 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
|
| |
|
|
| 4 สิงหาคม 2553 |
|
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
| |
..ในโลกน่ารักๆ ของนักร้องมาหยา กับอาชีพ "ร้องเพลงให้ต้นไม้ฟัง"..
ทำงานในอาชีพ "ร้องเพลงให้ต้นไม้ฟัง" ที่นี่มาน่าจะ 15 ปีเต็ม (เริ่มทำงานเมื่อ 11 พ.ค. 2538) แต่ก็เป็นแบบทำๆ แล้วก็สลับกับการลาไปโน่นมานี่เป็นช่วงๆ มาหยาพบว่า ในห้วงความทุกข์และไม่สนุกหลากหลาย มันกลับเต็มไปด้วยความสุข ที่เมื่อเทียบปริมาณ (และ/หรือปริมาตร) แล้ว มันมากกว่าความทุกข์หลายเท่าตัวนัก
ทุกปีในวันคล้ายวันเกิด ๒๑ กรกฎาคม หากนักร้องมาหยาได้มีโอกาสร้องเพลงให้ต้นไม้สาขาโคนมและโคเนื้อฟัง หรือบางปีก็ไม่ได้ร้อง (อย่างปีนี้) สาขาโคนมและโคเนื้อ จะเป็นตัวตั้งตัวตี ในการ "เซอร์ไพร้ส์" (เป็นศัพท์เฉพาะที่เรารู้กัน) หาเค้กวันเกิดมาให้นักร้องมาหยาน้ำตาปริ่มๆ เป่าเทียน ตามอายุที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกก
บางปีเซอร์ไพร้ส์ในแปลงทดลอง ในขณะที่นักร้องมาหยากำลังอ้าปากร้องเพลงอย่างตั้งอกตั้งใจ ไฟในแปลงทดลองก็ดับพรึ่บลง แล้วมีเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ดังขึ้นมา พร้อมเสียงกิ๊วก๊าว ทำนองว่าปีนี้นักร้องมาหยาจะเขินยังไง จะตื่นเต้นหัวใจตึกตักแค่ไหน
บางทีนักร้องมาหยาก็กำลังเช็คชื่อ แล้วดุๆๆ บ่นๆๆๆ ว่าทำไมต้นไม้แปลงนี้มันขาดหายไปจากแปลงเยอะจัง กำลังจะเริ่มต้น "เพลงสวดทำนองคล้าย enya ก็อีกเช่นเคย ไฟดับพรึ่บ (ทั้งๆ ที่กลางวันแสกๆ แต่นักร้องมาหยามักจะได้ร้องเพลงในห้องมืดๆ ทึบๆ เสมอๆ) มีเสียงกิ๊วก๊าว แซวที่นักร้องมาหยาหงุดหงิด แล้วก็มีเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ดังขึ้น (เช่นเคย)
แน่นอนที่สุด นักร้องมาหยายืนกลั้นน้ำตา เช่นเคย.. 55+ จะให้ทำอะไรได้ล่ะ ตื้นตันจะแย่
ปีที่แล้ว 2552 โหดสุด เพราะนักร้องมาหยา ดันจัดให้มีการทดสอบร้องเพลงของต้นไม้พอดี แล้วพอต้องคุมการทดสอบ องค์มาหยาก็ลง มาหยาก็ดุๆๆๆ ต้นไม้ ต้นไม้ก็ไม่ว่าอะไร พอแจกข้อสอบเสร็จปุ๊บ นั่งประจำที่เรียบร้อย มีสองคนขออนุญาตไปห้องน้ำ นักร้องมาหยาหันไปดุ เขาก็บอกว่า ท้องเสีย ยังไงก็ต้องเข้าห้องน้ำให้ได้
เช่นเคย พอเดินออกไปสักพัก ต้นไม้ก็เดินเข้ามาเหมือนเดิม คนที่นั่งข้างสวิตช์ไฟ ก็กดสวิตช์แชะ ไฟดับ (ยังไม่ทันมึ้ง นักร้องมาหยาก็ เฮ้ย อะไรกันวะ สอบนะเฟร้ย ) เช่นเคย เพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ขึ้น 555+ แต่คราวนี้ นักร้องมาหยาคงจะมัวตื้นตันไม่ได้ เพราะสอบอยู่ ก็เลยต้องรับไว้ เป่าเทียนเสร็จ วางบนแท่นหน้าห้อง ให้เด็กๆ ทำข้อสอบต่อ
นักร้องก็ก้มหน้าตัดเค้กให้พอดีกับจำนวนต้นไม้ แล้วก็ร้องเพลงสั่งด้วยประกาศิตว่า ทุกคนต้องช่วยนักร้องกินเค้ก ถ้าใครไม่ช่วย จะตกวิชาการขับร้องทันที 555+ แต่ไม่ต้องรีบ ให้ทำข้อสอบให้เสร็จ เอากระดาษคำตอบมาแลกกับเค้กคนละชิ้น  ทุกคนก็ยิ้มหน้าบานกินเค้กก้อนเล็กๆ นั้น คนละหนุบคนละหนับ จนหมดก้อนพอดี (หน้าเชอร์รี่ เป็นของนักร้องมาหยาเท่านั้น ใครแย่งกิน แกต๊ายยยยยยยยยยย 555+)
