บังเอิญใชดร้าย....ใครเคยเจอบ้างมั้ย...? ไปธุระที่นครนายกมาคะ...ตอนแรกไปกัน 3 คนขากลับเขาลงที่ธัญญะบุรี เลยขับรถกลับมาคนเดียว...ก็ขับรถมาเรื่อยๆจนมาถึงด่านธัญญะบุรีกำลังจ่ายเงินค่าผ่านทางอยุ่...ก็มีรถเบรคแตกวิ่งมาชนอย่างแรงเรียกว่าตัวลอย และกระแทกแต่ไม่รู้ว่าโดนอะไร....แต่เอาแบบว่ามึนไม่เห็นดาวไปแป้ปหนึ่งเลย....พอรุ้ตัวก้อเกิดอาการมึนๆ...งง.....และมีเจ้าหน้าที่เข้ามาช่วยเหมือนกัน....ช่วยพาลงจากรถ..ช่วยเอารถเข้าข้างทาง....และหลังจากนั้นก็รอประกัน...รอประกันนานประมาณชั่วโมงกว่าๆ...จนเกิดอาการปวดหัวมากกว่า จะเสดประกัน...ปาไป 18.20 น. รถที่บ้านที่ไปรับเลยรีบพามาโรงพยวบาล คุรหมอสั่งให้นอนเลย..และสั่งตรวจเช็ดทุกอย่างหมดเลย....ปรากฎว่าเกิดจากน้ำในสมองกระฉอก..ทำให้เกิดอาการปวดหัว...มึน...และคลื่นใส้..อาเจียน...จะมีอาการปวดมากๆประมาณ 3-4 วัน...และจะค่อยๆดีขึ้น .....แต่ยังไม่หายขาดนะต้องกินยาต่อเนื่องไปอีก....ประมาณ 2 อาทิตย์ แล้วแต่ว่าอาการจะดีขึ้นช้าหรือเร้ว.....ตอนนี้ก็มีอาการปวดหัวอยู่นะ.... ........พิมพ์ตั้งแต่เช้าแล้ว....พิมพ์ไปหยุดไป พอหายปวดหัว หายมึนก็กลับมาพิมพ์ใหม่...... ............แต่มีเรื่องจะเล่าให้ฟังและคิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับทุกคนเลยเอามาเล่าคะ คือว่าเจ้าหน้าที่ด่านเก้บเงินเขาเล่าให้ฟังว่า ด่านนี้เกิดเหตุกราณ์แบบนี้บ่อยมาก ก่อนหน้าเราก็เป็นรถ10ล้อวิ่งมาชนรถตู้ที่จอดจ่ายเงินค่าด่านอยู่ช่อง 7 เบรคแตกเหมือนกัน มีคนเจ็บระนาวเลย.....และบ่อยมาก ก็เลยอยากให้ทุกคนที่ไปด่านนี้ระวังตัวด้วยนะ ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าเกิดบ่อยทำมั้ยไม่หาทางแก้ไข หรือป้องกัน อย่างนี้ต้องขึ้นอยู่ที่ดวงแล้วล่ะ ว่าวันไหนใครดวงดีไม่ดี ทำใจก็แล้วกันนี้แหละประเทศไทย.......   Create Date : 09 กรกฎาคม 2551     Last Update : 9 กรกฎาคม 2551 19:50:25 น. Counter : 313 Pageviews.   14 comment Share Tweet

มากกว่ารัก...จริงหรือ เค้าส่งเพลงนี้มาให้ฟัง.....จริงหรือที่เราเป็นครึ้งชีวิตที่เหลือ...ไปก็ไม่ได้ ถอยก็ไม่ได้......ไม่รู้เหมือนกันฟังดูนะค่ะ.............   Create Date : 07 มิถุนายน 2551     Last Update : 7 มิถุนายน 2551 20:35:17 น. Counter : 339 Pageviews.   16 comment Share Tweet

ทีลอซู เดือน พ.ย. 2550 นั่งเหงาๆๆฝนตกลงมา...ก็เลยเอารูปน้ำตกทีลอซูมาลงให้ดูค่ะ ไปมาช่วงป่าเปิดค่ะ คือรถเข้าไปไดต้องเป็นวันที่ 1พ.ย ถ้าเป็นก่อนหน้าต้องเดินเข้าไปประมาณ10กิโลมั่งอาจจะมากกว่าก็ได้ค่ะ แต่ช่วงที่น้ำกำลังพอดีและค่อนข้างปลอดภัย และเป็นช่วงที่ลอซูกำลังสวยหลังจากปิดป่าแบบว่าได้พักพื้นพอประมาณ ถ้ามีโอกาสก็ไปเถอะค่ะ เพราะเคยถล่มความสวยหายไปพอประมาณทีเดียว และก่อนที่จะไม่เหลือธรรมชาติให้เราชมแบบนี้อีก อยากให้ช่วยเก็บใว้ให้ลูกหลานรุ่นหลังได้ชมไปอีกนาน เราคนไทยต้องช่วยกันนะค่ะ คนล่ะนิดล่ะหน่อยก็ได้ค่ะ นั่งแพยางล่องไปน้ำตกทีลอซู น้ำตกกสายรุ้ง***ระหว่างทางไปน้ำตกทีลอซู แวะแช่น้ำพุร้อนก่อนนะ ^_^ ขอกินก่อนนะ น่ากินมาก **นั่งรถเพื่อเข้าไปน้ำตกทีลอซู** +++ถึงที่พักน้ำตกทีลอซูแว้วววว+++ !!!อิอิ ---ทางไปน้ำตกทีลอซู--- // ก่อนเจอทีลอซู ก็เจอน้องมันก่อนนะ \\ ...เจอแล้วนี่ไง น้ำตกทีลอซู... ### อลังการมั้ยจ๊ะ ### ==^ ผีเสื้อกับน้ำตก ที่ติด 1ใน 6 ความสวยของโลก^== */* ยามเช้ากับน้ำตกทีลอซู ++ คริคริ ++ **-- กลับที่พัก แวะถ้ำปลาหน่อยนะ--** %% แวะไว้พระด้วย เป็นวัดไม้สักทั้งหลังเลยจ้า %% +-+ถึงแล้วที่พักของพวกเรา ตูกะสู ที่นี่บริการดีมาก แถมอาหารยังอร่อยและสะอาดมาก ๆ ด้วยนะ+-+ .+.ขอซื้อของฝากก่อนนะ.+. /*/ภาพถนนทางลงจากน้ำตกทีลอซูเพื่อกลับกรุงเทพ\*\ *+*ปิดฉากด้วยพี่อู๊ด เจ้าของรีสอร์ทที่เราไปพักกัน*+*   Create Date : 29 พฤษภาคม 2551     Last Update : 30 พฤษภาคม 2551 0:18:47 น. Counter : 960 Pageviews.   15 comment Share Tweet

ที่ราบในขุนเขา อรุณรุ่งประกาศชัยเหนือเทือกเขาทะมึน ลำแสงสาดส่องไล้ทู่งโล่ง ณ เบื่องล่าง แผ่วเพลงเอกภพเยือนเยี่ยมไม้ทุกใบผ่านสายลม เธอจะไม่เห็นภาพนี้ หากมิได้อยู่ตรงนั้นเวลานั้น หมอกนวลนุ่มหุ้มล้อมชะง่อนผาเวลาเช้า ทิวไม้ทาบตะวันเป็นชั้นแถว ระยิบแดดประดับแต่งพราวน้ำค้างบนเนินหญ้า ไออุ่นกรุ่นลอยออก จากอณูดิน แน่ละ เธอจะไม่มีวันเห็นภาพดังกล่าวเช่นกัน หากมิได้อยู่ตรงนั้นเวลานั้น ยามเช้าในทุ่งโล่งกับยามเช้าบนสันภูย่อมให้ภาพที่ผิดแผกแตกต่าง ทว่าในความต่างมีความเหมือน เนื่องเพราะทั้งสองแห่งล้วนขับขานบทเพลงแห่งอนันตกาล เธอจักได้ยินท่วงทำนองนี้ หากในใจของเธอมีรุ่งอรุณ.. ใช่...