|
6 มิถุนายน 2551 สุขสันต์วันเกิด
| | | | HBD สุขสันต์วันเกิดแด่ตัวเอง
เฮ้อออ... พอถึงวันนี้ทีไร ห่อเหี่ยวพิกลง่ะ
ทำไมเหรอ ก็แอบน้อยใจเพื่อนอ่ะ
ลืมวันเกิดเพื่อนคนนี้ได้ แล้วก็ลืมมันทุกปีด้วยนะ
ที่สำคัญ ปีนี้เหงาเป็นพิเศษด้วย ไม่รู้ทำไม
ทุกปียังมีพี่ๆ น้องๆ ที่รู้จักในอินเทอร์เนตอวยพรวันเกิดให้
แต่ปีนี้ออกแนวไม่มีคนจำได้
เมื่อกี้ได้ยินเสียงร้องเพลงแฮปี้เบิร์เดย์ลอยมาไกลๆ
ก็แอบน้อยใจยิ่งไปอีก
อยากร้องไห้ แต่ร้องไม่ได้อ่ะ
ทำไมเหรอ เพราะเมทอยู่เต็มห้องเลย
ขนาดเมท ยังแอบลืมเลย
นับประสาอะไรกับเพื่อนที่รู้จักกันมานานแสนนาน
และคนที่ไม่เคยคิดถึงเรา แค่คุยกันผ่านๆๆ
ตอนนี้เลยเหงามากๆ ร้องไห้อยู่ในใจคนเดียว
พอถึงวันเกิดตัวเอง
เป็นแบบนี้ทุกปี จะพูดเสมอว่า เบื่อ เซ็ง เหนื่อย ท้อ
ไม่เข้าใจว่าทำไม
แทนที่จะทำตัวให้ร่าเริงเข้าไว้แท้ๆๆ
แต่ก็...
ยังไงก็มีความสุขมากๆ นะตัวเอง
พี่ฮยอนจุง SS501 ด้วยเน้อ แฮปปี้ มีความสุขมากๆ
และน้องไอซ์ น้องสาวแห่งบ้านฟิคบอร์ดป๊อปคอร์นจ้ะ
HBD
| | | | |
Create Date : 06 มิถุนายน 2551 | | |
Last Update : 5 มิถุนายน 2552 22:29:36 น. |
Counter : 419 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
อารมณ์น้อยใจนิดๆ
| | | | ก็แค่น้อยใจคน
คือเราน้อยใจใครหลายคนอยู่อ่ะ แต่ก็พูดไม่ได้
ถูกใช้งานหลายๆ อย่าง ถูกใช้ให้ทำนั้นทำนี่ก็บ่อย
แต่ตอนนี้เรากลับถูกพวกเขาลืม
แอบน้อยใจอ่ะ ไม่อยากไปพบเจอพวกเขาเลย
ที่แห่งนั้นคือ บ้านไร่ เอาเป็นว่า คงมีคนรู้จักละกัน 555
บ้านดาวโหลดแหล่งซุยอีกแห่งในไร่
นอยๆ น้อยใจไงไม่รู้อ่ะ ก้อเพราะว่า เราแคร์เค้าไง
แต่กลับกัน โดนใช้เยอะอ่ะ แต่ก้อไม่คิดอะไร
แต่พอนานไป ความสำคัญเราหายไป จากใครหลายคน
มันโกดๆ เซ็งๆ
ไม่อยากเจอหน้า ไม่อยากเห็นพวกนั้นเลยอ่ะ
บอกแล้วว่า ถ้าจบเมื่อวาน (13/3/51) จะไม่โผล่หัวเข้าไป
เพราะงอนนะเว้ย
รู้เอาไว้ด้วย
หลายคนที่ไม่เห็นความสำคัญของเรา ก็ไม่ว่าอะไร
แต่จะจำเอาไว้ จนกว่า ร่างกายจะลืมมัน
| | | | |
Create Date : 14 มีนาคม 2551 | | |
Last Update : 14 มีนาคม 2551 17:58:06 น. |
Counter : 396 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
เพื่อน....
| | | | เพื่อน.... คนที่เรียกว่าเพื่อนตอนนี้ดูแล้วไม่เหมือนกับเพื่อนเลย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตอนนี้ เหมือนกับมาเจอปัญหาซ้ำๆ อยู่ทุกวัน เมื่อวันก่อน ได้รู้ว่าเพื่อนคิดยังไงกับเรา รู้ไหมว่า เราท้อไปเลย เพราะการที่เราทำทุกอย่างให้เค้า มันเหมือนกับซื้อใจพวกเค้าไม่ได้เลย จริงๆ ตอนนี้มันแปลเปลี่ยนเป็นความแค้นซะมากกว่า ที่จะโกรธพวกนั้น ขอพูดถึงคนกลุ่มแรก... กลุ่มนี้ไม่ใช่กลุ่มแรกที่เริ่มคบด้วยก้อตาม แต่ก็เป็นกลุ่มที่เราให้ได้ทุกอย่าง แต่เหมือนเราซื้อใจเค้ามาได้แค่ 10% การที่พวกนั้นบอกว่าเรารู้มากเกินไป และก็รู้ไม่จริง สิ่งที่เรารู้นั้นมันผิดเหรอ ดีเหมือนกัน ที่การรู้มากเป็นข้อเสียของตัวเราเอง การที่เราสนใจข้อมูลต่างๆ มันก็ผิดใช่ไหม ข้อนี้ ขอพูดออกมาเลยว่า ถ้าเกิดสิ่งที่เรารู้ ถ้าเพื่อนมาถาม ต่อแต่นี้จะขอพูดคำว่า ไม่รู้ จะยอมโง่ ในสายตาเพื่อนๆ เพื่อเพื่อนจะได้ยอมรับว่า ตัวเองนั้นฉลาด แต่รู้ไหมว่าสิ่งที่ฉันเหนือกว่าพวกเพื่อนกลุ่มนี้ (ถึงจะแพ้คนๆ หนึ่งอยู่) ก็คือคะแนนสอบเลข และICT ภูมิใจ เพราะว่า อย่างน้อยกว่าได้มากกว่า ถึงจะไม่กี่คะแนนก็เถอะ แต่คะแนนไอซีทีได้มากกว่าคนหนึ่งถึง 10 คะแนน ต่อมา คนนี้ไม่ได้อยู่กลุ่มเลย แต่สิ่งที่เธอพูด มันเจ็บอยู่ในใจ การที่เธอฝากเราสั่งซีรี่ส์ ฝากเราตามหนัง ยืมหนังเราไปดู เราไม่เคยว่า หรือเอ่ยปากบ่น เพราะเออ ชอบคล้ายๆ กัน ไม่ว่า ไม่ว่า ไม่ทวงใดๆ แต่ที่เธอเขียนมานั้น มันเจ็บมาก ที่บอกว่า ให้รักษาความสะอาดเนี่ย เจ็บ เจ็บในใจ เพราะการที่เราทำให้เธอมาทั้งหมด มันซื้อใจเธอไม่ได้เลยสักนิดเดียว คนๆ นี้ จะไม่ขอยุ่งด้วยอีกตลอดชีวิต ถามก้อตอบ ไม่ถามก้อเงียบ มาเล่นเกมส์ถามคำตอบคำกันก็ดีนะ ต่อมา เธอคนนี้ ก้อเหมือนกัน ไม่ได้เจอกันบ่อยเหอะ แต่เธอบอกว่า เราเป็นคนเห็นแก่ตัว จากที่อ่านแล้วแปลออกมานะ ถ้าเรามันเห็นแก่ตัวจริง ทุกอย่างที่ทำ ให้ทุกคน โดยไม่คิดว่า สิ่งที่ได้รับกลับมา มันทำร้ายหัวใจตัวเอง เราจะจะไม่ทำแน่ๆ แต่นี้ เราทำไป ทั้งๆ ที่ก็รู้ผลของมัน เจ็บใจที่รู้ว่าเค้าคิดกันแบบนี้ แค้นที่เค้ารู้สึกกับเราอย่างนี้ แต่เราทำอะไรพวกเค้าไม่ได้เลย เพราะ ยังแคร์พวกเค้าอยู่นั้นเอง
ทำไมฉันต้องเองแต่เรื่องแบบนี้ ทำไมฉันต้องมารู้จักกับพวกเธอ ทำไมฉันต้องฝืนตัวเองในบ้างเรื่องเพื่อพวกเธอ และทำไมฉันยังจำเป็นต้องคบพวกเธออยู่
อยากให้พวกเพื่อนๆ คิดถึงจิตใจคนๆ นี้บ้าง เพราะเราเป็นคนเหมือนกัน เสียใจ และร้องไห้เป็น และฉันก็แอบช้ำใจบ่อยๆ ที่ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉันกันแน่ ขอร้องแค่ว่า อย่าทำร้ายจิตใจของฉันไปมากกว่านี้เลย ถ้าเกิดว่าฉันเป็นอะไรขึ้นมา คนที่จะโดนเต็มๆ มันจะเป็นพวกเธอ แต่ฉันไม่มีความคิดร้ายๆ นั้นในสมองหรอก เพราะอะไรเหรอ เพราะฉันยังมีพ่อและแม่อยู่ใกล้ๆ คนที่ห่วงเราที่สุด
บล็อกนี้ฉันไม่รู้ว่าพวกเธอจะได้เข้ามาอ่านกันหรือไม่ แต่ถ้าได้อ่าน โปรดรู้ไว้ว่า ถ้ายังทำแบบนี้อีก ช่วยมาฆ่าฉันให้ตายเลยดีกว่าไหม เพราะมันจะได้ไม่ต้องฆ่าฉันโดยทางอ้อมอย่างช้าๆ ฉันหมดกำลังใจจะอยู่ใกล้ๆ พวกเธอ และฉันก็คงอยู่ไม่ได้แน่ๆ ถ้าขาดพวกเธอ
เมื่อไหร่จะจบฟ่ะ จะได้ไม่ต้องเจอพวกเธออีก แล้วก็เดินกันคนละเส้นทาง หันหลังเดินจากกัน หรือ จะเดินในทางคู่ขนานก็ได้ จะได้ไม่ต้องเจอกันกันอีก จะได้ไม่ต้องเจ็บหัวใจแบบนี้ เส้นทางของพวกเราจะไม่มี วงกลมเด็ดขาด........
| | | | |
Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2551 | | |
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2551 18:10:56 น. |
Counter : 331 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
| |
|
|