สืบเนื่องจาก blog นี้ [Golf] ตั้งใจไปออกรอบ ดันเจอแคดดี้น่าเบื่อ วุ้ย รมเสีย!!!! ขอระบายหน่อย 

เมื่อวาน .. 5-7-09

อิป้าไปออกกับกลุ่ม 1000tips golf ณ จุดเกิดเหตุ (best ocean) และ … รมณ์เสียอีกแล้วพี่น้องงงงงง อิ 001 นี่แหละ อินี่อินี่อินี่ กรี๊ดดดดด

เริ่มแรก พอไปถึงพวกพี่ ๆ ก็ทักทายปกติ แต่ส่วนใหญ่จะถามถึง 001 เหมือนเป็นรหัสที่รู้กันยังไงมะรู้ . . . ไหน ๆ 001 อยู่ไหน(วะ)  อิป้าก็ได้แต่ แหะ ๆ หากันเองละกันคับพี่น้อง แต่มีพี่คนนึง ขออภัยที่จำชื่อไม่ได้ แง้ๆๆ พี่ท่านบอกว่า จองไว้แล้ว 001 อยู่ก๊วนพี่เอง .. โอเคคับพี่ โชคดีนะคับ

ป้าก็เดินไปที่ถุง เจอแคดดี้ เบอร์ 023 (มั้งนะ แหะๆ) ก็ก้มหน้าก้มตาควานหาของในกระเป๋าที่ห้อยไว้กับรถลาก ละก็มีพี่คนนึง จำไม่ได้อีกเหมือนกันมาทักทาย และถามหา 001 อีก อิป้าก็เหมือนเดิม ไม่รู้คับพี่ หากันเองละกันนะ ^^”

ทักทายกันเสร็จก็หันกลับมาก้มหน้าหาของต่อไป (เป๋าแกนี่รกขนาดนั้นเลย?)

ขณะที่ก้มหน้าอยู่นั้น ก็รู้สึกได้ว่ามีรังสีดำ ๆ พุ่งตรงมาที่ป้า ก็เลยหงายเงิบขึ้นมาหนึ่งอึดใจ

เจ๊อะ!! กับสายตาอำมหิตของมัน  “001” และเพื่อนของมันอีกคน .. อิป้าก็ทำเป็นไม่สน ก้มหน้าหาของต่อไป แต่ลืมไปแล้ว ณ ตอนนั้น ว่ากุหาอะไรอยู่วะเนี่ย ??

.. นึกในใจ โอเค เมิงอยู่นี่เอง  เมิงเห็นกุ เมิงจ้องกุอยู่  อะไรที่เคยเก็บไว้ มันก็ผุดผุดออกมาเหมือนน้ำกำลังเดือด  .. เงยหน้าไปอีกที มันก็ยังมองอยู่  เมิงคงอยากคุยกะกุแล้วล่ะ ชิมิ .. ด้ายยย   ใจดีจัดห้ายยย.ย..   . วันนั้นกุไม่ได้คุยกะเมิง  วันนี้กุอยากเคลียร์กะเมิงแล้วล่ะ … ก็เมิงมาจ้องหน้ากุก่อนทำไม? เริ่มมีน้ำโห น้ำ โห น้าม โหว โหว โหว

จากน้ำกำลังเดือด ตอนนี้มันพล่านล้นไหแล้ว ไม่ไหวแล้ว เพราะมันมองไม่เลิกจริง ๆ หยิบของเสร็จ มองซ้ายมองขวา พวกพี่กลุ่มพันทิบไปซ้อมพัตกันหมด . .  เห็นแต่แคดดี้กว่า 30 ชีวิต .. เอาไงดี เอาไงดี หกสิบตีนหกสิบกำปั้นเชียวนะ เอาวะเป็นไงเป็นกัน อย่างน้อยกุก็น่าจะมุดออกมาได้ หรืออย่างน้อยพวกพี่ก็ยังมาเก็บศพป้าทัน

คิดได้ดังนั้น (คิดดีเนอะ)

