Bloggang.com : Punsavit -

อิสระ

อิสระ คือ สิ่งที่หลายต่อหลายคนต้องการและเสาะแสวงหา อิสระไม่ว่าจะทางความคิด การดำเนินชีวิต แต่ต้องจำไว้ว่า อิสระของเราต้องไม่สร้างผลกระทบให้กับใคร และเราต้องมีความสุขด้วย ถึงแม้ว่าบางครั้ง อิสระต้องแลกมาด้วยน้ำตา และความผิดหวัง หรือแม้กระทั่ง การอยู่อย่างโดดเดียว แต่ถึงอย่างไรสิ่งที่เราต้องการก็คือ " คืนใจให้กัน " อย่าบังคับให้เราต้องทำในสิ่งที่เราไม่ชอบ ทุกคนจะรู้สึกอึดอัดทันทีแต่ก็มองอีกมุมหนึ่งบางคนยังแยกคำว่าอิสระกับคำว่าเอาแต่ใจไม่ออก เมื่อไรที่เราแยกอกเราก็จะเจอกับคำว่า "อิสระ"

Create Date : 26 มีนาคม 2558
Last Update : 26 มีนาคม 2558 13:59:53 น.
Counter : 951 Pageviews.

4 comment

รอรัก หรือ รอ เลิก ?

ตลอดเวลา 1 ปี ที่ผ่านมาความรักของเราสุขภาพแข็งแรง ไม่เจ็บ ไม่ไข้ ทั้งที่เราอยู่ห่างกันมาก มีแค่การโทรศัพย์ถามหาซึ่งกันและกัน และรอคอยที่จะได้เจอกันถึงแม้ว่าจะได้เจอกันเพียงปีละ 2 ครั้ง ครั้งละ 4-5 วัน แต่เรา 2 คนก็เฝ้ารอ " ที่จะรักกัน "

1 ปี แห่งความห่างไกลกัน เราทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกัน และแล้ววันที่เรารอก็มาถึง เริ่มเข้าปีที่ 2 ความรักของเราเริ่มมีอาการ งอแง พูดกันไม่รู้เรื่อง และ เข้าใจกันน้อยลง ความเป็นส่วนตัวของผมเริ่มหายไป การถูกลุกล้ำสิทธิ์ เริ่มมีมากขึ้น เริ่มมีการเข้าอ่านข้อความในมือถือ เริ่มระแวง เริ่มมีคำถามที่ทำให้เราเหนื่อยที่จะตอบ " ความรัก " เริ่ม ทำให้ผมอึดอัด ผมอาจไม่ใช่คนที่ดี แต่ว่าทุกอย่างผมให้เธอหมด แต่สิ่งที่ผมได้ คือการระแวง ไม่ให้เกียรติกัน จนบ้างครั้งเคยสงสัยว่า " คนรักกัน " กับ " คนที่เข้าใจกัน " โดยไม่ต้องรักกัน มีบ้างไหม ?

เวลาเกือบ 1 ปี หลังจากที่เราอยู่ด้วยกัน " เรา " ต่างให้โอกาสในการปรับตัวเข้าหากัน และพยายามให้ดีที่สุด จนกระทั่งวันหนึ่งผมเริ่มคิดว่า สิ่งที่ " เรา " กำลังทำอยู่นี้จะทำให้เรากลับมาเป็น " เรา " อีกหรือเปล่า หรือว่าการที่ " เรา " ทำอยู่นี้ เป็นการ รอ เพื่อ ที่จะเลิกกัน .........

Create Date : 08 มีนาคม 2554
Last Update : 8 มีนาคม 2554 14:25:51 น.
Counter : 878 Pageviews.

8 comment

เชียงใหม่เวลา 7 โมง ครึ่ง ตอนที่ 1

มาถึงเชียงใหม่ตั้งแต่ 8 โมง เช้า ขอขอบการรถไฟแห่งประเทศไทย ที่พามาส่งที่เชียงใหม่ อากาศตอนนี้สบายๆ เพราะยังไม่ร้อนมาก เข้าที่พักที่เชียงใหม่ ออคิดส์ ติดๆกับ ปางสวนแก้ว มานอนที่เวียงเชียงใหม่ 2 คืนแล้วก็จะกลับเข้าดอยสะเก็ด ( อานิสงฆ์ ) ของเพื่อน ได้ห้องพักฟรี 2 คืน

อยู่บนรถไฟมา 12-13 ชม ความแตกต่างมีอยู่เยอะมาก ใครลองมองออกไปที่สถานีรถไฟซิครับ สีหน้าทุกคนมีแต่การรอคอย สถานีรถไฟบ้านเรา ผมว่า Classic น่ะครับ คนไม่เหงา ลองอยู่สถานีรถไฟซิครับ จะรู้สึกเหงาขึ้นมาทันที ทางรถไฟยาว สุดปลายตา บนรถด่วนพิเศษ นครพิงค์-เชียงใหม่ ออกจาก ดอนเมือง ( ผมขึ้นที่ดอนเมืองครับ ) 18.57 กำหนดถึงเชียงใหม่ 07.45 การรถไฟใจดี แทบให้ผมอีก 2 ชั่วโมงครึ่ง คนไทยน้อยมาก มีแต่ชาวต่างชาติ 80 % คนไทยส่วนใหญ่มีแต่ผู้สูงอายุ ยกเว้นผมน่ะครับ คนไทยหันไปขึ้นเครื่องบินมากกว่า เพราะสะดวก และรวดเร็ว บางคนคิดว่าเพิ่มเงินอีกนิดหน่อย เพื่อซื้อเวลา แต่สำหรับผมการที่เดินทางบนรถไฟมันทำให้ผมได้มีโอกาศทบทวนความคิดของตัวเอง และได้รู้จักตัวเองขึน และที่สำคัญ ได้ความคิดดีๆ เสมอๆ

