แม่ทัพจ้าวนำตัวเยียนสวินกับฉู่เฉียวไปยังลานประหาร พอมาถึงพวกเหล่าบรรดาแม่ทัพและขุนนางก็นั่งรอกันหน้าสล่อนอยู่แล้ว (ยังกับมาดูละครเวที)...ทางด้านพระสนมก็พาซุนเอ๋อร์กับหยวนซงไปยืนแอบมองลานพิธี ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง....อวี้เหวินเย่วก้าวเท้าออกมาประกาศว่าต่อไปนี้ให้ฟังท่านประธานในพิธีอ่านราชโองการ....ฉู่เฉียวช๊อคไปเลยที่เห็นอวี้เหวินเย่วออกมาประกาศ ส่วนเยียนสวินก็เสียใจรู้สึกว่าตัวเองถูกเพื่อนรักหักหลัง (โดนอีกหนึ่งดอกแล้วพี่เย่ว).....อวี้เหวินห่วยก้าวออกมากล่าวเด่นๆ ยืนอ่านราชโองการจากฮอ่งเต้ ตระกูลเยียนแห่งเยียนเป่ย ก่อการกบฏโทษคือประหารหมดทั้งตระกูล ฮ่องเต้อภัยโทษให้เยียนสวินเนื่องจากไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วย แต่ยังไงก็ตามเยียนสวินต้องยืนยันลักษณะของศรีษะคนตระกูลเยียน ว่าถูกต้องชัวร์ไม่ผิดเพี้ยน........ (ผู้ที่ไม่ถูกประหารคือเยียนสวินและท่านหญิงติ้งเป่ย) (อีฮ่องเต้เลว จิต ทรามมาก จะหาคำไหนมาด่าดี)

หลังจากอวี้เหวินห่วยอ่านราชโองการจบลง อวี้เหวินห่วยเดินตรงมาที่เยียนสวินเพื่อสั่งให้เยียนสวินคุกเข่ารับราชโองการ แต่เยียนสวินไม่ยอม พวกทหารเลยบังคับให้เยียนสวินคุกเข่า แต่ก็ไม่ยอมอีก เยียนสวินทั้งโกรธทั้งเสียใจ เลยเอาหัวชนหัวอวี้เหวินห่วยซะ อวี้เหวินห่วยเลยโกรธ สั่งว่าเยียนสวินไม่ยอมรับราชโองการก็มีโทษประหารเช่นกันให้ทหารจัดการซะ...อวี้เหวินห่วยเดินไปที่กล่องสีทองแล้วดึงศรีษะแรกออกมาจากกล่อง (ศรีษะท่านอ๋องเยียน พ่อของเยียนสวินนั่นเอง มันเปิดแม่นแท้..) ..เยียนสวินสะเทือนใจมาก ร้องไห้ (บรรยายไม่ถูกสงสาร)....พวกทหารก็เข้ามาจะฆ่าเยียนสวิน เยียนสวินก็สู้อยากไปหาศรีษะพ่อ ....สภาพเยียนสวินจะเรียกว่าไงดี ตายไปแล้วแต่ยังหายใจอยู่ เจ็บใจจนกายไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด....ฉู่เฉียวก็เรียกเยียนสวิน ร้องไห้ด้วย ...อีแม่ทัพขุนนางส่วนใหญ่คนอื่นๆ ก็ยิ้มที่มุมปากมีความสุข ส่วนท่านอวี้เหวินเย่วนั้น ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำหน้าเครียด มองฉู่เฉียวที มองเยียนสวินที คอยปังธนูให้ได้บ้าง นิดนิด...องค์หญิงซุนเอ๋อร์ ร้องไห้หนักมาก ขอร้องท่านแม่ให้ช่วยเยียนสวินเก่อเกอหน่อย..............ทางด้านอวี้เหวินเย่วบอกอวี้เหวินห่วยให้พอเถอะไม่ต้องยืนยันลักษณะแล้ว จบพิธีเถอะ...แต่อวี้เหวินห่วยก็สงสัญญาณให้ทหารยิงธนู ไม่ยอมให้เยียนสวินตะเกียกตะกายขึ้นมาหาพ่อและญาติๆได้....

ก่อนที่เยียนสวินจะตายไปจริงๆ  ท่านหญิงแห่งติ้งเป่ย แม่ของเยียนสวินก็มาพอดี ประกาศเสียงดังมาแต่ไกล ข้าจะเป็นผู้ยืนยันลักษณะของศรีษะทุกคนของตระกูลเยียนเอง ฮ่องเต้อนุญาตแล้ว พวกเขาเป็นคนในครอบครัวของข้า เป็นลูกของข้า ข้าต้องสามารถยืนยันตัวตนพวกเขาได้แน่นอน...แม่เยียนสวินเดินตรงไปยังร่างที่ยังหายใจอยู่ (เดี๊ยนสงสารมาก ) ...เยียนสวินชุ่มชื่นใจขึ้นนิดหน่อย "ทำไม" (อืมก็เยียนสวินไม่รู้ว่าทำไมทุกคนต้องตาย ฮ่องเต้ประหารทำไม เด็กมันงงอะ)...แม่ถามเยียนสวิน เจ้าเชื่อมั่นในตัวท่านพ่อมั้ย....นี้เป็นวัฏจักรของโลกเสือกินกระต่าย กระต่ายกินหญ้า (แบบปลาใหญ่กินปลาเล็ก) ไม่มีเหตุผลอะไรที่ดีไปกว่านี้..... (ท่านแม่น่าจะบอกความจริงไปด้วยอีฮ่องเต้มันโรคจิต)..

แม่เยียนสวินเดินตรงไปที่กล่องศรีษะของเยียนซิเจิง พ่อของเยียนสวิน ยืนยีนว่าเป็นตัวจริงสามีข้ามีแผลเป็นบนใบหน้า สามีข้าเป็นแม่ทัพที่กล้าหาญ สู้เพื่อต้าเว่ยมาตลอดชีวิต เคยช่วยชีวิตฮ่องเต้จากวงล้อมของศัตรูเป็นพันๆ คน ปกป้องฉางอัน รักษาชีวิตของเหล่าขุนนางและเชื้อพระวงศ์ทุกคน (สำนึกมั้ยไอ้พวกเลวววว )....ข้ายืนยันว่านี่คือศรีษะของสามีข้าจริง.............อวี้เหวินห่วยอดรนทนไม่ไหวเดินยื่นหน้าออกมาถามว่าไหนละราชโองการ ท่านบอกว่าฮ่องเต้อนุญาตให้ท่านยืนยันลักษณะของพวกกบฏ  ไม่มีราชโองการมางั้นเหรอ ...อวี้เหวินห่วยส่งสัญญาณให้พวกทหารฆ่าเยียนสวินซะเพราะไม่ยอมรับราชโองการของฮ่องเต้ มีความพิษ...........(มันช่างมีความพยายามเลวอย่างต่อเนื่อง)...

แม่ของเยียนสวินหาได้สนใจอวี้เหวินห่วยไม่ ยังคงทำการยืนยันเอกลักษณ์ศรีษะต่อ เรียงคนไปเลย พร้อมเล่าเรื่องราวที่คนเหล่านั้น (ลูกชายคนโต คนสอง คนสาม) ออกศึก ปกป้องประเทศเคียงบ่าเคียงไหล่กัน และพวกที่เขาปกป้องก็เป็นผู้มาฆ่าเขาซะเอง....ลูกสาวข้านางท้องแก่ใกล้คลอด คนเหล่านี้นะเหรอเป็นกบฏ ไหนใครในที่นี้ท่านตัดสินซิว่าครอบครัวข้าเป็นกบฏเช่นนั้นหรือ............แม่เดินตรงไปที่เยียนสวินบอกเยียนสวินว่า หยุดร้องไห้ลูก "ผู้ชายตระกูลเยียนเราหลั่งเลือดไม่หลั่งน้ำตา" (โอ๊ยแม่เอาไปสิบเต็มค่ะแม่ พูดได้ถูกใจ).....แล้วแม่ก็ผลักเยียนสวินออกไป ส่วนตัวเองก็หมุนๆ เอาหัวไปชนกับขอบกระถางไฟ (เศร้า แม่ไม่ต้องตายก็ได้น๊าา อีฮ่องเต้มันไม่ฆ่าแม่หรอก)... แต่ไม่ทันละ แม่ผมสลายหมุนลงมาล้ม ฆ่าตัวตาย...

