- - -> ไม่รัก ไม่ได้แล้ว...แม่จ๋า..รักแม่จัง...
พูดแต่เรื่องของตัวเองมาหลายบล๊อคแล้ว
วันนี้นึกครึ้ม ... อยากมาเล่าเรื่องที่แสนจะภูมิอก ภูมิใจ...จะเล่าเรื่องแม่ให้ฟังค่ะ
คำเตือน!!!... สำหรับใครที่ต่อมน้ำตาแตกง่าย
กรุณาเตรียมกระดาษทิชชู่ไว้ข้าง ๆ ด้วยค่ะ 
=================================
ตั้งแต่จำความได้...ก็รู้ว่าครอบครัวที่อาศัยอยู่ มี แม่ ป้า และพี่สาวลูกของป้า อีกสามคน
ครอบครัวก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย เป็นคนหาค่ำกินเช้า อ๊ะๆๆ อย่า..งง ค่ะ
หาค่ำกินเช้าจริง ๆ เพราะว่าตอนกลางวันแม่จะนอน ตอนกลางคืนแม่จะออกไปขายข้าว
เวลาทำงานของแม่ จะเริ่มตั้งแต่ 5 โมงเย็น ถึง ตี 5 ของวันถัดไป
ชีวิตน้อย ๆ สมัยนั้น ก็วิ่งเล่นอยู่ในตลาดโต้รุ่ง..
จวบจบวันนึง จากเด็กตัวน้อย ๆ ที่วิ่งเล่นอยู่ในตลาด ก็ต้องไปวิ่งเล่นในรั้วโรงเรียน
แต่ก่อนหน้าที่จะเข้าโรงเรียน..ก็ไม่เคยรู้สึกว่าชีวิตขาดอะไร
พอเริ่มเข้าโรงเรียน ชักจะเริ่มรู้สึกนิด ๆ
"เอ... คนอื่น..เค้ามี "พ่อ" มารับมาส่งที่โรงเรียนนี่ แล้วพ่อตรูไปไหนหว่า"
เคยถามแม่ว่าพ่อหายไปไหน ...แม่ก็บอกว่า
"พ่อมองลูกอยู่ไกล ๆ บนฟ้าโน่น"
เห้อ...แม่.. นี่ก็แปลก ..พูดอะไรเนี่ย
ทำไมพ่อต้องไปอยู่บนฟ้า ทำไมพ่อไม่มาอยู่กะลูกหละ
=================================
พอโตขึ้นซักหน่อย ... ก็เริ่มเข้าใจความหมาย
ที่แม่บอกว่า "พ่อไปอยู่บนฟ้า" หมายความว่าอะไร
ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ก็ไม่เคยถามเรื่องราวใด ๆ เกี่ยวกับพ่ออีก
จนอายุประมาณ 9 ขวบ แม่ก็พาเราไปบ้านย่า...
ชีวิตนี้ไม่เคยต้องเดินทางไกลขนาดนี้เลย
บ้านเกิดพ่ออยู่ที่ อ.มหาชัย จ.สมุทรสาคร
เดินทางโดยรถทัวร์ นั่งรถหลายสิบชั่วโมงกว่าจะไปถึง
ได้ไปเจอย่า...เจออา ... แต่ก็คุยได้อย่างไม่สนิทใจ
เพราะไม่เคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเลย ไม่รู้สึกผูกพัน
ไปเยี่ยมย่าได้สองวัน แม่ก็พากลับบ้าน ... บอกกับตัวเองไว้ว่า ไม่อยากไปที่นั่นอีก
เพราะมันไม่ใช่ที่ ๆ เราควรจะไปอยู่ มันเป็นอีกสังคมนึง ที่เราไม่คุ้นเคย
=================================
จนวันนึง...
