Minibar Miki บ๊อง  ตอนที่ทำงาน ช่วงแรกๆ เราก็เข้างานตอนเช้าค่ะ เข้า ประมาณ 6.30 เลิก 16.30 ทำงานวันละสิบ ชม...เงินเดือนเหมือนทำวัน สี่ชั่วโมงค่ะ อิอิ((แอบเมาส์)) แล้วเราจะกลัวการเข้างานกะดึกมากมายเลยอ่ะ ((ช่วงแรกๆงอแง เป็นเด็กทำอมยิ้มชิ้นสุดท้ายตกคลอง )) เพราะอะไรหรอคะ??? “พวกรอบดึกน่ากลัวมากกกกกกกกกก” ค่ะ อ่านไม่ผิดค่ะ น่ากลัวมากจริงๆ คนแรกที่เจอ สำหรับมนุษย์ขายแรงงานตอนกลางคืนคือ “พี่ปลวก” ค่ะ เจอชีใน Locker ...แล้วชีกำลัง ทำท่าเหมือนจะพังตู้((จริงๆแกหยิบของค่ะ)) ส่วนมิกิ เนี่ย...กำลังจะเปลี่ยนชุด ไป On floor ค่ะ “เอ่อ เดี๋ยวกูออกไปแล้ว...มึงรอนั่นแหละ” แล้วชีก็กระแทกตู้ ราวกับตู้ไปกัดหน้าแข้งพี่ปลวก...พร้อมมองหน้ามิกิ หนึ่งจังหวะ แล้วเดินออกไปอย่างว่องไว..... กลัววววววววว T^T ความกลัวบังเกิดทันดี....ถ้าต้องอยู่ดึก ต้องอยู่กับอิพี่ปลวกนี่นะสิ!!!! ตายแน่ๆกู ((คิดไปนั่น ตอนนั้นเพิ่งเข้าทำงาน เดือนแรกๆ เค้ายังไม่จับอยู่ดึกหรอกอินู๋)) ทำงานแรกๆ ปัญหาอะไรที่เจอมา ก็มีแต่คนคอยแก้ให้ โคตรสบาย สยายผม...ยืนๆ แปรบๆ โอ๊ะ รอบบ่ายมาเปลี่ยนแล้วหรือนี่ เก็บงาน...ต๊อกงาน ปิดยอด((ใครอยากรู้ว่าคือไร ถามมาค่า)) กลับบ้าน โอ้ย สบาย...ปัญหาไม่ค่อยได้ ดีลเอง จะเป็น พี่ๆ Duty Manager((ซึ่งภายหลังเรา ได้เปลี่ยนชื่อตำแหน่งให้เป็น ดูขี้เมเนเจ๋อ...คือเค้าทำงานแบบ Take all The Bull shitอ่ะค่ะ จริงๆ)) ที่มาจัดการให้ ^^ เรามัน Gsa ตัวเล็กๆ ไม่มีแรงทำไรใครได้อ่ะคะ  ฉนั้น ปัญหาช่วง สองสามเดือนแรกของการทำงานเรา ตัดไป ((ไม่รวมเรื่องชอต บาร์นะคะ..มีเรื่องเล่าสนุกๆเยอะค่ะ เกี่ยวกับชอตบาร์)) ไหนๆก็ไหน กลัวว่าจะลืม...เอาเป็นเรื่องความเปิ่น โง่ ซ่า ปากหมา บ้าพลังของเรา กับ  HK(( House Keeping)) ก่อนนะคะ.... Miki:“พี่ค่ะ ห้อง xxxx เช็คเอ๊าค่ะ เช็คบาร์ด้วย” มิกิแจ้งแม่บ้านทันทีที่แขกลงมาเช็คเอ๊าท์...สักแป๊บบบบนึงแม่บ้านก็โทรลงมา HK: 1 สิงห์  1 โค๊ก โอเค๊ หนึ่งโค๊ก 100นึง... หนึ่งน้ำสิงห์ 100นึง  รวมแล้ว สองร้อยบาทไทย!! จบไป... เช๊คเอ๊าสำเร็จ บาร์ไม่หลุด ไม่มีไรเลยค่ะ เรื่องนี้.........     ใครว่า!!! พอตอนปิดยอด พี่ Minibar มาถาม Minibar Man:น้อง มิกิ ใช่ไม๊ครับ... Miki: ((ทำหน้าแอ๊บแบ๊ว)) ใช่พี่ มีไรป่าวคะ... Minibar Man:น้อง เก็บบาร์ขาดไป 100นึงนะ ห้อง xxxx Miki:ไม่ขาดนะพี่ห้องนี่ 1 สิงห์ 1 โค๊กไง.... Minibar Man: น้องเก็บ สิงห์ขาดไป 100นึงนะ... Miki: O_o ((คิด>>เป็นไปได้ไงวะ>>>คว้า List Minibar มาเมียงมอง)) สิงห์อะไรอ่ะพี่ น้ำสิงห์ หรือเบียร์สิงห์ แม่บ้านก็ไม่บอกหนู หนูก็ไม่รู้นี่น่า ว่ามันเป็นน้ำหรือเบียร์ หนูเลยเก็บป็นค่าน้ำสิงห์มา Minibar Man: เอ่อ - -“ น้อง.....