เยียนสวิน ค่อยๆ พยายามคลานขึ้นมาหาร่างของแม่ (เศร้าแท้วุ๊ยย) ท่านแม่ท่านทิ้งข้าให้โดดเดี่ยวแบบนี้ได้อย่างไร...แม่อมยิ้มลืมตามาบอกลูก จงมีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่ว่าจะยังไงจงมีชีวิตอยู่เพื่อประชาชนชาวเยียนเป่ย แม่รักเยียนเป่ย แม่คิดถึงครอบครัวแล้วแม่ก็หลับตาสิ้นลมหายใจ...เยียนสวินเสียใจมากสะเทือนใจที่สุดทั้งตะโกนทั้งร้องไห้.......(ดูเอาเองดีกว่า ไม่บรรยายละ)...อวี้เหวินห่วย ส่งสัญญาณให้ทหารฆ่าเยียนสวิน แต่โชคดีขันทีวิ่งมาพร้อมราชโองการซะก่อน...ฮ่องเต้มีราชโองการให้เว้นโทษตายแก่เยียนสวิน......................(ฝนตกเกิดอาเภท ประมาณสวรรค์รับรู้ว่าดวงวิญญาณผู้บริสุทธิ์ไม่ได้ผิดอะไร ล่มแน่ต้าเว่ย)....(องค์หญิงพอรู้ว่าเยียนสวินรอดแล้ว ก็เป็นลมไปเลย ส่วนฉู่เฉียว อวี้เหวินเย่ว เว่ยจูเก่อ โล่งใจที่เยียนสวินปลอดภัย ส่วนอีคนอื่นๆ นอกเหนือจากนี้เสียดายที่เยียนสวินไม่ตาย)

อีพวกขุนนางตระกูลจ้าว กับตระกูลเว่ย ต่างก็คิดถึงแผนต่อไป เพราะอยากได้ครอบครองเยียนเป่ย ...........องค์หญิงบ่นคร่ำครวญขอโทษท่านพี่สวินข้าไร้ประโยชน์จริงๆ ช่วยอะไรท่านก็ไม่ได้ ท่านอภัยให้ข้าด้วย......ภาพตัดมาตระกูลเว่ย ตาแก่เว่ยต้องการจะกำจัดเยียนสวินให้สิ้นซากแต่ไม่อยากลงมือเอง เลยคิดจะยืมมืออวี้เหวินห่วยให้จัดการแทนให้ ลูกมันองค์ชายเว่ย (ตัวโตๆ) เลยบอกจะไปจัดการเอง พอไปบอกอวี้เหวินห่วย อวี้เหวินห่วยก็รู้ทันว่าต้องการยืมมือตนเองไปฆ่าเยียนสวิน คิดในใจเรื่องไรจะทำ ขัดราชโองการฮ่องเต้ ข้าก็โดนประหารซิ (ยิ้มมุมปากเช่นเดิม).....(แต่มันจะไม่ทำความเลวได้ไง ไม่ได้หรอก มันต้องทำ)..อวี้เหวินห่วยส่งจดหมายลับไปให้ฟ้างจิน องค์หญิงเหลียงให้ลงมือที.................ส่วนทางด้านอวี้เหวินเย่วก็ได้รับข้อความจากคุณชายเว่ยจูเก่อ (คนนี้ดี) ว่าให้ช่วยปกป้องเยียนสวินด้วย ท่านลุง(อำมาตย์เว่ย)ต้องการฆ่าเขา....แล้วก็มีสร้อยประมาณว่าขุนนางลั่ว (หัวหน้าคนคลุมคุก) จะไว้ใจได้หรือไม่จะฆ่าหรือจะปกป้องให้ระวัง...........อวี้เหวินเย่วบอกเย่วฉีว่าเราต้องปกป้องชีวิตคนในครอบครัวขุนนางลั่ว ข้าไว้ใจเขา.....อวี้เหวินเย่วนัดพบกับองค์หญิงซุนเอ๋อร์อย่างลับๆ เพื่อหารือเรื่องแผนช่วยเหลือเยียนสวิน..........

ทางด้านในคุก ฉู่เฉียวดูแลเยียนสวินดีมาก (เท่าที่จะทำได้) ถูกจับมาขังในห้องเดียวกัน...องค์หญิงต้าเหลียงส่งคนไปฆ่าขุนนางลั่วตาย แล้วก็สวมรอยเป็นคนดูแลคุกเอาข้าวต้ม มาให้ฉู่เฉียว ฉู่เฉียวสังเกตเห็นชายกระโปรงของนักฆ่ามีเลือดติดอยู่เลยเทอาหารให้หนูกิน พอหนูกินหนูก็ตาย นักฆ่ากลับมาประมาณว่านี่เจ้าไม่ลงกลข้า แต่ยังไงก็มีหน้าไม้ แต่ฉู่เฉียวก็จัดการนักฆ่าคนนี้ได้ด้วยแหวนจากเย่วโอท้อปแทงทะลุคอเลยจ้า...

