punnamaru

รพ.เด็ก

หอบลูก หอบของกลับบ้าน
ขอสารภาพนิดนึงว่าตอนนั้น มีแอบโล่งใจ ก่อนหน้าที่จะไปรพ. ใจคอมันไม่ดี เครียดมากๆ ทั้งๆ ที่รู้มาล่วงหน้าหลายเดือนว่าต้องทำอะไร

กลัมาถึงบ้าน นั่งปรึกษากันกะพี่สิว่าเอาไงดี จะไปเริ่มขั้นตอนการนัดใหม่ในวันพุธหน้า แล้วไม่รู้ว่าจะได้คิวใหม่เมื่อไร หรือจะไปหาหมอที่อื่นดูบ้าง การที่เราเจออุปสรรค์ ทั้งเรื่องห้อง เรื่องลูกป่วย ((ทั้งๆที่ประคบประหงม ระวังอย่างดีแล้ว)) มันคือสัญญาณบอกอะไรบางอย่างกับเราหรือเปล่า

การหาหมออื่นเพื่อฟังความเห็นอีกความเห้นนึง มันก็ไม่น่าจะมีข้อเสียอะไรนะ น่าจะลองดู
ก็ลองหาข้อมูลในเนทอีกครั้ง คราวนี้ลองรพ.เด็ก เนื่องจากมีคนในหมู่บ้าน ลูกเขาเคยไปผ่ามือ เพราะมีอาการเอ็นยึดที่นี่ แล้วเขาว่าดี
พบว่ามีคุณหมอด้านศัลยกรรมสมอง 2 ท่าน ((เวปไซท์รพ.เด็กนะคะ
//www.childrenhospital.go.th/main/index.php))
โทรสอบถามเวลาการลงตรวจเรียบร้อย ก็พาลูกไป
คุณหมอที่ลงตรวจวันนั้นคือ คุณหมอเศกสันต์ ศรีมหาราชา คุณหมอดูฟิลม์ MRI แล้วก้บอกว่า ไม่มีอะไรน่าเป้นห่วง เป็นเนื้องอกธรรมดา ไม่ต่อเนื่องกับสมอง ก็เหมือนกับที่คุณหมอศรันย์บอก
แล้วเราก็เล่าเรื่องที่ไปรพ.ศิริราชให้คุณหมอฟัง แล้วก็ถามว่าถ้าจะผ่าที่นี่ ต้องรอคิวนานมากมั้ยคะ คุณหมอบอก ถ้ามีห้องว่าง ผมก็ผ่าให้ได้เลย โอ้ว

หลังจากคิดไปมาอยู่ 10 นาที ก็เลยตัดสินใจผ่าที่นี่ เป็นการตัดสินใจเร็วและมั่นใจมาก ((แบบไม่มีเหตุผล))
รออยู่ประมาณ 1 อาทิตย์ ก็มีห้องพิเศษว่าง เด็กปัณณ์แข็งแรง ก็เข้าแอดมิทวันที่ 24 มกราคม 2550 ผ่าวันที่ 25 คุณหมอบอกว่าคงนอนรพ. 1-2 วันก็กลับบ้านได้
โหย มันดูเป็นเรื่อง่ายเสียเหลือเกิน ฟังแล้วสบายใจจัง

Before


วันที่ 24 มกราคม 2550 Admit
ช่วงเย็นๆ คุณหมอเศกสันต์มาตรวจพร้อมกับคุณหมอด้านวิสัญญี ซึ่งคุณหมอวิสัญญีเห็นหน้าเด็กปัณณ์ บอกว่าคงไม่ยอมให้จิ้มน้ำเกลือง่ายๆ แน่ ดังนั้นถ้าพรุ่งนี้แทงน้ำเกลือไม่ได้ ก็ไม่ต้องนะ ไปให้ที่ห้องผ่าตัดเลย
คือ เหมือนว่า สำหรับเด็กเนี่ย ทุกอย่างยืดหยุ่นได้เสมอ อืม..ดีจัง
คืนนั้นก็เริ่มงดอาหาร นม และน้ำ ตามปกติของคนจะผ่าตัดนะคะ ต้องระวังของกิน อย่าวางเรี่ยราด เขาอาจหยิบเข้าปากได้ค่ะ ((คำเตือนจากคุณพยาบาล))

วันที่ 25 มกราคม 2550 วันผ่าตัด
8:00 น. พยาบาลประจำวอร์ดมาพาไปจิ้มเข็มน้ำเกลือ
9:00 น. เจ้าหน้าที่มารับไปห้องผ่าตัด ที่ห้องผ่าตัดจะอนุญาติให้ญาติตามเข้าไปถึงข้างในได้ 1 คนนะคะ นอกนั้นต้องรอหน้าห้อง เราเข้าไปกับลูกค่ะ ด้านในมีเตียงวางเรียงๆ กัน เพื่อรอเข้าห้องผ่าตัด ที่ต่างจากรพ.อื่นคือ ของเล่นคะ ของเล่นเพียบๆๆๆ เด็กๆ ก็เหมือนจะรู้ว่าต้องโดนทำอะไรสักอย่างอ่ะค่ะ เขาก็งอแง แต่พอได้ของเล่น ก็เพลินๆ ไป
รออยู่สักแปบนึง คุณหมอวิสัญญีก็มาฉีดยาสลบเข้าทางสายน้ำเกลือ คุณหมอบอกให้ประคองหัวลูกไว้ ฉีดยาเข้าไปยังไม่ทันหมดเข็มเลย เด็กตาลอย คอพับไปแล้วค่ะ แล้วเขาก้เข็นเตียงไป เรายังยืนถือของเล่นลูกค้างอยู่เลย
คุณหมอหันมาบอกว่า ไม่ต้องห่วงนะคะ หมอจะดูแลลูกให้เอง
ค่ะ ขอบคุณค่ะ
เดินลอยๆ ออกมา เจ้าหน้าที่ด้านหน้าบอกว่า กลับไปรอที่ห้องเลยนะคะ เด่วเรียบร้อยแล้วจะพาไปส่ง

เรากะพี่สิไปหาไรกินเสร็จ มองหน้ากัน เอาไงต่อดีคะพี่ พยายามทำใจไปรอที่ห้อง สักพัก ไม่ไหวแฮะ ใจมันไม่สบาย ขอไปเกาะประตูห้องผ่าตัดหน่อยเหอะ ถึงจะรู้ว่ารอที่ไหนก็เหมือนกันก็ตาม
พ่อแม่คนอื่นก็เหมือนเราเลยคะ เพราะหน้าห้องผ่าตัด ถึงที่นั่งจะยาวเหยียด แต่มีคนนั่งเต็มอ่ะ
เนี่ยนะ หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ รักลูกยิ่งกว่าชีวิต มันคือแบบนี้นี่เอง

12:00 น. เริ่มมีเด็กที่ผ่าตัดเสร็จแล้ว ฟื้นตัวดีแล้ว ทยอยออกมา ทุกครั้งที่ประตูห้องเปิด บรรดาพ่อแม่ก็จะกรูกันไปดูว่าใช่ลูกเรามั้ย ((ทั้งๆที่เขาก็จะขานชื่อนะคะ ถ้าไม่คนมารอ เขาก็พาขึ้นไปส่งให้))
พอไปดูแล้วไม่ใช่ ก็จ๋อยกลับมา มันลุ้นนะคะ ห่วงสารพัด กลัวว่าการผ่าตัดมีปัญหาหรือเปล่า ทำไมยังไม่ออกมา ไหนหมอว่าผ่าแค่ skin เอง ทำไมนานยังงี้ คิดไปต่างๆ นาๆ
ยิ่งเด็กออกมามากเท่าไร ความกังวลก็มากตามไปด้วยค่ะ นับเวลาเลยว่าลูกเข้าไปนานเท่าไรแล้ว