โรงแรมเรา ไม่มีขายน้ำสิงห์ นะ...มีแต่เบียร์...ราคา200 นะน้อง... Miki: ((ดู list minibar จนทั่ว T^Tกรู๊ ไม่เห็น ลิสน้ำสิงห์จริงๆด้วยยยยยย)) หน้าเริ่มเสีย....จน Duty Mag ต้องมา Clear ให้ ว่า มันเป็นแบบนี้นะ....น้องเค้ายังใหม่อยู่ ไม่รู้เรื่อง((ก็แหง๋งล่ะไม่มีใครมาเทรนนู๋เลย ว่าในมินิบาร์มีไรบ้าง..แล้วอินังมิกิก็ปากมีแต่ไม่ถามเน๊อะ))    Case นี้ทำอายไปอีกนาน สำหรับ มิกิค่ะ  แต่เรื่อง Bar ๆ เนี่ยยย มีอีกเยอะๆ ไว้มาเมาส์ต่อ แหะๆ   Free TextEditor   Create Date : 15 กรกฎาคม 2552     Last Update : 15 กรกฎาคม 2552 1:02:03 น. Counter : 525 Pageviews.   3 comment Share Tweet

เริ่มงานกับ มิกิ!! เริ่มต้นชีวิตการทำงาน กับ รร ชื่อดังระดับ สี่ดาว...มิกิ ไม่ได้จบการโรงแรมมาค่ะ แต่จบ มนุษย์ภาษาอังกฤษ ก็เลยไม่มีความรู้เกี่ยวกับการโรงแรมเลย...ตอนแรกไปทำ ก็เหมือนไปสนุก เพราะเรายังทำอะไรไม่เป็น เป็นแค่ Junior คนหนึ่ง ที่ให้เรา Training อยู่ในแผนกต่างๆ ของ Front Office ตั้งแต่ ไปอยู่ใน Reservation ประมาณ อาทิตย์กว่าๆ ((จนตอนแรก เห็นความอบอุ่นในนั้นแล้วอยาก Transferเป็น Reservationเลย)) ไปฝึก Operator, concierge, business center จนได้ On Floor การทำงานที่นี่ใช้การ “ครูพักลักจำ” ค่ะ เพราะว่าการ ฝึกในแผนกต่างๆมีส่วนเกี่ยวข้องเพียงนิดเดียวกับงานหน้า Front เช่น การ check-in check-out การ Block ห้องพัก การเลือกห้องพักแบบต่างๆ ไม่มีใครสอนในการ Training เลยค่ะ เป็นการ ด้นสดๆหน้า Front เลยค่า แต่ด้วยความโชคดี..ที่เรา เป็นคนทำอะไรไว((สมกับ Concept ของโรงแรม ที่แขกทุกคนต้องการ ความรวดเร็วจากโรงแรมแห่งนี้)) พอได้ On Floor จริงๆ ก็สนุกค่ะ ตอนแรก พี่ๆเค้าก็บอก ก็เตือน เรื่องเงินทอง อย่าให้พลาด อย่าให้หลุด เราเองก็พยายามอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้....แล้วการ ทำงานในช่วงแรกของเราก็เกิดการผิดพลาดค่ะ ขณะที่เรา รอแขกมาติดต่อ ก็มี ผู้ชายไทยคนหนึ่งค่ะมาขอเข้าพัก โดยที่ไม่มีการทำ Booking ไว้... เราก็โอเคคะ ((ขอยอมรับจริงๆว่า ด้วยความใหม่ในการทำงาน เราลืมบอกราคา ค่าห้องไปค่ะ)) ((ซึ่งมันค่อนข้างแพง)) แล้วแขกท่านนี้นะเราอยากให้ส่วนลดมากเลยค่ะ เพราะว่า เค้าบอกว่าเค้ามาจาก ต่างจังหวัด เนี่ย มากรุงเทพคนเดียว มาดูไฟ วันพ่อ เนี่ยขึ้นรถไฟมา แต่จะลองกลับเครื่องบิน ครั้งแรกเลยนะ ((เราภาวนาว่าขอให้เค้าได้รับการบริการที่ดีเถอะนะคะ บนเครื่องบิน))... เค้าชวนเราคุยสารพัด จนเราเองเนี่ย ลืมไปจริงๆว่าต้องแจ้งค่าห้องกับแขก...