ซากร่างทียังมีวิญญาณอยู่ของเยียนสวิน ดูเหมือนว่าเยียนสวินจะไม่อยากมีชีวิตอยู่นะไม่ตอบสนองต่อน้ำหรืออะไรเลย.........ฉู่เฉียวเลยเริ่มพูดให้กำลังใจ (ปลุกใจ) ประมาณว่า จะตายเหรอง่ายนิดเดียวนะ ตายแล้วไม่เจ็บ ไม่เกลียด มันก็เหมือนกับหลับไปเฉยๆ นั่นแหละ แต่ช่วงที่ยากสุดคือช่วงที่เจ้าอยากจะตายแต่ก็ตายไม่ได้ ได้เห็นคนที่รักตายไปต่อหน้าต่อตาทีละคนทีละคนและศพพวกเขาก็ถูกกระทำแบบไร้ค่าเหมือนขยะ ถึงแม้จะเป็นทาสข้าก็เชื่ออยู่เสมอว่าทาสก็มีสิทธิ์อย่างถูกต้องที่จะมีชีวิตอยู่..ข้าเคยไม่เข้าใจว่าทำไมหมาป่าถึงล่ากระต่ายมากินเป็นอาหาร และกระต่ายไม่ต่อสู้เพื่อให้รอด แต่ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้วนั่นก็เพราะว่ากระต่ายนั้นอ่อนแอ ข้าก็ยังอ่อนแออยู่ตอนนี้ แต่ข้าจะแข็งแกร่งขึ้นแน่นอนแค่ข้าต้องอดทนและรอเวลา คนที่ติดค้างข้าไม่มีทางรอดพ้นเอื้อมมือข้าไปได้ ข้าจะแก้แค้นพวกมัน ท่านก็เหมือนกัน เยียนสวินท่านต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อแก้แค้นให้คนในครอบครัวท่านอย่าปล่อยให้ศัตรูลอยนวล ด้วยการที่ท่านตายหนีไป...........นิ้วกระดิก เยียนสวินลืมตา...

จงหยู่วางแผนกับพรรคพวกเพื่อช่วยเยียนสวิน แต่วันลงมือดันมาเจอกับพวกขององค์หญิงต้าเหลียง (จุ้นจริงเดี๋ยวจัดให้เต็มๆ) ระหว่างที่ข้างนอกก็ปะทะกันไปนั้น .........จ้าวซิเฟิ้ง นิ้วด้วนก็ลอบเข้ามาในคุกกับพวกจะมาตัดนิ้วฉู่เฉียว เพราะโกรธที่นิ้วขาดไป เยียนสวินบอกเจ้าแค่อยากได้นิ้วใช่มั้ย งันเอาที่ข้า จ้าวซิเฟิ้งขวางมีดให้ เยียนสวินตัดนิ้วก้อยตัวเองให้ ฉู่เฉียวตะโกนขอร้องเยียนสวินอย่าทำ แต่ไม่ทันละ เยียนสวินทำเพื่ออาฉู่ไปล่ะ......(ช่วงโมเม้นต์แบบเจ็บๆ)...ตอนแรกจ้าวซิเฟิ้งมันก็จะหาเรื่องต่อแต่พอดีคนของมันที่เฝ้าทางอยู่รีบวิ่งมาบอกว่าทหารกำลังจะมาแล้ว ต้องรีบไป.......