หากเธอยินยอมและยินดีที่จะอยู่ยังที่ยืน กระนั้นก็ตาม ในโลกมีกี่นามที่โอบกอดทุกขณะอย่างเท่าเทียม? คนเราใช่หรือไม่ว่าทุกเวลานาทีย่อมอยู่ที่ไหนสักแห่ง แต่มากมายเกินนับกลับไม่อยู่ในพื้นที่ที่ตัวองกำลังฝากเงา ชีวิตจึงไม่สัมผัสสัมพันธ์กับสัจจะแห่งห้วงยาม บางท่านไม่เคยเห็นอาทิตย์ลับขอบฟ้าทั้ง ๆ ที่นั่งอยู่เบื่องหน้าอัสดง บางคนอยู่กับคู่สนทนาเป็นนานเนิ่น แต่ไม่เคยฟังผู้อื่นพูดจนหมดความ พ้นจากนี้ยังมีไม่น้อยที่รอคอยเพื่อรอคอย เธอชินใจในทุ่งราบ แต่กลับถวิลหายอดเขาสูง ทว่าเธอไม่เคยขึ้นไปเนื่องจากใจไม่คิดปีน เช่นนี้แล้วเธอจึงไม่เพียงพลาดรักกับทุ่งโล่ง หากยังไม่เคยได้โอบกอดยอดขุนเขา ในจินตนาการแห่งเธอ พื้นราบเป็นเพียงที่ต่ำ เธอมองไม่เห็นไร่นาธัญญาหาร และทุ่งธารแห่งชีวิต เธอเห็นภูดอยเป็นความสูงเมื่อวัดเทียบกับเรือนร่าง เธอไม่รู้ว่าสิ่งใดอยู่บนนั้น และอยู่บนนั้นเป็นเช่นใด ถามว่า แล้วที่ราบไม่ดีตรงไหน ขุนเขามีอะไรเลิศล้ำ? บางที่เธออาจไม่มีคำตอบ เพราะแท้จริงแล้วเธอไม่เคยตั้งคำถามกับตัวเอง เธอไม่รู้ว่าที่ราบกับขุนเขาคือคำไขปริศนาของปุจฉาร่วม บางครั้งที่ราบป้อนคำถาม ขุนเขาให้คำตอบ ขุนเขามีคำตอบก็เพราะที่ราบตั้งคำถาม ขาดสิ่งหนึ่งก็ไม่มีอีกสิ่งหนึ่ง เพราะทั้งสองภูมิลักษณ์ล้วนเป็นหนึ่งวรรคในหนึ่งบทของลำนำฟ้า เธอไม่รู้ว่าไร้ที่ราบก็ไม่มีขุนเขา หากปราศจากขุนเขาที่ราบย่อมไม่อาจปรากฎตัว ในทางกลับกัน ถ้าเธอมองเห็นที่ราบอยู่ในความเป็นขุนเขา เธอย่อมเห็นขุนเขาอยู่ในที่ราบ ต่ำอยู่ในสูง สูงอยู่ในต่ำ และไม่ว่าทำอะไรอยู่ที่ไหนเธอย่อมป่ายปีนสู่ "ยอดเขา" ได้เสมอ อีกทั้งยามขึ้นเยือนยอดเขาเธอกลับเห็นความเปล่าโล่งของกาลเวลา บางทีเธออาจหลุดจากเงื่อนปมรัดชีวิต หากมองเห็นที่ราบและขุนเขาพร้อม ๆ กัน เธอมิอาจเพิ่มความสูงด้วยแผ่นดินที่เธอเหยียบ แต่อาจโบยบินถึงถิ่นดาวขณะเป็นหนึ่งเดียวกับทุ่งร้าง แม้เธอมิอาจสัมผัสน้ำหมอกบนภูผา แต่ก็อาจท่องเมฆาได้ด้วยน้ำใจ ขอเพียงเธออย่าหมิ่นแคลนหนองน้ำและกอหญ้าอันเป็นที่เขียดปลาได้อาศัย และเมื่อใดที่ตื่นตระหนัก ในข้อนี้ เธออาจมาถึงแล้วยังยอดเขาแห่งปัญญาญาณ เธอทราบหรือไม่... มีแต่ในสถานที่ต่ำต้อยและสถานการณ์ต่ำช้า ความสูงส่งจึงปรากฎ ดั่งเช่นบัวงามผุดกำเนิดจากโคลนตม และศาสดากำเนิดจากวงวัฎแห่งกรรมเวร เพราะผ่านแสงแดดแผดกล้าและสายฝนโชกชื้น เธอจึงอาจสร้างวิมานจิตไร้ร้อนหนาว เพราะเคยผ่านสมรภูมิแห่งผิดถูก เคยอาศัยเลือดน้ำตาล้างแผลใจ เธอจึงได้ผลิงามเป็นนักรบแห่งมหากรุณา เพราะเคยลิ้มรสแส้อธรรม เคยชิมบาปของผู้อื่น เธอจึงได้เติบใหญ่เป็นคนของฟ้าดิน สรรพสิ่ง สรรพสัตว์...สรรพคุณ...ล้วนถักทอเป็นสายใย นึกภาพ...ธัญญาหารที่เลี้ยงดูเธอมาจากที่ใด หากมิใช่ซากเศษชีวิตที่ดับสูญ ฉะนั้นเฉกเช่นมหาพฤกษาซึ่งหยั่งรากใต้หญ้า เธอพึงหล่อเลี้ยงวิญญาณสูงด้วยความสมถะสำรวม นกน้อยในป่าใหญ่ อาศัยไม้กิ่งเดียวเป็นบ้าน แต่มันต้องเชื่อมร้อยกับป่าไพรเพื่อให้ได้รู้สึกมีรวงรัง เธอเองก็เช่นกัน พึงเชื่อมโยงกับเพื่อนมนุษย์เพื่อค้นหามาตุภูมิ บางครั้งเธออาจร้องไห้ แต่ต้องรู้ว่าเธอมิได้โดดเดี่ยวดังที่คิด แฉกแดดประกายดาวที่ปรากฎในหยาดน้ำตาของเธอจะเดินทางต่อไปในดาราจักร แล้ววันหนึ่งเธอจะรู้ว่าทุกข์รันทดเป็นเพียงคลื่นลมในทะเลใจ มีใว้เพื่อให้เธอมองเห็นอนิจลักษณ์ บางครั้งเธออาจหัวเราะด้วยหฤหรรษ์ แต่ก็ควรรู้ว่าความรื่นรมย์เป็นพลัง รอยยิ้มของเธอไม่ได้เป็นเพียงของเธอ หากยังช่วยลบรอยโศกที่ติดแต้มอีกหลายดวงตา แม้เรื่องเศร้าของเธอจะสามารถดับดวงดาว แต่ปิติแห่งเธอก็อาจให้กำเนิดเดือนดารา ทั้งนี้เนื่องเพราะดวงจิตคือที่สถิตของจักรวาล เธอมิอาจฆ่าผีเสื้อโดยไม่ทำร้ายทุ่งบุปผา และทุกครั้งที่ป้อนปันให้นกกา เธอย่อมอวยพรให้ป่าดง... ชีวิตอื่น ชีวิตเรา... ชีวิตเขา ชีวิตเธอ...ชีวิตเดียว อรุณรุ่งประกาศชัยเหนือเทือกเขาทะมึน ลำแสงสาดส่องไล้ทุ่งโล่ง ณ เบื่องล่าง แผ่วเพลงเอกภพเยือนเยี่ยมไม้ทุกใบผ่านสายลม เธอจะไม่เห็นภาพนี้ หากมิได้อยู่ตรงนั้นเวลานั้น หมอกนวลนุ่มหุ้มล้อมชะง่อนผาเวลาเช้า ทิวไม้ทาบตะวันเป็นชั้นแถว ระยิบแดดประดับแต่งพราวน้ำค้างบนเนินหญ้า ไออุ่นกรุ่นลอยออกจากอณูดิน แน่ละ เธอจะไม่มีวันเห็นภาพดังกล่าวเช่นกัน หากมิได้อยู่ตรงนั้นเวลานั้น อันที่จริง แม้เธอจะอยู่ที่นั้นเวลานั้น เพลงภาพแห่งรุ่งอรุณ จะปรากฎขึ้นไม่ได้ หากในใจของเธอยังไม่พร้อมเป็นส่วนเสี้ยวของทิวากาล ณ เส้นขอบฟ้าที่ตะวันฉายแสง