===>...~*~...ภาษาอังกฤษที่ใคร ๆ ก็บอกว่าง่าย.. แต่แสนจะยากเย็น..สำหรับเราจัง..- -"
Student ===> กูด มอ นิ่ง ทิช เช่อ !!! ฮาว อาร์ ยู ทู เดย์
Teacher ===> แอม ไฟน์ แต้งกิ้ว !!! แอนด์ ยู..
Student ===> แอม ไฟน์ แต้งกิ้ว !!!
Teacher ===> ซิท ดาวน์ พลีส
Student ===> แต้ง กิ้ว ทิช เช่อ!!!
ประโยคเทือกนี้..เคยพูดและได้ยินบ่อย ๆ ในสมัยยังเรียนประถม และมัธยม
พอถึงชั่วโมงเรียนภาษาอังกฤษ.. ช่วงที่คุณครู เดินเข้ามาในห้อง..
เพื่อน ๆ ก็จะลุกขึ้นโดยอัตโนตูด เอ้ย อัตโนมัติ
ประโยคดังกล่าวข้างต้น..ก็จะเหมือนเทปที่เปิดวนไป วนมาทุกวัน..
แต่ก็มีบ้าง วันที่ทิชเชอร์ ทำให้นักเรียนปล่อยไก่
Student ===> กูด มอ นิ่ง ทิช เช่อ !!! ฮาว อาร์ ยู ทู เดย์
Teacher ===> แอม น๊อต ไฟน์ แอม สะต้อมัท เอช
นักเรียน ก็ด้วยความที่เคยชิน ก็ตอบไปแบบเทปกรอ
Student ===> แอม ไฟน์ แต้งกิ้ว !!!
Teacher ก็เป็นงง นะสิค่ะพี่น้อง.. แกบอกว่าปวดท้อง..
นักเรียนเจือกตอบว่า สบายดี.. อิอิ..
ล่าสุด... เราไปเดินเตร็ดเตร่ ณ..ที่แห่งหนึ่งในประเทศไทย เมื่อไม่นานมานี้..
เจอฝรั่งนัยตาน้ำขาว สาวสวย หุ่นดีมั่ก ๆ .. ทำสัญญาณ บอกให้เราช่วยถ่ายรูปให้ชีหน่อย
เพราะว่าชีมาคนเดียว คงหันหน้า หันหลัง แร้วก็ไม่มีใคร เหลียวมองมาก็มีแต่ตรู..
เอาก็เอาฟระ..
ใจกล้า.. ไปช่วยถ่ายให้.. แต่พอจะถ่าย.. กล้องชี ก็มีปัญหาซะอีก
เราเลยถามชีไปแบบซื่อ ๆ ว่า... " This Camera out of baterry"
ชีตอบกลับมาว่า.. " No..... แล้วก็พูดอะไรไม่รู้ อีกยาวยืด ประมาณสองคันเรือเกลือ"
เราก็ยื่นกล้องให้ชี.. แล้วก็เดินไปเพื่อรอรถ..
ซักครู่... ชี ก็เดินมาใกล้ ๆ แล้วก็ พูดอะไรอีกก็ไม่รู้.. แต่เดา ๆ ว่าชีคงจะให้เราถ่ายรูปให้..
เราก็มองหน้ากล้องชี.. โอ้ววว... ไฟขึ้นแล้ว "โอเคๆๆๆ... I will take photo to u" อิอิ..
ชี ก็แอคติ้งไป เราก็กดชัตเตอร์ไป.. ได้ซักสองสามแช๊ะ.. รถที่เรารอ ก็มาพอดี..
เราก็เลยยื่นกล้องให้ แล้วชี ก็ขอบคุณเรา.. เราก็ยิ้มให้ชี...
แต่เรื่องยังไม่จบ แค่นั้นค่ะ... ชีกระโดดขึ้นรถโดยสารตามเรามาด้วย..
เราก็ยืนโหน โตงเตงอยู่.. ชีก็เบียด ๆ ผู้คน.. แร้วก็เดินเข้ามาหาเรา..
แล้วก็ยื่นลูกอม มาให้สามเม็ด แล้วก็ยิ้มให้เรา... แล้วก็พูดอะไรก็ไม่รู้ อีกยาว ๆ
เราก็ยิ้มให้...
สิ่งที่เราได้จากชี ในวันนี้ .. คือความสุข..
อย่างน้อย ก็ทำให้เรารู้ว่า.. ถึงแม้สิ่งที่เราจะทำ ทำได้ไม่ดีนัก.. แต่หากเราเต็มใจทำให้..
มันก็เป็นสิ่งที่น่ายินดีอย่างที่สุด...
การได้รับรอยยิ้ม จากใครซักคนที่ไม่รู้จัก.. และยังมาจากดินแดนอันไกลโพ้นอีก..
ถือว่าเป็นของขวัญที่มีค่าที่สุดของเราในวันนี้แล้ว..
จากวันนั้น.. ทำให้เราหันกลับมามองตัวเอง..
มองว่า.. ทุกวันนี้เราทิ้งสิ่งที่ควรจะใช้ในชีวิตประจำวันไปมากน้อยแค่ไหน
เราทิ้งการเรียน และการใช้ภาษาอังกฤษมาเนิ่นนาน..
เราแทบจะไม่ค่อยได้สื่อสาร และพูดภาษาอังกฤษเลยในปัจจุบัน
สำคัญกว่านั้น.. ในการสมัครงาน.. ภาษาอังกฤษ เป็นภาษาสากล
หากพูด อ่าน เขียน ไม่ได้.. ก็ยากที่จะเข้าไปถึงองค์กรนั้น ๆ ..
วันนี้ เราก็เลยยอมลงทุน..ควักทรัพย์ที่มีอันน้อยนิด.. ไปลงเรียนภาษาเพิ่ม
โดยจะลงเรียน วันอังคาร - วันศุกร์ และสอนโดยอาจารย์ ต่างชาติ
เน้นแบบตัวต่อตัว.. สาธุ...!!! ขอให้คุณครูเป็นผู้ชายโสด ๆ ทีเห๊อะ ..
จะได้ไม่เสียเที่ยวว่า.. ไปเรียนภาษา .. และได้ครูมาเป็นของแถม อิอิ
กลับมาถึงบ้านเมื่อตอนเย็น .. ก็คุยกะอาม่า Galaxian Ex.. ไปนิดโหน่ย..
บอกกะอาม่าไปว่า..
...............อาม่าขา.... ก้อยจ๋า.. จะไปเรียนภาษาอังกฤษแร้วนะ..
อาม่า ถามขึ้นมาเรยว่า.. จาไปเรียนระดับไหนหรอ..
...........ก้อยจ๋า..ตอบไปอย่างมั่นใจว่า... "..............ระดับใต้ดิน............"
คือ..ยังอยู่ระดับรากฝังดิน ยังไม่ผุดขึ้นมาจากโคลนด้วยซ้ำ...
พูดแกมปน ๆ อวดนิด ๆ ..
...................ต่อไป อาม่า พูดกะก้อยจ๋า..เป็นภาษาอังกิดนะ.. เวลาพิมในเอ็มก็ขอเป็นภาษาอังกิด..
อาม่าบอกว่า..............".......ok .. that's fine "...........
ก้อยจ๋า....$!@$#!$ ............" ... อาม่า..ว่าเค้าเป็นฟาย รึไง "...
อิอิ... แค่เริ่มแรก.. ก็แทบจะมุดลงใต้บาดาลซะแล้ว..
จะไหวหรอเนี่ย.... --"
แต่ยังไงก็...
สู้...โว้ย..........
Create Date : 05 กันยายน 2550 |
|
54 comments |
Last Update : 5 กันยายน 2550 20:41:26 น. |
Counter : 6118 Pageviews. |
|
|
|
แล้วมาเรียน ภาษาจีน
กับพี่มั้ยน้อง..