อวี้เหวินเย่วได้ข่าวว่าเกิดเรื่องที่คุกก็รีบมาเยี่ยม...(เชคดวงบ้างท่าน)..เยียนสวินถามข้อค้างคาใจ ประมาณว่าเราเป็นเพื่อนกันมาหลายสิบปี เจ้าทำหน้าที่แทนฮ่องเต้(ที่แท่นประหาร) ตกลงเล้วเป็นเจ้าจริงๆ ใช่มั้ยที่ยิงข้า ทำให้ข้ากลับเยียนเป่ยไม่ได้ เจ้ารู้ใช่มั้ยว่าฮ่องเต้ระแวงเยียนเป่ยว่าเป็นกบฏและต้องการฆ่าครอบครัวของข้าทั้งหมด??? ........อวี้เหวินเย่วยอมรับทุกข้อ (อืมม เปลี่ยนชื่อดีล่ะ ถ้าจูเก่อเย่วนี่ไม่ใช่แบบนี้แน่นอน)...อวี้เหวินเย่วบอกเยียนสวินว่าข้าพยายามบอกเป็นนัยๆตลอดเวลาที่จะให้เจ้ากลับไปเยียนเป่ย..............เยียนสวินตะโกนดังเลย ข้ากับเจ้าเติบโตด้วยกันมาเป็นสิบปีเจ้าแค่บอกเป็นนัยๆ กับข้าเท่านั้นเหรอ??????????.............(ภาษาชาวบ้านคือ เมิ่งบอกตรูตรงๆ ก็ได้ ตรูจะได้เข้าใจ).....เยียนสวินตัดสัมพันธ์กับอวี้เหวินเย่ว ต่อไปนี้เราขาดกัน.......ฉับ ฉับ.........เจ้าไปได้ล่ะ...........อวี้เหวินเย่วก็เชื่อฟังเยียนสวินดีมาก หันหลังกลับเดินออกจากคุกไป....ไปอยู่บนหอคอยคอยยิงนักฆ่าป้องกันภัยให้เยียนสวินกับฉู่เฉียวอยู่หน้าคุกหลวง..............(เฮ้ออออ).........

กลับมาที่ฮ่องเต้จิตแห่งต้าเว่ย ถามขันทีว่าเจ้าว่าข้าควรจะตั้งใครให้ไปดูแลเยียนเป่ยดี......ขันทีก็เสนอแม่ทัพ และขุนนางหลายคนแต่ฮ่องเต้จิตก็ยังไม่ชอบ......เลือกเอาแบบแก่มากๆ ไม่ค่อยมีแรง เฉื่อยชา มั้ยพะยะคะ ฝ่าบาทจะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะคิดก่อกบฏ (555555 แล้วใครจะรบฟร่ะ)......................ทางด้านอวี้เหวินเย่วก็ให้คนช่วยกันค้นหารายชื่อคนที่เหมาะสมที่จะไปครองเยียนเป่ย หาตั้งนาน คัดกรองจนเหลือ 3 คน อวี้เหวินเย่วส่งรายชื่อให้องค์หญิงซุนเอ๋อร์ ซุนเอ๋อร์รีบให้คนแพร่กระจายข่าวออกไป เพราะได้คุยกับอวี้เหวินเย่วแล้วว่า 3 คนที่เสนอชื่อมานี้สามารถช่วยเยียนสวินได้.........

คนมากมายต่างพยายามจะได้ครองเยียนเป่ย ทำให้ฮ่องเต้จิตระแวงอีกละ ไม่ไว้ใจใครเลย กลัวมันจะมีอำนาจมากเกินตัวเองแม้กระทั่งหยวนซงเอง ฮ่องเต้จิตก็ไม่ไว้ใจที่จะให้ไปครองเยียนเป่ย..........ฮ่องเต้ต้องการใครซักคนหนึ่งที่ปกครองเยียนเป่ยได้แต่ไม่มีโอกาสที่จะคิดกบฏ ฮ่องเต้พิจารณา 3 คนที่อวี้เหวินเย่วส่งรายชื่อให้องค์หญิง แต่ฮ่องเต้ตั้งข้อสังเกตว่าทั้งสามคน บ้านเกิดเดียวกันกับขันทีหมดเลย ก็ระแวงขันทีอีก (555555 จิตแต่ละเอียดวุ๊ย) ซุนเอ๋อร์เตือนขันทีว่าระวังเถอะเสด็จพ่อจะไม่ไว้ใจท่านไปด้วย หากท่านมีอำนาจมากเกินไป ขันทีรู้งาน พอได้ยินองค์หญิงพูดก็ทูลฮ่องเต้จิตว่าทำไมพระองค์ไม่ให้เยียนสวินไปปกครองเยียนเป่ยล่ะ เยียนสวินไม่มีอำนาจ ไม่มีญาติพี่น้อง ตอนนี้เขาก็กำลังรักษาตัวอยู่ พระองค์สามารถใช้เป็นข้ออ้างในการยืดเวลาประกาศคนไปดูแลเยียนเป่ยด้วย (ปล่อยวางไว้ก่อน) ฮ่องเต้จิตเห็นด้วย.............

