Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
เขียน เขียน เขียน
เรื่องของปาก-ท้อง
อะไรในกอไผ่
มะม๋าตัวโปรด
All blogs
หายไปนานมากเลยนะเนี่ยะ...
เจ้าแม่ม้า...
หล่อนเท่ห์มาก(๒)
ปลาตายหงายท้องแช่น้ำแข็ง
ร้านนี้มาแปลกแฮะ!
ไร้มารยาท
โมโหอิ่ม...
"ごみがあったら出してください!"
หล่อนเท่ห์มาก
成人の日
เซ็ง
พักยก พักยาว
ไร้มารยาท
เป็นที่รู้กันทั่วๆไปว่่า ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีระเบียบวินัย บ้านเมืองสะอาด จะซื้ออะไร จะทำอะไรก็ต่อคิว จะกินข้าวกลางวันก็ต้องต่อคิวยาวเป็นชั่วโมง เค้าทำกันจนติดนิสัย และเป็นความพอใจ เป็นความต้องการของเค้าเองที่ไม่คิดเบื่อที่จะต้องต่อคิว
ด้วยเหตุนี้ก็ประชาชนชาวยุ่นก็เลยติดเป็นนิสัยกันมาจากรุ่นทวดยันรุ่นหลาน ซึ่งอันนี้เราก็ต้องขอชื่นชม อยากให้บ้านเมืองเรามีระเบียบวินัยมั่ง
แต่ก็เหอะ....
คนดีมีวินัยมันมีทั้งโลกซะเมื่อไหร่...
ไอ้ที่ว่า"คนญี่ปุ่น" มีระเบียบ มีวินัย ทำอะไรต่อคิวเข้าแถว
คนญี่ปุ่น"อันตราย"ก็เห็นจะมี พวก"ป้าๆ" หรือที่เค้าชอบเรียกกันว่า "โอะบ้ะจัง" แกจะเป็นประเภท ทำอะไรตามใจฉัน ตัวอย่างเช่น ขี่จักรยานก็ขี่มันเต็มถนน ไม่สนใจรถที่ขับมาข้างหลัง(รถมันก็ไม่ยอมบีบแตรไล่แฮะ)
ออกจากสี่แยกนึกจะตรงไป ก็ตรงไปเลย ไม่มีการชลอดูรถก่อน สร้างความเดือดร้อนให้กับคนขับรถใหญ่เสียจริงๆ(อันนี้ก็เห็นกะตาเลย สี่แยกหัวมุมบ้าน(สมัยเช่า้บ้านอยู่)เลย กระเด็นกันเห็นๆ แต่ป้าแก แก่หนังเหนียว ไม่ยักเป็นอะไรแฮะ
)
เรื่องนี้เราก็เจอมากะตัวแหม็บๆ
เมื่อต้นอาทิตย์ไปส่งของที่ไปรษณีย์มา มีเรื่องกวนใจ กวนอารมณ์จ๊อดให้ขุ่นมัว เป็นเรื่องของป้าไม่มีมารยาทน่ะ
เราจะส่งจดหมาย ก็ยืนตามจุดที่เค้ากำหนด เพราะว่าคนก่อนหน้าเราเพิ่งเสร็จ แล้วเจ้าหน้าที่ก็ยังเคลียร์งานจากคนลูกค้าคนเก่าไม่เสร็จ ก็ก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ จึงยังไม่ได้เรียกเรา เราก็ยืนรออยู่ที่จุด
ภายในเสี้ยวเวลาไม่กี่วินาที ก็มีลมผ่านเราไป ฟิ้วววววว....
เฮ้ย...ป้า!!!!! มาจากไหนว๊ะเนี่ยะ..... แซงตูนี่หว่า????...
เราคิดไป พร้อมๆกับอึ้งและงงอยู่แป๊บนึง
จังหวะนั้นมีป้ามาต่อหลังเราอยู่คนนึงด้วย เค้าก็เ็ห็นว่าป้าคนนั้นแซงเรา
ป้าคนหลังถามเรา..."ต่อคิวอยู่รึป่าวจ๊ะเนี่ย?"
เรา..(พูดเสียงดัง).." ใช่...ต่ออยู่...อุตส่าห์รอตั้งนาน ...แซงไปเลยอ่ะ.."
ป้าคนหลัง.."ใช่ม๊า???" แล้วป้าแกก็ขำนิดๆ
ป้าคนที่แซง..หันมาดูเรานิดนึง แล้วไม่สนใจ ส่งจดหมายต่อ
แหม๊.......เรางี๊อยากตืบจริงๆเลย ....คนอาไร๊...ไม่มีมารายาทเอาซะเลย...หมั่นเขี้ยวว่ะ
.................................
จบไปเรื่องนึง
มีอีกเรื่องนึง อันนี้แบบอุ่นๆเลย...เมื่อเช้าวันนี้
ทุกวันนั่งรถไฟแล้วต้องไปต่อรถเมล์ เป็นรถเมล์ต้นสาย ก็ต้องออกตามเวลาเป๊ะ... เพราะฉะนั้น กว่ารถจะมาที คนก็ออกจากรถไฟตั้งไม่รู้เท่าไหร่ แต่เรามักจะออกเร็วเป็นประจำ เลยได้ต่ออยู่ที่หัวแถว
วันนี้เร็วเป็นพิเศษเลยได้อยู่ที่คนที่ ๑ ในขณะที่ผุ้คนหลั่งไหลออกจากสถานีรถไฟเพื่อมาต่อรถคันเดียวกับเราเยอะมากๆ ๕-๖๐ คนเห็นจะได้ ฉะนั้น แถวมันถึงได้ยาวเหยียดเป็นหางว่าว คนที่ออกมาจากสถานีรถไฟก็ไม่เท่าไหร่ แต่คนที่ออกมาจากด้านตรงข้ามทางออกรถไฟ(ก็คือทางด้านต้นสายที่เรายืนอยู่) มันจะต้องเดินไกลมากๆเพื่อที่จะไปต่อท้ายแถว
ฉะนั้น มันก็จะมีได้พวก"ลักไก่ไร้มารยาท" ทำโมเม ต่อหัวแถว จริงๆก็เห็นหลายหนแล้ว แต่ไม่เจอกับตัวเอง ดูแล้วก็หมั่นเขี้ยวเหมือนกัน แต่คนญี่ปุ่น เค้าก็ไม่ค่อยบอก หรือโวยวาย(เป็นบ้านเราเมิงเจอยำทีนแน่ๆ) เต็มที่ก็ได้แต่ เหลือบๆ มองๆ ให้ไอ้คนที่มาแซงมันรู้ตัว เ
มันก็รู้ตัวอยู่แล้วหล่ะ ทำไมมันจะไม่รู้ล่ะ ก็มันรู้ว่าแถวย๊าวยาว มันถึงได้มาหยอดแซงแถวง่ะ...เราดูแล้วรำคาญลูกตา
มาถึงคิวเรา ..
วันนี้เช้า เราอยู่หัวแถว ยืนรอรถอยู่เกือบ ๑๐ นาทีได้มั๊ง กว่ารถจะมา แถวมันยาวเป็นกิโล แล้วก็มีเด็กหนุ่มน่าจะประมาณเกือบๆ ๓๐ ได้ โผลมาจากทางด้านต้นป้ายรถเมล์ ตอนแรกมันก็เดินจะเดินไปท้ายแถว แต่แล้วมันก็วกกลับมาที่หัวแถว (เราเหลือบๆดูมันอ่ะถึงได้รู้
)
แล้วมันก็คงเปลี่ยนใจ เพราะแถวยาวมาก มีโอกาสไม่ได้ขึ้นรถก็เป็นไปได้ เพราะคงแน่นมากๆ แล้วมันก็มายืนทางด้านซ้ายของเรายืนห่างเล็กน้อย (ทางซ้ายต้องไม่มีคน เพราะว่าเราเป็นคนแรกของแถว )มาถึงมันก็มาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วต่อหัวแถวเลย
โห.......หยั่งงี้ก็สวยซิว๊ะ......(เราคิดใจใจ)
คิดไม่คิดอย่างเดียว .... ปากพูดมือทำงานด้วย
"ปลายแถวอยู่ที่โน่นค่ะ ไม่ใช่ที่นี่" เราทำพูดหน้าตาเรียบๆ ด้วยสำเนียงสุภาพ(แบบตูจะฆ่าเมิง) พร้อมชี้นิ้วไปที่ท้ายแถว
แล้วป้าๆ ลุงๆที่ต่อๆจากเราก็มองกันใหญ่เลย
ไอ้นั่นมันคงอาย เลยต้องถอยทัพไปต่อท้ายแถว...
