Penny
Group Blog
 
All Blogs
 
6 บทเรียน บ้านนอกเข้ากง ภาค 2

บทเรียนบทที่ 4 นู๋รักเคาน์เตอร์เพน

เคาน์เตอร์เพนเป็นยาประจำตัว มีบทบาทสำคัญต่อการดำรงชีพ และมีบทบาทสำคัญตลอดทั้งทริปเลย เพราะว่า....งานมันเริ่ม 2 ทุ่ม....แต่ว่านู๋ยืนน๊านนนนานนนน นั่งไม่ได้อ่ะฮะ และจนกว่าจะได้เข้างานก็ 4 ทุ่มและก็ยืนทั้งงาน แหม...น่องเราไม่ได้เสริมใยเหล็กนี่หว่าไหนเลยจะทนด้ายยยยยย...

"นู๋รักเคาน์เตอร์เพน"++++!!!!!

ลองจิ้นดูแถวที่ยาวจากข้างใน ยาวออกมาวนข้างนอก เลยยย...ห่างจากฮอลล์ซะไกลโข.... เป็นแฟนซวี่ต้อง "อึด" เสมอ ทั้งอึดทางกาย และอึดทางใจนั่นคือ การรอคอย


อันนี้หน้าตาบัตรเข้างาน


บทเรียนบทที่ 5 จงไขว่คว้าหา Optimum ให้ได้

ในภาวะไม่ได้อยู่ชิดขอบ คุณต้องหาช่องที่เหมาะกับตัวเองให้ได้!!! ยืนเฉยๆแล้วเขย่งก็จะเพียงแค่พอเห็น แต่คุณต้องถามตัวเองว่าพอใจรึยัง แต่ตามประสาคนไม่รู้จักพออย่างเรา คำว่า "พอ" สะกดยังไง!!!!! สะกดไม่เป็น 55555

และแล้วข้าพเจ้าก็หาช่องเจอจนได้...หุๆๆๆ จะให้ข้ามรั้วไปแถวหน้าคงไม่ไหว กำลังภายในยังไม่ถึงขั้น Advance ตอนนั้นมีเพียงขั้น Intermediate!! จึงทำได้แค่เพียงมุดไปเกาะรั้วรอส่วนบุญแบบนี้ เวลาเค้าเดินมาเค้าก็เป็นของเรา เมื่อได้จุด Optimum แล้วก็อย่ามาเบียดซะให้ยาก หุๆๆๆ ทากาวที่พื้นรองเท้าเรียบร้อยแล้ว



พ่อตัวดีโยนลูกอมก็ไม่สน เค้ามาอยู่ตรงหน้าแล้วจะสมาธิแตกซ่านไปเอื้อมแย่งลูกอมไม่ได้ เพราะ pop การได้ลูกอมมันต่ำเกินไป เป็นช่วงตักตวงต้องจดจำเอาไว้ให้มากที่สุด

เกิดมาก็เพิ่งภูมิใจว่า...ไม่ได้ตัวเตี้ยมากนัก (แหะๆ กัดใครบ้างขออภัย) เขย่งบ้างยืนบ้างก็เห็นแร้ววว... บนเวทีเค้าทำไรบ้าง อย่ามาถาม!!!! ไม่รู้เรื่องเลย!!! เพราะเอาแต่มองหน้า

นี่...เสื้อยับขนาดนี้ ถ้าไม่โหล่ว....คงใส่ไม่ได้จริงมั๊ยเพื่อนๆ


บทเรียนบทที่ 6 แกเป็นคนจีนตั้งแต่เมื่อไหร่

เอาเถอะค่ะ อย่ามาถาม!!! ว่าเค้าพูดไรกันเล่นไรกันบ้าง...ด้วยความสัตย์จริง นู๋ไม่รู้!!!!!!

ก่อนเดินทางไปก็ถามตัวเองว่าต้องการอะไร คำตอบคือ แค่เพียงได้เจอปู้จายไต้หวันตัวเป็นๆก็พอแล้ว จากที่ผ่านมาตอนเช้าจึงถือเป็นโบนัส ตอนที่ตัดสินใจว่าไปหรือไม่ไป ก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้อะไรบ้าง ตอนนั้นยังไม่รู้ได้ซ้ำว่ามีการร้องเพลงด้วย และวันรุ่งขึ้นจะมีงานปั๊มอีก

ดังนั้นการฟังอาซวี่ร้องสดในวันนั้นจึงเหนือความคาดหมายของตัวเอง นักร้องคนอื่นร้องเพลงเพราะว่าคนนี้เยอะ แต่คนที่ร้องแล้วทำให้คุณมีอารมณ์ร่วมอินไปด้วยคนนี้ล่ะทำได้!!! (ยอมโดนกล่าวหาว่าลำเอียงค่ะ เข้าข้างกันเห็นๆ 555)



อินอย่างไรน่ะหรือ...

ก็ถึงขนาดที่ว่า พอร้องเพี๊ยนเราก็กริ๊ดดดดดเพราะรู้สึกว่า "นี่ล่ะของจริง ตรูได้ฟังแร้ววว...เพี๊ยนสดๆ" และก็อินถึงขนาดที่ว่า คลิปเลิกถ่ายหันมาชูมือเหยงๆ โบกไปมา (อุปกรณ์ไม่มี) และทำเนียนร้องเพลงพร้อมกับพี่จีนข้างๆได้สบาย ทั้งๆที่เกิดมาไม่เคยพบหน้า ชื่อแซ่ไม่รู้จัก ตอนคุงเทอร้องผิดยังไม่ค่อยรู้เรื่อง ร้องไปกลางเพลง Yi Gong Chi ยัยนี่ก็อินจัด ร้องเพลงไปน้ำตาคลอไป (ก็คนมันตื้นตัน...คุงเทอร้องเพราะวุ๊ยยยยยย...ได้อารมณ์อ่ะฮืออ...โศกโค..รรรรรร)

และตอนที่เทอร้องเพลงจบแล้ว ข้าน้อยก็สวดมนต์ในใจขอให้เธอเดินมาอีกรอบ แล้วเธอก็เดินมาจริงๆ ก่อนที่งานวันนั้นจะจบลงด้วยความประทับใจ จนลืมไปว่า นู๋ปวดขา....!!!!!!

คืนวันนั้นใครจะนอนได้ ตอนนั้นก็หลายตีแล้ว แต่กลับหน้าผู้ชายมาหลอน เอ๊ยยยย...ไม่ช่ายยยย...ภาพมันวนเวียนอยู่ตรงหน้าใครกานนน...จะข่มตาลงได้


Create Date : 05 มิถุนายน 2549
Last Update : 5 มิถุนายน 2549 1:29:32 น. 0 comments
Counter : 245 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

penny_pea
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add penny_pea's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.