แหล่งซ่องสุมสิ่งชั่วร้าย ^O^
|
||||
ยอดปรารถนา ตอนที่ 41 ทำลาย
...
ยอดปรารถนา ตอนที่ 37 ฉันจะทำลายเธอให้สิ้นซาก!
.....
ยอดปรารถนา ตอนที่ 1 ผู้หญิงคนนั้น - วินุตตา
ตอนที่ 1 ผู้หญิงคนนั้น
อาเล็กครับ...คุณพ่อไปไหนล่ะครับ? เสียงเล็กๆของหลานชายวัยสี่ขวบที่เงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยดวงตาราวกับมีความหวังว่าจะได้เจอกับพ่อของตนทำเอาวิชยุตเม้มริมฝีปากแน่น เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วคว้าตัวหลานขึ้นมาอุ้มก่อนจะพาเดินเข้าไปในตัวบ้านหลังใหญ่ของวิชญะผู้เป็นพี่ชาย เบื้องหน้าเขาตอนนี้คือมารดาของเด็กชาย เมษิณีมีอายุน้อยกว่าเขาอยู่สองสามปี แต่บัดนี้ใบหน้าที่เคยสวยหวานกลับดูเศร้าหมองแลดูมีอายุมากกว่าเขาเสียอีก นี่พี่ใหญ่ยังไม่กลับมาอีกเหรอครับคุณเม? วิชยุตเอ่ยถามในขณะที่หลานชายตัวน้อยหรือเด็กชายวิธวินธ์นั้นกอดคอซบกับไหล่แล้วแน่น ดวงหน้าเล็กๆของเด็กชายซุกไซ้กับอกผู้เป็นอาราวกับต้องการทดแทนอ้อมกอดของพ่อที่ขาดหายไป คุณใหญ่ไม่กลับบ้านมาสองอาทิตย์แล้วค่ะคุณเล็ก เมษิณีตอบแล้วถอนใจเฮือกอย่างคนทุกข์หนัก วิชยุตโวยลั่น นี่แสดงว่าตั้งแต่พี่ใหญ่ทะเลาะกับคุณเมเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ก่อนที่ผมจะไปดูงานที่ต่างประเทศจนวันนี้เขายังไม่กลับมานี่นะ? เขาชายหนุ่มคิ้วอย่างแปลกใจ พี่ชายของเขาหายหน้าไปไหนกัน ค่ะ... เมษิณีรับคำแล้วก้มหน้า ใบหน้าอมโศกของหล่อนตอนนี้มีแต่แววของความทุกข์ระทม ตอนนี้หล่อนกำลังกลุ้มไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใครดีกับพฤติกรรมช่วงนี้ของวิชญะ ตั้งหลายเดือนมาแล้วที่วิชญะนั้นดูเหมือนจะมีเรื่องปิดบังหล่อน...แล้วพอหญิงสาวซักไซ้มากๆเขาก็จะทำท่าโมโหแล้วเริ่มหาเรื่องทะเลาะกับหล่อนกลบเกลื่อนความผิด แล้วเพิ่งมีช่วงสองเดือนหลังที่หล่อนเริ่มจับได้ว่านอกจากเที่ยวกลางคืนแล้ว...วิชญะกำลังมีผู้หญิงคนใหม่! ผู้หญิงคนที่...กำลังแย่งวิชญะไปจากหล่อนและลูก!! คุณเมเป็นอะไรรึเปล่าครับ...มีอะไรปรึกษาผมได้นะ ยังไงเราก็ครอบครัวเดียวกัน วิชยุตเอ่ยถามพูดเมื่อเห็นท่าทางของอมโศกพี่สะใภ้ นี่เขาไม่อยู่บ้านไม่เท่าไหร่พี่ใหญ่ก็ก่อเรื่องอีกแล้วเหรอเนี่ย?! วิชยุตคิดอย่างแสนเซ็ง...พี่เขาแต่งงานมาห้าปีแล้ว มีเพียงช่วงปีแรกเท่านั้นแหละที่อีกฝ่ายทำตัวดีอยู่กับร่องกับรอยไม่มีปัญหา...นี่เขาก็หวังว่าปัญหาของพี่เขามันจะไม่ใช่เรื่องเดิมๆหรอกนะ เมษิณีได้ยินน้องสามีอย่างนั้นก็ได้แต่เม้มริมฝีปากแน่นอย่างไม่รู้จะพูดอย่างไรดี ปัญหานี้ของหล่อนและวิชญะมีมานานแล้ว...