ผมหนีไปนั่งตู้เสบียง แอบชิมเบียร์ไป 3 ขวด เพิ่งรู้ว่าดื่มเยอะแล้วจะเมาๆ เป็นการเรียนรู้ ระหว่างนั่งดื่ม ผมเหลือบไปเห็นเด็กสาวต่างชาติ 2 คนพี่น้อง กำลังมองออกไปที่นอกหน้าต่าง ทั้งคู่เป็นพี่น้องกัน เดินทางมากจาก แคนนาดา ผมมารู้ที่หลังครับ เราเริ่มคุยกันบ้าง ได้ใจความว่า 2 คนนี้เพิ่งมาถึงเมืองไทยเมื่อวานซืน ประมาณวันที่ 5 หรือ 6 การมาเมืองไทยครั้งนี้ มีจุดเริ่มต้น เธอบอกผมว่าเธอพา พ่อ กับ แม่มาเที่ยวครับ เด็กสาวคนพี่น่าจะประมาณ 20 ส่วนคนน้อง 18 ครับ ผมก็เลยถามกลับไปว่า " ขึ้นมาเที่ยวสงกรานตร์ ที่เชียงใหม่หรือครับ " เธอตอบกลับมาว่าเธออยู่แค่ 3 วัน เธอต้องกลับ แคนนาดาแล้ว ผมก็ได้แต่พยักหน้า แต่ก็ยังถามต่อน่ะครับ แล้วถึงเชียงใหม่จะไปที่ไหน คำตอบของเธอคือ ดอยแม่เสรียง เท่าที่ผมจำได้ ดอยแม่เสรียงอยู่ที่เชียงราย คราวนี้หนุ่มไทยหน้าตาดีอย่างผม งง! เหมือนกัน แต่เธอคงดูรู้ว่าผมสงสัย เธอก็ตอบกลับมาทันที่ว่า " เรามีญาติอยู่ที่เมืองเชียงใหม่ " เราสองคนเอากระดูกพ่อ กับ แม่ มาปล่อยในที่ พ่อกับแม่เราพบกัน ผมก็เลยคิดว่าน่าจะพบกันที่ ดอยแม่เสรียง ซึ่งก็เป็นตามนั้น แต่เพื่อน แม่ของสองพี่น้อง ได้พบรักกับหนุ่มไทย และใช้ชีวิตคู่ที่เชิงดอยแม่เสรียง หลาย 10 ปี เธอมาครั้งนี้เธออาจมาเป็นครั้งสุดท้ายเพราะเธอก็มีภาระต้องดูแล สีหน้าเธอเศร้ามากเวลาเธอเล่าให้ผมฟัง จบเรื่องของเธอ

ผมกลับมานอนที่ตู้ของผม พร้อมกับหิ้วความเป็นห่วง ของทั้ง 2 พี่น้องมาคิดต่อ อย่างหนึ่งที่ผมเชื่อได้เลยว่า น้อยคนนักที่จะทำได้ดีเท่า 2 คนนี้ ผมคนหนึ่งที่เสียพ่อไป แต่ผมไม่เคยมองถอยหลัง หรือ คิดถึง เรื่องของพ่อเลย คิดแต่ว่า พ่อ ทำอะไร ที่ไหน แต่! ไม่เคยแม้แต่จะลองตามหาเงาอดีตของพ่อเลยแม้แต่ครั้งเดียว ได้แต่บอกว่ารักพ่อ แต่ไม่เคยทำให้รู้ว่ารักพ่อมันเป็นยังไง?

Create Date : 08 เมษายน 2553
Last Update : 8 เมษายน 2553 11:16:56 น.
Counter : 668 Pageviews.

14 comment

อากาศร้อนแต่ยังใจเย็น

วันศุกร์ที่ 9 เมษา กลับบ้านที่ เชียงใหม่ ไปดูสวนลำไย + เอาต้นไม้ไปลงเพิ่ม อยากกลับบ้านเร็วๆจัง บ้านผมอยู่ ดอยสะเก็ด อ.เล็กๆห่างจาก ตัวเมือง 30 นาที ความเป็นป่า และ สวนลำไย + ลิ้นจี่ ยังสมบูรณ์

การกลับบ้านครั้งนี้แตกต่างกว่าทุกครั้ง เพราะพาพ่อไปด้วย พ่ออยู่ในโถเบญจรงค์ใบเล็กๆ ผมจะพาพ่อไปดูบ้านใหม่ แต่ไม่รู้ว่าพ่อจะชอบหรือเปล่า พ่อไม่มีโอกาสเลือก ผมเลยเลือกสิ่งที่ดีที่สุด จะพาพ่อไปอยู่ใกล้ๆ ลำธารประจำหมู่บ้านซึ่งเป็นลำธารเล็กๆ ไหลผ่านที่บ้านผมและไหลผ่านหมู่บ้าน พ่อจะได้ไม่ร้อน

..... บอกกับตัวเองว่าให้อดทนอีกไม่กี่ปีก็จะกลับมาทำงานที่บ้าน .....
มาอยู่กับพ่อ

Create Date : 03 เมษายน 2553
Last Update : 3 เมษายน 2553 14:46:09 น.
Counter : 388 Pageviews.

6 comment