BlogGang.com : : เฉิดไฉไล - Wake Me Up When September Ends

เฉิดไฉไล

Wake Me Up When September Ends

Summer has come and passed
The innocent can never last
Wake me up when September ends

Like my father's come to pass
Seven years has gone so fast
Wake me up when September ends

Here comes the rain again
Falling from the stars

Drenched in my pain again
Becoming who we are

As my memory rests
But never forgets what I lost

Wake me up when September ends

Summer has come and passed
The innocent can never last
Wake me up when September ends

Ring out the bells again
Like we did when spring began

Wake me up when September ends

Here comes the rain again
Falling from the stars

Drenched in my pain again
Becoming who we are

As my memory rests
But never forgets what I lost

Wake me up when September ends

Summer has come and passed
The innocent can never last
Wake me up when September ends

Like my father's come to pass
Twenty years has gone so fast
Wake me up when September ends

Wake me up when September ends
Wake me up when September ends

สวัสดีค่า หายไปนานเลย หลังจากสถานการณ์ทางการเมืองอันแสนจะยุ่งเหยิง ทำให้ชีวิตของเฉิดฯ ยุ่งเหยิงตามไปด้วย
ไม่ได้รับผลกระทบโดยตรง อย่าง พ่อค้าแม่ค้าที่สยาม ราชประสงค์ หรือว่า อนุสาวรีย์หรอกนะคะ แต่ก็แย่พอตัวเลยทีเดียว...สุขุมวิท เงียบสงัดไปพักใหญ่ๆ จะแบกหน้าไปร้องทุกข์กับใครก็คงยาก เพราะว่า มันมีเคสที่หนักหนากว่าเราอีกมากมายที่รอการช่วยเหลือ เข้าใจและเห็นใจ

แต่มันฝืดเคืองมากๆ เลิกชุมนุมก็โลว์ซีซั่นพอดี เป็นอันแป๊ก ฟื้นตงฟื้นตัว นี่ ก็เลือดตาแทบกระเด็นกันเลยทีเดียว..

เฉิดฯ ไม่ได้เป็น นักข่าวนะคะ เป็นแค่ปชช.คนธรรมดา ติดตามข่าวเพราะกลัวตกเทรนด์ แต่เผลอ อินเน่อ เข้าไปกับเค้า...เลยต้องเฝ้าเอาใจช่วยรัฐบาลทุกชั่วโมง

พอเสร็จศึกก็คึกไปหางานทำ สมัครงาน มา 4 ที่ สอบผ่านข้อเขียน ทุกที่ ตกสัมภาษณ์ ซะ 3 ที่ อีกที่นึง...เค้าเลื่อนประกาศผลแล้วแจ้งมาทางเมล์ ไม่ได้เช็ค เป็นอันอด ไม่ได้ไปสัมภาษณ์ ฮือๆๆ

เก็บกดเป็นทุกข์มาพักใหญ่ๆ ที่สาวใหญ่ วัยรุ่นตอนปลาย ยังว่างงาน แล้วดันอยากมีงานในฝันที่อยากทำ เพราะคิดว่าตัวเองจะสามารถทำได้ดี.. และรักงานทำนองนี้เหลือเกิน แต่แค่รักมันคงไม่พอไง..ใช่มั๊ยคะ

หลากหลายเสียงบอกว่า ให้เลิกฝันแล้วหันหน้ามาสู่ความจริง รับกิจการครอบครัวไป หรือไม่ก็ำทำงานอย่างอื่นที่ไม่ใช่หน่วยงานราชการ บริหารงานประมาณราชการ เพราะระบบเส้นสายมากมายเหลือเกิน..

ทดท้อใจ ถึงกับร้องไห้อยู่พักใหญ่ แล้วก็ก้มมองเท้า เรายืนด้วยเท้าของเรา ไม่ได้เป็นเท้าคนอื่น แล้วเหตุใด จึงได้แคร์
จากนั้นเลยสะกดจิตตัวเอง ว่าชั้นไม่ได้เกิดมาเพื่อจะเป็นเซลล์ เป็นอะไรที่ทรงเกียรติกว่านี้ได้อีก นอกจากงานฝ่ายประชาสัมพันธ์

บอกตัวเองให้บากบั่นหางานที่รักต่อไป ทำตามที่อยากทำ ถึงแม้ว่าจะยังไม่เห็นทางออก แต่อย่างน้อย เราก็เดินมาถูกทางตลอดนี่ เพียงแต่เรายังไม่เจอทางที่มีไว้ให้เราเดินออกมาอย่างสง่า ...ก็เท่านั้น

ทำเป็น คิดได้ไปอย่างนั้น อยากจะพยายามเคารพตัวเองแล้วหยุดสั่น ประหม่า กับการสอบสัมภาษณ์ ทั้ง ๆที่จริงๆ แล้วในการทำงานที่ผ่านมาไม่เคยมีสักครั้งที่เฉิดไฉไล จะหวั่นกลัวกับผู้หลักผู้ใหญ่ ยิ่งได้เข้าใกล้ ยิ่งกระดี้กระด้า แต่เวลาสัมภาษณ์งาน ทำไมเฉิดไฉไล ปากสั่นยิ๊กๆ ประหม่า..ป๊อด บลา บลา เพียงเพราะว่า ไม่ั่มั่นใจตัวเอง...ทำยังไงถึงหายคะ ...

Create Date : 01 กันยายน 2553

Last Update : 1 กันยายน 2553 17:36:34 น.

3 comments

Counter : 420 Pageviews.

วันที่ 2 (เ็ป็นวันแรกของการสัมมนา)
สวัสดีครับ...เพื่อน...พี่...น้อง ที่เคารพรักทุกท่าน
วันนี้เป็นวันเปิดการสัมมนา....บางตอนที่ท่านรองอธิบดีท่านพูด
ถึงนโยบาย ปี 2554 "ความจริงผมไม้ได้เตรียมข้้อมูลมา นึกอะไร
ได้ผมก็พูดไป...พวกท่านไม่ต้องจดหรอก จำๆเอา...จำไม่ได้
ก็ช่างหัวมัน".....ฮาเลยเรา
................................................................................
สวัสดีครับคุณเฉิด...เหตุการณ์สงบดีแล้ว ก็ลุยต่อเถอะครับ

โดย: panwat

วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:20:50:13 น.


สวัสดีค่ำๆครับ กลับจากสัมมนา แวะมาทักทายครับ

โดย: panwat

วันที่: 3 กันยายน 2553 เวลา:20:58:31 น.

โดย: panwat

วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:19:11:16 น.

เฉิดไฉไล

Location :

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

[Add เฉิดไฉไล's blog to your web]

Bloggang.com