แต่วิชญะไม่เคยทำอะไรออกหน้าออกตาขนาดนี้มาก่อนเลยสักครั้ง! ใครๆต่างก็รับรู้ว่าวิชญะนั้นเจ้าชู้ เพื่อนฝูงตลอดจนญาติพี่น้องต่างก็เตือนให้หล่อนทำใจหากต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนี้หากหล่อนก็ไม่สนใจ หล่อนรักเขามากพอที่จะทนกับพฤติกรรมนี้ของเขาได้ ด้วยรู้ว่าวิชญะจำไม่ทำเกินขอบเขต หากครั้งนี้มันไม่ใช่! หล่อนสืบจนรู้แน่ชัดแล้วว่าวิชญะนั้นแอบ เลี้ยงดู ผู้หญิงคนนั้น เขาไม่เคยมีใครเป็นตัวเป็นตนขนาดนี้มาก่อนเลยสักครั้ง เมษิณีได้แต่สะอื้นในอก วิชญะมีเมียน้อย!! คุณเล็ก... หล่อนเอ่ยเรียกน้องชายสามีเสียงสั่นพลิ้ว ทำให้ชายหนุ่มชะงักมือที่กำลังลูบผมของหลานชายที่ซบอกแล้วเงยหน้าขึ้นมามองหล่อน เมษิณีเม้มริมฝีปากแน่นแล้วเผยอ แล้วเม้มอีกครั้งราวกับตัดใจไม่ได้ว่าจะพูดหรือไม่พูดดี วิชยุตจ้องมองพี่สะใภ้ตรงๆ ไม่เอ่ยคาดคั้นให้หล่อนพูด แต่รอ...รอให้หล่อนบอกเขาเอง คุณใหญ่...กำลังมีผู้หญิงคนใหม่... หล่อนปาดน้ำตาที่ไหลลงมาเงียบๆ พยายามกลั้นสะอื้นแล้วพยายามพูดต่อ เมจับได้ว่าเขามีผู้หญิงคนนั้นมานานหลายเดือนแล้ว...คุณเล็ก...เมจะทำยังไงดี...ทำยังไงดี หล่อนสะอื้น คุณใหญ่มีเมียน้อย!... ........... วิชยุตวางหลานชายลงบนเตียงของแกหลังจากที่แกเผลอหลับไปกับอกของเขา ชายหนุ่มหันไปมองตรงประตูห้องที่มีร่างโปร่งของเมษิณียืนมองภาพนั้นอยู่ ชายหนุ่มเดินตรงไปยังพี่สะใภ้ พยักหน้าให้หล่อนนิดหน่อยแล้วทั้งคู่ก็เดินเคียงกันมาที่ห้องนั่งเล่นอันเงียบสงบ ด้วยเวลานี้ก็ค่อนดึกเข้าไปแล้ว คุณเมบอกว่าพี่ใหญ่มีเมียน้อยเหรอครับ? วิชยุตถามทันทีที่ต่างฝ่ายต่างนั่งลง เมษิณีพยักหน้ารับ ค่ะ แล้วคุณเมแน่ใจนะครับว่าพี่ใหญ่ทำแบบนั้นจริงๆ ไม่ใช่พวกผู้หญิงชั่วคราวอย่างที่ผ่านมา ชายหนุ่มถามพี่สะใภ้อายุน้อยกว่าให้แน่ใจ ด้วยนิสัยของวิชญะต่างก็รู้กันอยู่ว่าชายหนุ่มนั้นเจ้าชู้แค่ไหน แอบควงผู้หญิงคนโน้นคนนี้ไปทั่ว แต่ไม่เคยมีใครได้ขึ้นชื่อว่าถูกเลี้ยงเป็นตัวเป็นตนมาก่อน เป็น เมียน้อย ของพี่ชายเขาเสียที เมษิณีพยักหน้ารับ แล้วน้ำตาแห่งความทุกข์ระทมก็ไหลพรากลงมา แน่ใจสิคะคุณเล็ก เมไปเห็นว่าพวกเขาอยู่ด้วยกันกับตา แล้วที่สำคัญ...คุณใหญ่ซื้อบ้านให้ผู้หญิงคนนั้นด้วย วิชยุตนิ่งอึ้ง...พี่ชายของเขาไม่เคยถึงขึ้นนี้มาก่อนเลยสักครั้ง... ซื้อบ้านอย่างนั้นหรือ? ผู้หญิงคนนั้นมีดีอะไรทำให้วิชญะลงทุนได้ถึงขนาดนี้! นานรึยังครับ? ชายหนุ่มถามถึงบ้านที่วิชญะซื้อให้อีกฝ่าย สักเดือนได้แล้วค่ะ แล้วพอเมจับได้ก่อนที่คุณเล็กจะไปต่างประเทศ เราทะเลาะกันแล้วเขาไม่กลับบ้านอีกเลย ตาวิธก็บ่นถึงพ่อทุกวันจนเมไม่รู้จะตอบอย่างไรเลยโกหกลูกว่าเขาไปกับคุณเล็ก ครับ... วิชยุตรับคำแค่นั้น แต่ในใจกำลังเดือดพล่าน...