อิป้าก็เดินตรงไปหามัน ระยะห่างกันแค่ 5 ก้าวความยาวขาสั้น ๆ ของป้า

ตัวประชิดตัว ตามองตา สายตาก็จ้องมองกัน

ด้วยความเป็นคนที่ไม่หยาบคาย (เหรออออ??? โห่ ) ด้วยความเป็นคนที่ไม่เบ่ง ไม่อยากวางอำนาจว่าใหญ่ (เพราะไม่ใหญ่) ไม่อยากวางตัวว่าเป็นนายเป็นแคดดี้

ก็อุตส่าห์พูดด้วยดี ๆ เสียงราบเรียบว่า “น้อง.. จำพี่ได้มั้ยคะ?” (ถ้ามันจำไม่ได้กุก็หน้าแหกนะเนี่ย)

“จำได้… จำได้ติดตาเลย!!” .. ((ค่อยยังชั่ว ลืมถามว่าเมิงเก็บไปฝันด้วยมั้ย))

พูดได้เด็ดดวงมากเลยน้อง กุพูดกะเมิงดี ๆ นะเนี่ย .. ต้องเห็นสายตาเวลามันมอง ต้องเห็นหน้าเชิด ๆ ของมันเวลามันพูด ต้องได้ยินน้ำเสียงที่มันเห่าออกมา แล้วจะรู้เลยว่าทำไมป้าถึงต้องเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด

“แล้วน้องรู้ใช่มั้ย ว่าพี่เป็นคนคอมเพลนน้อง”

“รู้!! ทำไมจะไม่รู้” .. แล้วมันก็ลอยหน้าลอยตา ประมาณว่าเมิงทำไรกูไม่ได้หรอก

“อืม ดี แล้วพี่ก็อยากรู้ด้วย ว่าวันนั้นน้องเป็นอะไร”

“ก็ไม่เป็นอะไรหนิ ปกติทุกอย่าง”

“อ๋อ ปกติก็เป็นแบบนี้เหรอ”

“ช่าย เป็นแบบนี้แหละ”

“หรือว่าเป็นเฉพาะกับนายผู้หญิง”

“ป้าววว  นายผู้ชายหรือผู้หญิงก็เป็นแบบเนี้ย ไม่เห็นมีอะไร ติ๊บเติ๊บก็ได้ปกติ”

“อืม ใช่ วันนั้นพี่ก็ให้ติ๊บน้องปกตินะ”

“โอ๊ย ร้อยสองร้อยไม่สนหรอก”

อ่อ ปกติเมิงคงได้จากเสี่ยอ่ะดิ ไปปรนเปรออะไรเค้าล่ะ กุอยากจะขอเงินติ๊บกุคืนมาก ๆ เลย

“แล้วรู้เหตุผลใช่มั้ยว่าทำไมพี่ถึงคอมเพลนอ่ะ พี่ไม่พอใจนะ ที่น้องมาโทษว่านายอ่ะลืมไม้ไว้ที่ทีออฟ”

“ก็จริงอ่ะ ไม่เชื่อไปถามสต๊าดเตอร์ดิ”

“ไม่จริง ที่ที่น้องเจอไม่ใช่ทีออฟแน่นอน พี่ไม่ใช่เป็นคนที่ตีเสร็จก็ทิ้งไม้ไว้นะ พี่อ่ะเดินถือไม้มาตรงจุดดรอป จุดดรอปอ่ะเข้าใจป่ะ ไม่ใช่ทีออฟ แล้วพี่ก็ไม่ได้ลืมด้วย พี่วางไม้พิงไว้กับรถ เพราะน้องไม่สนใจที่จะหยิบไม้จากมือพี่ พี่เลยวางพิงเอาไว้!!”

… เงียบไป 2 วินาที ประมาณว่าเถียงไม่ออก… “ก็ไม่เห็นอ่ะ!! แต่ cover ก็อยู่ที่หนู”

เมิงพูดเรื่อง cover มานี่มีผลอะไรกะชีวิตกุมั้ย?? กุอยากจะรู้ “เฮ้ย จะมาพูดได้ไงว่าไม่เห็น หน้าที่แคดดี้คืออะไร ต้องสนใจดิ ไม้อ่ะ ต้องดูแล ไม่ใช่ให้นายเดินถือไป ตัวเองก็เดินถึงกรีนแล้ว!! มันใช่เรื่องมั้ย!!”

