|
|
ไฟ
..............ไฟ...........
อารมณ์กลอนอ่อนไหว ใกล้จะดับ
เหลือแสงหรี่ สลับ กับเถ้าถ่าน
สงบเงียบ เสมอมา ก็ช้านาน
อดีตกาล นานไกล ไม่กังวล
หัวใจหิน ชินชา มาพอแล้ว
สุขในแวว สิ้นเชื้อ จะเหลือหล่น
แห้ง..และกระด้าง อย่างชอบกล
อยู่เป็นคน คือร่างเพียงอย่างเดียว
ปีแล้ว ปีเล่า เถ้าชีวิต
ขีดลิขิต ลอยคว้าง บนทางเปลี่ยว
ชีวิตเรา ทุกวัน เหมือนขันเกลียว
ไม่มีเสี้ยว สิ่งใหม่ ให้ยลยิน
ใครจะเอื้อ ไฟทิพย์ หยิบมาจุด
ให้วาวดุจ เปลวไฟ ที่ไร้กลิ่น
ซึ่งร้อนพอ จะพร้อม หลอมชีวิน
ความชาชิน ทั้งหลาย จะคลายชา
แต่ก็เกรง เปลวไฟ จะหน่ายเชื้อ
กลัวอดีตที่เหลือ เมื่อครวญหา
ไฟนั้นจุดจากสวรรค์ บนชั้นฟ้า
หรือจุดมา จากนรก สุมหมกใจ
เกรงสายใย ชีวิน จะสิ้นเยื่อ
ซึ่งไม่พอ จะเหลือ เป็นเชื้อได้
ไฟทิพย์ ร้อนแรง อยู่แห่งใด...เชิญก่อไฟ ปรารถนา ให้อารมณ์...
| Create Date : 16 มกราคม 2549 |
| Last Update : 16 มกราคม 2549 12:59:16 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 301 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [