" WORLDTRADE CENTER , CENTRALWORLD -  ฉันจะรอเธอกลับมา "

( บทความนี้เขียนขึ้นจากความทรงจำ หากมีส่วนไหนผิดพลาดต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วย )

ขอแสดงความเสียใจกับเจ้าของและผู้ประกอบการที่ได้รับความเสียหายจากเหตุการณ์จลาจลที่เกิดขึ้น  เราและคนหลายๆคน มีความเชื่อว่า เซ็นทรัลเวิล์ดจะกลับมาอย่างยิ่งใหญ่ และเป็นศูนย์การค้าในใจของพวกเราเสมอ

ห้างเวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์ เป็นห้างที่ผูกพันมาตั้งแต่เด็กๆ ครอบครัวเรามักจะพาเรากับน้องมาที่นี่ประจำ  

-          เคยมีร้านกีตาร์ร้านโปรดของปะป๊า ถ้าจำไม่ผิดจะยู่ที่ชั้น4 หรือ 5 โซนบีคอน ตอนนี้ไม่มีแล้วกลายเป็นร้านกีตาร์ร้านอื่นแทน  แต่ร้านที่ขายแผ่น Laser disc โซนบีคอนยังอยู่จนปัจจุบันและก็ยังคงมีแผ่นเลเซอร์ดิสก์ขายหลงเหลืออยู่

-          เคยมีฟู้ดคอร์ทที่ชั้น 5 หรือ ชั้น 6 อยู่บริเวณที่ตอนนี้กลายเป็นซูเปอร์สปอร์ต  เป็นฟู้ดคอร์สไม่ใหญ่มาก   มีกระจกมองลงไปเห็นวัดปทุมที่หม่ามี๊ชอบพาไปนั่งกินข้าวหลังเลิกเรียนตอนประถม   แล้วก็ร้านพิซซ่าฮัท ( แต่ก่อนยังไม่มีคอม-ปะนี ) อยู่ใกล้ๆกับฟู้ดคอร์ทนั้น

-           มี Isetan สุดที่รักที่ยังคงอยู่เหมือนเดิมและหวังว่าจะอยู่ตลอดไป  ตอนเด็กๆหม่ามี๊ชอบพาไปเล่นลานเด็กเล่นที่ชั้นขายของเด็กแล้วก็พวกซานริโอ้ ทุกครั้งที่ไปเดินอิเซตัน ก็ยังคงชอบมองไปที่ลานเด็กเล่นนี้เสมอๆรู้สึกดีจริงๆ

-          ช่วงนั้น เราอยู่ชั้นประถม ห้างเวิลด์เทรด เป็นห้างที่เงียบมาก กว้างๆโล่งๆมืดๆ แต่เรามองเห็นความขลังและคลาสสิคของห้างนี้  เพื่อนๆทุกคนรู้ว่าห้างนี้ มีจุดศูนย์กลางคือระเบียงโถงที่โอ่อ่ามาก มองขึ้นถึงชั้นบนสุด เราเองชอบไปยืนตรงกลางที่โล่งกว้างแล้วแหงนมองขึ้นไปจนสุดบ่อยๆ ตอนนั้นยังไม่มีบันไดเลื่อนขนาบข้าง แต่มีบันไดเลื่อนที่โซนอื่นๆอยู่ และมีบันไดเลื่อนเล็กๆอยู่ที่หนึ่ง ที่เมื่อขึ้นจากบันไดเลื่อนโซนบีคอน เพื่อนๆจะรู้กันว่ามันจะไปไม่ถึงชั้นบนสุด จะไปสุดแค่ชั้น 4 ถ้าจำไม่ผิด บันไดเลื่อนเล็กๆนี้อยู่ในที่ๆน่าจะเป็นซูเปร์สปอร์ตในปัจจุบัน ตอนนั้นอยู่ใกล้กับฟู้ดคอร์ทเก่าด้วย บันไดเลื่อนเล็กนี้ มุ่งหน้าขึ้นไปถึงชั้นบนสุดในตอนนั้น ก็คือ World ice skating center

