Bloggang.com : : meecom - Phase 2 ย้อนรอย เส้นทางมรณะ

Group Blog

All Blogs

Phase 2 ย้อนรอย เส้นทางมรณะ

27 กันยายน 2549

วันที่สองของการเที่ยวในหน้าฝนที่น่าเบื่อ เพราะ แทบถ่ายไม่ได้เพราะกลัวกล้องพัง

เช้าวันที่ 2 ต้องตื่นเช้ามาทานข้าว ชอบ ที่รีสอร์ทนี้ตรง รายการอาหารที่นี่ เรียกว่า ติไม่ได้ ให้เต็ม 10 อร่อยกว่าร้านอาหารดัง ๆ เสียอีก ดังนั้นแล้วจึงทำให้พุงที่โต 6 เดือน ตอนนี้เป็น 7 เดือนแล้ว แย่ะมัด

ลองคิดดูสิ ก็เล่นกับข้าว 5 อย่าง น้ำแกง 1 ถ้วย ข้าวหอมมะลิ ที่ไม่ธรรมดาก็คือ ไม่อั้นครับอยากเติม ๆ ไป โอว ๆ ๆ ๆ

แล้วยังมีตบท้ายด้วย ผลไม้ 2 อย่าง

ลองคิดดดูสิครับ 4 มื้อ หลัก ๆ ไม่อ้วนให้รู้ไป อ่ะ ต่อ ๆ รูปวันที่สองดีกว่า ...

วันนี้อาหารเช้าจากเจ้านี่ . . .เอ้ย~ เจ้านี่รอขอกินอยู่เลย

ที่นี่คือโรงอหารอีกจุดนึง จากโรงอาหารใหญ่ ซึ่งน่าจะเป้นจุดที่สวยที่สุดของที่นี่เพราะอยู่ริมแม่น้ำแควครับ

ด้วยความอ่อนในการถ่ายรูปจึงได้ภาพไม่โดนเล๊ยยยย

หลังจากที่ทานข้าวจนอิ่ม เวลา 9.30 น. มีรถตู้ ของทางรีสอร์ทนำเที่ยวรอบ ๆ ครับ ดังต่อไปนี้

อยากบอกว่าจำชื่อไม่ได้แต่เป็นน้ำตกที่อยู่ภายในบริเวณรีสอร์ท ครับ

อนุสรณ์สถาน เซอร์เอ็ดเวิร์ด ซึ่งเป็นเพื่อนของเจ้าของที่นี่ ที่สำคัญเป็น หนึ่งในผู้สร้างทางรถไฟสายมรณะ เป็นคนชาวออซซี่ได้กลับมาเที่ยวเมืองไทยได้ล่องแพ และขึ้นมาหาเบียร์กินจนเป็นที่ถูกคอกับเจ้าของที่นี่และได้มอบรูปภาพ และ สิ่งต่างๆ เกี่ยวกับความโหดร้ายของของชาวญี่ปุ่นที่มีต่อเชลยศึกไว้ ซึ่งในตอนนี้ ชายผู้นี้ไม่ได้อยู่ในโลกนี้แล้ว แต่ได้ทำการลอยอังคารอัฐฐิไว้ ณ. ริมน้ำแห่งนี้

รถไฟที่ปลดระวางแล้ว จากสถานีรถไฟมักกะสัน มาเติมเต็มที่นี่ เค้าว่าค่าขนส่ง ล่อไปเป็นล้านเลยครับ

หนึ่งในปรัชญา ที่ยังใช้ได้ถึงคุณค่าของชีวิต

ภาพแสดงถึงการทำโทษเชลยศึกที่ทำงานหนักไม่พอ

ที่พักในสมัยปี พศ.2486 ท้ายซ้ายเป้นโรงครัว และที่เหลือคือกระท่องผ่าตัด

สภาพค่ายโรงพยาบายที่ช่องไก่ ผู้ป่วยโรคค่อย ๆ ตายจากไป อย่างทรมาน

หนึ่งในโรคร้ายที่มาจากความสกปรกคือ อหิวาตกโรค เยียวยาโดยใช้น้ำเกลือเข้าเส้นเลือดโดยเอามาจากขวดและท่อยางจากเครื่องใช้หูฟัง

ต่อจากโรคข้างบน คือโรคแผลเน่าเปื่อย ที่ระบาดอย่างหนักโดยไม่มียารักษาและผ้าพันแผลเลย

ขาเทียมในสมัยนั้น ซึ่งการรักษาโรคนี้ต้องตดสถานเดียว และโอกาศรอดเพียง 20% เท่านั้นเอง