จนเรา Check –in เรียบร้อยล่ะ...แขกขึ้นห้องไปนอนสบายๆล่ะ แล้ว Supervisor ในรอบเช้าวันนั้น ก็มาตรวจงานเราค่ะ...  Super:มิกิ....ไหนสลิป เครดิตแขก((อ้อ พวกเราชาว โรงแรมน่าจะรู้เนอะว่า แขกเข้าพักต้องมีการ Deposit เครดิต หรือเงินสดอ่ะคะ)) เอ๊ะ หรือแขกจ่ายเงินสดล่ะ?? ทำไมไม่เขียนไว้..??? Miki:.........((คิด)) Super:เห้ยO_o ในเครื่องก็ไม่มี Balance นี่ มิกิ!!เก็บเงินแขกมาป่าวเนี่ย??? Miki:....((ยังนั่งเอ๋อ)) หืมมม คนไทยใช่ไม๊คะพี่....??? คือ...ไม่ได้เก็บแขกอ่ะ...ไว้เก็บตอนออกได้ไม๊ สงสารลุงเค้าอ่ะ มาคนเดียว ปล่อยแกไปเหอะ....เค้ามาดูไฟวันพ่อ>>>เกี่ยวไรฟร่ะ Super: O_o เห้ยยยย ปล่อยแขกไปไม่เก็บ Depเลยหรอ..บอกราคาไปป่าว??? Miki:.......ป่าว..... T^T ((เริ่มกลัวมากขึ้นๆ)) Super:ชิบหาย... ต้องโทรไปหาแขกนะ ให้เค้าลงมาวาง Dep ถ้าแขกหนีไป หายไป...จะทำไง จ่ายไม๊ค่าห้อง x,xxx อ๊า Miki: T^T พี่...ช่วยหนูหน่อย...หนูลืมจริงๆ หนูเห็นแขกแล้วสงสารอ่ะ ไม่กล้าเก็บเงิน.... Super: เห้อออออ... แล้วจะจ่ายแทนแขกไม๊ถ้าเค้าไม่จ่าย...แล้ว พี่ Super ก็กดโทรศัพท์หาแขก เพื่อเจรจากับแขก... ผลก็คือ แขก งงๆ ((เพราะว่า แขกเองก็ไม่เคยพัก โรงแรมแบบนี้อ่ะค่ะ)) แล้วบอกว่า ก็ว่าตอน Check-in ไม่บอกราคาค่าห้อง แล้วแขกก็น่ารักมากๆ ลงมาวางDepค่ะ เค้าก็เค้าใจว่า เราเพิ่งเข้ามาทำงานแรกๆ เลยไม่ค่อยรู้เรื่องมาก ส่วนเรา ตอนนั้นยอมรับว่า นิสัยไม่ดี ไม่กล้าสู้หน้าแขกเลยค่ะ เลยได้ฝากพี่ Super ไปขอโทษแขก คือยอมรับ ไม่อายเลยจริงๆว่าเรา ไม่กล้าสู้หน้าจริงๆค่ะ.. แต่ขอแอบบอกว่า แขกพกเงินเยอะมากๆ- -“ จ่ายค่าห้องที่โรงแรมได้เป็นเดือนๆอ่ะคะ เรายังกลัวๆอยู่ว่า แกมาคนเดียวแบบนี้ อันตรายน่าดูเลยนะ...   หลังจาก Case นี้เกิดขึ้น.... เราทำงานที่โรงแรมนี้จาสองปี...ไม่เคยมีแขกคนไหนที่มา Check-in กับเราแล้วไม่มี Dep ได้ขึ้นห้องไปเลยค่ะ!!!!   ปล.ไม่ว่ายังไง ก็ขอขอบคุณคุณลุงนะคะ ที่เข้าใจ Receptionมือใหม่แบบหนู....แล้วก็ขอโทษจริงๆด้วยค่ะ ที่ดูสะเพร่าในหน้าที่ T^T แต่ตอนนี้หนูโปรขึ้นเยอะแล้วค่า     Free TextEditor   Create Date : 14 กรกฎาคม 2552     Last Update : 14 กรกฎาคม 2552 1:12:24 น. Counter : 375 Pageviews.   2 comment Share Tweet