มาถึงปีนี้ ไม่มีคิวร้องเพลงให้ต้นไม้สาขาโคนมและโคเนื้อฟัง ก็หงอยๆ มาตั้งแต่ต้นฤดูเปิดสวนละ ว่าปีนี้วันเกิดคงจะเหงาๆ ไม่มีคนหาทาง "เซอร์ไพร้ส์" แปลกๆ เหมือนทุกปี แน่ๆ แง้วๆ เพราะสาขาโคนมและโคเนื้อเปลี่ยนหลักสูตรการฟังเพลงใหม่แทบทั้งหมด เราจะเจอกันก็ปีหน้านู้น ตอนเค้าโตเป็นต้นไม้ใหญ่ไปแล้ว
พอถึงเวลาร้องเพลง ฤดูนี้มีคิวร้องเพลงให้ต้นไม้ทั้งหมด ราวๆ เจ็ดแปดสาขา คละๆ กันไป ปรากฏว่าทุกสาขาทำให้ "เซอร์ไพร้ส์" ด้วยเช่นกัน (เป็นที่หมั่นไส้ของทุกๆ คนยิ่งนัก ว่าวันเกิดยัยแบ๊วนี้มันมีอะไรนักหนา ทำไมต้นไม้ตื่นเต้นกันจัง ทั้งๆ ที่มันก็ดุ๊ดุ ร้องเพลงก็ไม่ค่อยเพราะ) นักร้องมาหยายิ้มแก้มบาน มาตั้งแต่สายๆ แล้ว
ขอบพระคุณต้นไม้ทุกๆ ต้น ที่ทำเพื่อนักร้องมาหยาคนนี้ ให้ได้มีความสุขในวันที่มาหยาโทรไปขอพรจากแม่แต่เช้าตรู่นะคะ ขอบพระคุณจากใจจริง
ตอนบ่ายมีภารกิจต้องไปฟังการบรรยายพิเศษในห้องประชุมอีกตึกหนึ่ง ข้างๆ แปลงต้นไม้ที่นั่งอยู่เป็นประจำ ก็เลยลืมๆ ไปแล้ว ว่ามันยังขาดอะไรไปสักอย่าง
ออกจากห้องประชุมมาราวๆ บ่ายสี่โมงเย็น ก็เริ่มเห็นต้นไม้สาขาโคนมที่เราดุๆ เค้าปีที่แล้ว ทำทีเดินมาถามรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องการออกพื้นที่ทำค่ายอาสาอะไรทำนองนั้น เราก็เดินๆ อธิบายมาเรื่อยๆ แล้วก็ถามไปว่า ทำไมรู้ว่านักร้องอยู่ที่นี่
เด็กๆ บอกว่า ก็ต้องตามหาให้เจอ แล้วพอดีเค้ารู้มาว่าวันนี้บ่าย มาหยามีภารกิจนั่งฟังบรรยายบ้าง ก็เลยมาดักรอพบจะถามข้อมูล ก็ชวนคุยนั่นคุยนี่
แล้วก็พาเดินมาตรงลานโล่งๆ ปรากฏว่า เริ่มมีต้นไม้ในชุดคาวบอยอย่างเก๋ เดินมาล้อมมาหยา
เช่นเคย มาหยาก็ยังไม่ทัน "มึ้ง" (ภาษาเหนือแปลว่า ยังไม่ get) ก็ชักงงๆ ว่าจะทำกิจกรรมอะไรกัน ระหว่างนั้น ก็มีการแนะนำตัว เพราะน้องโคนมที่เพิ่งเข้ามา มาหยาไม่รู้จักสักคน
แป๊บเดียว เช่นเคย มีเค้กกับเทียนโผล่มาจากข้างหลัง คราวนี้มาหยาตกใจ เขินมาก น้ำตาปริ่มมาก ไม่คิดว่าปีนี้จะมามุกนี้
แล้วเขาก็ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์กันเหมือเดิม แต่คราวนี้ มันอยู่ท่ามกลางลานกว้าง ข้างๆ ตึก คนเดินผ่านไปผ่านมากันเยอะมาก เราก็เสียงดังกันมาก เขินมากกกกกกกกกกกกกกก ค่ะ
ภาพก็เลยออกมาอย่างที่เห็นในบล็อกนี้ทั้งหมด เขินค่ะ เขินมาก
แล้วของขวัญแต่ละชิ้นนะ สร้างสรรค์มาก เริ่มจาก นมสดพาสเจอร์ไรซ์ 3 ถุง ตามสโลแกนที่ว่า "รักใครให้ดื่มนม"
ลาบหมูและต้มแซ่บจากรุ่นพี่สาขา ซึ่งเพิ่งเปิดร้านส้มตำ โดยมีเหตุผลว่า นักร้องมาหยาจะได้ "ลาภ" ตลอดทั้งปี แถมยังมีชีวิต "แซ่บๆ" ไปตลอดกาล 555+
ตุ๊กตานุ้งวัวตัวนุ่มที่ใหญ่มากเต็มหอบ เพื่อแทนความหมายว่า โคนมจะอยู่ในอ้อมกอดของนักร้องมาหยาเสมอ (โอ๊ย ซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกน้ำตาริน)
