อัพเดทเรื่องของนาโอมิบ้างดีกว่า...สองขวบกับห้าเดือนแล้วนี่ ช่วงนี้อย่างที่รู้ๆ อากาศมันไม่ค่อยเป็นใจ ให้ไปไหนหรือทำอะไรเอาซะเลย เอาเป็นว่าพูดง่ายๆว่า ขี้เกียจ นั่นเอง สองอาทิตย์ที่แล้ว ลูกก็ไม่สบาย เดี๋ยวนี้ไม่สบายบ่อยมาก ออกไปโดนอากาศนิดหน่อยก็ป่วยซะแล้ว ขนาดว่าใส่เสื้อก็ไม่รู้กี่ชั้นนะนั่น แต่ก็อย่างว่า เด็กๆยังไม่ค่อยมีภูมิคุ้มกัน แล้วอีกอย่าง ลูกก็กินน้อยลงเยอะด้วย เลยไม่ค่อยแข็งแรง (เกี่ยวหรือเปล่าก็ไม่รู้) เลยต้องแอ้งแม้งอยู่บ้าน ทั้งแม่ทั้งลูก จะพาออกไปไหนก็ไม่กล้าพาไป เดี๋ยวแย่ลงกว่าเก่า เพราะหล่อนไอมากมาก ไข้ขึ้นสูงเกิน 39 องศาอยู่สองวัน ต้องพาไปเข้า urgency แถมน้ำมูกก็ไม่ยอมลงเลย นึกๆแล้วก็น่าสงสาร.... เด็กตัวแค่นี้ ไอซะขนาดนั้น ขนาดผู้ใหญ่อย่างเราเรายังทนกันไม่ค่อยได้ หมอที่นี่ก็แปลก...ไม่ยักกะให้ยาแก้ไอ บอกว่าดีซะอีกที่ไอ จะได้เป็นการไล่เสมหะ ไล่ลม อะไรต่อมิอะไร ไอ้เราก็เหรอ??? ไม่เคยได้ยินอ่ะ เป็นเมืองไทย ก็คงฟาดไปหลายขวดแล้ว ตอนนี้ลูกพูดเก่งขึ้นแยะ จะว่าไปแล้วก็ พูดมาก นั่นเอง ต้องยกความดีความชอบให้เนอร์สเซอรี่จริงๆ เหอ เหอ คงเพราะได้อยู่กับเด็กๆรุ่นเดียวกัน และก็มีทั้งเด็กที่พูดได้ดีแล้วด้วยมั๊ง ที่น่าดีใจก็คือ บางที ลูกตอบเราเป็นภาษาไทย แล้วก็ตอบพ่อเค้าเป็นภาษาฝรั่งเศส ฮ่า ฮ่า แสดงว่าตอนนี้เริ่มแยกแยะได้แย้วววววว บางทีเผลอตอบเราเป็นภาษาฝรั่งเศส แต่ก็อุตสาห์หันมาตอบอีกทีเป็นภาษาไทย สงสัยกลัวแม่มันไม่เข้าใจ ( คงเห็นว่าแม่มันออ่นภาษาข้างพ่อล่ะมั๊งนั่น) ... .. . จะดีใจ หรือเสียใจดีหว่า วันก่อนออกไปเดินเล่นกันข้างนอก (เพราะมีแดดบ้างหรอกนะเลยออกไปอ่ะ) กะว่าคงจะเห็นดอกไม้หน้าหนาวบ้าง มันไม่น่าจะแห้งตายหมดหรอกน่า ไม่มีอ่ะ ไม่มีเลย.... อุตสาห์มีกำลังใจกลับมาแบกกล้องอีกครั้ง (หลังจากที่หันหลังให้กล้องตั้งแต่ตั้งท้องได้) เดินซะจนหน้าชา เลยหันหลังจะกลับบ้าน โอ้ววววว....มีหรอมแหรมบนยอดสูงๆโน่นแน่ะ เอาซะหน่อยแล้วกัน ดีกว่ากลับบ้านมือเปล่า ดอกอะไรไม่รู้เหมือนกันแฮะ แต่ก็สวยดีอ่ะ นาโอมิก็ช่วยแม่หา... เฮ้อ...นึกๆแล้วก็เบื่อ อยากกลับเมืองไทย กลับไปคงมีอะไรให้ถ่ายเยอะแยะกว่านี้... รอหน้าร้อนก่อนเถอะ....จะตะลุยถ่ายให้กล้องเน่าไปเลย   Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2553     Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2553 0:04:34 น. Counter : 1015 Pageviews.   11 comment Share Tweet