ตัดมาที่พอยอดขมองอิ่มของทุเรียน อวี้เหวินห่วย พอรู้ว่าจะยุ่งอะไรกับเยียนสวินไม่ได้ละ (เพราะกลัวราชโองการกำลังทำคะแนน) ก็เลยหันไปเล่นงานฉู่เฉียวแทน ต้องฆ่าฉู่เฉียวให้ได้ เพราะฆ่าอวี้เหวินฉี ปู่ตนเอง.......อวี้เหวินห่วยให้เจ้าหน้าที่ศาลมาไต่สวนลงโทษอาฉู่ในคุก (เห็นถึงความพยายามเลวของมัน)....อวี้เหวินห่วยบอกฉู่เฉียวว่าให้บอกไปเลย บอกความจริงมาว่าจริงๆ แล้วอวี้เหวินเย่วใช่มั้ยที่ใช้เจ้ามาฆ่าท่านปู่ข้า ฉู่เฉียวไม่ได้พูดอะไร........ทางด้านท่านอวี้เหวินเย่วนั้นก็รีบมาที่คุกทันทีที่รู้เรื่อง บอกจะเอาตัวฉู่เฉียวไปลงโทษเอง แต่อวี้เหวินห่วยไม่ยอม อวี้เหวินเย่วเลยบอกคนของข้าข้าฆ่าเอง แล้วก็ฟาดเข็มเข้าไปในท้อง (ปะ) ของฉู่เฉียว ฉู่เฉียวล้มลงเลือดไหลมากมาย...ก่อนจะสลบไป ฉู่เฉียวได้ยินอวี้เหวินเย่วพูด "คนที่ข้าควบคุมไม่ได้ก็อย่ามีชีวิตอยู่เลย"....... (โดนไปอีกหนึ่งดอกเข้าใจผิดท่านเย่ว).

อวี้เหวินเย่วให้เย่วฉีรีบนำร่างฉู่เฉียวกลับจินซานหยวน แต่อีฮ่องเต้จิตดันให้ขันทีมาตามตัวไว้ซะก่อน ท่านเย่วสั่งเย่วฉีให้พาฉู่เฉียวกลับไปก่อน...........ข้าตัดเส้นเลือดภายในของฉู่เฉียวทำให้เลือดไหล นางเลยดูเหมือนตาย ข้าต้องต่อเส้นเลือดให้นางอย่างเดิมนางถึงจะฟื้น.........อวี้เหวินเย่วคุกเข่ารออีฮอ่งเต้จิตวาดๆเขียนๆ อยู่ (เป็นห่วงฉู่เฉียว) รอนานมาก จนฮ่องเต้จิตพูดเรื่องที่ต้องการพูด คือต้องการให้อวี้เหวินเย่วมอบองค์กรดวงตาสวรรค์ให้อวี้เหวินห่วยเป็นคนดูแล อวี้เหวินเย่วตอบแบบไม่ต้องคิดว่าโอเค ข้ายกให้ เอาไปเลยคร๊าฟฟฟ แล้วก็รีบลาฮ่องเต้จิตออกมา.............ควบม้า แล้วคิดตลอดทางว่า ฉิงเอ๋อร์รอข้านะ ฉิงเอ๋อร์รอข้า...........แต่พอกลับมาถึงจินซานหยวน ถามคนรับใช้ คนรับใช้บอกว่าฉิงเอ๋อร์ตายแล้ว มีคนนำศพออกไปแล้ว (อะไรฟร่ะ แล้วเย่วฉีไม่ดูแลฉิงเอ๋อร์ดีดี )...........ท่านเย่วควบม้าต่อ แต่ดันมาโดนพวกสายลับต้าเหลียงนำทีมโดยองค์หญิงฟ้างจิน เถาเย่และตุ๊ดน้อย .......รบกันมัน ท่านอวีเหวินเย่วไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ฟาดฟันองค์หญิงอย่างเอาเป็นเอาตาย ...เย่วฉีมาสู้แทนท่านเย่ว ท่านเย่วกำลังจะรีบไปเลยฆ่าตุ๊ดน้อยที่มาขวางทาง..เรียบร้อยไป..................ท่านเย่วควบม้ามาถึงก็พยายามเดินตามหาร่างของฉู่เฉียวแต่ก็ไม่พบ.......เย่วฉีพร้อมพวกตามมาถึง ท่านเย่วสติหลุดละ นางอยู่ไหน เย่วฉีรีบชี้ อาจจะอยู่ตรงโน้น ..พวกผู้ชายสองสามคนกำลังเผาศพทาสที่นำมา ท่านเย่วสั่งให้ดับไฟ พอไฟดับท่านเย่วก็รีบเขี่ยเถ้าถ่านออก เจอแหวนที่ให้ฉิงเอ๋อร์ จำได้เพราะเป็นของเย่วโอท้อปเอง เศร้า เซ เดินคอตก........