และสุดท้าย พรุนสกัด วีต้า ที่ต้องกินแล้วไปนอน จะได้หุ่นดีๆ เพราะนักร้องมาหยาชอบบ่นว่าตัวเองอ้วน 55+
สุดท้าย จบลงด้วยการที่เค้กส้มชิ้นนั้น ยังคงถูกตัดแบ่งเป็นชิ้นเล็กๆ เท่าจำนวนคนเช่นเดิม แล้วก็แบ่งกันกินทั้งสาขาเช่นเดิม (นักร้องมาหยายังคงจองหน้าเค้กเหมือเดิม 55+) งุ้งงิ้งๆ กันเหมือนเดิม ด้วยความสุขเท่าเดิมและ/หรือมากกว่าเดิม
อย่าถามนักร้องมาหยาเลยนะ ว่าทำไมรักที่ทำงานนี้ ทำไมรักต้นไม้ทุกต้นในแปลงทดลองในสวนนี้ทุกแปลง
ก็เพราะต้นไม้ทุกต้น รักมาหยาแบบนี้ไงล่ะ
เวลาที่มาหยาเริ่มหมดแรงร้องเพลง หมดเสียงร้องเพลง ต้นไม้ก็อยู่ข้างๆ มาหยาอย่างทุกวันนี้ไงล่ะ
มันพูดไม่ออกเลยค่ะ แม้แต่ตอนนี้มาหยาก็น้ำตายังปริ่มๆ (วันนั้นกลั้นน้ำตาแทบแย่ แอบแสดงออกด้วยการเขินแทน 555+)
นี่ยังไม่รวมตอนเที่ยงคืน ที่มีต้นไม้สาขาปฐพีสาด เอ๊ย ปฐพีศาสตร์ เอาเค้กมาเคาะประตูเรียก (ทำเอาห้องอื่นแอบๆ บ่นในใจ 555+ ว่าชีวิตมันทำไมวุ่นวายนักนะยัยนักร้องมาหยา 55+)
อยากบอกว่า ซาบซึ้งทุกคน ทุกอย่าง ทุกประการ ทุกสิ่งที่ต้นไม้ทุกๆ ต้นทำให้มาหยามาตลอด
มาหยาจะตั้งใจทำงาน ตั้งใจถ่ายทอดวิชาชีพที่ดี ให้ต้นไม้ทั้งหลาย เติบโตในแผ่นดินไทยอย่างมั่นคง หรืออย่างน้อยก็มีแนวทางในการดำเนินชีวิตต่อไปอย่างมั่นใจ
มีนักร้องมาหยาคอยยืนมองอยู่ข้างหลัง เพื่อชื่นชมความสำเร็จของทุกๆ คน คอยปลอบใจตอนที่ทุกๆ คนท้อแท้และหันกลับมามอง
ตลอดไป
เอ่อ
ปีหน้า เซอร์ไพร้ส์ อีกนะคะ ชอบ 555+
มาหยารักทุกๆ คนค่ะ 
ขอบคุณภาพถ่ายจากสาขาโคนมและโคเนื้อค่ะ ^^"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สำหรับทุกๆ ท่านที่ผ่านมาเยือนบล็อกของมาหยา...
ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์เช่นเคยค่ะ
| Create Date : 04 สิงหาคม 2553 |
| Last Update : 4 สิงหาคม 2553 1:31:36 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 1745 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: snoom IP: 119.31.90.145 วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:1:47:51 น. |
|
|
|
| โดย: น้องอยากฯ IP: 124.122.159.197 วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:1:50:50 น. |
|
|
|
| โดย: กลิ้งคี่ ^^ IP: 58.8.13.63 วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:9:46:26 น. |
|
|
|
| โดย: jo90 IP: 202.143.137.194 วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:11:34:48 น. |
|
|
|
โดย: ตุ๊กตาหมี  วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:15:18:26 น. |
|
|
|
โดย: yyswim  วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:23:50:43 น. |
|
|
|
| โดย: B/W วันที่: 14 สิงหาคม 2553 เวลา:10:48:51 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