ป้าก็เห็นว่าเราโตพอที่จะเข้าใจอะไรได้มากขึ้น
เลยเล่าเรื่องของพ่อให้ฟัง
=================================
พ่อเป็นคนสมุทรสาคร.. ตอนนั้น เค้าทำอาชีพออกเรือล่องไปตามทะเล
ป้าบอกว่า เป็น " ไต๋เรือ " อะไรเนี่ยแหละ
พ่อเป็นคนรักเพื่อน มีสังคมมากมาย
วันที่แม่ให้กำเนิดเรา... พอพ่อเรารู้ว่า ลูกที่เกิดมาเป็นลูกสาว ก็ไม่พอใจ
ไม่ยอมไปแจ้งเกิดให้ แถมหายออกจากบ้านไปอีก 2 เดือน
ตอนนั้นเราไม่รู้หรอกว่า แม่รู้สึกอย่างไร
แต่พอเดาได้ว่า แม่คงเสียใจอยู่เหมือนกัน
=================================
หลังจากนั้น พ่อก็กลับมาอยู่กับแม่อีกครั้ง อยู่ได้อีก 4 เดือน
พ่อก็โดนยิงเสียชีวิต ในขณะนั้น เราอายุได้ 6 เดือน จำความอะไรไม่ได้เลย
แม่เล่าให้ฟังว่า พ่อโดนลูกหลง แต่รายละเอียดที่แน่ชัดจริง ๆ ไม่ได้ถาม
จากนั้น ชีวิตของแม่ก็เริ่มเปลี่ยนไป...จากไม่ต้องทำงานอะไร แม่ก็ต้องหางานทำ
เพราะพ่อไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ให้เรย ... ไม่มีแม้กระทั่ง บ้าน หรือ ที่ดิน หรือ เงินสด
งานแรกที่แม่ทำ คือ หาบส้มตำขาย ขายรอบเมืองสงขลานี่แหละ
วันแรกที่ขายได้เงิน 120 บาท แม่กลับมาบ้าน ก็มากอดเรา แล้วร้องไห้
เพราะชีวิตที่เคยอบอุ่น มีพ่อ แม่ ลูก ก็เริ่มเปลี่ยนไป
จนวันนึง แม่ไปหาแผงขายของได้ ก็เริ่มมาขายอาหารตามสั่งตอนกลางคืน
ล่วงเลยมา 27 ปี เท่าอายุลูกสาว แม่ก็ยังขายของแบบนี้อยู่ ..
แม่สร้างบ้านหลังนึงมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง
แม่ซื้อรถยนต์คันนึง ให้ลูกสาวขับไปเรียน ด้วยเงินสด
ปล. รถคันนี้ลูกสาวขายไปแล้วเด้อค่ะ...แหะๆ
แม่ส่งให้ลูกเรียนจนจบปริญญาโท
แม่บอกว่า แม่มีลูกสาวอยู่คนเดียว แม่อยากให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่ลูก
ขอให้ลูกเป็นคนดีก็พอ..เท่านี้ แม่ก็มีความสุขแล้ว
อยากจะบอกแม่ว่า
"ลูกรักแม่เหลือเกินค่ะ"
ปล. พิมพ์ไปน้ำตาซึมไปนะเนี่ย ขอบอก....
