BlogGang.com : : penny_pea - 6 บทเรียน...บ้านนอกเข้ากง ภาค1

Penny

Group Blog

All Blogs

6 บทเรียน...บ้านนอกเข้ากง ภาค1

เรื่องนี้เขียนเมื่อ 28 ตค.05 รำลึกเหตุการณ์เมื่อ 1 ปีก่อนหน้าคือ 29 ตค. 04

เขียนมาแค่ 6 บทเรียน เพราะสมองตันเอาซะดื้อๆ

ท้าวความ: หลังจากพ่อคุณออกอัลบั้มไปแย้ววเมื่อ 20 สค.04...และในช่วงกลางเดือน ตค. 04 เธอก็ไปออกงานมหาลัยฮะ แล้วก็หายต๋อมไปอีก แต่ว่า...ก็มาไฉไลกับปกแหวกอก ปกนี้วางแผงเมื่อวันที่ 15 ตค. ค่ะ อู้ววว.....เลือดกำเดาแทบกระฉูด!! แม่เจ้าโว้ยยย...อกๆๆๆ งิ๊ดดดดด

ไผอยากเข้างานมี๊ตเป๊บซี่ 1029 ก็ต้องซื้ออัลบั้ม เพราะว่าจะมีคูปองชิงโชคแนบอยู่ ไม่ก็ไปแลกฝา....และอีกสารพัดวิธี.. ไม่ก็..ตั๋วใต้ดินเป็นทางเลือกสุดท้าย

บทเรียนบทที่ 1 ถ้าริเป็นแฟนซวี่ล่ะก็..คำว่า "ตามแผน!" ไม่รู้จัก!!!

ใครว่าพ่อตัวดีมาเมืองไทยทีไร จะทำให้ทุกท่านหัวหมุนเป็นลูกข่างเท่านั้น แต่พวกเราถ้าริแพคกระเป๋าตามหัวใจก็ต้องเผชิญกับอาการ "ลุ้น" อุจจาระแตกเช่นกานนนน....

ข้อที่ 1 ลุ้นตั๋วเข้างาน : ทุกอย่างจะเฟิมตอนใกล้มากกกกกกก....
ข้อที่ 2 Flight : ที่ว่าชัวร์ ที่ว่าแน่...แต่จริงๆ ก็ทำเราหัวฟูทู้กทีซิน่า....
ข้อที่ 3 นานาสาระปัญหาจุกจิก ไอ้ที่ไม่ควรเกิดก็เกิด ไอ้ที่ไม่ควรจะเจอก็เจอ...ทามไม๊มันถูกที่ถูกเวลาเช่นนี้ Example: ออกตั๋วผิดวัน หรือ...จะไปพรุ่งนี้ช้านยังตอบไม่ได้เลยว่าช้านจะได้บินกี่โมง

นัก organizer ตัวยงยังจัดการไม่ได้เลยนะฮะ -

บทเรียนบทที่ 2 ตู้เย็นเบาดั่งปุยนุ่น

และแล้วเมื่อคุณเหินฟ้าไปตามหัวใจจนได้ ไอ้อาการที่เกิดมาไม่เคยได้หลับยาวเหยียดจนกว่าจะตื่นก็ตอนโน่น....ตอนที่ล้อเครื่องบินมันแตะพื้นน่ะ เราก็ได้ทำลองทำแร้วววว!!!! hohoho!!! แต่พอสะดุ้งตื่นปั๊บ! ต่อม alert ก็จะทำงานทันที!!!! (คิดในใจ: ถึงแล้วๆๆๆ...กริ๊ดดดคุงป๋าๆๆๆ แว้กกก....เตรียมกล้อง โอ๊ยย..ใส่แว่น..อู๊ยย...จะทันมั๊ย...etc...เอ่อ...เขียนมากกว่านี้คนอ่านก็รู้อ่ะดิว่าฮั้นคิดไรอยู่ )

ในภาวะที่ไปถึงก่อนเวลาเครื่องพ่อตัวดีลงครึ่งชม. จะว่าค่อนข้างนานก็ได้...แหม...ไม่ต้องรีบ ค่อยๆเดินก็ทันถมเถ และจะเอาชัวร์ก็ที่ ตม. โฮะๆๆ...เข้าห้องน้ำก่อนก็ล่ายยยย... โห...สบายๆๆ...

