ขอขอบคุณภาพประกอบจาก dailystar.co.uk , express.co.uk

และนี่ก็คือ "สตีฟ โจนส์" ชาวสวนจากอังกฤษวัย 48 ปี ที่หลงใหลการเก็บขยะชนิดที่ว่าต้องยึดมันเป็นงานอดิเรก และซื้อรถเก็บขยะไว้เป็นของตัวเอง หลังจากที่เขาพบว่าตัวเองรู้สึกมีความสุขที่สุดทุกครั้งเมื่อได้เห็นเครื่องบดขยะหลังรถ กำลังบดขยะที่ไม่มีใครต้องการและกลืนมันหายไปในตัวถังเก็บ ซึ่งแม้ว่าสตีฟจะรู้ตัวว่า เขาอาจจะเป็นคนเดียวในโลกใบนี้ที่ชื่นชอบการขับรถตระเวนจัดการขยะ และหลาย ๆ คนก็อาจจะมองว่าเขาแปลกประหลาดอยู่บ้าง แต่สตีฟก็ดูจะไม่สนใจอะไรเลย เพราะอย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งที่ทำให้เขามีความสุข และที่สำคัญ ยังเป็นงานอดิเรกที่มีประโยชน์ต่อสังคมที่น่าชื่นชมไม่น้อยเลยทีเดียว

สำหรับที่มาที่ไปของงานอดิเรกนี้ สตีฟได้เปิดเผยว่า เขาเติบโตมาอย่างเด็กผู้ชายทั่ว ๆ ไป แต่สิ่งหนึ่งที่แตกต่างออกไป ก็คือ ในขณะที่เด็กผู้ชายทั่วไปสนใจเกี่ยวกับเรื่องรถยนต์ เครื่องบิน หรือหุ่นยนต์นั้น เขากลับรู้สึกตกหลุมรักรถขยะ เรียกว่าเป็นแฟนพันธุ์แท้รถขยะเลยก็ว่าได้เพราะทุกครั้งที่รถขยะมาจอดเก็บขยะหน้าบ้านของเขา เขาก็มักจะไปยืนมองมันขณะที่มันกำลังบดย่อยและบีบอัดขยะจำนวนมหาศาลให้เข้าไปอยู่ในตัวถังด้านหลังรถ แถมยังจดบันทึกชื่อรุ่นและหมายเลขทะเบียนของรถแต่ละคันเอาไว้อย่างละเอียดยิบด้วย ซึ่งแน่นอนว่าหลงใหลรถขยะซะขนาดนี้ ถ้าหากใครถามว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไรแล้วล่ะก็ เขาก็จะตอบอย่างภาคภูมิใจว่าอยากจะเป็น "คนเก็บขยะ" นั่นเอง

และเพื่อไล่ตามความฝันการเป็นคนเก็บขยะ เมื่อเขาเติบโตเป็นวัยรุ่น ทุก ๆ ปิดเทอมภาคฤดูร้อนเขาจึงทำตัวเป็นอาสาสมัครคนเก็บขยะ แต่งกายด้วยชุดสีส้มทั้งตัวและขอติดรถขยะเพื่อร่วมออกทำภารกิจแบบไม่รับค่าตอบแทนนานถึง 17 ปีเต็ม ชนิดที่ว่ากลายเป็นเพื่อนซี้กับพนักงานเก็บขยะเลยทีเดียว และที่สุดความฝันของสตีฟก็เป็นความจริงในปี 2530 เมื่อเขาได้เป็นคนเก็บขยะเต็มตัว แต่แล้ว เขาก็ได้ทำตามฝันในช่วงเวลาสั้น ๆ เพียง 4 ปีเท่านั้น สุดท้ายเขาก็ต้องลาออกเพราะหมดกำลังใจด้วยรู้สึกว่าคนรุ่นใหม่และเพื่อนร่วมงานของเขาไม่มีความทุ่มเทจริงจังให้กับอาชีพนี้เลย

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น การลาออกจากอาชีพคนเก็บขยะก็ไม่อาจทำให้สตีฟเลิกฝันถึงการเป็นคนเก็บขยะแต่อย่างใด สตีฟได้ออกรถขยะเป็นของตัวเอง โดยเป็นรถจากเชลฟ์โวคส์ แอนด์ ดริวรี่ รุ่นปี 2525 ซึ่งนับว่าเป็นรุ่นที่หายากเสียด้วย จากนั้นเขาก็เริ่มตระเวนท่องเที่ยวไปในที่ต่าง ๆ แล้วเก็บขยะเป็นงานอดิเรก โดยช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา นอกจากจะตระเวนเก็บขยะไปทั่วเกาะอังกฤษแล้ว สตีฟยังได้ออกเก็บขยะไปไกลถึงไซปรัสในปี 2549 และที่มอลต้า ในปี 2552 ด้วย ยิ่งไปกว่านั้น ขณะที่สตีฟออกตระเวนเก็บขยะ เขาก็ยังได้สังเกตรุ่นของรถเก็บขยะทุกคันในเมืองต่าง ๆ อย่างที่เคยทำมาตั้งแต่เด็ก ๆ แถมยังแอบออกความเห็นว่ารถขยะที่อื่นยังไม่ค่อยดีเท่าของอังกฤษเสียด้วย

ทุกวันนี้ นอกจากการทำสวนเป็นอาชีพหลักแล้ว สตีฟยังคงใช้เวลาว่างทุ่มเทให้กับการขับรถขยะคู่ใจออกตระเวนเก็บขยะโดยไม่ได้หวังค่าตอบแทนใด ๆ จากใครเลย และรถขยะของเขาก็ดูจะเป็นรถขยะที่สะอาดและดูดีที่สุดคันหนึ่งเลยทีเดียว เนื่องจากเขารักรถคันนี้มาก จึงหมั่นทำความสะอาดและนำรถเข้าศูนย์เพื่อเช็คสภาพให้ใช้งานได้ดีอยู่เสมอ โดยในปีหนึ่ง ๆ เขาจะเสียค่าใช้จ่ายไปกับรถขยะคันนี้ประมาณ 50,000 บาท หากวิ่งด้วยความเร็วปกติที่ 70 กิโลเมตรต่อชั่วโมงขณะที่ตอนนี้ สตีฟกลายเป็นคนดังในวงการคนเก็บขยะในอังกฤษไปแล้ว ทุกคนรู้จักเขาและยินดีที่เขาได้ช่วยงานเก็บขยะของหลาย ๆ พื้นที่เป็นอย่างมากเลยล่ะ

ก็เรียกว่าแม้จะเป็นงานอดิเรกที่ถึงแม้จะไม่เหมือนใคร แต่ก็น่าภูมิใจและน่าชื่นชมอยู่ไม่น้อย ก็แหงล่ะ มันทั้งทำให้ตัวเองมีความสุข และยังทำประโยชน์ให้กับสังคมอย่างมากมายแบบนี้ งานนี้บอกได้คำเดียวเลยว่า สตีฟ นายมันสุดยอดจริง ๆ !!