-          ลานไอซ์ที่ใหญ่สุดๆและเป็นลานไอซ์ในความทรงจำของคนหลายคน เราก็เป็นหนึ่งในนั้น  เราไปเล่นทุกสัปดาห์ ส่วนมากจะวันศุกร์หลังเลิกเรียน ทั้งๆที่เราเล่นไม่ค่อยเป็น  แต่เราก็ชอบลานไอซ์นั้นมากๆ ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นเย็นๆอากาศหนาวๆ หรือร้านขนมค๊อฟฟี่ชอปเล็กๆที่อยู่มุมในสุดของลานไอซ์  พอรู้ข่าวว่าจะปิดลานไอซ์เราก็ใจหายมากๆ เพราะช่วงนั้นเวิล์ดเทรดเป็นห้างที่ใกล้จะเจ๊งถ้าพูดตรงๆ คนน้อยมาก จึงได้มีเครือ CPN เข้ามา เทคโอเวอร์ และได้ทำการปรับเปลี่ยนภาพลักษณ์ใหม่ภายใต้ชื่อ Centralworld  

-          ช่วงที่อยู่ในระหว่างการดำเนินการ ครอบครัวต้องย้ายแหล่งช้อปปิ้งไปห้างนั้นห้างนี้ ตอนนั้นโตขึ้นมาอีกหน่อยแล้ว ถ้าจำไม่ผิดก็ประมาณ ม.3-ม.4  การรอคอบให้ห้างที่รักเปิดมันช่างยาวนานจริงๆ แต่พอความรู้สึกแรกหลังจากที่ได้เข้าไปในห้างเดิมรูปโฉมใหม่ความรู้สึกมันคือ “ไม่ใช่อ่ะ  ความขลังหายไปไหน หลายเป็นห้างวัยรุ่นไปแล้วหรอ ( คือเราเป็นคนหัวโบราณ ชอบอะไรที่มันเก่าๆขลังๆ ) นี่มันไม่ใช่ห้างที่เราชอบเดินซะหน่อย “ เราก็เลยเดินมันแต่อิเซตันที่ยังเหมือนเดิม

-          ช่วงนั้น โรงหนัง sfw cinema เป็นโรงหนังใหม่เอี่ยม  แต่เราติดการดูหนังที่ major Cineplex ที่ชั้นบนสุดชองอิเซตัน เราเลยค่อนข้างแอนตี้ sf นั้นมาก เพราะมันทำให้โรงหนังที่เรารักต้องร้างคน แต่เราก็ยังคงยืนจุดเดิม ดูมันแต่เมเจอร์ จนพี่ๆพนักงานจำได้ ดูจนกระทั่งเข้ามหาลัย เราเรียน มศว นั่งเรือแสนแสบที่หลายๆคนไม่ชอบ มาลงประตูน้ำทุกวัน ก็แวะทุกวัน วันไหนมีหนังรอบพอดี ก็ดูซะหน่อยก่อนกลับบ้าน มันมีความสุขจริงๆแฮะ การใช้ชีวิตแทบจะไม่เดินเข้า Zen เลยมีเดินพลาซ่าบ้าง ซื้อพวกเสื้อผ้า กระเป๋านิดหน่อย วัตสันตรงที่ติดกับแมคโดนัลด์ชั้นสองโซนบีคอนก็ไปบ่อยมาก ช่วงนี้ แม้จะไม่ค่อยได้เข้า ZEN แต่ความรักห้างใหม่ CTW มันก็เพิ่มมาเรียบร้อยแล้ว มันทำให้ผุ้หญิงวัยรุ่นหัวโบราณ ไม่ชอบสุงสิงกับใคร เพื่อนน้อย ได้มีความสุขกับการเดินห้างคนเดียวได้มากขนาดนี้อ่ะ รักจริงๆ

-          แต่พอช่วงปี 2008 อย่างที่บอกว่า sf เข้ามา major ร้างไปโดยปริยาย เราไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลนี้รึเปล่า เค้าจึงปิดเมเจอร์ที่เราชอบมากๆๆๆๆ แล้วจะเปลี่ยนเป็น Centerpoint ใหม่ ตอนนั้นรู้สึกเหมือนศูนย์เสียที่ดูหนังที่มีความสุขที่สุดไป ก็เลยมีข้ามฝั่งไปดูที่เมเจอร์บิ๊กซีเมโทรบ้าง นานๆจะดูที่ sf ซะที  พอไม่ค่อยได้ดูหนัง ก็เลยเดินในตัวห้างมากขึ้น เดินไปเรื่อยๆฆ่าเวลา เดินเข้า ZEN เข้า Toy R Us , B2S แล้วแต่อารมณ์ กินข้าวก็กินมันที่นี่ เสื้อผ้าก็ซื้อมันที่นี่ กระเป๋าก็ที่นี่ ( ยกเว้นเครื่องสำอาง ซื้อพารากอน ) ความผูกพันมันก็เพิ่มมากขึ้นๆไปเรื่อยๆ  

-          ถ้าจะบอกว่าห้างไหนรักที่สุดก็คือเวิล์ดเทรด  ห้างไหนเดินบ่อยสุดก็คือเซ็นทรัลเวิล์ด ตอนที่รู้ข่าว เราอยู่ที่นิทรรศรัตนโกสินทร์ตรงราชดำเนิน ใกล้บ้านไปเดินเล่น น้องโทรมา ยังบอกว่า ”เฮ้ย เจ้ เค้าสลายชุมนุมแล้วนะ แต่มีข่าวร้ายมากว่ะ ทำใจดีๆไว้นะ มันเผาเซ็นทรัลเวิล์ด “ ตอนนั้นได้ยินแล้วยังอึ้งๆ ดูนิทรรศการอยู่ใกล้จะหมด ก็รีบๆดูรีบๆกลับ คิดว่าคงไม่มีอะไรมาก แต่พอเห็นภาพ เราเชื่อว่าคนส่วนใหญ่เป็นเหมือนเราก็คือน้ำตาไหล กลุ่มควันโขมง ไฟที่ลุกโชน เราก้ตามข่าวมาเรื่อยๆ กว่า9 ชั่วโมงที่ยังควบคุมไฟไม่ได้ เราก้คิดแล้วว่ามันหมดแล้วแน่นอน หมดสิ้นทุกอย่าง ความทรงจำทุกอย่าง  แต่คนอย่างเราๆมันก็ดูเหมือนจะแค่ว่าไม่มีที่เที่ยว เราเชื่อว่ามันมากกว่านั้น เพราะหลายๆคนมีความทรงจำที่ดีกับห้างนี้มากๆ แล้วคนที่เค้าต้องสูญเสียล่ะ คนที่มีร้านที่ลงทุนอยู่ในนั้น เคยเดินเข้าไปทำงานอยู่ในนั้น ทุกๆวัน  คนที่เผาเค้าคงไม่มีสมองมากพอที่จะนึกถึงข้อนี้

-          พอช่วงบ่ายที่เราเพิ่งตื่นมาดุข่าว ได้มีคนรายงานแล้ว ว่าส่วนที่เสียหายหนักคือ ZEN และส่วนพลาซ่าบางแห่ง แต่สิ่งที่ช่วยให้เรารู้สึกดีขึ้นมากก็คืออิเซตันปลอดภัย รวมไปถึงส่วนที่ปลอดภัยอื่นๆไม่ว่าจะเป็น B2S , TK park หรือ SFW ทำให้เราและคนส่วนใหญ่มีความหวังขึ้นมาว่า CTW ยังไม่ตาย และเรากับผู้คนมากมายที่รักที่แห่งนี้  จะเฝ้ารอวันที่ CTW กลับมายิ่งใหญ่ กลับมาให้เป้นที่ที่สร้างความสุขให้กับพวกเรา – ฉันจะรอเธอกลับมา

Create Date : 20 พฤษภาคม 2553
Last Update : 20 พฤษภาคม 2553 20:09:44 น.		3 comments
Counter : 596 Pageviews.
Share Tweet