.....และแล้วมันก็ไม่ได้ขึ้นรถคันเดียวกับเรา เพราะว่ารถเต็ม....อิอิ..สมน้ำหน้า
........แต่พักนี้ไม่รู้เป็นไง...มีเรื่อง ..ขวางหู ขวางตา กวนตา กวนใจ บ่อยจริงๆ....เอ๊ะ....รึว่าเรา...เป็น...."โอะบ้ะจัง" ซะแล้วละนี่....
Create Date : 26 มกราคม 2549
Last Update : 26 มกราคม 2549 20:20:55 น.
4 comments
Counter : 300 Pageviews.
Share
Tweet
ดีจังเลยค่ะ ได้ออกจากบ้านทุกัน มีเรื่องหนุกๆมาเล่าให้ฟังบ่อยๆ ช๊อบ ชอบ(อ่าน) อ่านไปลุ้นไป อิอิ
ป ล ส่งหลังไมค์ไปให้ ได้รับไหมคะ
โดย:
นู๋โนริ
วันที่: 26 มกราคม 2549 เวลา:20:28:49 น.
ถ้ามาเมืองไทยนี่ คงได้อกแตกตายแน่ๆ จะตื้บก็ไม่ได้ เพราะเค้าทำกันหลายคนแบบหน้าตาเฉย เผลอๆไปว่าเข้าอาจโดนชักปืนยิงตายตรงนั้นก็ได้
โดย:
mungkood
วันที่: 26 มกราคม 2549 เวลา:20:56:29 น.
เรื่องสิงห์นักปั่นตามใจฉันแบบนั้นก็เจออยู่บ่อยๆ ค่ะ เพราะแถวบ้านจะมีแยกเล็กๆ ที่รถยนต์ต้องวิ่งทางเดียว
เดินผ่านแยกที่ไร ถ้าเห็นจักรยาน กับรถยนต์ที่มาคนละทางแล้วอดเสียวสันหลังไปด้วยไม่ได้ เพราะเคยเห็นแบบสิวเสียดเกือบชน เพราะป้าแกปั่นไม่หยุด ไม่ชะลอเลย
และเรื่องแซงคิว เป็นอะไรที่รับไม่ค่อยได้เหมือนกันค่ะ ถ้าเจออย่างป้าคนนั้นแซงตัดหน้านะคะ......
ยังมีคนที่รอหลังอีกตั้งหลายคน ป้าแกจะตัดหน้าแบบนี้ ปล่อยไม่ด๊ายยยยย
โดย:
jan_tanoshii
วันที่: 26 มกราคม 2549 เวลา:21:10:57 น.
จำได้เคยดูรายการญี่ปุ่น
เขาแปลว่าคุณป้ามหาภัยค่ะ เอิ๊กๆๆๆๆ
โดย:
ตอกะจอ
วันที่: 26 มกราคม 2549 เวลา:21:16:25 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
มาลัย1000ปี
Location :
Kanagawa Japan
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
นู๋โนริ
naruน้องใหม่
วดี
ปาน-Sapporo
fudge-a-mania
jisi
nature-delight
ลำพูริมน้ำ
อ้อแอ้เอง
มาลีjp
Webmaster - BlogGang
[Add มาลัย1000ปี's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ป ล ส่งหลังไมค์ไปให้ ได้รับไหมคะ