อวี้เหวินเย่วกลับมาที่จินซานหยวน แบบเศร้าสร้อยนั่งดื่มเหล้านึกถึงฉิงเอ๋อร์ อวี้เหวินห่วยก็มาหาอวี้เหวินเย่วพอดี ดีใจเกินรอไม่ไหวพอรู้ว่าได้ครององค์กรดวงตาสวรรค์แล้วเลยรีบมา...........มาถึงก็ข่มอวี้เหวินเย่วประมาณว่าแค่เจ้าจะเสียองค์กรดวงตาสวรรค์ให้ข้า แค่นี้ถึงกับต้องดื่มเหล้าย้อมใจเลยเหรอ (มาให้ระบายพอดี ท่านเย่วคิดในใจ 555) อวี้เหวินห่วย ข้าจะบอกความลับขององค์กรดวงตาสวรรค์ที่เก็บมาหลายร้อยปีให้กับเจ้าได้รู้ เจ้าจะได้รู้ว่าทำไมบรรพบุรุษตระกูลเราถึงได้ซ่อนมันไว้เป็นความลับนัก และความลับนี้ก็มักจะทำให้หัวหน้าองค์กรต้องถูกลอบสังหารมาตลอด .......... ข้าเหนื่อยมามากล่ะ ต่อไปนี้ข้าขอมอบองค์กรความลับต่างๆ ของตระกูลให้เจ้าดูแล อวีเหวินห่วยดีใจ.......อวี้เหวินเย่วบอกเอาไปนี่ไง ข้ายกอำนาจให้เจ้าเต็มที่.....อวี้เหวินห่วย(ไม่รู้เรื่องรู้ราว) เปิดกลไกทำลายตัวเองขององค์กรดวงตาสวรรค์....อวี้เหวินเย่วบอกขอบใจมากนะที่มาแทนข้า แล้วก็เดินออกไปเก๋ เก๋ ..........ส่วนอวี้เหวินห่วยนั้น วิ่งแจ้น ระเบิดตามมาไหม้วอดวายหมดเลย (555555555555 ขำหนักมาก)

ทางด้านฮ่องเต้จิต ก็ตัดสินใจว่าเอาล่ะต้องให้เยียนเป่ยสงบลงแบบเสถียรๆ ก่อน ปล่อยเยียนสวินออกจากคุก และให้กักบริเวณไว้ที่ตำหนักซื่อจื่อก่อน 3 ปี หลังจากนั้นค่อยให้กลับเยียนเป่ย....เยียนสวินออกมาจากคุก จงหยู่และฉู่เฉียว (ปิดหน้า) มารอรับเยียนสวินที่หน้าคุกหลวง....พอทั้งสามคนเข้ามายังตำหนักเดิมของเยียนสวินในวังแล้วฉู่เฉียวก็สำรวจครัว ไม่เหลืออาหารเลย และทหารของฮ่องเต้ก็มาล้อมวังไว้ตลอดเวลา ตอนกลางคืนเยียนสวินก็ถามฉู่เฉียวว่าเจ้ารอดมาได้ยังไง (อืม รอดมาแล้วออกจากจินซานหยวนได้ไง)....ฉู่เฉียวบอกแม่นางจงหยู่ช่วยข้าไว้และช่วยน้องสาวของข้าทั้งสองคนไว้ด้วย.....เยียนสวินกับฉู่เฉียวเกี่ยงกันนอนบนเตียง แต่สรุปตรงที่สลับกัน (มีอุ้มด้วย โมเมนต์ๆ)..แต่เยียนสวินก็ไม่มีรอยยิ้มเลยนะ ตั้งแต่ออกจากคุกมา ...(สงสาร)