก็เดินเข้ามาพูดกับเธอว่า 

"เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?" 

แล้วก็รีบบอกให้พนักงานคนอื่นๆ มาช่วยกันเก็บเศษแก้วที่พื้นให้สะอาด

อีกครั้งหนึ่งตอนลูกสาวกำลังเทไวน์

เธอไม่ทันระวัง เทไวน์ไปเลอะกระโปรงสีครีมของลูกค้าเข้า

ตอนแรกเธอคิดว่า จะต้องโดนลูกค้าเอาเรื่องจนออกจากงานแน่ๆ 

ไม่คิดเลยว่า ลูกค้าจะบอกว่า 

"ไม่เป็นไรหรอกคราบเหล้าเอง ซักไม่ยาก"

แล้วก็ลุกขึ้นมาตบบ่าลูกสาวและเดินไปห้องน้ำ

"แม่คะ หนูเคยได้รับการให้อภัยจากการกระทำ ที่หนูไม่ได้ตั้งใจมาหลายต่อหลายครั้ง หนูอยากให้แม่คิดว่าพนักงานคนนั้น ก็เหมือนลูกสาวของแม่ ให้อภัยเขาเถอะนะคะ"

คนเราก็มีโอกาสทำผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น ..

แต่สิ่งที่ทุกคนอยากได้นั้น บางครั้งก็แค่เพียงโอกาส และการให้อภัย ..!!!

(◕〝◕)*.♡ 

อ่านเรื่องนี้แล้ว 

สอนใจเราให้กว้าง คิดถึงใจของผู้อื่นมากขึ้น และกำหนดสติให้ไม่ใจร้อน อย่าเอาแต่ใจตนเอง ก่อนคิดถึงใจของผู้อื่น..!!!!