คือที่ซึ่งดวงตะวันจากมา คือรุ่งอรุณหรือสนธยา ขึ้นอยู่กับว่าเธอวางชีวิตไว้ในโลกซีกใด ขุนเขาที่เธอถวิลหาจักไม่มีความหมาย หากในใจยังเต็มล้นไปด้วยพื้นที่รกร้างว่างเลือน ต่อให้เธอข้ามพ้นทุ่งหญ้าแห่งความเงียบเหงา ก็อาจพบตัวเองอยู่บนขุนเขาแห่งความเหงาเงียบ เพราะสำนึกที่แยกส่วนคือเงามืดที่คอยทาบทับความพอใจ ......หัวใจข้างแรมไม่อาจส่องทางให้ใคร อีกทั้งมันเองยังขาดอุ่นไอแห่งความรัก... อ่านจากหนังสือค่ะและชอบเลยอยากให้เพื่อน ๆได้อ่านค่ะ ยาวหน่อยนะค่ะเพราะไม่อยากตัดออกเลย ต้องอ่านทั้งหมดถึงจะเข้าใจค่ะ เรื่องและภาพ เสกสรรค์ ประเสริฐกุล   Create Date : 24 พฤษภาคม 2551     Last Update : 25 พฤษภาคม 2551 3:25:24 น. Counter : 330 Pageviews.   3 comment Share Tweet

AF. 5 เป้นคนที่ติดตาม..AF..,มาโดยตลอดตั้งแต่ซีซันแรกๆๆเลย...และวิค3.ก็ได้ ตุ้ยมาเป็นหวานใจ...(แอบเป็นแฟนตุ้ย ) โดยชื่นชอบมากเป็นพิเศษ.... โหวตให้เยอะมาก...ได้ค่าโหวตคื่นมาเยอะด้วย... .....พอวิค..4..ก้เชียรื..มิวสิค...ตี๋..และพะแพง...หมดไปหลายหมื่นบาท เพราะยายมะปราง...ยายแก้ว...และแฮมเบอเกอร์..ชอบกันมากๆๆๆๆ แต่พอตี๋ออกก็มาเชียร์ลูกโป่งเพิ่ม...เพราะดูว่าเขาเสียงดี.. .........แต่เชื่อมั้ยทุกอย่างมันดาวลง....เพราะมีอยู่วันหนึ่งพากันไปเดินเล่น ที่ตะวันนาข้างเดอะมอลล์บางกะปิ....เดิน ๆ กันอยู่หลาน ๆ หันไปเห็นลูกโป่ง และมิวสิคเดินจับมือกันด้วย หลาน ๆ ดีใจกันใหญ่เลย... แต่....มีแต่ลูกโป่งที่ยิ้มให้เด็ก ๆ แต่มิวสิคเขามองแล้วทำเฉย ๆ มากเราเอง งงมาก ๆ ว่าดูว่าตอนอยู่ในบ้านดูแล้วน่ารักมาก แต่ทำมัยตอนนี้เป็นแบบ นี้งง ๆไม่เขาใจเลยจริง ๆ ชอบมิวมากต้อนร้องเพลง... ลำยอง.. ยิ่งชอบมาก มาก ๆ...ไม่น่าเชื่อนะเวลาอยู่ในบ้านกับนอกบ้านทำมั้ยมันต่างกันนักนะ ...............พอมาซีซั้นนี้ไม่มีอารมณ์โหวตเลย...แต่ชอบผู้หญิงนะแต่ยัง ไม่ได้ตัดสินใจ...ชอบหลายคนอยู่....ส่วนผู้ชายเฉย น้องแก้วชอบกี้ รอน แต็บ...ส่วนมะปรางชอบผู้หญิงเหมือนกัน....แฮมเบอชอบ..แต็บ...ปั๋ม... และหนิม....และเพื่อน ๆ ล่ะค่ะชอบใครกันบ้าง.....เอ่ย.....   Create Date : 21 พฤษภาคม 2551     Last Update : 21 พฤษภาคม 2551 21:47:01 น. Counter : 271 Pageviews.   3 comment Share Tweet