เริ่มต้น เพราะ ความรัก.... อยากทำมานานล่ะ ไดอารี่เอาไว้บ่นๆ เรื่องที่ต้องเจอเนี่ย เห้อออออ..... ชื่อ มิกิ นะคะไม่ได้เป็นลูกครึ่งแต่ประการใดๆ แต่ที่ทำงาน เรียกแบบนี้ ((ด้วยความกระแดะ)) ทำงานโรงแรมหลังจากเรียนจบ ได้สองอาทิตย์ ที่โรงแรมมีชื่อแห่งหนึ่ง มีหน้าที่คอย Check in-check out แขก ที่เข้าพัก...จนบางครั้งมีหน้าที่จ่ายเงินแทนแขก ที่ไม่ยอมจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆในโรงแรม...มีพี่ๆ เพื่อนๆ ที่แสนดีเป็นเพื่อนร่วมงาน... เจ้านาย มีดีบ้างร้ายบ้าง ตามประสา....((ช่วยไม่ได้จริงๆ)) จนวันนี้ ออกจากงานมาแล้ว เนื่องจากการทำงานที่ไม่ได้รับความเท่าเทียมในสังคม... จึงออกมา อยู่บ้านเฉยๆ ใช้ Service Mind ที่บ้านดีกว่า.... ขอเกริ่นว่า เป็นคน ชอบการบริการ ผู้คนมากกกกตั้งแต่เล็กๆ เช่น ชอบไปนวดให้พ่อแม่ จน ถึงป้าข้างบ้าน...ชอบไป ช่วยเพื่อนบ้านล้างรถ เสริฟอาหาร ดูแลคนป่วย พาเพื่อนไปห้องพยาบาล ช่วยอาจาร์ยยกสมุดการบ้าน...ทำทุกอย่างที่ได้ช่วยเหลือคนอื่น... แม้ว่าบางครั้งผลที่ได้ อาจไม่สวยงามอย่างที่คิด เช่น...นวดยายข้างบ้าน คอเคล็ด...ล้างรถจนน้ำยาเค้าหมด...เสริฟอาหาร แต่ทำแก้วแตก... อะไรแบบนี้... แต่ก็ชอบ ชอบที่จะช่วยเหลือ และ บริการผู้คน เพียงแค่ "รอยยิ้ม"  จึงเป็นจุดที่ทำให้เราคิดได้ตั้งแต่ ป.4 ว่า อยากเป็น "แอร์"  แต่พอเรียนจบมาด้วยการแข่งขันสูงมาก... จึงผันตัวเองมาเป็น "GSA" หรือ รีเซฟชั่นนั่นแหละค่าาาาาา เพราะเล็งเห็นว่า "เอาว๊ะ ได้พบปะผู้คน ได้สื่อสาร ภาษาอังกฤษ ได้ค่อยช่วยเหลือแขกบ้างแหละ" ก็ได้มายืนอยู่ ที่เคาร์เตอร์ Reception นับแต่นั้นมา..... เราไม่รู้ว่าโรงแรมไหน เจออะไรบ้าง... เราได้ แชร์ความรู้สึก ประสบการณ์ที่ทุกคนได้พบเจอ ทั้งดี ร้าย เลว ทราม...มาร่วมกัน แชร์กัน แบ่งกัน...ที่ Blog นี้... เราทำขึ้น เพราะว่าเราอยากให้ ชาว Reception ได้มีที่ระบายบ้าง....เพราะว่า เรารู้ว่า เบื้องหลัง Reception มันโหดร้ายขนาดไหน ปล.สำหรับบางคนที่ อยู่โรงแรมดี เจ้านายเด่น เงินเยอะ แขกน่ารัก ก็เอามาเล่าๆกันนะคะ อยากรู้หลายๆมุมมองหน่ะ... ส่งเมลล์มาเล่าได้เลยนะคะ... ร่วมแบ่งปันความรู้สึกกันหน่อย เราคงไม่ได้เป็น Reception ใจร้าวคนเดียว ^^   Free TextEditor   Create Date : 13 กรกฎาคม 2552     Last Update : 13 กรกฎาคม 2552 16:00:06 น. Counter : 420 Pageviews.   13 comment Share Tweet