• About Me
• Journey of ตัวเล็ก #1
• Something About Love
• Life in Melbourne
• น้องมะลิ (Jasmine)

พาน้องมะลิเดินเล่นที่ Fitzroy Garden 29Mar12 ตั้งแต่มีมะลิ คริสก็ทำงานอาทิตย์ละ 4 วัน วันนี้คริสหยุดงานก็เลยชวนกันไปกินอาหารไทยที่ร้านอิงดอย แถว Collingwood ร้านนี้เราไปกินอาหารกลางวันกันประจำ ที่ไปร้านนี้บ่อยเพราะเค้ามีข้าวซอยซึ่งเป็นของโปรดคริส เจ้าของร้านเป็นคนเชียงใหม่ ราคาก็ไม่แพงไม่ถึงสิบเหรียญ กาแฟเย็นร้านนี้อร่อยเข้มข้นมาก บางทีถ้าไปกินตอนบ่ายๆ คืนนั้นถึงกับนอนไม่หลับกันเลยทีเดียว อาหารที่จอยสั่งประจำจากร้านนี้ก็ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ก๋วยเตี๋ยวเรือ ผัดไทย ละก้อข้าวราดกะเพราหมูกรอบ วันนี้จอยกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ระหว่างที่รออาหาร คริสก็ป้อนอาหารน้องมะลิ เมนูวันนี้คือแพร์ค่ะ พอกินเสร็จก็ไปเดินเล่นที่ Fitzroy Garden ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านมากนัก สวนแห่งนี้อยู่ขอบทางทิศตะวันออกของตัวเมืองเมลเบอร์น เป็นที่ๆเราสองคนชอบมาก เพราะเป็นจุดเริ่มต้นความรักของเรา  และเมื่อก่อน ก่อนที่จะซื้อบ้าน คริสเค้าอยู่อพาร์ตเม้นท์แถวๆนี้ ตอนนั้นเราไปเดินเล่นที่สวนนี้กันแทบทุกวัน สวนแห่งนี้ไม่เล็กและไม่ใหญ่จนเกินไป ได้รับการบำรุงรักษาเป็นอย่างดี มีต้นไม้สวยๆสูงๆมากมาย ปลูกตามแนวทางเดินที่ทะแยงไปมา ที่สำคัญเป็นจุดน่าสนใจสำหรับนักท่องเที่ยวด้วย เห็นรถทัวร์มาจอดบ่อยๆ สำหรับคนท้องถิ่น สวนนี้ก็เป็นที่สำหรับเดินเล่น วิ่งออกกำลังกาย ปิคนิค อาบแดด จู๋จี๋ (วันที่ไปเห็นผู้ชายสองคนเค้าจุ๊บกันดูดดื่มมากกกกกก เหอ เหอ ) แล้วก็เป็นสถานที่ๆมีคนชอบมาจัดงานแต่งงาน ตอนไปถึงมะลิกำลังง่วงได้ที่เลย แต่อยากถ่ายรูปอ่ะ ก็เลยขุดลูกออกมาจากรถเข็น สังเกตุได้ว่าเธอไม่ยอมยิ้มเลยซักรูป  พอถ่ายรูปเสร็จเอาเธอกลับลงไปในรถเข็นปุ๊ป เธอหลับปั๊ป จอยกะคริสเลยเดินเล่นรอบๆสวนประมาณครึ่งชั่วโมงแล้วก็กลับ เอารูปมาฝากดูกันเพลินๆนะคะ โฉมหน้าคนง่วง พ่อกะแม่อยากถ่ายรูปอ่าาา คู่นี้เค้ารักกัน ปล่อยเราเป็นหมาหัวเน่า ทีนี้มาดูรูปสวนกัน  ต้นไม้หน้า Captain Cooks' Cottage   ทางเข้า Cooks' Cottage ทางเดินดอกไม้ เห็นยอด Eureka Tower ด้วย อันนี้ก็ยอดโบสถ์ St. Patrick น้ำพุใกล้ๆฝั่งโรงพยาบาล Freemason ต้นไม้ ดอกไม้จ้าาา  ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันนะคะ วันนี้บ๊ายบายไปก่อน   Create Date : 30 มีนาคม 2555     Last Update : 30 มีนาคม 2555 17:45:35 น. Counter : 836 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ได้เจอตัวเป็นๆของเพื่อนผู้น่ารักที่รู้จักกันใน Bloggang เมื่อต้นปี พอรู้ว่าตัวเองท้องก็เข้าไปอ่านบล๊อกในห้องครอบครัวบ่อยๆเพื่อเป็นการเก็บข้อมูล และได้รู้จักกับสมาชิก Bloggang คนนึงซึ่งท้องก่อนหน้าจอยประมาณ 2 อาทิตย์แล้วก็อยู่ที่เมลเบอร์นเหมือนกันนี่แหละ ก็เข้าไปคอมเมนต์ในบล๊อกเค้าบ่อยๆ เค้าก็ตอบแล้วก็ให้ข้อมูลและให้กำลังใจเวลาจอยบ่นเรื่องแพ้ท้อง หลังๆก็มาติดต่อกันทางอีเมล เวลากังวลอะไรแล้วเล่าให้เค้าฟัง เค้าก็จะตอบเมลมาทำให้หายกังวลเรื่อย อ่านจากบล๊อกเค้าก็ดูเหมือนเค้าเป็นคนมองโลกในแง่ดี เป็นคนมีความสุข สบายๆ ขำๆ จอยก็อยากเป็นเพื่อนเค้า เค้าก็บอกว่าอยากเป็นเพื่อนจอยเหมือนกัน ก็คุยๆกันไว้ว่ายังไงว่างๆ เรามาเจอกันเถอะ แล้วก็โอ้เอ้กันไปมา ก็ไม่ได้นัดเจอกันซะที จนอาทิตย์ที่แล้วจอยท้องจะ 36 week แล้ว ส่วนคุณเพื่อนคนนี้ก็ใกล้จะคลอดเต็มที่แล้ว ไฟเริ่มลนก้น รู้สึกว่าถ้าไม่เจอกันตอนนี้ เดี๋ยวต่างคนก็ต่างจะมีเจ้าตัวเล็กออกมา คงอีกนานกว่าจะได้เจอกัน จอยก็คะยั้นคะยอให้มาเจอกันก่อนคลอด นัดกันอยู่พักใหญ่ก็สรุปว่าสะดวกที่สุดถ้าเค้าจะมาเจอจอยที่บ้าน แฟนเค้าก็เป็นห่วงว่าเพื่อนที่ไหนเนี่ย เจอกันทางอินเตอร์เน็ตเนี่ยนะ แฟนจอยก็เหมือนกันเลย งงว่าเป็นเพื่อนกันยังไงไม่เคยเจอกันเนี่ย แล้วคุณเพื่อนผู้น่ารักคนนี้ก็หอบท้องโตๆ (ที่อาจจะพร้อมคลอดได้ทุกเวลา) พร้อมขนมบราวนี่แสนอร่อยมาหาจอยที่บ้าน ท้องแก่ขนาดนี้ ยังอุตส่าห์ทำมาตั้งสองสูตร อร่อยมากเลย มานั่งคุยกัน กินขนมกันได้ 2 ชั่วโมงกว่า คุณแฟนของเพื่อนคนนี้ก็มารับกลับบ้าน คงเป็นห่วงเพราะเธอใกล้คลอดมากแล้วจริงๆ เพื่อนใหม่คนนี้น่ารัก คุยเก่งและคุยสนุก ขำๆไม่ซีเรียส และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นระหว่างเรา ก่อนกลับ ต่างคนก็ต่างอวยพรให้อีกฝ่ายโชคดีในการคลอดลูก คงอีกหลายเดือนกว่าจะได้เจอกันอีกที ระหว่างนั้นก็คงโทรคุยหรืออีเมลถ้าไม่เหนื่อยตายจากการเลี้ยงลูกซะก่อน จะเป็นเพื่อนกันได้นานแค่ไหนหรือสนิทกันได้มากแค่ไหน ก็ต้องดูกันต่อไป ทุกความสัมพันธ์ต้องใช้เวลาจริงมั้ยคะ ตั้งแต่มาอยู่เมลเบอร์นเมื่อ 4 ปีที่ผ่านมา ก็มีเพื่อนไม่เยอะเลย เพื่อนคนไทยมีอยู่คนเดียว เคยทำงานด้วยกันที่ไทยมาก่อนแล้วก็มาทำงานที่เดียวกันที่นี่ เลยค่อนข้างสนิท นอกนั้นก็มีอีก 2-3 คน คนญี่ปุ่นคนนึง ที่เคยทำงานด้วยกันที่ญี่ปุ่นแล้วตอนนี้เค้าย้ายมาที่นี่ คนออสคนนึงแต่ตอนนี้เค้าไปทำงานที่ไทย เพื่อนที่ทำงานที่พอสนิทก็มี 2-3 คนแต่ไม่ค่อยนัดเจอกันนอกที่ทำงานเท่าไหร่ นอกนั้นก็เป็นเพื่อนคุณแฟน คุณแฟนเองก็ใช่ว่าจะมีเพื่อนเยอะ บางทีรู้สึกว่าทำไมเพื่อนมันหายากจังวะ สมัยอยู่ไทย ไม่ว่าเรียนอยู่หรือทำงานก็รู้สึกว่าเพื่อนเป็นอะไรที่ไม่ต้องหา เพื่อนมีเยอะแยะไปหมด แต่ตอนนี้ มีเพื่อนน้อยมาก แล้วก็ไม่ค่อยมีที่เข้ากันได้ดีเหมือนเพื่อนๆสมัยเรียน เลยกลายเป็นคนอยู่แต่บ้านอยู่กับแฟน เดี๋ยวตัวเล็กออกมาคงยิ่งกลายเป็นยายแม่เฝ้าบ้านไม่มีสังคมอีกต่อไป หรือไม่ก็มีแต่กลุ่มคุณแม่ใน area เดียวกัน แต่คิดไปคิดมาก็คงเป็นเรื่องปกติอ่ะนะ อายุก็เยอะแล้ว มาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ต่างวัฒนธรรมต่างภาษา จะให้มีเพื่อนเยอะเหมือนสมัยอยู่ไทยสมัยยังเด็กๆอยู่ก็คงเป็นไปไม่ได้ ยังไงซะคุณภาพก็ดีกว่าปริมาณจริงมั้ยคะ มีเพื่อนดีๆซัก 2-3 คนยังดีกว่ามีเพื่อนที่ไม่ค่อยดีสิบคน เนอะ ใครจะรู้ เพื่อนที่เจอจาก Bloggang อาจจะกลายเป็นเพื่อนซี้กันก็ได้ ตราบใดที่ยังทำขนมอร่อยๆให้เรากินนะ ฮ่าๆๆ พูดเล่นนะจ๊ะ   Create Date : 08 สิงหาคม 2554     Last Update : 8 สิงหาคม 2554 18:47:50 น. Counter : 355 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• พอใจไชโย
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com