อย่าถามเลยว่าเจ็บปวดมากแค่ไหน

เพราะฉันไม่อาจอธิบายว่าเจ็บอย่างไร

ที่ผ่านมาฉันร้าวรานแทบทุกลมหายใจ

ไม่มีค่ำคืนใดที่ฉันไม่ต้องนอนกับน้ำตา

อย่าถามเลยว่าทรมานมานานแค่ไหน

เพราะฉันก้อไม่อาจหาถ้อยคำแทนที่รู้สึกรับไว้

วันเวลาที่เดินผ่านไปทุกวินาทีเหมือนถูกทำร้าย

ถูกย้ำแผลลึกจนไม่เหลือหัวใจไว้เป็นของตัวเอง

อย่าทำเป็นมาสงสารฉันคนนี้อีกเลยเชื่อฉัน

เพราะความสงสารไม่อาจรักษาแผลเป็นที่ได้รับ

ให้หายไปจากหัวใจฉันที่เป็นอยู่นี้เลยรู้มัย

หัวใจของฉันคนนี้เป็นเพียงเถ้าถ่าน

หากวันหนึ่งมีแรงลมพัดผ่านมา

มันคงเป็นผงธุลีปลิวออกไปจากร่างกายฉัน

อย่าทำเป็นเสียใจกับสิ่งที่ทำกับฉันคนนี้

เพราะอย่างไร ความเสียใจที่เธอให้ฉันก้อสายเกิน

ที่จะแก้ไข ไม่ให้ฉันอยู่อย่างตายทั้งเป็นได้อีกแร้ว

ฉันรอเธอมานานแล้วรู้มัย ที่พยายาม

ซ่อนความเจ็บ เก็บแต่ความรักที่มีให้เธอ

คอยเช็ดบาดแผล คอยรักษาแผลที่เธอให้

แต่ฉันไม่อาจซ่อนความเจ็บอีกต่อไป

แม้ความรักที่ฉันยังมีให้เธอไม่น้อยลง

หากแต่หัวใจฉันไม่เหลือไว้ให้เช็ดรักษา

.......................อีกต่อไปเท่านั้นเอง

Create Date : 22 กรกฎาคม 2551
Last Update : 22 กรกฎาคม 2551 6:08:53 น.		1 comments
Counter : 525 Pageviews.
Share Tweet