| Create Date : 04 กันยายน 2549 |
| Last Update : 4 กันยายน 2549 14:08:15 น. |
|
34 comments
|
| Counter : 780 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ieang kung  วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:10:31:02 น. |
|
|
|
| โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:11:07:23 น. |
|
|
|
| โดย: มี้ข้าวจี่ (between us ) วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:12:32:17 น. |
|
|
|
| โดย: TsuTaYa วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:19:22:36 น. |
|
|
|
| โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:19:24:41 น. |
|
|
|
| โดย: YaM_NoT วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:20:33:43 น. |
|
|
|
| โดย: TsuTaYa (ไม่มีแรงล๊อคอิน เพราะง่วงแร้ว) IP: 203.144.187.18 วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:22:38:01 น. |
|
|
|
| โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:23:14:00 น. |
|
|
|
| โดย: บุญมีแต่กรรมบัง IP: 124.120.122.91 วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:0:42:28 น. |
|
|
|
| โดย: TsuTaYa วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:6:43:31 น. |
|
|
|
| โดย: คนเคยหล่อ IP: 58.8.187.216 วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:12:24:57 น. |
|
|
|
| โดย: aus_aus วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:18:29:35 น. |
|
|
|
| โดย: YaM_NoT วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:19:43:08 น. |
|
|
|
| โดย: นาย Sin นี่เอง IP: 58.147.95.61 วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:21:22:39 น. |
|
|
|
| โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:0:30:35 น. |
|
|
|
| โดย: ieang kung วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:8:34:52 น. |
|
|
|
| โดย: TsuTaYa วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:11:22:56 น. |
|
|
|
| โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:11:59:49 น. |
|
|
|
| โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:20:06:20 น. |
|
|
|
| โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:9:22:28 น. |
|
|
|
| โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:13:13:24 น. |
|
|
|
| โดย: บุญมีแต่กรรมบัง IP: 124.120.147.195 วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:16:48:56 น. |
|
|
|
| โดย: TsuTaYa วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:20:41:20 น. |
|
|
|
| โดย: YaM_NoT วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:21:21:34 น. |
|
|
|
| โดย: สยึมกึ๋ย วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:22:06:33 น. |
|
|
|
| โดย: ieang kung วันที่: 8 กันยายน 2549 เวลา:10:35:36 น. |
|
|
|
| โดย: ฟีโนฯ วันที่: 8 กันยายน 2549 เวลา:12:13:24 น. |
|
|
|
| โดย: Land Speed IP: 124.120.72.67 วันที่: 15 กันยายน 2549 เวลา:17:32:26 น. |
|
|
|
| โดย: ราชินีเย็น IP: 61.19.95.123 วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:13:03:16 น. |
|
|
|
| โดย: ปัน.. IP: 124.120.165.68 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2549 เวลา:1:53:51 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เค้าเรียกอาการอวบระยะสุดท้ายเฟ้ย..อิอิ..
โอมเพี้ยง..ขอให้ตาเอี๊ยงเป็นหมูภายใน 3 เดือน คิกๆ
ยอมรับความจริงเถอะป๋า..ว่ามันบวมจริง ๆ แม้กระทั่งปอดก็บวม คิกๆ
คุณมี้ข้าวจี๋..เวลาพูดเรื่องแม่ทีไร จะภูมิใจทุกที...ที่จริงอยากจะเล่าซักกาพย์นึง.. แต่พิมพ์ไม่ไหวอ่ะ อิอิ
ลูกสาวก็น่ารักนะค่ะ คุณ somnumberone น่ารักแบบบวม ๆ อ่ะค่ะ ฮี่ๆๆ
)
แร้วนู๋แยม..รักนู๋ซึ..ด้วยหรือป่าวจ๊ะ อิอิ
เอ่อ นู๋กระต่าย... พี่ซึ..มีแค่ 15 บาทอะ เอาไป 10 บาท ก่อนได้ไม๊ อีก 5 บาท ฝากไว้ที่ตาเอี๊ยง( ieang kung ) นะ ไม่อยากฝากตาหยึม เด๋วจะอมตังค์ คิกๆ
อม..ไรอ่ะ...อือๆๆๆ
แหะๆ..พี่ซึ..จะยอมรับดัง ๆ ก็เขิล..นู๋กระต่ายอ่ะ พูดไรก็ไม่รู้
ซึ้ง พูดไม่ออก
น่านนน... นู๋แยม จ๋า...แร้วผู้ใหญ่ ๆ อย่างตาหยึมละจ๊ะ นู๋แยมจะรักได้ไม๊ อิอิ
พี่ซินอ่ะ.. พูดไม่ออก เด๋วปั๊ดจูบปากเรย คิกๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เอ่ ว่าแต่รูปรับปริญญานั่น...