“ก็เอางี้เด่ะ ถ้าคราวหน้านายมาบังเอิญเจอกัน ก็พาสไปเลย ไม่ต้องมาเรียก ให้แคดดี้คนอื่นถือไป”

“โห คราวหน้าพี่ก็ไม่เอาน้องแล้ว”

“โธ่ หนูก็ไม่เอาพี่เหมือนกัน!!”   … (ก็แน่ล่ะสิ กุเป็นผู้หญิงหนิ)

เท่านั้นแหละ

แคดดี้ป้าก็เดินมาจากด้านหลัง มาโอบแกมดันป้าไปที่ถุง พร้อมปลอบป้าว่า “ใจเย็นนาย ใจเย็น วันนี้แคดดี้ลากถุงให้นาย ไม่มีปัญหาน๊า ใจเย็นนะนาย”

เดินมาถึงถุงได้ ป้าก็ตะโกนกลับไปอีกรอบว่า

“วันนั้นไม่อยากมีเรื่องหรอกนะ เพราะพี่มากับพ่อแล้วก็กลุ่มผู้ใหญ่ทั้งนั้น ไม่อยากเสียมารยาท”

เชื่อมั้ย มันยังทำหน้าเย่อ ๆ ใส่ป้าเลยอ่ะ โห อินี่

แคดดี้ป้าต้องกันอีกรอบ “ใจเย็นจ้านาย อย่าเครียดเลย เดี๋ยวไม่หนุกน๊า”  อืม… แล้วอิป้าก็ก้มหน้าหาของต่อไป แป่ว  - -“

ทำไมอ่ะ แกคิดว่าแกสวยกว่าชั้นงั้นสิ (จริง)

แกคิดว่าชั้นเป็นผู้หญิงตัวกระเปี๊ยกแล้วไม่กล้าหือกะแกงั้นสิ แกคิดว่าชั้นกลัวแกงั้นสิ ถ้าเป็นนายคนอื่นแกคงไม่กล้าขนาดนี้หรอก แกเห็นชั้นติ๋ม ๆ หงิม ๆ ไม่โหวกเหวกโวยวาย เลยคิดว่าชั้นไม่กล้าใช่มั้ย

แกคิดผิด!!!

หยิบของได้เสร็จ (มันคือโทรศัพท์) อิป้าก็เดินเป็นหนูติดจั่นซักพัก ไม่ไหวแล้ว ต้องระบาย เลยโทร.ไปหา(ฟ้อง)ลุง เล่าๆๆๆให้ลุงฟัง ลุงบอกว่า จิ๊บอย่าเครียด เดี๋ยวไม่หนุกนะ ตบมันเลย ตบก่อนได้เปรียบ .. =”= แหล่มมากเลยจ้ะลุง ลุงเลยแนะอีกว่า ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ไปคอมเพลนต่อบนคลับเฮ้าส์เลย ในเมื่อมันยังกวนไม่เลิกแบบนี้ ต้องจัดการแล้ว โอเค วางสายปุ๊บ เดินตรงเข้าคลับเฮ้าส์

เจอผู้หญิงคนนึง ป้าถามหาคนชื่อพัต ผู้ชายที่เป็นคนรับเรื่องคนแรก แต่ต้องรอเรียก หันไปเจอผู้หญิงอีกคนนึงพอดี เค้าว่า “อ๋อ ที่โทร.มาคอมเพลน 001 ใช่มั้ยคะ? ปุ้มเป็นคนรับเรื่องค่ะ” คุณปุ้มคือคนรับเรื่องคนที่ 2

คุณปุ้มก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น(อีก)เหรอคะ ป้าก็เลยเล่าให้เค้าฟัง ว่านี่ขนาดมาเจอกัน ต่อหน้าต่อตา ยังพูดจาแบบนี้ นี่อบรมอีกรอบแล้วเหรอ? คุณปุ้มเลยรีบไปเรียกหัวหน้าแคดดี้มาคุยกับป้า

พอหัวหน้าแคดดี้มา(ผู้ชาย) ป้าก็ถามว่า รู้เรื่องใช่มั้ยที่มีการคอมเพลนแคดดี้ 001 ไปคราวก่อน

“ครับ จัดการเรียบร้อยแล้วครับ ก็อบรมแคดดี้ใหม่ แล้วก็ดรอปออกรอบไป 3 วันครับ”

“นี่จัดการแล้วเหรอ เมื่อกี้เค้ายังมายืนมองหน้าอยู่เลย”