พี่ทำแบบนี้กับเมียกับลูกได้ยังไง! รู้ทั้งรู้ว่าสมัยที่พ่อทิ้งแม่ไปแล้วแม่มีสภาพเป็นอย่างไรแต่พี่ก็ยังทำกับลูกเมียตัวเองแบบนี้นี่นะ?! เขาอยากจะรู้จริงๆว่าหัวใจของพี่ทำด้วยอะไร...ผู้หญิงหน้าด้านที่แย่งสามีชาวบ้านคนนั้นเหมือนกัน?! วิชยุตคิด...มือหนากำเป็นหมัดแน่นอย่างคนเป็นเดือดเป็นร้อนแทน แล้วคุณเมรู้มั้ยครับว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? ชายหนุ่มถามออกมา เมษิณีดันซองสีน้ำตาลที่ถือติดมือในตอนที่วิชยุตส่งลูกชายของหล่อนเข้านอนไปตรงหน้าอีกฝ่าย แล้วพูดว่า ผู้หญิงคนนั้นชื่อ พิรฏาค่ะ...พิรฏา วงษานุวัฒน์! .................. ไปสืบประวัติผู้หญิงคนนี้มาให้ฉันหน่อยสิทิว วิชยุตบอกกับผู้ช่วยของเขาหลังจากที่เข้ามาภายในสำนักงานใหญ่เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มเป็นผู้บริหารรุ่นใหม่ไฟแรงของทีบีแบงค์ ซึ่งเป็นธนาคารพาณิชย์ โดยหุ้นส่วนมากนั้นผู้ถือครองคือคนในตระกูลธีรเสถียรแต่หุ้นใหญ่นั้นคือพวกเขาสองคนพี่น้อง โดยประธานบอร์ดบริหารก็คือพี่ชายของเขา...วิชญะ ประวัติใครครับคุณเล็ก... ทิวหรือทัศนัยเอ่ยถามเจ้านายที่ทำงานร่วมกันมากว่าเจ็ดปี ตั้งแต่อีกฝ่ายเริ่มทำงานใหม่ๆอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่มาด้วยกันจบแทบจะรู้ใจกันทุกอย่างอยู่แล้ว ผู้หญิงคนนี้ ชายหนุ่มพูดพลางดันรูปใบหนึ่งไปตรงหน้าผู้ช่วยของเขาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ทัศนัยมองตามก็เห็นภาพถ่ายขนาดเท่าแผ่นโปสต์การ์ดไม่วางตา บนภาพนั้นปรากฏรูปของหญิงสาวใบหน้าเรียวรูปไข่ ริมฝีปากบางสีสดเป็นธรรมชาติ ดวงตาคมหวานทอประกายสดใสแต่ก็ดูดุในคราวเดียวกันรับกับคิ้วเรียวสวย จมูกโด่งเชิดรั้นบ่งบอกเจ้าตัวเป็นคนไม่ยอมคน ทัศนัยมองภาพนั้นสลับกับใบหน้าเคร่งเครียดของวิชยุต ธีระเสถียรแล้วถาม คุณเล็กพอจะทราบมั้ยครับว่าผู้หญิงคนนี้ชื่ออะไร? ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของทัศนัย ดวงตาคมของเขามองหญิงสาวในภาพแล้วราวกับมีเปลวไฟอยู่ในดวงตาสีดำสนิทคู่นั้น ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มแล้วเอ่ยตอบคนสนิทว่า พิรฏา... เขาเงียบไปชั่วอึดใจก่อนจะพูดขึ้นอีก พิรฏา วงษานุวัฒน์ ครับ... ทัศนัยค้อมศีรษะลงแล้วเอื้อมมือไปหยิบภาพนั้นขึ้นมา ในขณะที่สมองก็คิดว่าเขาควรจะใช้บริการนักสืบของที่ไหนดีเพื่อให้ทันใจเจ้านาย สงสัยเป็นผู้หญิงคนใหม่ที่คุณเล็กติดใจ... เขาคิดอย่างง่ายๆ ตามประสาผู้ชาย อ้อ...ทิว วิชยุตเอ่ยรั้งคนสนิทเมื่ออีกฝ่ายกำลังจะก้าวออกจากประตูห้องทำงานของเขา ฉันต้องการประวัติของผู้หญิงคนนั้นก่อนเก้าโมงเช้าพรุ่งนี้...เข้าใจมั้ย?! ทัศนัยนิ่งอึ้ง...แต่เพราะทำงานกับวิชยุตมานานเขาย่อมรู้ คำตอบที่ผู้ชายคนนี้ต้องการมีเพียงคำเดียว ครับ... ....................... คล้อยหลังทัศนัยออกไป วิชยุตก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงไปยังผนังกว้างที่กรุด้วยกระจกภายในห้องทำงานของเขา ดวงตาคมทอดมองรถราที่วิ่งกันขวักไขว่เบื้องล่าง ชายหนุ่มชอบห้องโล่งๆมันทำให้รู้สึกว่าความคิดของเขานั้นไม่ถูกปิดกั้น และยามเมื่อต้องการใช้ความคิด วิชยุตจะมาหยุดยืนตรงนี้...แล้วขนาดของสิ่งที่อยู่เบื้องล่างจนดูเหมือนกับเล็กจิ๋ว ก็ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกราวกับว่าทุกอย่างอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา...เขาจะสามารถแก้ปัญหาทุกอย่างได้ ตึกทีบีทาวเวอร์นั้นเป็นอาคารสูงสามสิบห้าชั้น โดยห้าชั้นสุดท้ายนั้นเล่นระดับตามที่สถาปนิกออกแบบ ตั้งอยู่บนย่านที่ขึ้นชื่อว่าราคาที่ดินแพงลิบลิ่ว และถือเป็นสายหลักของธุรกิจระดับประเทศ ทีบีแบงค์นั้นถือเป็นธนาคารที่มีประวัติมายาวนานภายใต้การบริหารของคนในตระกูลธีระเสถียรซึ่งเป็นตระกูลผู้ดีเก่าแก่ของฝั่งมารดา... ใช่...ฝั่งมารดา ด้วยวิชยุตและวิชญะนั้นต่างเปลี่ยนมาใช้นามสกุลของมารดานับตั้งแต่ท่านหย่าขาดกับพ่อของเขา...ซึ่งเรื่องมันก็ผ่านมาจวบจนจะยี่สิบปีแล้ว วิชยุตถอนใจยาว...ยุติความคิดเกี่ยวกับอดีตไว้แค่นั้นแล้วมาคำนึงถึงใบหน้าของผู้หญิงในรูป ผู้หญิงไร้ศักดิ์ศรีที่ยอมเป็นเมียน้อยของผู้ชายรวยๆคนนั้น... ผู้หญิงที่เขาจะต้องกำจัดหล่อนออกไปจากชีวิตของพี่ชายตามคำขอของเมษิณี พิรฏา วงษานุวัฒน์งั้นเหรอ?... วิชยุตพึมพำชื่อหล่อนเบาๆซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับจะตอกย้ำ ผู้หญิงที่ทำลายครอบครัวคนอื่น...ปล่อยไว้ไม่ได้! จบตอนที่ 1 |
การิ๋งกิ๋งกิ๋ง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านหลังน้อยของธีรตี - พิรฏาค่ะ ^^ ผ่านไปผ่านมาแวะทักทายกันได้นะคะ งานเขียนทั้งหมดใน blog นี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ หรือลอกไปกระทำการใดๆ ก็ตาม
Group Blog
All Blog |
|||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||