ปาร์ตี้ที่เนอร์สครั้งแรกของนู๋นาโอมิ....Tirer les rois เมื่อปลายเดือนมกราคม ที่เครชจัดงานปาร์ตี้เล็กให้เด็กๆ กับผู้ปกครอง มีโอกาสไปพูดคุย เสวนา หารือกัน จริงๆก็ไม่ใช่อะไร ปกติที่ฝรั่งเศส ทุกปีช่วงปลายเดือนธันวาคน จนถึงต้นเดือนมกราคม จะมีเทศกาลการกิน Galette des Rois ซึ่งเป็นขนมชนิดนึงคล้ายๆพาย และข้างในตัวขนมจะซ่อนรูปปั้นเล็กๆที่ทำมาจากเซรามิคบ้าง เหล็กบ้าง หรือจากพลาสติก (อย่างเผลอกลืนเข้าไปเลยเชียว) ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นรูปปั้นของผู้ที่มีความสำคัญทางศาสนา (แต่ตอนนี้ก็ปรับเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เป็นสัตว์บ้างก็มี) เวลากินก็จะตัดออกเป็นชิ้นๆเหมือนเค้ก ถือกันว่าใครที่ได้ส่วนที่มีรูปปั้นไป ก็จะได้เป็น Rois (กษัตริย์ คิง หรือควีน) ของงานในวันนั้นไป ซึ่งจะมีมงกุฏ (ที่มาพร้อมกับ Galette )ไว้ให้สวมด้วย ส่วนใหญ่ถ้ากินกันที่บ้าน ผู้ใหญ่ก็จะแอบหากันไว้ก่อนแล้ว และก็ให้ส่วนนั้นเป็นของเด็กๆ และกรรมจริงๆวันนั้น ถือว่าเป็นวันปล่อยผีจริงๆ เพราะขนมกินเล่นเยอะมาก (ซึ่งส่วนนึงก็เป็นความผิดของเราเพราะเราซื้อไปสมทบตั้งสามห่อใหญ่ๆ) นาโอมิไม่แตะต้อง Galette แม้แต่ชิ้นเดียว แต่ร้องกินแต่ขนมหวานกินเล่น นี่ก็บรรดาเครื่องดื่มทั้งหลายที่ผู้ปกครองเอาไปสมทบกัน วันนั้นคุณเธอก็ไม่ได้กินโดนรูปปั้นแต่ประการใด แต่มงกุฏที่ใส่อยู่ก็คือบรรดาของที่พี่เลี้ยงสอนให้เด็กๆทำก่อนวันงานหนึ่งวัน วันนั้คุณเธอก็สนุกใหญ่ เพราะมีทั้ง Bon Bon เต็มโต๊ะไปหมด (พ่อกะแม่ก็ไม่มีโอกาสได้ห้ามเท่าไหร่เพราะเกรงใจคนอื่น) เล่นไปกับเพื่อนๆจนเหงื่อตก จะกลับบ้านอยู่แล้วก็ยังอยากเล่นอยู่ พอกลับถึงบ้านก็หมดสภาพ  แบบที่เห็น เด็กหนอเด็ก   Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2553     Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2553 5:06:16 น. Counter : 1380 Pageviews.   3 comment Share Tweet

ท้องอีกแล้ว....ทำไงดีเนี๊ย กลับจากงานแต่งงานน้องสาวที่เมืองไทยมาสามอาทิตย์แล้ว อารมณ์ เบื่อ...ก็ยังอยู่เหมือนเดิม ทั้งๆที่ควรจะรู้สึกปลดปล่อย...ที่ได้กลับไปเยี่ยมบ้าน ทั้งๆที่ควรจะดีใจ ที่พ่อกับแม่จะมาเที่ยวคริสต์มาสที่ฝรั่งเศส และทั้งๆที่รู้ว่าตั้งท้องลูกคนที่สอง... .....ทั้งๆที่รอเค้าอยู่..... หงุดหงิด เหนื่อย เพลีย มันคงเป็นผลข้างเคียงของการตั้งท้องในช่วงแรก แต่เมือนไหร่มันจะหายไปซะทีอ่ะ ... .. . หรือว่า รู้อยู่แล้วว่า อีกหนึ่งปีต่อจากนี้ ทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนที่เคยเกิดขึ้น ตอนที่มีนาโอมิ ตอนที่ต้องอยู่บ้าน...คนเดียว และเลี้ยงลูก ทั้งวัน รอสามีกลับบ้าน ทำกับข้าว พูดคุย เพียงแค่ตอนเย็น ไม่มีพ่อหรือแม่ ญาติ พี่น้อง มาพูดคุยที่บ้าน ไม่มีเพื่อน ที่สนิทรู้ใจมาหา ไม่มีงานทำ ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะหางานแล้ว หลังจากที่นาโอมิไปเนอร์ส ... .. . ทุกอย่าง กำลังจะเข้ามาอีหรอบเดิม เสียใจเหรอ? ปล่าวนะ แต่ ทำไมมันเหงา และเบื่อ อย่างงี้ล่ะ กลับไปเจอเพื่อนๆ ที่มีงานทำ ดูท่าทางเค้ามีความสุขกันจัง ทั้งๆที่รู้ว่าบางทีงานที่ทำมันก็ไม่ได้สนุกไปซะทุกวันขนาดนั้นหรอก แต่... เค้ากำลังใช้ชีวิตแบบคุ้มค่า แบบที่เราอยากกลับไปเป็น ...สำหรับเรา... มันจะมีโอกาสนั้นอีกมั๊ย? สงสารสามีเราจัง เค้าจะรู้มั๊ยเนี๊ยว่าเราเบื่อซะขนาดนี้ ทุกอย่างที่เค้าพยายามหาให้เรา ทำให้ชีวิตเราสะดวกสบาย เป็นมาดาม...อยู่บ้านเฉยๆ... ...บ้านที่เรากำลังจะซื้อกัน... ...รถยนต์ ที่เค้าซื้อเพื่อให้เรามีอิสรภาพมากขึ้น... เงิน...ที่เราใช้จับจ่ายใช้สอยอย่างสบายมือทุกครั้งโดยไม่คลาดแคลน.. มันใช่แล้วเหรอ...มันพอแล้วเหรอ ไม่อ่ะ มันไม่พอ...มันขาดอะไรไป มันขาดอะไรไป?   Create Date : 01 ธันวาคม 2552     Last Update : 1 ธันวาคม 2552 22:07:06 น. Counter : 1223 Pageviews.   22 comment Share Tweet

เมื่อต้องพานาโอมิไปเนอร์เซอรี่ ไม่คิดเลยว่าจะเหนื่อยกว่าที่ต้องเลี้ยงลูกเอง แง แง แต่คาดว่าอีกไม่นานคงดีขึ้น ....เรื่องของเรื่องก็คือ.... สามีหาเนอร์สให้ลูกได้แล้วเมื่อเดือนก่อน สะดวก ปลอดภัย บริการดี ใกล้ที่ทำงาน (คุณสามี) คุณแม่ก็หน้าบาน เพราะ....อึมมมม จะได้มีเวลาเป็นของตัวเองบ้างนิดนึง ลูกก็จะได้มีเพื่อนเล่นเป็นเด็กรุ่นเดียวกัน (ไม่ใช่คลุกอยู่แต่กับแม่) แล้วที่สำคัญที่สุดคือ.... เราจะได้หางานทำเป็นกิจจะลักษณะเสียที (สาธุ)...... แต่ช่วงแรกเนี๊ย ที่นี่เค้าเรียกว่าช่วงการปรับตัว (ไม่รู้ว่าที่เมืองไทยเป็นยังไง) เราขอเวลาไว้ให้ลูกเต็มที่คือ ตั้งแต่ แปดโมงครึ่ง ถึง หกโมงเย็น แต่ช่วงของการปรับตัวเนี๊ย ใน 2-3 วันแรก ต้องไปส่งลูกที่ 9 โมงครึ่ง เราต้องอยู่กับเค้าด้วยจนถึงเวลากลับคือประมาณ 10 โมง วันที่ 4 และ 5 เรา อยู่กับลูกประมาณครึ่งชั่วโมงตอนไปส่ง แล้วกลับไปรับเค้าอีกทีหลังทานข้าวเที่ยง คือประมาณบ่ายโมง ช่วงแรกยังไม่เท่าไหร่ ลูกยังสนุกกับเพื่อนใหม่ ของเล่นใหม่ และอะไรที่แปลกไปจากที่บ้าน แต่พอเข้าช่วงอาทิตย์หลัง เราไปส่งเค้า แต่ไม่ต้องอยู่ด้วยแล้ว ไปรับอีกทีคือหลังตื่นนอน (เด็กจะนอนกลางวัน บ่ายโมง จนถึงประมาณ บ่ายสามโมง) วันแรก ลูกไม่ยอมนอน ร้องไห้อย่างเดียว จนทางเนอร์ส ต้องโทรมาบอกเราให้มารับกลับ ไอ้เราเพิ่งจะกลับมาถึงบ้าน ข้าวปลายังไม่ได้กินเลย ต้องรีบบึ่งไปอีกแล้ว วันที่สอง เราเอาตุ๊กตาที่ลูกติดไปที่โรงเรียนด้วย เค้าร้องไห้ก่อนนอน (จนหลับไปเอง) และร้องไห้หลังตื่นนอน และนอนไปแต่นอนแค่ชั่วโมงเดียวเอง วันเนี๊ย วันที่สามที่เค้าจะนอนที่เนอร์ส ไม่รู้จะออกมาเป็นยังไงเลย (เฮ้อ) เมื่อเช้าก็ร้องไห้ตอนเราจะกลับ...แต่พี่เลี้ยงบอกว่าไม่เป็นไร เราเลยออกมา เราเข้าใจนะว่าลูกคงยัง งง งง ว่าเกิดอะไรขึ้นช่วงนี้ แต่ก็นะ เค้าก็จะต้องเข้าใจในไม่ช้า และเติบโตขึ้น เป็นอย่างที่เค้าควรจะเป็น ที่เหนื่อยสุดก็คือ ต้องขับรถไปรับไปส่งลูก ออกจากบ้านที่แปดโมง เพื่อไปถึงเนอร์ส เก้าโมงครึ่ง โอ๊ววววว ไม่จริง....รถติดแบบ...ไม่รู้จะพูดยังไง แล้วนี่ ถ้าต้องไปส่งลูกที่ 8.30 น เนี๊ย ฉานไม่ต้องตื่นตีห้าเหรอเนี๊ย หมดแรงข้าวต้มค่ะ จริงๆคือใกล้ที่ทำงานสามี แต่ไกลจากบ้านเหลือเกิน กลับมาถึงบ้านไม่เท่าไหร่ ก็ต้องตั้งหน้าตั้งตาบึ่งรถไปรับกลับมาอีกแล้ว ตอนนี้ก็เลยเร่งหาบ้านใหม่กันยกใหญ่ (หลังจากที่พับโปรเจคเก็บไว้นานแล้ว) ส่วนนาโอมิ พี่เลี้ยงบอกว่าเข้ากับคนอื่นได้ง่ายมากมาก ร่าเริง ขี้เล่น กินง่าย อยู่ง่าย ไม่ค่อยงองแง (ยกเว้นตอนนอน) และที่เปลี่ยนไปอีกอย่างคือ ตอนนี้ลูกนอนเร็วขึ้น (จากเมื่อก่อนนอนเที่ยงคืน.....ตอนนี้สามทุ่ม อิ อิ ) ต่อไปอีกหน่อย จะได้กลับไปนอนห้องของตัวเองซะที หลังจากที่งองแง ขอนอนกับพ่อแม่มานานแล้ว แล้วเผื่อว่า...อีกหน่อย.... นู๋จะได้มีน้องซะทีไงล่ะ ถ้าขืนนอนกับป๊ะปา ม๊ะม๊าอยู่อย่างงี้ แล้วเมื่อไหร่หนูจะมีน้องเอาไว้เป็นเพื่อนเล่นล่ะลูกจ๋า   Create Date : 06 ตุลาคม 2552     Last Update : 6 ตุลาคม 2552 19:18:48 น. Counter : 1143 Pageviews.   14 comment Share Tweet

...เหตุเนื่องมาจาก นาโอมิ@สองขวบ จ้า ในที่สุดก็เข้าเลขสอง กับเจ้าตัวยุ่งแสนซน ไม่รู้จะเขียนอะไรถึงลูก เพราะรู้ว่ายังไงก็อ่านไม่ออก อิ อิ อยู่ด้วยกัน 24 ชั่วโมง ทุกวันทุกคืน...กัดกันเป็นประจำ (กัดกันจริงๆ) แต่เราก็รักกัน จริงมั๊ยจ๊ะลูก... จริงๆมาพักหลังๆนี่ ไม่ค่อยเอารูปลูกลงบล็อกเท่าไหร่... แรกๆเราเองไม่ได้คิดอะไรนะ แต่ป๊ะป๋าเค้าน่ะดิ คิดเล็กคิดน้อย.. กลัวไปต่างๆนานา ทำเอาเรากลัวไปด้วยเลย... ก่อนวันเกิดอาทิตย์นึง พอดีมีงานที่วัดไทย (ตามไปดูภาพได้ที่ลิงค์นะค่ะ เอาไปแปะไว้ที่แกลเลอรี่ ห้องกล้องค่ะ) ไปทำบุญที่วัดไทยในฝรั่งเศสค่ะ ก็เลยได้พาลูกไปกราบพระ เป็นครั้งแรกในชีวิตของเค้า แต่เค้าก็กราบเป็นแหะ (อาจจะไม่ได้กราบสามครั้งจริงๆจังๆ แต่ก็พนมมือนะ แล้วก็ก้มหัว) อาจจะเป็นเพราะว่าเราสอนเค้าให้สวัสดี... พอเราบอกให้สวัสดีพระซิ หล่อนก็พนมมือเลย (ป๊ะป๋ายังอาย อิ อิ) คราวหน้าคงต้องพาไปบ่อยๆ จะได้รู้ถึงความที่แม่เป็นพุทธเต็มตัว (แม่ก็ได้อานิสงฆ์ไปกินอาหารไทยด้วย) ตอนนี้เจ้าหล่อนช่างเจรจามาก แบบว่า ให้ทำอะไรเนี๊ย ก็จะบอกว่าเดี๋ยวๆ ขอทำไอ้นั่น ไอ้นี่ก่อน หรือแบบว่า ยุ่งอยู่นะ ไม่เห็นเหรอไง... ...มันน่าจริงๆลูกฉาน... แต่เรื่องเก็บรองเท้านี่ไวมาก...ถึงจะเป็นการ เอาไปโยนไว้ ก็เถอะ แต่แม่ก็ยัง ภูมิใจ อยู่ดี) อีกไม่กี่อาทิตย์ คุณเธอก็จะได้ไปเครชแล้ว ต้องยกความดีความชอบให้คุณป๊ะป๋า ที่หาที่หาทางให้จนได้ เราดีใจที่ลูกจะได้มีเพื่อน และก็ได้เข้ากลุ่มกับเด็กๆรุ่นเดียวกันซะที ถึงแม้ว่าเค้ายังไม่ได้ใช้กระโถนจริงๆจังๆ แต่คิดว่าทางเครชคงฝึกให้ได้ หรือไม่ก็คงทำตามเด็กรุ่นเดียวกัน จริงๆเราก็แอบเครียดเล็กน้อย เพราะลูกยังไม่เคยอยู่ห่างเราเลย กลัวลูกจะคิดว่าเราไม่รักแล้วเอามาปล่อยไว้หรือเปล่าน๊า เราเองก็คงจะคิดถึงเค้าน่าดูเลย ถ้าไม่ได้ยินเสียงโล้งเล้งในบ้านทั้งวันเหมือนที่ผ่านๆมา เพิ่งจะเคยเห็นลูกโหนได้เป็นครั้งแรก โอ๊วววว นี่ทำได้ตั้งแต่เมือ่ไหร่เนี๊ย ไม่มีอะไรจะบอกลูกไปมากกว่านี้ เพราะคิดว่าที่ทำเพื่อลูกไปทั้งหมดก็เป็นสิ่งที่ลูกน่าจะรู้ว่าเราทำเพื่อเค้า หวังว่าถ้าลูกเติบโตขึ้นไป.. จะกลายเป็นเด็กดี มีศีลธรรม ไม่เป็นภาระของสังคม ก็เป็นการดีที่สุดแล้ว ขอให้คุณแม่ คุณลูก และครอบครัวมีความสุขกันถ้วนหน้าในวันหยุดที่จะมาถึงนะค่ะ และก็ขอบคุณสำหรับเพื่อนๆที่แวะเข้ามาทักทายค่ะ   Create Date : 12 กันยายน 2552     Last Update : 12 กันยายน 2552 1:02:23 น. Counter : 900 Pageviews.   16 comment Share Tweet

• แก้วตาดวงใจ
• แม่กระเฌอก้นรั่ว
• ชายคาเดียวกัน
• ตะลอนนอกบ้าน
• ตามประสาผู้หญิง
• มีอะไรที่ฝรั่งเศส
• อะไรก็ตามที่กินได้
• หลงไหลเพลงเก่า
• ห้องมาโคร (macrophotography)
• Portrait , Candid

• M y . P l a c e
• tikkysound
• bad weather
• Gdnzz
• Webmaster - BlogGang

• www.Guimet.fr
• BG ป้ามด
• TestCode
• Color Code ป้ามด
• Code ดอกหญ้าเมืองเลย
• ของแต่ง Blog คุณแพรวขวัญ
• รวม Code คุณ lozocat
• My facebook
• BlogGang.com