ป้าก็เลยเล่าเหตุการณ์ให้เค้าฟังว่าเรื่องมันเป็นมายังไง โดยไม่ใส่สีตีไข่แม้แต่น้อย ถ้าจะหาพยานว่าป้าไม่ได้โกหก ก็โน่น แคดดี้ข้างนอกโน้นหน่ะ หูผึ่งกันทุกคนแหละ

ตอนที่ป้าคอมเพลนอยู่บนคลับเฮ้าส์ก็เห็นมีกลุ่มพันทิบยืนอยู่ซักห้าหกคนได้นะ แต่ใครเป็นใครมั่งก็ไม่รู้ แหะ ๆ

ป้าเล่าๆๆๆ ไป หัวหน้าแคดดี้ก็อ้าปากเหวอ “เค้าพูดขนาดนี้เลยเหรอครับ”

“ใช่ แบบนี้ดิชั้นทนไม่ได้หรอกนะ มาตีกอล์ฟดี ๆ ต้องมาเจอแคดดี้นิสัยแบบนี้ แล้วนี่เหรอคือผ่านการอบรมมาแล้ว นี่เหรอที่บอกว่ามีภาระทางบ้าน คือภาระทางบ้านเค้ามันไม่ใช่ภาระดิชั้น หน้าที่ใครหน้าที่มัน คนมีภาระทางบ้านเค้ามารยาทแบบนี้กันเหรอ แล้วมาบอกร้อยสองร้อยไม่สนใจ เนี่ยยยยยนะ มีภาระทางบ้าน”

หัวหน้าแคดดี้ก็บอกว่าถึงขนาดนี้คงต้องให้ออกแล้วล่ะครับ เพราะสองครั้งติดแล้ว

ป้าบอกว่า ถ้าจะจัดการอะไรกันยังไง ก็ขอให้วันนี้ผ่านไปก่อนละกัน ไม่อยากให้พวกพี่เค้ารู้เรื่อง เดี๋ยวจะไม่สนุกกัน เค้าก็ครับ ๆ

โจ๊กบอกว่า ถ้าพวกแคดดี้หน้าตาดีหน่อย เค้าไม่เอาออกกันง่าย ๆ หรอก

ก็นั่นเด่ะ สรุปคือมันใหญ่คับสนามเลยนะ นี่ถ้าบังเอิญไปเจอกันคราวหน้า แกยังอยู่ แสดงว่าแกคงเป็นอะไรกะหัวหน้าแคดดี้ล่ะวะ

บอกแล้วนะว่าป้าไม่ใช่คนชอบหาเรื่องก่อน แต่ถ้าเรื่องมันอยากจะมา ก็ไม่กลัว (กลัวหนีไม่ทัน ฮา..)

ไปเล่าให้โปรหลีฟังดีมั้ยเนี่ย วันที่ 19 นี้มีจัดแข่งที่เบส โปรชวนให้ลองไปเล่นดูหนุก ๆ แต่กลัวไปแล้วเจอหน้ามันอีก คงได้หนุกจริง ๆ

ตอนเล่นเสร็จ แคดดี้ป้าบอกว่า นายก็อย่าไปสนใจเบอร์ 1 มันเลยนะ มันยังเด็กไม่รู้จักคิด เดี๋ยวแคดดี้จะบอกมันให้ ตอนแรกแคดดี้ก็บอกมันแล้วนะว่าให้จบ ๆ ไป เรื่องมันผ่านไปแล้ว

อ๋อออ แสดงว่าตอนแรกมันไม่อยากจะจบไง ใช่มั้ย แคดดี้ถึงไปบอกมันว่าให้จบไป  แต่ถึงขนาดมันมายืนจ้องหน้าแบบนี้ มันคงอยากให้จบหรอกนะ!!!

ส่วนพวกพี่ ๆ ที่บอกว่าถือว่าทำบุญ อย่าไปถือสา เรื่องมันแล้วไปแล้ว  .. ขอบคุณคับที่แนะนำ แต่ไม่เจอกับตัวเองคงไม่รู้จริง ๆ ทุกวันนี้ก็สัพเพสัพตาอยู่ทุกวัน ให้มันเป็นสุข ไปที่ชอบ ๆ ของเมิงละกัน