13:30 น. ประตูเปิดอีกที อ้าว หัวเหม่งมาเลย ลูกแม่แน่นอน
ดูท่าทางคงรองไห้มาสักพักแล้วล่ะค่ะ เพราะเสียงแหบไปเลยอ่ะ

หลังจากนั้นพอมาถึงห้องพัก เด็กก็หลับยาววววววว
พอตื่นขึ้นมาตอนเย็นๆ ก็เริ่มทานข้าวได้ ถ้าหากเด็กทานข้าวได้ น้ำเกลือที่ให้ไว้ก้เอาออกได้นะคะ เลยลุ้นว่าให้ทานข้าวได้ทีเถอะ จะได้สบายตัวขึ้น นะลูกนะ

26 มกราคม 2550 กลับบ้าน
พอถอดสายน้ำเกลือไปเมื่อวาน วันนี้เด็กปัณณ์ก็กลับมาร่าเริงเหมือนไม่มีแผลบนหัวเลยค่ะ

หมอนัดอีก 1 สัปดาห์ไปตัดไหมค่ะ

After




Create Date : 12 เมษายน 2550
Last Update : 12 เมษายน 2550 12:51:04 น. 4 comments
Counter : 2024 Pageviews.  

 
อ้าว อ่านที่หัวข้อ ศิริราช นึกว่าตอนนี้ยังไม่ผ่า สรุปผ่าแล้วเหรอครับ


โดย: ต่อ (toor36 ) วันที่: 12 เมษายน 2550 เวลา:12:07:27 น.  

 
คุณต่อคะ ผ่าแล้วจ้า
คุณหมอที่ไปหาที่รพ.ธนบุรี และศิริราชคือคุณหมอศรันย์ นันทอารีย์ แหละค่ะ
แต่เราคงไม่มีบุญต่อกัน ((ห่ะๆ เหมือนนิยายน้ำเน่าเลย)) เลยไม่ได้ให้คุณหมอผ่าให้ค่ะ

ส่วนที่ไม่เลือกรพ.ธนบุรี เนื่องจากเหตุผลหลักๆ คือ
เครื่องมือในการวางยาสลบสำหรับเด็กเล็ก จะเป็นอุปกรณ์พิเศษ ซึ่งอุปกรณืเหล่านี้ไม่ได้มีทุกรพ.ค่ะ ((อันนี้หมอที่รู้จักกันบอกนะคะ)) ก็เลยไม่มั่นใจว่ารพ.ธนบุรีจะมีหรือไม่ ส่วนค่าใช้จ่ายก้เป้นส่วนหนึ่งที่เอามาพิจารณาร่วมด้วยค่ะ

แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณคุณต่อมากๆ ค่ะ


โดย: UtsU วันที่: 12 เมษายน 2550 เวลา:12:59:18 น.  

 
ตามอ่านไล่มาอยู่ค่ะ แต่ส่วนใหญ่ที่เกี่ยวกับเด็กเราจะนึกถึง รพ.เด็กก่อนที่อื่นเลยอะค่ะ เพราะเค้าต้องพร้อมทุกอย่างที่เด็กต้องการ (แม้แต่ของเล่น อิอิ)


โดย: อิจิโงะจัง วันที่: 20 เมษายน 2550 เวลา:19:04:56 น.  

 
โล่งอกเลย นี่แหละหมอเด็กมืออาชีพจริง ๆ เคยอ่านมาหลายเคส สรุปถ้ามันมีอุปสรรคเหมือนเป็นสัญญาณอย่างที่บอก ก็น่าจะลองเปลี่ยนดู แล้วก็มันก็เหมือนจะง่ายไปเลยเนอะ ดีใจด้วยจริง ๆ


โดย: iamlek (YingLek ) วันที่: 27 เมษายน 2550 เวลา:10:54:31 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

UtsU
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




คุณแม่ลูกหนึ่ง เป็นมนุษย์เงินเดือน ชีวิตหวือหวาเป็นช่วงๆ ตามแต่ชะตาจะพาไป

[Add UtsU's blog to your web]