そんな些細な生き甲斐が日常に彩りを加える
|
|||
Keikarou @ Makuharihongo, Chiba วิธีการไป: นั่ง JR สาย Chuo-Sobu ไปลงสถานี Makuharihongo หรือนั่ง Keisei ไปลงสถานี Keisei Makuharihongo เราไปวันธรรมดา ถึงก่อนเวลาร้านเปิดคือ 11 โมงนิดหน่อย ตกใจมากค่ะกับคิวที่ยาวเหยียด อาจเป็นเพราะเป็นวันหลังคอนฯพอดี คนที่มาดูคอนฯจากที่อื่นก็คงแวะมาเหมือนกัน รูปนี้ถ่ายจากหน้าร้าน คิวจะวนไปตรงซอกข้างๆระหว่างร้านกับอพาร์ตเมนท์ข้างๆ (ซึ่งแปะป้าย "มีห้องว่าง" อยู่ในซอกนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทาร์เกตกลุ่มไหน ฮ่าๆ ) และไปถึงที่จอดรถหลังบ้าน ตอนเราไปถึงคิวอยู่ประมาณครึ่งที่จอดรถ ก็อึ้งๆแต่คิดว่าน่าจะได้กินอยู่เพราะ last order เกือบบ่ายสาม จนพอร้านเปิด คุณพี่พนักงานออกมารับคิวและนับคน จนถึงก่อนหน้าเราประมาณสิบคนแล้วบอกว่าแถวหลังจากตรงนี้ไปอาจจะได้กินหรือไม่ได้กินก็ได้นะจ๊ะ แต่เราก็คิดว่า เออ เค้าคงพูดเผื่อๆไว้แหละ (หารู้ไม่ความหวาดเสียวจะมาเยือนในภายหลัง) ระหว่างเข้าแถวเค้าก็จะออกมาพูดอย่างนี้เรื่อยๆค่ะ ว่าวันนี้คนเยอะมากอาจจะไม่สามารถรองรับทุกคนได้ ถ้าอยากจะสั่งกลับบ้านหรือซื้อของที่ระลึกเฉยๆให้ตามเจ๊มาทางนี้เล้ย แล้วก็มีแจกขนมให้ชิมด้วยสองรอบ รอบนึงเจ๊แจก อีกรอบนึงมาซากิหม่าม๊าออกมาแจกเอง มีคนขอจับมือกันใหญ่ (ขนมที่แจกนั่นมีขายในร้านค่ะ ถุงละ 500 เยน) นอกจากนี้ก็มีชายหนึ่งหญิงหนึ่งที่มาขายของที่ระลึก ประมาณว่ารับซื้อให้ ประมาณนั้น (หยั่งกะคริสปี้ครีมเลยแฮะ) เราไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นคนของร้านรึเปล่า คิดว่าไม่น่าใช่ แต่ถ้าไม่ใช่ก็โจ่งแจ้งไปมั้ยอ่ะ ไม่รู้ว่าเค้าขายราคาเท่าไหร่เหมือนกัน มิกล้าถาม คนที่ถอดใจไปก็มีเยอะเหมือนกันค่ะ (ในใจแอบคิด ดีๆ ชั้นจะได้มีโอกาสมากขึ้น เลวจริงๆตู ) ส่วนที่สนุกดีระหว่างรอก็คือสังเกตไอเท็มอาราชิของแต่ละคน บางคนดูภายนอกธรรมดา แต่พอสังเกตไปเรื่อยๆจะเจอร่องรอยอาราชิอยู่ตามสิ่งต่างๆ เหมือนเล่นเกมหาของเลย มีคุณแม่คนนึงมากับลูกสองคน ลูกสาวใส่เสื้อยืดคอนนี้ที่ผ่านการประดับตกแต่งด้วยวัตถุระยิบระยับสีเขียวและหมวกเบเร่ต์ที่มีพินของทัวร์นี้หลากสีติดอยู่ ส่วนลูกชายใส่ชุดไคบุทสึคุงเต็มยศ มีเด็กผู้ชายคนนึงระหว่างรอก็ยืนเล่นดีเอสไป ดีเอสน้องแกแปะสติ๊กเกอร์โอจังไคบุทสึคุงพร้อยเลย พร้อมสแตรปไคบุทสึคุงและยัตต้าแมน จนในที่สุดพอประมาณบ่ายสอง เราอยู่ตรงทางที่ตรงไปประตูไม่มีวนแล้ว เจ๊พนักงานมาบอกว่าขอโทษด้วยนะคะ วันนี้รับได้แค่นี้ ให้มาใหม่รอบเย็นหรือวันหลัง (จริงๆอาจจะพูดอย่างอื่นอีกแต่ฟังออกแค่นี้) เราก็เฮ้ย อะไร พึ่งบ่ายสองเอง โอ้ว ไม่นะ แต่ทุกคนในแถวก็ยังนิ่งสนิทเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซักพักก็มีเจ๊อีกคนออกมารับคิวต่อ แต่เค้าก็บอกว่าคิวที่รับตอนนี้อาจจะได้หรือไม่ได้กินก็ได้ แต่ถ้าจะมาใหม่ตอนเย็นก็จะลงชื่อให้เลย (มั้ง ไม่ค่อยแน่ใจ สามคนฟังออกมาได้สามแบบไม่เหมือนกันเลย ) คิวที่เค้ารับเพิ่มนี้เยอะพอควรค่ะ เลยเราไปเป็นสิบกว่าคน ถึงจะยังพอใจชื้นอยู่ว่ายังมีโอกาส