|
|
|
The Egg by Andy Weir
ตอนที่คุณตาย คุณกำลังเดินทางกลับบ้าน
มันเป็นอุบัติเหตุทางรถยนต์ธรรมดาไม่มีอะไรพิเศษ แต่ถึงกระนั้นก็ถึงตาย คุณทิ้งภรรยาและลูกสองคนไว้เบื้องหลัง มันเป็นความตายที่ไม่เจ็บปวด เจ้าหน้าที่ EMT พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อช่วยคุณ แต่เปล่าประโยชน์ ร่างกายของคุณขาดวิ่นไปหมดแล้ว เชื่อฉันเถอะ
และนั่นเมื่อคุณพบฉัน
“เกิดอะไรขึ้น…เกิดอะไรขึ้น” คุณถาม "ฉันอยู่ที่ไหน?"
“คุณตายแล้ว” ฉันพูดอย่างตรงๆ ไม่มีการเล่นคำ
“มี…รถบรรทุกและมันลื่นไถล…”
“ใช่แล้ว” ฉันพูด
“ฉัน…ฉันตายแล้ว”
"ได้. แต่อย่ารู้สึกแย่กับมัน ทุกคนก็ต้องตาย” ฉันพูด
คุณมองไปรอบ ๆ มีแต่ความว่างเปล่า แค่คุณกับฉัน . “ที่นี่คืออะไร?” คุณถาม “ นี่คือชีวิตหลังความตายเหรอ”
“ประมาณนั้น” ฉันพูด
“คุณเป็นพระเจ้าใช่ไหม” คุณถาม
“ใช่แล้ว” ฉันตอบ “ฉันคือพระเจ้า”
“ลูก ๆ ของฉัน…ภรรยาของฉัน” คุณพูด
"พวกเขาเป็นอย่างไร?"
“พวกเขาโอเคไหม”
“นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการเห็น” ฉันพูด “คุณเพิ่งเสียชีวิตและความกังวลหลักก็คือเรื่องครอบครัวของคุณ นั่นคือสิ่งที่ดีนะ”
คุณมองฉันด้วยความงงงัน ฉันไม่ได้ดูเหมือนพระเจ้าในสายตาคุณ ฉันแค่ดูเหมือนผู้ชายบางคน หรืออาจเป็นผู้หญิง คล้ายเจ้าหน้าที่พนักงานบางอย่าง เป็นเหมือนครูโรงเรียนมัธยมมากกว่าผู้ทรงอำนาจ
“ไม่ต้องกังวล” ฉันพูด “พวกเขาจะไม่เป็นไร ลูก ๆ ของคุณจะจดจำคุณได้ว่าคุณดีต่อพวกเขาอย่างไร พวกเขายังไม่มีเวลาที่โตพอจะดูถูกคุณคุณ ภรรยาของคุณจะร้องไห้ฟูมฟาย แต่จะโล่งใจอย่างลับๆ ว่าตรงๆชีวิตแต่งงานของคุณกำลังพังทลายอยู่แล้ว ถ้าว่ามันเป็นการปลอบใจสักหน่อย เธอรู้สึกผิดมากนะที่รู้สึกโล่งใจ”
“โอ้” คุณพูด “จะเกิดอะไรขึ้นตอนนี้ ฉันจะไปสวรรค์หรือนรกหรืออะไร?”
“ไม่ทั้งนั้น” ฉันพูด “คุณจะต้องกลับชาติมาเกิด”
“อา” คุณพูด “เช่นนั้น หมายความว่าพวกฮินดูพูดถูก”
“ทุกศาสนาถูกต้องในแบบของตัวเอง” ฉันพูด "เดินมากับฉัน."
คุณเดินตามในขณะที่เราเดินผ่านที่ว่างเปล่า "เรากำลังจะไปที่ไหน?"
“ไม่ได้ไปที่ไหน เป็นพิเศษหรอก” ฉันพูด “แค่รู้สึกดีที่ได้เดินในขณะที่เราคุยกัน”
“งั้นประเด็นคืออะไร” คุณถาม “เมื่อฉันเกิดใหม่ฉันจะเหมือนกระดาษขาวว่างเปล่า เป็นเด็กทารกใช่ไหม ดังนั้นประสบการณ์และทุกสิ่งที่ฉันทำในชีวิตนี้มันก็ไม่สำคัญ”
“ไม่อย่างนั้น!” ฉันพูด “ คุณมีความรู้และประสบการณ์ทั้งหมดในชีวิตของคุณในอดีต เพียงแต่คุณจำมันไม่ได้ในตอนนี้”
ฉันหยุดเดินแล้วตบไหล่คุณ “ วิญญาณของคุณงดงามยิ่งใหญ่สวยงามและใหญ่โตเกินกว่าที่คุณจะจินตนาการได้ จิตใจมนุษย์สามารถบบรรจุได้เพียงเศษเสี้ยวเล็ก ๆ ของสิ่งที่คุณเป็น หมือนกับการจุ่มนิ้วในแก้วน้ำเพื่อดูว่ามันร้อนหรือเย็น คุณเอาเศษเสี้ยวเล็ก ๆ ของคุณไปไว้ในร่างและเมื่อคุณนำมันออกมาคุณจะได้รับประสบการณ์ทั้งหมดที่มี
“คุณอยู่ในร่างมนุษย์มาตลอด 48 ปีที่ผ่านมา ซึ่งก็ยังไม่ได้ยาวนานพอที่รู้สึกถึงจิตสำนึกอันยิ่งใหญ่ที่เหลืออยู่ของคุณ หากเราอยู่ที่นี่นานพอคุณจะเริ่มจดจำทุกสิ่งได้ แต่ไม่มีประโยชน์ที่จะทำสิ่งนั้นระหว่างแต่ละชีวิต”
“แล้วฉันกลับชาติมาเกิดกี่ครั้งแล้ว?”
