|
|
ไม่โดนไม่รู้ไม่เจอไม่เจ็บกับเส้นทางที่เลือกเดิน
หากฉันรู้ว่าวันนึงฉันต้องเลือกเดินเส้นนี้
ฉันคงม่ายปล่อยหัยตัวเองต้องพานพบแต่ความเจ็บปวดเช่นนี้
หากฉันรู้ว่าความรักข้างหน้าของฉันนี้เต็มปายด้วยความปวดร้าว ฉันคงม่ายเลือกเดินทาง
หากฉันรู้ว่าสิ่งที่ผ่านมีความทุกอย่างคือหลอกลวง ฉันคงม่ายก้าวมา
แต่เพราะที่ผ่านมาฉันม่ายรู้อะรัยเลยจิงๆๆ
แล้วเมื่อฉันตกหลุมรักปายแร้ว จาหัยฉันเลือกเดินทางไหนอีกหล่ะถ้าไม่ใช่ทางนี้
บางคนถามฉันว่า ทำมัยฉันเลือกเดินบนเส้นทางสายนี้ ทั้งๆ ที่ฉันมีสิทธิ์เลือกเส้นทางสายอื่นๆ ได้ เพราะนั่นบางคนเหล่านั้นเป็นผู้ฟังเรื่องราว หรือเปนเพียงผู้รับรู้เรื่องราวจากคนนึงสู่คนนึง โดยที่ม่ายได้เปนผู้มาสัมผัสกับความรักที่ฉันเป็นอยู่ โดยไม่ได้เจอะเจอว่าสิ่งที่ฉันรับรู้มาตลอดนั้นเป็นแบบไหน อย่างรัยบ้าง ฉันม่ายอยากบอกหัยลองมาเป็นฉันบ้าง เพราะเมื่อใดที่คุณได้รักใครซักคน แบบทุ่มเททั้งหัวใจและกายหัยเขาไปแล้ว สิ่งที่หัยปายยากที่จะทวงคืนมาเช่นเดิมได้ เมื่อตัดสินใจรักเขาแล้ว ม่ายใช่ว่าจะเปลี่ยนใจกันอย่างง่ายดายเลย ถ้าบางคนเคยรักใครจิงๆๆซักคน
และถ้าคนที่คุณรักม่ายอยากเสียคุณปาย เหนี่ยวรั้งคุณหัยยังรักเค้าอยู่ ถ้าคนที่คุณรักบอกกับคุณว่า ถ้าต้องเสียคุณปายเค้าจะเสียใจมากมาย สองแขนที่โอบกอดคุณไว้ เสียงที่อ้อนวอนที่ได้ยินนั้น แล้วถ้าคุณเปนฉัน ฉันจะม่ายรักเค้าได้อย่างไร สำหรับฉันแล้ว เส้นทางที่ฉันเลือกเดิน บางคนบอกว่าผิด บางคนบอกว่าฉันไม่ควรทำเช่นนั้น ไม่ควรเลือกเดินบนเส้นทางแบบนี้ แต่ฉันเองก้ออยากหัยบางคนเหล่านั้นลองมาเป็นฉัน คำตอบที่ฉันเลือก อาจเป็นคำตอบเดียวกับบางคนก้อได้ นับตั้งแต่วันแรกที่ฉันรักเขา จนวันนี้ที่ยังรักเค้าอยู่เช่นเดิม ฉันไม่อาจห้ามใจเลย ไม่อาจหยุดรักเค้า เพราะม่ายว่าฉันจะเลือกเดินเส้นทางไหน ฉันก้อเจ็บอยู่ดี อยู่ก้อเจ็บจากก้อเจ็บ ใช่ว่าเส้นทางที่ฉันเลือกเดินจะม่ายทำหัยฉันเจ็บซะทีไหน ฉันอยากบอกบางคนเหล่านั้น รับรู้ว่าความเจ็บปวดที่ฉันกำลังสัมผัส มันมากมายเหลือเกิน ฉันต้องตื่นขึ้นพร้อมกับน้ำตา หัวใจของฉันเหมือนถูกกดทับปายด้วยปลายมีดสัมผัสความเจ็บ ฉันเหมือนตัวเองเจ็บร้าวไปทั้งร่างกาย ฉันเหมือนตัวเองหายใจแผ่วเบาเหลือเกิน ในแต่วันที่ฉันเดินผ่านไป มันเต็มปายด้วยความทรมาน ถ้าเปรียบเทียบความรู้สึกที่ฉันสัมผัสอยู่ ณ ตอนนี้ ลองบางคุณนึก ถ้าบางคนนั้นกำลังถูกมีดค่อยๆ กรีดลงบนเนื้อตัวคุณ นั่นแหล่ะ ฉันกำลังรู้สึกแบบนั้น ฉันจะทนความเจ็บปวดนี้ บางครั้งฉันก้อท้อและเริ่มอ่อนแอลง บางคนยังคงถามฉันว่าเมื่อเจ็บปวดขนาดนี้ แล้วทำมัยฉันยังเลือกเดินเส้นทางนี้อีก ฉันก้อยังอยากจาย้อนกลับปายถามคุณอีกครั้งคุณเคยรักใครอย่างแท้จิงหรือยัง แต่จะมีบางครั้งที่ฉันอยู่กับเค้าคนที่ฉันรัก ความเจ็บปวดที่สัมผัสมันแผ่วเบาและจางปายบ้าง เวลาที่ฉันได้อยู่กับคนที่ฉันรัก นั่นเหมือนมีดที่กรีดบนเนื้อตัวฉันมันหยุดกรีดแทง รอยยิ้ม น้ำเสียง สายตา อ้อมกอด และทุกๆ สัมผัส ทำหัยฉันมีความสุข มีกำลังใจ มีความหวัง ความเจ็บถูกกลบเลือนปายด้วยสิ่งเหล่านี้ และเมื่อใดที่ฉันห่างไกล ความเจ็บมันก้อกลับมาเป็นคงเดิม ฉันอยากบอกบางคนเหล่านั้น อย่ากล่าวโทษฉันนักเลย อย่ามองว่าฉันเดินทางสายผิด อย่าซ้ำเติมความเจ็บของฉันหัยมากปายกว่านี้ ฉันม่ายได้อยากเรียกร้องหัยใครมาสงสารและเห็นใจ กับสิ่งที่ฉันเลือก แต่ฉันก้อไม่อยากหัยใครมาซ้ำเติมให้เจ็บปาย กว่านี้ ม่ายมีใครอยากเปนเช่นนี้
ม่ายมีใครอยากเลือกแบบนี้ ม่ายมีอยากเจอความรักแบบนี้
| Create Date : 24 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 24 มีนาคม 2551 19:11:56 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 399 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: คนสาธารณะ  วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:19:48:13 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [