. . . . . นาฬิกาหัวใจ - ซานิ (แมน-เมจิ) . . . . .
ในความเป็นจริงของการเดินทาง
ไม่ว่าอย่างไรสักวันต้องถึงวันสิ้นสุด
ในการเดินทางของคนสองคน
จะช้าจะเร็วสุดท้ายก็ต้องแยกจาก
*วันนี้ทั้งเธอและฉันต่างสุดหนทาง
แต่ฉันเข้าใจและคิดว่าเธอก็คงจะเข้าใจ
**อย่างน้อยเราก็เคยได้ใช้วันเวลา
อย่างน้อยนาฬิกาหัวใจเคยตรงกัน
สุดท้ายแม้ว่าเราไม่ได้ไปด้วยกัน
แต่จะจำไว้...ว่ารักนั้นเคยเป็นของเรา
บนการเดินทางของเธอกับฉัน
มีทั้งรอยยิ้มและคราบน้ำตารวมปนเป
แต่ฉันขอจำไว้เพียงแต่สิ่งดี
ปล่อยทิ้งทุกความเสียใจไว้ในอดีต
*,**
เผื่อวันนึงบังเอิญนั้นเราพบกัน
รอยยิ้มจะยังอยู่บาดแผลต่างลืมไปหมดแล้ว
** ว่ารักนั้นเคยเป็นของเรา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คนก็เป็นมวลพลังงานอย่างหนึ่ง
เหมือนถ่านที่เราใช้ใส่ในนาฬิกาเพื่อให้มันเดิน
ถ่านอ่อนนาฬิกาก็เดินไม่ตรง
ถ่านหมดนาฬิกาก็ตาย
บางทีเราต้องสัีงเกตต้องคอยดู
เพื่อชาร์ตถ่านให้มีพลังงานอยู่ตลอด
ไม่เช่นนั้น
เราก็คงเป็นเพียงคนที่มีนาฬิกา
มีไว้เพื่อโชว์ว่าเราก็มี
แต่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับชีวิต
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [