Keikarou @ Makuharihongo, Chiba

วิธีการไป: นั่ง JR สาย Chuo-Sobu ไปลงสถานี Makuharihongo หรือนั่ง Keisei ไปลงสถานี Keisei Makuharihongo

เราไปวันธรรมดา ถึงก่อนเวลาร้านเปิดคือ 11 โมงนิดหน่อย ตกใจมากค่ะกับคิวที่ยาวเหยียด อาจเป็นเพราะเป็นวันหลังคอนฯพอดี คนที่มาดูคอนฯจากที่อื่นก็คงแวะมาเหมือนกัน

รูปนี้ถ่ายจากหน้าร้าน คิวจะวนไปตรงซอกข้างๆระหว่างร้านกับอพาร์ตเมนท์ข้างๆ (ซึ่งแปะป้าย "มีห้องว่าง" อยู่ในซอกนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทาร์เกตกลุ่มไหน ฮ่าๆ ) และไปถึงที่จอดรถหลังบ้าน

ตอนเราไปถึงคิวอยู่ประมาณครึ่งที่จอดรถ ก็อึ้งๆแต่คิดว่าน่าจะได้กินอยู่เพราะ last order เกือบบ่ายสาม จนพอร้านเปิด คุณพี่พนักงานออกมารับคิวและนับคน จนถึงก่อนหน้าเราประมาณสิบคนแล้วบอกว่าแถวหลังจากตรงนี้ไปอาจจะได้กินหรือไม่ได้กินก็ได้นะจ๊ะ  แต่เราก็คิดว่า เออ เค้าคงพูดเผื่อๆไว้แหละ (หารู้ไม่ความหวาดเสียวจะมาเยือนในภายหลัง)

ระหว่างเข้าแถวเค้าก็จะออกมาพูดอย่างนี้เรื่อยๆค่ะ ว่าวันนี้คนเยอะมากอาจจะไม่สามารถรองรับทุกคนได้ ถ้าอยากจะสั่งกลับบ้านหรือซื้อของที่ระลึกเฉยๆให้ตามเจ๊มาทางนี้เล้ย แล้วก็มีแจกขนมให้ชิมด้วยสองรอบ รอบนึงเจ๊แจก อีกรอบนึงมาซากิหม่าม๊าออกมาแจกเอง มีคนขอจับมือกันใหญ่ (ขนมที่แจกนั่นมีขายในร้านค่ะ ถุงละ 500 เยน)

นอกจากนี้ก็มีชายหนึ่งหญิงหนึ่งที่มาขายของที่ระลึก ประมาณว่ารับซื้อให้ ประมาณนั้น (หยั่งกะคริสปี้ครีมเลยแฮะ) เราไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นคนของร้านรึเปล่า คิดว่าไม่น่าใช่ แต่ถ้าไม่ใช่ก็โจ่งแจ้งไปมั้ยอ่ะ ไม่รู้ว่าเค้าขายราคาเท่าไหร่เหมือนกัน มิกล้าถาม

คนที่ถอดใจไปก็มีเยอะเหมือนกันค่ะ (ในใจแอบคิด ดีๆ ชั้นจะได้มีโอกาสมากขึ้น เลวจริงๆตู ) ส่วนที่สนุกดีระหว่างรอก็คือสังเกตไอเท็มอาราชิของแต่ละคน บางคนดูภายนอกธรรมดา แต่พอสังเกตไปเรื่อยๆจะเจอร่องรอยอาราชิอยู่ตามสิ่งต่างๆ เหมือนเล่นเกมหาของเลย มีคุณแม่คนนึงมากับลูกสองคน ลูกสาวใส่เสื้อยืดคอนนี้ที่ผ่านการประดับตกแต่งด้วยวัตถุระยิบระยับสีเขียวและหมวกเบเร่ต์ที่มีพินของทัวร์นี้หลากสีติดอยู่ ส่วนลูกชายใส่ชุดไคบุทสึคุงเต็มยศ มีเด็กผู้ชายคนนึงระหว่างรอก็ยืนเล่นดีเอสไป ดีเอสน้องแกแปะสติ๊กเกอร์โอจังไคบุทสึคุงพร้อยเลย พร้อมสแตรปไคบุทสึคุงและยัตต้าแมน 

จนในที่สุดพอประมาณบ่ายสอง เราอยู่ตรงทางที่ตรงไปประตูไม่มีวนแล้ว เจ๊พนักงานมาบอกว่าขอโทษด้วยนะคะ วันนี้รับได้แค่นี้ ให้มาใหม่รอบเย็นหรือวันหลัง (จริงๆอาจจะพูดอย่างอื่นอีกแต่ฟังออกแค่นี้) เราก็เฮ้ย อะไร พึ่งบ่ายสองเอง โอ้ว ไม่นะ แต่ทุกคนในแถวก็ยังนิ่งสนิทเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซักพักก็มีเจ๊อีกคนออกมารับคิวต่อ แต่เค้าก็บอกว่าคิวที่รับตอนนี้อาจจะได้หรือไม่ได้กินก็ได้ แต่ถ้าจะมาใหม่ตอนเย็นก็จะลงชื่อให้เลย (มั้ง ไม่ค่อยแน่ใจ สามคนฟังออกมาได้สามแบบไม่เหมือนกันเลย )

คิวที่เค้ารับเพิ่มนี้เยอะพอควรค่ะ เลยเราไปเป็นสิบกว่าคน ถึงจะยังพอใจชื้นอยู่ว่ายังมีโอกาส แต่ที่เหลือก็คือแล้วแต่ดวงแล้ว ต้องได้เข้าก่อน 2:45 เท่านั้น (เวลา last order) เราก็เลยพยายามมองเข้าไปข้างใน ส่งสายตากดดันโต๊ะที่กินอยู่ให้กินเร็วๆกันหน่อยได้ม้ายยย และนั่งเล็งว่า เออ กลุ่มนี้พึ่งเข้าไป ใช้เวลาอีกกี่นาทีถึงจะเสร็จ กลุ่มนี้อีกกี่นาที แล้วข้างหน้าเรามีคิวกี่กลุ่ม เราจะทันมั้ย แบบว่าจริงจังกันมากๆ มันจะมีห้องโต๊ะจีนด้วยค่ะ ซึ่งถ้าได้โต๊ะจีนคือต้องนั่งรวมกับคนอื่น

ในที่สุดเราก็ได้เข้าตอนก่อนบ่ายสองครึ่งนิดนึงค่ะ ยัตต้า ส่วนกลุ่มสุดท้ายที่ได้เข้าวันนั้นเข้ามาตอน 2:41 ฉิวเฉียดสุดๆ

พอสั่งอาหารเสร็จก็ตระเวนถ่ายรูปค่ะ มั่นใจว่าถ่ายมาทุกอย่าง
ARASHI Jet นี่รู้สึกจะเป็นไอเท็มมาใหม่ ตอนที่ยังอยู่ข้างนอกมองเข้ามาเห็นคนต่อคิวถ่ายกันเลยทีเดียว แต่โต๊ะเราอยู่หน้าสิ่งนี้พอดี คนไม่ค่อยเยอะแล้วด้วย (แหงน่อก็เค้าใกล้ปิดแล้ว)



มี nameplate เป็นชื่อไอบะแปะอยู่ด้วย แอบสงสัยว่าเมมเบอร์คนอื่นจะได้เหมือนกันรึเปล่า (แบบเป็นของที่ระลึกจาก JAL ไรงี้)



น้องหมีใส่ชุดนี่ฮิตจริงๆค่ะ ตอนไปดูคอนก็เห็นคนอุ้มเยอะแยะเลย ต้องเป็นน้องหมียี่ห้อนี้ด้วยนะ (จริงๆียี่ห้อเดียวกันรึเปล่าไม่รู้แต่หน้าตาหยั่งงี้ทุกตัวเลย) อันนี้คงเป็นมาซากิหม่าม้าค่ะ



แฟนอาร์ตงามๆเขียนเป็นชื่อเมมเบอร์แต่ละคน





ชุด Monster อีกอันที่ถือมินิอุจิวะนั่นคอนไรหว่า



มีช้างด้วยอ่ะ จากแฟนไทยรึเปล่า เรายังคิดเลยว่าเสียดาย น่าจะเอาอะไรไทยๆไปฝากมั่ง



Mirror Man น่ารักง่า ชอบๆ



หล่อ



ลิงนั่นคิดว่าเป็นสัตว์เลี้ยงใหม่ของบ้านนี้ มีแปะอยู่ทั่วไปค่ะ



ชุดโซโล่คอนนี้



คอนนี้อีกเช่นกัน I love Chiba!













มาซากิหม่าม้าอันนี้น่ารักจัง



ยินดีด้วยที่ได้เป็นพิธีกรโคฮาขุ









เราสั่งอาหารชุดไป เป็นชุดไก่ผัดเม็ดมะม่วง แล้วก็มีข้าว ซุป ไข่เจียวกุ้ง ไก่ (เหมือนในข้าวมันไก่) แล้วก็ของหวานค่ะ



มาซากิหม่าม้าจะประจำอยู่ที่แคชเชียร์ มีคนขอจับมือตลอดเวลา เหนื่อยกว่าคุณลูกชายอีกมั้งเนี่ย เหนือแคชเชียร์เป็นใบอนุญาตประกอบอาหารของมาซากิป่าป๊ากับคุณน้องชาย มีคนถ่ายรูปไปด้วยล่ะ หุๆ

ตอนเราจะไปจ่ายตังค์ในร้านเหลืออยู่แค่ 4-5 กลุ่ม แล้วมีสาวจีนไปขอลายเซ็นคุณแม่ เราเลยอยากไปขอมั่ง รวบรวมความกล้าอยู่นาน ปรากฏพอยื่นสมุดให้เค้าแล้วลืมเตรียมปากกาให้ด้วย อ๊ายยอายย เสียมารยาทสุดๆ แถมที่คิดไว้ว่าจะบอกว่าหนูมาจากไทยเพื่อมาดูคอนแล้วก็มาเที่ยวงู้นงี้ พูดไม่ออกเลยค่ะเพราะมีแต่คนเยอะ มีแต่คนมารายล้อมคุณแม่ เสียใจ ไม่น่าเขินเล้ยย แต่สรุปก็ได้ลายเซ็นคุณแม่มาอยู่ดีค่ะ ฮ่าๆ



กว่าจะออกมาจากร้านปาเข้าไปเกือบสี่โมง แล้วเดี๋ยวห้าโมงก็เปิดร้านรอบเย็นแล้ว คิดๆดูคุณแม่คงเหนื่อยใช่เล่นนะเนี่ย ไม่แปลกใจละที่เดือนหนึ่งร้านจะหยุดเยอะขนาดนั้น (เดือนนึงหยุดเกือบสิบวันค่ะ ใครจะไปเช็ควันหยุดจากเว็บของร้านก่อนนะคะ)

Create Date : 09 ธันวาคม 2553 Last Update : 9 ธันวาคม 2553 21:03:56 น. Counter : 542 Pageviews.		1 comment
Share Tweet

”Scene” ～君と僕の見ている風景～

วันนี้เอาสิ่งที่ดองไว้มาส่งค่ะ แหะๆ รีพอร์ตเล็กๆจากทริปโตเกียวโดมที่ผ่านมา
จะเรียกว่ารีพอร์ตก็กระไรอยู่เพราะจำอะไรเกี่ยวกะคอนแทบไม่ได้เลย เอาเป็นว่าเก็บบรรยากาศมาฝากเล็กน้อยแล้วกันนะคะ

จากการสำรวจพบว่าป้ายโฆษณาอาราชิที่เห็นบ่อยที่สุดคือ Kirin Green ตามสถานีรถไฟเห็นบ่อยมากก
แต่มักจะอยู่ไกลๆ แปะตามตึกไรงี้ แล้วก็มี Wii Sports ไอโอกะบีบีนิโนะประปราย
ที่ใหญ่บิ๊กเบิ้มและเห็นชัดที่สุดคือ ฮิตาชิฮาดาชิ (เท้าเปล่า ตั้งชื่อให้เองซะเลย หุๆ) นี่แหละค่ะ
ในรูปแรกเป็นขนาดโปสเตอร์ธรรมดาไม่ใหญ่มาก แต่เนื่องจากเป็นอันแรกที่เจอเลยตื่นเต้นสุดๆ ไปยืนถ่ายรูปจริงจัง
พอดีตรงนั้นอยู่ตรงทางขึ้นบันไดจากชานชาลาไปตัวสถานี ทุกคนต้องเดินผ่านกันหมดและจะหันไปดูว่าเราถ่ายอะไร แอบเขินเหมือนกัน


ที่เหลือมาจากที่เดียวกันคือสถานีชินจูกุค่ะ สงสัยลุงจ้อนแกซื้อพื้นที่ทั้งผนัง ใหญ่แค่ไหนลองเทียบกับคนในรูปนิวส์ดู มีคนหยุดแวะถ่ายรูปเรื่อยๆทั้งสองอันเลยค่ะ (ลุงแก่ๆก็มีนะ)












ของนิวส์ก็อยู่ติดกับอาราชิมาเลย เป็นแคมเปญของ dwango ที่ให้เอามือถือไปสแกน QR code ดูว่าหนุ่มๆพูดอะไรกัน เลยคนเยอะกว่าหน่อย




วันศุกร์เราไปถึงโตเกียวโดมประมาณบ่ายสองครึ่งเกือบบ่ายสาม
ช้าหน่อยเพราะมัวแต่ไปคุ้ยหนังสือกับซีดีมือสองอยู่ชิบุยะ^^"

ออกมาจากสถานีเห็นคนยืนขอตั๋วเยอะมากเหมือนที่พี่น้องเล่า
บางคนก็มีของมาแลก บางคนมากับลูกเล็กๆก็มี
ตอนแรกเรายังคิดว่าเสาร์อาทิตย์อยากจะมายืนขอเลย (แต่ก็ล้มเลิกไป)

ไปถึงรีบไปเข้าคิวซื้อของ จะมีคนถือป้ายบอกว่าท้ายแถวไปทางไหน
ตอนเราไปต่อเค้าบอกว่าคิวประมาณชั่วโมงถึงชั่วโมงครึ่ง แต่เข้าจริงๆก็ไม่ถึงชั่วโมงค่ะ



พอเข้าไปถึงพื้นที่ซื้อของจะแบ่งเป็นหลายๆช่อง จะเห็นตรงที่คนแน่นๆคือคิวช่วงใกล้ถึงที่ขาย
ส่วนตรงฟ้าๆคือป้ายเหนือแต่ละช่องว่าช่องไหนขายอะไร

ส่วนแท่นอาราชิใหญ่ๆนั่นเห็นคุณเพื่อนบอกว่าตอนไปโอซาก้าไม่มี เห็นแค่ที่โตเกียว (โคคุฯกับโดม)
โชคดีที่เราไปถ่ายตอนคนไม่เยอะ ตอนก่อนคอนเริ่มคนเยอะมากค่ะ ไม่สามารถแทรกไปถ่ายแถวหน้าได้








เรานั่งบนๆครึ่งบนของสแตนด์ชั้นล่าง ช่วงกลางๆระหว่างเวทีหลักกับแบ๊คสเตจ
เห็นเวทีกลางตรงทางเดินค่อนข้างชัด และอยู่ใกล้ เอิ่ม เวทีเล็กๆที่ยืดขึ้นมาได้ (อธิบายลำบากแห่ะ^^")

ไม่ได้ภาพจากในคอนฯมานะคะเพราะกล้องมือถือเห่ยและไม่กล้าหยิบกล้องมาถ่าย
แล้วก็เล่าได้คร่าวๆแบบไม่ปะกิดปะต่อเท่าที่นึกออกนะคะ เพราะอย่างที่บอกคือจำอะไรแทบไม่ได้เลย

- รถของทุกคนวิ่งผ่านมาหมดค่ะ รถเล็กบ้างใหญ่บ้าง แต่นิโนะผ่านมาน้อยสุดและไปเร็วสุด T^T
- มีอยู่เพลงนึงที่รถใหญ่(แบบที่มีจอ)ของจุนอยู่ตรงบล๊อคซ้าย และของพี่โชอยู่ตรงบล๊อคขวา เกือบเต็มหนึ่งเพลง จุใจมาก
- มีเพลงที่พี่โชอยู่ตรงเวทีเล็กๆที่ยืดขึ้นมาได้นั่น และมีเพลงที่เป็นไอบะ เทียบกันแล้วพี่โชดูแลทั่วถึงกว่า บะจังแกคึกของแกอยู่คนเดียว
- พี่โชคอยเรียกด้านบนตลอดเลย ถามตลอดว่าเป็นยังไงบ้าง น่ารักมากๆ
- โซโล่นิโนะ ad lib ได้เท่มาก เป็นครั้งแรกที่เห็นโนะโชว์เทคนิคการร้องจริงจัง (โนะบอกมันจะชมหรือด่าวะ)
- นิโนะเต้นเท่มาก โดยเฉพาะ Monster (ช่วงอวยเมนหรืออย่างไร ฮ่าๆ)
- โซโล่ไอบะติดตามากกกก ชอบมากๆค่ะ
- ไม่มีใครเห็นพัดไทยของเราเลยยกเว้นโอจังที่เห็นแล้วพีซกลับมา
(คิดว่าใช่นะคะ เนื่องจากบล๊อกนึงมันใหญ่เลยบอกยากเหมือนกันว่าตอบใคร แต่เรารู้สึกได้ถึงกระแสจิตที่โอจังส่งมานะ กรี๊ดด >v<)
- โอจังตั้งใจตอบพัดมากๆ คนอื่นไม่ค่อยเท่าไหร่ค่ะ เน้นแจกทั่วไปมากกว่า แต่แจกเยอะทุกคน
- ช่วง aisatsu สุดท้ายที่พูดปิด ตอนโอจังพูดนิโนะกับโชซุบซิบอะไรกันก็ไม่รู้

Create Date : 08 ธันวาคม 2553 Last Update : 8 ธันวาคม 2553 16:27:34 น. Counter : 375 Pageviews.		1 comment
Share Tweet