Group Blog All Blog
|
<3 Feb '11> ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบัลดาลพี่ไก่หายเร็ว ๆ ด้วยเถอะ
วันเสาร์ที่ 29 ม.ค. 54
เจ๋ไปผ่าตัดขูดมดลูก ลอกพังผืดในมดลูกอะไรซักอย่างนี่แหละที่ BNH เสร็จแล้วก็พักฟื้น 1 คืนที่นั่น มีพี่ไก่ไปเฝ้า ----------------------------- วันอาทิตย์ที่ 30 ม.ค. 54 ก็กลับมาแบบโหลเหลด้วยกันทั้งคู่ เจ๋บอกเราว่าให้พาพี่ไก่ไปหาหมอหน่อย พี่ไก่บอกว่าไม่ต้อง ขอพักก่อนรอดูพรุ่งนี้อีกวันว่าจะไหวมั้ย ตอนนี้ยังไหวอยู่ ก่อนหน้านี้พี่ไก่เค้าบอกว่าเป็นร้อนในในปากข้างซ้ายแต่เป็นหนัก หน้าข้างซ้ายก็เลยชา ๆ กินอะไรลำบากหน่อย ก็กินได้แค่โจ๊ก หาหมอแล้ว หมอก็ให้ยาฆ่าเชื้อมา พอตอนเย็นพี่ไก่ก็ขับรถไปหาหมอที่พญาไท 3 ขับรถไปคนเดียว จะขอแอดมิท หมอไม่ให้ บอกว่าเป็นหวัดธรรมดาให้กลับมาพักที่บ้าน -*- ไรวะ คนจะขอนอนดันไม่ให้นอน แบบนี้ก็มีด้วย พี่ไก่ก็เลยต้องกลับมานอนบ้านด้วยสภาพแบบไม่ไหวแล้ว -------------------------- วันจันทร์ที่ 31 ม.ค 54 ตอนเช้า มะม๊าทำสุกี้ให้เจ๋แจนกับพี่ไก่กิน ต้มแบบผักนิ่ม ๆ ก็ให้แม่บ้านยกขึ้นไปให้ที่ห้อง เพราะเจ๋เพิ่งผ่าตัดมา ส่วนพี่ไก่ก็ลงมาไม่ไหว ซักพักเจ๋บอกว่าให้จิ๊บพาพี่ไก่ไปส่งโรงบาลหน่อย พี่ไก่ไม่ไหวแล้ว ไอ้เราก็กลัวแบกพี่ไก่ไม่ไหวเหมือนกัน เลยให้โจ๊กพาไปแทน แล้วพี่ไก่ก็กินสุกี้ไปได้ครึ่งชาม กินยาหลังอาหารต่อเท่านั้นแหละ อ๊วกแตกอ๊วกแตน อาเจียนออกมาหมด โจ๊กพาไปส่งที่ BNH เข้าไปฉุกเฉิน หมอก็ถามอาการ เทสว่าให้พี่ไก่ยิ้มซิแล้วเรียกโจ๊กไปดูว่าปกติคนไข้ยิ้มแบบนี้รึป่าว โจ๊กบอกป่าว เพราะหน้าพี่ไก่เค้าดูเอียง ๆ แล้วอ่ะ พี่ไก่บอกหมอว่าเป็นข้างซ้าย หมอดูแล้วปรากฎว่าไอ้ที่ผิดปกติน่ะ "ข้างขวา" หมอเลยจับแอดมิท พร้อมกับทำ MRI ได้ความมาว่า "ไวรัสขึ้นสมอง" พอตอนเย็นป้าก็เลยพาเจ๋ไปหาพี่ไก่ที่ BNH พี่ไก่ไม่ยอมกินอะไรเลย เค้ากินแล้วก็อาเจียนออกมา หน้าก็ชา สะลึมสะลือ แต่ก็ยังรู้สึกตัวปกติ เพียงแต่ไม่ค่อยมีแรง หมอเจาะไขสันหลังพี่ไก่ไปตรวจ รอผลอีก 2-3 วัน หมอบอกว่าน้ำในไขสันหลังดี ไม่มีหนอง ไม่ติดเชื้อ เจ๋จะขอนอนเฝ้าพี่ไก่ แต่หมอไม่ให้อยู่ เพราะเจ๋ก็เพิ่งผ่าตัดเมื่อวันเสาร์ต้องพักฟื้น แล้วกลัวจะติดเชื้อเดี๋ยวหนักเข้าไปอีก เจ๋เลยต้องกลับบ้านพร้อมน้ำตา --------------------------- เช้าวันอังคารที่ 1 ก.พ. เจ๋หน้าตาอิดโรยมาก บอกว่าไม่ได้นอนทั้งคืน เป็นห่วงพี่ไก่มาก แล้วสภาพเจ๋ก็แบบ คนเพิ่งผ่าตัดมาอ่ะ เดินเหินก็ลำบาก เจ๋ให้โจ๊กไปส่งที่โรงบาล แล้วตอนเย็นก็ให้โจ๊กไปรับกลับ เจ๋ กับพี่ปูพี่กุ้ง(น้องพี่ไก่) ตกลงว่าจะย้ายโรงบาล เพราะอยู่ที่นี่เค้าก็ยังรักษาอะไรไม่ได้ ต้องนอนรอผลเจาะไขสันหลังอย่างเดียว ตอนแรกจะไปวิชัยยุทธ แต่ไป ๆ มา ๆ ก็ไปบำรุงราษฎร์ ป้าถามเจ๋ว่าแล้วเค้ารักษาต่อยังไง ... ก็ต้องรอผลอยู่ดี เฮ้ออออ อาการพี่ไก่วันนี้หนักขึ้น จากชาแค่หน้า ตอนนี้เริ่มชาตามตัวครึ่งซีกคือข้างขวา คืนนี้เจ๋กลับมานอนบ้าน กลับมาห้าทุ่มได้มั้ง ---------------------- เช้าวันพุธที่ 2 ก.พ. เจ๋เปิดประตูเข้ามาในห้องป้าเจ็ดโมงกว่า เดินร้องไห้มาเลย มาระบายให้ฟัง เจ๋บอกว่าเจ๋ทุกข์มาก ตอนนี้เหมือนไม่มีใคร จะอยู่เฝ้าพี่ไก่เค้าก็ไม่ให้เฝ้า กลับมาบ้านก็นอนไม่หลับ พี่ปูให้ยานอนหลับเจ๋มา เจ๋ก็กินไป นอนไปประมาณชั่วโมงนึงก็สะดุ้งตื่น เป็นห่วงพี่ไก่มาก ๆ เฝ้าแต่โทษตัวเองที่ไม่สามารถดูแลพี่ไก่ได้ แถมตัวเจ๋เองก็ยังเจ็บจากการผ่าตัดอยู่ ทุกอย่างมันเกิดเร็วมาก ตั้งตัวไม่ติด วางแผนอะไรในชีวิตไม่ถูกแล้ว ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป พี่ไก่เองก็คอยขอโทษเจ๋ ที่ไม่สามารถดูแลเจ๋หลังผ่าตัดได้ กลายเป็นว่าเจ๋ต้องเป็นคนดูแลเค้า ฟังเจ๋พูดแล้วเราก็น้ำตาไหลตามไปด้วย เจ๋บอกว่าเมื่อคืนสะลึมสะลือเรียกพี่ไก่บอกว่าให้ช่วยหยิบยาให้หน่อย แต่พี่ไก่ไม่ได้อยู่ข้าง ๆ แล้ว ครอบครัวเล็ก ๆ เรามีแค่ 2 คน มันจะเป็นยังไงต่อไป เจ๋ก็ได้แต่บอกพี่ไก่ว่าให้พี่ไก่รักษาให้หายดีก่อน แล้วเราค่อยมาคิดเรื่องมีลูกกันต่อ ทั้ง ๆ ที่ความเป็นจริงจะมีได้รึเปล่าก็ไม่รู้ เพราะเจ๋กับพี่ไก่เองก็พยายามมาสองสามครั้งแล้วที่นวบุตร จนหมอถึงต้องให้เจ๋มาผ่าตัดลอกพังผืดออกนี่แหละ คืนนี้เจ๋ไปนอนเฝ้าพี่ไก่ เจ๋ไม่ยอมกลับมาบ้านแล้ว ยังไงก็ต้องขอเฝ้าพี่ไก่ให้ได้ ---------------------------- วันพฤหัสที่ 3 ก.พ. เมื่อตอนเที่ยงจิ๊บโทร.ไปหาเจ๋แจนถามเรื่องพี่ไก่ว่าเป็นยังไงบ้าง ผลไขกระดูกสันหลังออกมาแล้วว่าไม่มีไวรัส ตอนนี้ทำกายภาพอยู่ อ้าว... แล้วสรุปว่าเป็นอะไรอ่ะ เจ๋บอกว่าไม่รู้ ตอนนี้หมอก็เจาะไขกระดูกสันหลังไปอีก เจาะเลือดไปอีกวันละ 10 หลอด พี่ไก่จะพรุนอยู่แล้ว พี่ไก่ไม่ยอมกินด้วย เพราะกินก็อาเจียนออก ดูเหมือนเค้าเจ็บมาก อาการล่าสุดคือปวดแถวท้ายทอยด้วย เห้อ.... ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ ทำไมเรื่องไม่ดีถึงมาเกิดกับคนดี ๆ ได้แต่บอกเจ๋ว่าให้ดูแลตัวเองด้วย กินข้าวกินยาด้วย เดี๋ยวจะทรุดไปอีกคน เจ๋บอกว่ากินไม่ลงเลย  เฮ้อ ขอให้ผลบุญรักษาพี่ไก่ด้วยนะคะ ขอให้พี่ไก่อาการดีขึ้นเรื่อย ๆ ขอให้พี่ไก่หายเร็ว ๆ นะคะ พวกเราเป็นห่วงพี่ไก่มาก ๆ <25 Dec '10> หนีลูกไปคิดสะมั๊ดกับสาวใหญ่ห้องแป้ง อิอิ
หนีจีนี่ไปเที่ยวมา จีนี่คงจะเกลียดมะมี้ละล่ะ 555 ทิ้งหนูอยู่เรื่อยเลย
ไป Central world มา แต่ก่อนไปขอแวะ papa sale ที่พระราม 2 ก่อน หมดไปพันก่าบาทได้ของมา 2 ถุงใหญ่ ก็ซื้อให้จีนี่นั่นแหละ เพราะฉะนั้นอย่างอนมะมี้น๊าาาาา อิอิ ถึง CTW ตอนประมาณทุ่มนึง นั่งปั๊มนมในรถก่อน ภารกิจใหญ่หลวง อิอิ อามกะอ๊อบมาถึงก่อนก็ไปนั่ง black canyon คนไม่ค่อยเยอะ แต่รออาหารนานม๊ากกกก ร้านอื่นคนแน่นเอี๊ยดเลยง่ะ อยากกิน pepper lunch!!!! มารวมกันทั้งหมดตั้ง 5 คน (เยอะเชียะ!!) กินไปเม้าไปบางคนก็ท้องร้องไปเพราะอาหารมาหลังสุด 55555 ตั้งใจจะไปถ่ายรูปเล่นกัน แต่แค่รออาหารก็งี๊ดแล้ว กินเสร็จไปต่อไอติมกัน เจ้เจี๊ยบจัดห้ายยยยยยย  รูปบรรดาสาวใหญ่ (ตรูดใหญ่) หน่ะสิ แต่ละคนนี่ผอมแห้งกะหร่อง มีอิป้าพุงย้วยอยู่คนเดียว      กินกันเสร็จเรียบร้อยก็จะไปถ่ายรูปกัน(ซะที) แต่พอลงไปข้างล่าง ยามไล่แล้วอ่ะ เพราะมันสี่ทุ่มฝ่าแล้ว ห้างเค้าจะปิดแล้ววววววววววว เลยแยกย้ายกันกลับบ้าน สรุปคือนัดกิน black canyon กัน ... กินแถวบ้านก็ได้นะ -*-  <29 Sep '10> ตรวจภายใน!!!!!!!
เป็นการตรวจภายในครั้งแรกในชีวิต ขอบันทึกไว้เป็นความทรงจำหน่อย แต่เดี๋ยวทิดหน้าก็ต้องไปตรวจอีก ช่วงนี้หมอปราณี ณ พญาไท 3 จะนัดทุกสัปดาห์เลยอ่ะ ต้องตรวจภายในทุกสัปดาห์ด้วย
ตอนแรกที่รู้ว่าต้องตรวจนี่หวั่นโคตร ถามคนนั้นทีคนนี้ทีว่าเป็นไง หมอทำไงมั่ง ไม่ได้ถามเยอะหรอก ถามเก๋นี่แหละ เพราะเก๋ตรวจบ่อย อิอิ เก๋ก็นะ พูดซะอิป้ากลัวเลย -_-" พอวันตรวจจริง ลุงดันอยู่สุพรรณฯ โจ๊กกะเก๋ก็เลยไปเป็นเพื่อน ตอนเข้าไปตรวจ เก๋ดันเข้าไปด้วยซะอีกแหน่ะ แต่ก็มีม่านกั้นไว้ หมอให้เปลี่ยนผ้าถุงก่อน นึกละขำ แบบว่าใส่ผ้าถุงยังไงหว่า ทำไม่เป็น ก็เลยรวบ ๆ มัดเป็นโบว์ซะเลย 555 พยาบาลก็ให้นอนเอาตรูดไว้ช่วงปลายเตียง แล้วก็แหกขาวางเท้าไว้ตรงที่เหยียบ ตอนแรกก็หุบ ๆ นะ หมอมาจับอ้าซ่าเลย อ๊ายยยยอายยยยยย หมอใช้เครื่องมือปากเป็ดไม่ใหญ่เท่าไหร่ บีบเจลลงไป แล้วก็มาแหย่ ๆ ยัด ๆ กรี๊ดดดด เจ็บโว้ยยยยยยยยยยยย หน้าป้าเหย๋เกเลย พยาบาลก็มาจับมือบีบมือ พยายามให้เราผ่อนคลายละมั้ง แต่ช่วยไม่ได้จริง ๆ ครั้งแรกผ่านไป ไม่เข้าขอรับ หมอเอาปากเป็ดมาบีบเจลใส่อีกเพียบเลย ก็ยังไม่เข้า อิป้าร้อง "อึ๊ดดด" เหมือนเบ่งลูกเลยวุ้ย พยายามอยู่นานจนเข้าไปได้ พอเข้าไปได้แล้วก็แป๊บเดียวเอง เสร็จซะที หมอก็มาฟังเสียงหัวใจลูกเต้นต่อ แล้วก็ถามป้าว่า สูงเท่าไหร่คะ แอบงง ก็บอกไป 152 ค่ะ หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ มานั่งคุยกะหมอ หมอบอกว่าปากมดลูกยังไม่เปิดนะจ๊ะ อุ้งเชิงกรานค่อนข้างแคบ แล้วก็ไปเช็ครก เนื่องจากหมอบอกว่าน้ำหนักขึ้นน้อย ... เอ่ออ ไม่น้อยนะคุณหมอ ขึ้นมา 12 โลเนี่ย คือตอนแรกหมอเข้าใจว่าขึ้นแค่ 10 เพราะก่อนท้องป้าหนัก 43 ตอนไปฝากครรภ์ตอนนั้นประมาณ 2 เดือน ขึ้นมาเป็น 45 แล้ว ปัจจุบันนี่ 55 หักลบกันก็เท่ากะ 10 พอดี กลายเป็นว่าเสียเงินฟรีซะงั้น  ละก็เลยถามหมอด้วยว่า ที่หมอถามเรื่องส่วนสูงนี่ถามทำไมเหรอคะ หมอบอกว่า อ๋อออ ก็ต้องดูอัตราส่วนของแม่กะอุ้งเชิงกราน เพราะถ้าคุณแม่เตี้ย ๆ อุ้งเชิงกรานก็อาจจะแคบไปหน่อยทำให้คลอดยาก หรือต้องผ่าคลอด ตอนหมอบอกว่า "คุณแม่เตี้ย ๆ" อิโจ๊กกะอิเก๋นี่ขำกร๊ากกันเชียว ย่ะ พวกตัวสูง เบื่อเฟ้ยยย  <22 Sep '10> น้องจีนี่ท่าจะอ้วนท้วนสมบูรณ์นะเนี่ย
22 กันยา 53
37 weeks คุณหมอนัดซาวดูน้ำหนัก จีนี่หนักตั้ง 2.9 แล้วนะเนี่ย ส่วนอิแม่มันหนักตอนนี้ 55.2 kg. แว้ววว (ขอ font size เล็กสุด) กรี๊ดดดดด น้ำหนักก่อนท้อง 43 kg. ก็เท่ากับขึ้นมา 12 kg. พอดี แล้วไอ้สองอาทิตย์ที่เหลือนี่จะพรวดพราดขึ้นมามั้ยเนี่ย แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้ว นอนนี่ทรมานเหลือเกิ้น
อยากเห็นจีนี่แว้วววววว <21 Aug '10> Happy birthday มะม๊าสุดที่รักของป้าจะอิ๊บบ..บ...
  |
ป้าจะอิ๊บ jipnaja
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] - เสื้อผ้าของใช้เด็ก - เสื้อผ้าวัยรุ่น-วัยทำงาน สไตล์ลำลอง - เครื่องสำอาง brandname http://www.issocuteshop.com https://www.facebook.com/issocuteshop  ผ่านมาทางนี้เมื่อไรให้เธอเข้ามาทักทายบ้าง สวัสดีผู้มาเยือนทุกท่านจ้า ป้าจะอิ๊บ jipnaja  ป้าจะอิ๊บ jipnaja   ----------------------- 
Friends Blog |
ตอน u/s นะ น้องจีนี่ดิ้นตลอดเลย คุณหมอบอกว่า แหม ดิ้นใหญ่เลยน๊า เอามือปัดหน้า ปิดหน้าปิดตา ต้องไปดูส่วนอื่นก่อน พอกลับมาดูที่หน้า ก็อ้าปากพะงาบ ๆ ตลอด หรือจีนี่เป็นลูกปลาทอง อ้าปากร้อง 
บ๊อบบบ บ๊อบบบ บ๊อบบบบบ เห็นแล้วตลกดี คุณหมอยังชอบ cap ภาพมาให้ด้วย จมูกหมูเชียว 
แต่ตอนนี้รูปอยู่อีกที่ ไว้จะมาอัพรูปทีหลังเนอะ