“โอ้หลายครั้ง มากมาย และอยู่ในชีวิตที่แตกต่างหลายหลาก” ฉันพูด “คราวนี้คุณจะเป็นสาวชาวนาจีนในปีค. ศ. 540”
“เดี๋ยวก่อนอะไรนะ?” คุณพูดติดอ่าง “ คุณจะส่งฉันย้อนเวลากลับไป”
“เอาล่ะพูดทางเทคนิค เวลาที่คุณรู้จักมีอยู่แต่ในจักรวาลของคุณเท่านั้น ที่ที่ฉันมาสิ่งต่างๆมันต่างไป”
“คุณมาจากไหน” คุณพูด
“โอ้แน่นอน” ฉันอธิบาย “ฉันมาจากที่ไหนสักแห่ง ที่อื่น. และมีคนอื่นที่เหมือนฉัน ฉันรู้ว่าคุณอยากรู้ว่ามันเป็นอย่างไร แต่คุณจะไม่เข้าใจมันหรอก”
“โอ้” คุณรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย "แต่เดี๋ยวก่อน. ถ้าฉันกลับชาติมาเกิดในเวลาอื่นๆฉันอาจมีปฏิสัมพันธ์กับตัวเองในบางครั้ง "
“แน่นอน เกิดขึ้นตลอดเวลา และด้วยทั้งสองชีวิตเพียงตระหนักถึงแค่ช่วงอายุขัยของพวกเขาเอง คุณก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้น”
“แล้วมันเพื่ออะไร?”
“ถามจริงอะ” ฉันถาม "อย่างจริงจัง? คุณกำลังถามความหมายของชีวิตกับฉัน นั่นไม่ใช่ยึดติดกับรูปแบบไปหน่อยเหรอ?”
“ก็นี่เป็นคำถามที่สมเหตุสมผล” คุณยืนยัน
ฉันจ้องมองตาคุณ “ ความหมายของชีวิต เหตุผลที่ฉันสร้างจักรวาลทั้งหมดนี้เพื่อให้คุณเติบโตขึ้น”
“คุณหมายถึงมนุษยชาติ? คุณต้องการให้เราเจริญจนมีวุฒิภาวะ?”
“ ไม่ เพียงแค่คุณ ฉันสร้างจักรวาลทั้งหมดนี้เพื่อคุณ ในแต่ละชีวิตใหม่คุณจะเติบโตและมีวุฒิภาวะและกลายเป็นสติปัญญาที่ยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้น”
"แค่ฉัน? แล้วคนอื่นล่ะ?”
“ไม่มีใครอีกแล้ว” ฉันพูด “ในจักรวาลนี้มีแค่คุณและฉัน”
คุณจ้องที่ฉันอย่างว่างเปล่า “ แต่ทุกคนบนโลก…”
“ทุกคนคือคุณ การกลับชาติมาเกิดที่แตกต่างของคุณ”
"เดี๋ยว. ฉันคือทุกคน!?”
“ตอนนี้คุณเข้าใจแล้ว” ฉันพูดพร้อมกับแสดงความยินดีด้วยการตบหลัง
“ฉันเป็นมนุษย์ทุกคนที่เคยมีชีวิตอยู่?”
“หรือใครที่ยังมีชีวิตอยู่ด้วย”
“ฉันคืออับราฮัม ลินคอล์น?”
“และคุณคือจอห์น วิลค์ส บูธ เช่นกัน” ฉันเสริม
“ฉันเป็นฮิตเลอร์” คุณพูดตกใจ
“และคุณคือคนที่เขาฆ่านับล้าน”
“ฉันคือพระเยซู”
“และคุณคือทุกคนที่ติดตามเขา”
คุณเงียบไป
“ทุกครั้งที่คุณทำร้ายใครบางคน” ฉันพูด “คุณกำลังตกเป็นเหยื่อของตัวเอง การแสดงความเมตตาทุกครั้งที่คุณทำคุณได้ทำเพื่อตัวเองแล้ว คุณได้ประสบทุกช่วงเวลาที่มีความสุขและเศร้าของมนุษย์ไหนๆที่มีมา”
คุณครุ่นคิดอย่างยาวนาน
“ทำไม” คุณถามฉัน “ทำไมต้องทำทั้งหมดนี้”
“เพราะสักวันคุณจะกลายเป็นเหมือนฉัน เพราะนั่นคือสิ่งที่คุณเป็น คุณเป็นหนึ่งในพวกของฉัน คุณเป็นลูกของฉัน”
“โอ้ว” คุณพูดอย่างเหลือเชื่อ “คุณหมายความว่าฉันเป็นพระเจ้าเหรอ?”
“ยัง ยังไม่ใช่ คุณเป็นแค่ทารกในครรภ์ คุณยังต้องเติบโต เมื่อคุณใช้ทุกๆชีวิตมนุษย์ที่มีมาตลอด คุณจะโตพอที่จะจุติ”
“ดังนั้นทั้งจักรวาล” คุณพูด “มันแค่…”
“ไข่” ฉันตอบ “เอาล่ะ ถึงเวลาแล้วที่คุณจะไปสู่ชีวิตต่อไปของคุณ”
และฉันก็ส่งคุณไปตามทางของคุณ
ได้รับคำอนุญาตจาก คุณ andy weir ให้แปลและเผยแพร่ได้
| Create Date : 02 กรกฎาคม 2562 | | |
| Last Update : 3 กรกฎาคม 2562 21:01:43 น. |
| Counter : 1249 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