แต่จากบทเรียนบทที่ 1 ที่ว่า ไม่มีคำว่า "ตามแผน" ถ้าริจะเป็นแฟนซวี่ทำให้รู้ว่า...ไอ้ที่ว่าแน่มันก็ไม่แน่...สรุปก็คือ เครื่องบินพ่อคุณลงก่อนเวลา และลงที่ประตูใกล้ ตม. อีกต่างหาก!!! เอาล่ะเซ่....พอเราไปถึงที่เท่านั้นก็..ดูป้าย..."อ้าววววว landed แล้วนี่หว่า... แล้วอึ้งไป 2 วิ!! อ้าวว...นั่นๆๆๆๆ ซะ ซะ ซะ เสียย เสียงงงกริ๊ดดดด... อ่ะนั่นนน..ผู้หญิงเต็มเลยยย...แร้วววว...ปู้จายที่ ตะ ตะ ตัวสูงนั่นน!!! โอ้ว....ออๆๆๆ ร่า!!!

ของที่ว่าหนักโค...รรรรรก็ลืมหมด ไอ้ที่หนักอย่างกะแบกกระสุนมาด้วยนั้นก็เบาดังปุยนุ่น คล้องแขนทำเท่ห์ก็ได้ ไม่หนักเลยยย เอิ๊กๆๆๆ

แล้วก็..วิ่ง 100 เมตรได้สบาย 555 บ้านไม่ได้ไฟไหม้แต่ตู้เย็นเราก็แบกได้! หลังจากปักหลักหามุมได้แร้ววว...ก็เป็นเวลาของเรา!!!

ตอนนั้นความรู้สึกมัน 2 อารมณ์คือ ...โห...ไม่ไหวแล้วว...เข่าอ่อน จะพูดไรดีอ่ะ ภาษาไทย จีนหรืออังกิดดี แต่อีกแนวนึง ออกหดหู่ว่า...อืม...ทามไมตัวเล็กงี้ แถมใส่เสื้อดำอีก

พอเทอไปแล้วเวลาของเราก็หมดลง ให้คนข้างนอกเก็บความประทับใจกันต่อ

บทเรียนบทที่ 3 : เอากาวมามั๊ย

ความจริงก่อนเดินมาถึง ตม. มีแฟนๆไปรอที่หน้าเกต 3 เยอะแระ เอาภาพไปดูก่อน อันนี้มุมไกล และมุมใกล้

แต่ถ้าลองให้กล้องก้มต่ำลงไป ในภาวะมะรุมมะตุ้ม เช่นนี้ แขนพ่อคุณจะเป็นเหมือนราว และทุกพื้นที่ของแขนจะเต็มไปด้วยมือผู้หญิงที่ทากาวมาแล้วเรียบร้อย ถ้าได้เกาะเป็นตุ๊กแกแล้วใครจะมาแกะก็ไม่ได้!!!! มองโดยภาพร่วมก็เหมือนกับก้อนๆนึงที่เคลื่อนที่ไปด้วยกัน

ในความรู้สึกส่วนตัว รู้สึกสองอย่างค่ะ (อีกแระ) อันแรกมันเป็นภาพที่วุ่นวายชะมัด พ่อคุณกว่าจะเสด็จได้ก็ช้ามาก (ติดสาวๆตรงหน้า!) และคุงพัดลมก็ทำหน้าไม่เสบย แต่อีกภาพนึงกลับรู้สึกว่า...เป็นภาพที่น่ารัก...รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เหมาะแก่การอยู่ในวงล้อมของผู้หญิง อยู่ในวงล้อมของคนที่รักเค้าจริงๆ ไม่ว่าจะโดนล้อมยังไง เป้สีดำอันนั้นจะหนักสุดขั้วขนาดไหน เค้าก็มักจะมีอาการอมยิ้มเสมอ (ยกเว้น พ่อคุณออกอาการสะลึมสะลือไม่หวายยยเจงๆเท่านั้น)

(มีต่อภาค2)

Create Date : 05 มิถุนายน 2549

Last Update : 5 มิถุนายน 2549 1:08:30 น.

0 comments

Counter : 225 Pageviews.