แต่ที่เหลือก็คือแล้วแต่ดวงแล้ว ต้องได้เข้าก่อน 2:45 เท่านั้น (เวลา last order) เราก็เลยพยายามมองเข้าไปข้างใน ส่งสายตากดดันโต๊ะที่กินอยู่ให้กินเร็วๆกันหน่อยได้ม้ายยย และนั่งเล็งว่า เออ กลุ่มนี้พึ่งเข้าไป ใช้เวลาอีกกี่นาทีถึงจะเสร็จ กลุ่มนี้อีกกี่นาที แล้วข้างหน้าเรามีคิวกี่กลุ่ม เราจะทันมั้ย แบบว่าจริงจังกันมากๆ มันจะมีห้องโต๊ะจีนด้วยค่ะ ซึ่งถ้าได้โต๊ะจีนคือต้องนั่งรวมกับคนอื่น ในที่สุดเราก็ได้เข้าตอนก่อนบ่ายสองครึ่งนิดนึงค่ะ ยัตต้า ส่วนกลุ่มสุดท้ายที่ได้เข้าวันนั้นเข้ามาตอน 2:41 ฉิวเฉียดสุดๆ พอสั่งอาหารเสร็จก็ตระเวนถ่ายรูปค่ะ มั่นใจว่าถ่ายมาทุกอย่าง ARASHI Jet นี่รู้สึกจะเป็นไอเท็มมาใหม่ ตอนที่ยังอยู่ข้างนอกมองเข้ามาเห็นคนต่อคิวถ่ายกันเลยทีเดียว แต่โต๊ะเราอยู่หน้าสิ่งนี้พอดี คนไม่ค่อยเยอะแล้วด้วย (แหงน่อก็เค้าใกล้ปิดแล้ว) มี nameplate เป็นชื่อไอบะแปะอยู่ด้วย แอบสงสัยว่าเมมเบอร์คนอื่นจะได้เหมือนกันรึเปล่า (แบบเป็นของที่ระลึกจาก JAL ไรงี้) น้องหมีใส่ชุดนี่ฮิตจริงๆค่ะ ตอนไปดูคอนก็เห็นคนอุ้มเยอะแยะเลย ต้องเป็นน้องหมียี่ห้อนี้ด้วยนะ (จริงๆียี่ห้อเดียวกันรึเปล่าไม่รู้แต่หน้าตาหยั่งงี้ทุกตัวเลย) อันนี้คงเป็นมาซากิหม่าม้าค่ะ แฟนอาร์ตงามๆเขียนเป็นชื่อเมมเบอร์แต่ละคน ชุด Monster อีกอันที่ถือมินิอุจิวะนั่นคอนไรหว่า มีช้างด้วยอ่ะ จากแฟนไทยรึเปล่า เรายังคิดเลยว่าเสียดาย น่าจะเอาอะไรไทยๆไปฝากมั่ง Mirror Man น่ารักง่า ชอบๆ หล่อ ลิงนั่นคิดว่าเป็นสัตว์เลี้ยงใหม่ของบ้านนี้ มีแปะอยู่ทั่วไปค่ะ ชุดโซโล่คอนนี้ คอนนี้อีกเช่นกัน I love Chiba! มาซากิหม่าม้าอันนี้น่ารักจัง ยินดีด้วยที่ได้เป็นพิธีกรโคฮาขุ เราสั่งอาหารชุดไป เป็นชุดไก่ผัดเม็ดมะม่วง แล้วก็มีข้าว ซุป ไข่เจียวกุ้ง ไก่ (เหมือนในข้าวมันไก่) แล้วก็ของหวานค่ะ มาซากิหม่าม้าจะประจำอยู่ที่แคชเชียร์ มีคนขอจับมือตลอดเวลา เหนื่อยกว่าคุณลูกชายอีกมั้งเนี่ย เหนือแคชเชียร์เป็นใบอนุญาตประกอบอาหารของมาซากิป่าป๊ากับคุณน้องชาย มีคนถ่ายรูปไปด้วยล่ะ หุๆ ตอนเราจะไปจ่ายตังค์ในร้านเหลืออยู่แค่ 4-5 กลุ่ม แล้วมีสาวจีนไปขอลายเซ็นคุณแม่ เราเลยอยากไปขอมั่ง รวบรวมความกล้าอยู่นาน ปรากฏพอยื่นสมุดให้เค้าแล้วลืมเตรียมปากกาให้ด้วย อ๊ายยอายย เสียมารยาทสุดๆ แถมที่คิดไว้ว่าจะบอกว่าหนูมาจากไทยเพื่อมาดูคอนแล้วก็มาเที่ยวงู้นงี้ พูดไม่ออกเลยค่ะเพราะมีแต่คนเยอะ มีแต่คนมารายล้อมคุณแม่ เสียใจ ไม่น่าเขินเล้ยย แต่สรุปก็ได้ลายเซ็นคุณแม่มาอยู่ดีค่ะ ฮ่าๆ กว่าจะออกมาจากร้านปาเข้าไปเกือบสี่โมง แล้วเดี๋ยวห้าโมงก็เปิดร้านรอบเย็นแล้ว คิดๆดูคุณแม่คงเหนื่อยใช่เล่นนะเนี่ย ไม่แปลกใจละที่เดือนหนึ่งร้านจะหยุดเยอะขนาดนั้น (เดือนนึงหยุดเกือบสิบวันค่ะ ใครจะไปเช็ควันหยุดจากเว็บของร้านก่อนนะคะ) |
yuki_shimi
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
รหัสผ่านเข้า Translation :: 嵐
Group Blog Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
ได้เข้าไปทานแบบเฉียดฉิวเลย ^^ เกือบไปๆ
น้องหมีน่ารัก อาหารก็น่าทาน