เตียงผ่าตัดจำลองขึ้นมาในสมัยญี่ปุ่นแพ้สงครามแล้ว

และ. . .เป็นเพียงแค่เศษส่วนเดียว จาก พิพิธพันธ์แห่งนี้ สงสัยว่าต้องเสียตังมาพักเพื่อดูเอาเองนะครับ อิอิ
จากนั้น เราก็เดินทางออกมาจาก อนุสรณ์ทางรถไฟสายมรณะ อ่ะ พอละ ๆ มาดู อ่ะไร สบายตามั่งดีกว่า

ต้นไก่ฟ้า ส่วนใหญ่มันจะไปอยู่บนต้น ปีนถ่ายมะไหวครับ

ต้น มิกกี้เมาส์ ครับ

เค้าเรียกว่า กุหลาบหินหรือเปล่าครับ

อันนี้ไม่รู้ครับ ใครรู้ช่วยบอกทีครับ

ส่วนต้นนี้ก็ไม่รู้จักเหมือนกันครับ 5 5 5

เมื่อเสร็จการทัวร์รอบ ๆ โฮมพุเตยแล้ว ก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง จึงได้จัดกระเป๋าเพื่อเช็คเอาท์เตรียมอำลาที่นี่ สถานีต่อไป คงไถล ไปเรื่อย ๆ จากที่นี่ ไช่แล้ว .. . น้ำตกไทรโยกน้อย

น้ำตกไทรโยกน้อย อากาศอบ แต่น้ำเย็นเจี๊ยบบบบบ ปล.ที่นี่มีเกี๋ยวเตี๋ยวน้ำตกของแท้ด้วยแหละ

จากนั้น จึง เดินตามเส้นทางขึ้นเหนือไปทาง ตะวันออกเฉียงเหนือสู่ น้ำตกเอราวัณครับ

สู่อุทยานแห่งชาติเอราวัณครับ มีค่าเข้าคนละ 40 บาท และรถยนต์คันละ 50 บาทครับ

น้ำเย็นเชี๊ยบบบบบ สีกำลังน่าโดดซะจริง

ปลาพลวงครับ ปลาพลวง ลวก ปิ้งได้ ตัวละ 5000 เองครับ

เนื่องด้วยเรา กว่าจะมาถึงก็ปาเข้าไปเกือบ บ่าย 3 กว่า ๆ แล้ว จึงไปได้แค่ชั้น 3 เอง เพราะเดี๋ยวเจ้าหน้าที่จะจับโยนออกไป ครับ จุดหมายต่อไปของเรา คือ เขื่อนศรีนครินทร์ ครับ

มาละก็ต้องปักเสาไว้เป็นหลักฐาน

องค์พระ ด้านเหนือสุดของเขื่อน

เขื่อนนี้จะทำการกั้นน้ำจากแม่น้ำแควใหญ่ และทำการปล่อยน้ำออกจางปล่องนี้เพื่อสร้างกระแสไฟฟ้าครับ

วันนี้น้ำในเขื่อนค่อนข้างสูงมาก(หรือปรกติ???) ดูจากเกจน้ำอยู่ที่ 156

หลังจากที่ออกจากเขื่อนศรีนครินทร์ ฝนก็กระหน่ำซัมเมอร์เซลแบบไม่ลืมหูลืมตา จึงไม่สามารถเที่ยวได้แล้ว เซ็งจริง ๆ จึงได้ ลู่เข้าตัวเมือง หาอ่ะไรลงท้องเสียที

ว่าแล้วเราก็เลือก กินร้าน ชุก กะ โดน เพราะ ร้านนี้ดังที่สุดแล้วครับ แต่เสียดายจังที่ไม่ได้ถ่ายรูปร้านเอาไว้ ส่วนเรื่องราคากับรสชาดถือว่าใช้ได้ ผมว่าร้านนี้ เจ้าของร้านค่อนข้างหัวพัฒนาดีจัง อย่างเช่น สั่งอาหารด้วย Pocket pc ผ่าน wireless lan หลังคาแพเปิดได้ยังกะสนามบอลเมืองนอก แถมด้วย plasma 50" หรูจริง ๆ แต่ต้มยำเห็ดโคนหม้อนึงเกือบ 300 แหนะ

หลังจากที่อิ่มจังตังหายไป 700 ก็คิดว่าจะหาแพนอน แต่เหมือนจะหาไม่ได้ดังใจ สุดท้ายลงเอยที่ โรงแรมริเวอร์แคว ห้องพิเศษ 1290 + บุฟเฟเช้า (ลืมถ่ายรูปมาอีกแล้ว) แต่ ภาพรวมดี น่านอนดีครับ เสียตรงด้านหน้าโรงแรมเป็นเธค เสียงจะดังมาก แต่มนเพลียมาก ๆ เลย หลับละ คร๊าบบบบบบบบบบบบบบ