|
|
ฉันคราง
ทะเลครวญ ฉันคราง
คลื่นกระฉอกระลอกคลื่นในคืนหม่น น้ำตาคนหลั่งรินเพราะสิ้นหวัง
รักแท้ แค่ไหน ไม่จีรัง สุดท้ายพังพานเพิกต้องเลิกคอย
ในคืนหม่นคนเหงาเศร้าหนักหนา แต่ยังรอกาลเวลามาปลดปล่อย
ยิ้มพระจันทร์ทีละนิดทีละน้อย แล้วก็พลอยสดใสไปทั้งวัน
ในคืนหม่นคนหนาวถึงคราวโศก คนละโลกต่างพ้นคนละฝัน
คนละรักยากให้ใจต่อกัน แท้จริงนั้นรักเขาเราข้างเดียว
รักแท้ ช่างไร้ อยู่ในโลก หนึ่งในโชคคือน้ำตามายึดเหนี่ยว
ให้นั่งแหงนมองฟ้าคราคนเดียว เก็บเกาะเกี่ยวยิ้มพระจันทร์ไปฝันดี
| Create Date : 21 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 21 สิงหาคม 2550 19:21:13 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 236 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [