จำหน่ายกานาฉ่ายเจแสนอร่อย
|
|||
คนภูเขา
ร้อยดาวร้อยเดือนมา ร้อยดวงมาเรียงเป็นวง
ร้อยใจสายใยยาว กูเกี่ยวดาวมาไว้ดิน ชาวนาผู้ขมขื่น เขาหยัดยืนขึ้นถือธง คือคนคงคู่คน เปล่งเสียงสู้เหนือภูพาน * คือผู้ที่อยู่ป่า เป็นแนวหน้ากลางป่าเขา คือดาวที่วาวเงา อันทอดดวงเพื่อปวงชน ร้อยดาวร้อยเดือนมา ร้อยเคียวมาเรียงเป็นวง ร้อยชนที่ชูธรรม ชนจะนำไปชูไท (ซ้ำ * *)  คนกับควาย
*คนก็คนทำนาประสาคน
คนกับควายทำนาประสาควาย คนกับควาย ความหมายมันลึกล้ำ ลึกล้ำทำนามาเนิ่นนาน แข็งขันการ งานมาเนิ่นนาน สำราญเรื่อยมาพอสุขใจ **ไปเถิดไป พวกเราไปเถิดไป ไปเถิดไปแบกไถไปทำนา ยากจนหม่นหมองมานานนัก นานนักน้ำตามันตกใน ยากแค้นลำเค็ญ ในหัวใจ ร้อนรุ่มเพียงใดไม่หวั่นเกรง ***เป็นบทเพลงเสียงเพลงแห่งความตาย ความเป็นคนสลายลงไปพลัน กระฎุมพี กินแรงแบ่งชนชั้น ชนชั้นชาวนาจึงต่ำลง เหยียดหยามชาวนาว่าป่าดง สำคัญมั่นคงคือความตาย (ซ้ำ*,**,**) เพื่อมวลชน
ถ้าหากฉันเกิดเป็นนกที่โผบิน
ติดปีกบินไปให้ไกล ไกลแสนไกล จะขอเป็นนกพิราบขาว เพื่อชี้นำชาวประชาสู่เสรี ถ้าหากฉันเกิดเป็นเมฆ บนนภา จะนำพาความร่มเย็นเพื่อท้องนา หากฉันเกิดเป็นเม็ดทราย จะถมกายเป็นทางเพื่อมวลชน *ชีวา ยอมพลีให้ มวลชน ที่ทุกข์ทน ขอพลีตน ไม่ว่าจะตายกี่ครั้ง (ดนตรี) (ซ้ำทั้งหมด) (ดนตรี) (ซ้ำ*) ความแค้นของแม่
ตื่นขึ้นมาแต่เช้า
แม่หุงข้าวต้มปลา จวนจะได้เวลา ไปพบหน้าลูกชาย ทุกวันคืนแม่อยู่ด้วยความหวัง วันฟ้าทองส่องฉาย ของประชาอยู่สุขสบาย ตายก็ไม่กังวล ตาแม่มองศัตรู กรูเข้ามารุกราน ตามสันดานอันธพาล มีเจ้านายบัญชา แค้นของแม่ .... โดยสายตาเย็นชา ไม่เคยลืมเรื่องราวความแค้น รอเวลาทวงคืน ก้าวต่อไปลูกรัก พ่อของเจ้าสิ้นไป โอ้ชีวิตชาวนาไทย ในสังคม...... ลูกขึ้นสู้จนสิ้นลมสุดท้าย ตายไม่ยอมจำนน เสียงอาลัยก้องในไพรสนณ์ บนหนทางต่อสู้ ตื่นขึ้นมาแต่เช้า แม่หุงข้าวต้มปลา จวนจะได้เวลา ไปพบหน้าลูกชาย ที่ชายป่าเจ้าจะได้อิ่มหนำ ทำงานร่วมกับสหาย แม่เป็นสุขที่ได้ฟังข่าวชัย ของกองทัพปลดแอก ใกล้ตา...ไกลตีน
ไกล โอ้ไกลจากโพ้นขอบฟ้า
เราจากมาด้วยการก้าวย่าง จาก กลิ่นฟาง รอยยิ้มเจ้าเอย ใครเล่าเคย..ใครเล่าเคย พี่น้องเอ๋ย... จะเล่า..ให้ฟัง ตามทิวเขา ที่ยาวเหยียดฟ้า ตาม..หมู่ปลา ลำธารใสสด ตามหมู่มดที่ร้างเริดรัง ไปจากหลัง..ใจฝากฝัง ฝาก..เจ้า ไว้..ในแผ่นดิน ดินเคยนอน สะท้อนอุ่นกาย มองยอดไม้ เมื่อยามแรกผลิ ปริกิ่งรวงเป็นพวงพุ่มใบ น้ำที่ไหลหลั่งลงจากดอย ใจเจ้าลอยไปสู่ท้องทุ่ง มุ่งสู่เมืองเฟื่องฟุ้งแปลกตา เจ้าเคยยิ้ม เคย แย้มเบิกบาน สนุกสนานท่ามกลางผองเพื่อน เคยพูดเตือนและสนทนา เจ้าเคยฝันถึงวันที่ดี มาบัดนี้ไม่อาจพบหน้า ดูใกล้ตา แต่แล้วไกลตีน แผ่นดิน..ที่หอม แผ่นดิน..ที่ตรอม จักกอดเจ้าไว้...ยังไออุ่นกัน รับเจ้าไว้ยังไออุ่นกัน ฝันและฝันให้ไกลที่สุด เจ้ามนุษย์ เจ้าหวังสิ่งใด
|
คุณแหวะ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] Group Blog All Blog Friends Blog |
||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||
